Vísir - 06.04.1963, Side 9

V í SI R . Laugardagur 6. apríl 1983
9
Skólahúsið í íslenzku kristniboðsstöðinni í Konsó.
Sjúkraskýlið í íslenzku kiristniboðsstöðinni í Konsó.
Kristniboð í
AFRÍKU
Pálmasunnudagur er næstk.
sunnudag og verður hann, að
hefðbundinni venju .helgaður
kristniboðsstarfseminni. 1 við-
tali því, sem hér fer á eftir
greinir Felix Ólafsson kristni-
boði frá þessari starfsemi, sem
hefir orðið æ víðtækari, og
þáttttöku íslenzkra kristniboða
og kristniboðsvina í henni.
Felix Ólafsson og kona hans,
Kristín Guðleifsdóttir voru
brautryðjendur íslenzka kristni
boðsins í Konsó £ Eþíopíu. Þau
fóru héðan í janúar 1953, voru
fyrst nokkra mánuði í Lundún-
um til undirbúnings starfinu,
þar næst um árs bil í Addis
Abbeba, til þess að læra mál
Eþíópíumanna, og komu heim
eftir fimm ára burtveru. í
Konsó eru nú hjórtin Gísli Arn-
kelsson og Katrín Guðlaugs-
dóttir, og tvær hjúkrunarkon-
ur, Ingunn Gísladóttir og Elsa
Jakobsen, sem er færeysk, Jó-
hannés Ólafsson læknir og kona
hans Áslaug Johnsen frá Vest-
mannaeyjum starfa í Gidole.
1 hvíldarleyfi eru nú hér heima
Benedikt Jasonarson og kona
hans Margrét Hróbjartsdóttir,
og fara þau væntanlega aftur
til Konsó um áramót næstu.
Tal okkar barst fyrst að
Sambandi íslenzkra kristniboðs-
félaga, en að því standa ýms
félög og hópar áhugamanna
víðsvegar um landið.
Elzta kristni-
boðsfélagið
— Elzta kristniboðsfélagið á
landinu, sagði Felix Ólafsson,
er Kristniboðsfélag kvenna í
Reykjavík, en nokkru yngra er
Kristniboðsfélagið í Reykiavík,
í daglegu tali kallað kristniboðs-
félag karla.
Þess má geta, að þessi félög
eiga og reka kristniboðshúsið
Betaniu, Laufásvegi 13, og með-
limir þessara félaga beittu sér
fyrir stofnun kristniboðssam-
bands 1929, en þá hafði Ólafur
Ólafsson kristniboði dvalist hér
um skeið og sagt frá starfi sínu
í Kína.
Islenzk kristniboðs-
stöð í Eþíópiu.
Fram til ársins 1952 ráku Is-
lendingar ekki sjálfstætt kristni
boð, en launuðu að eins ís-
lenzka kristniboða.'sem störfuðu
á vegum norskra félaga. þá Ólaf
Ólafsson og Jóhann Hannesson,
en á þvi ári var ákveðið að
reisa islenzka kristniboðsstöð i
Eþíopiu, og það hefir komið í
ljós, að sú ákvörðun hefir haft
mikla þýðingu til þess að efla
áhuga manna hér á landi fyrir
kristniboði, og upp frá því hef-
Rætt við
Felix
Ólatsson
kristnihoba
ir aðild okkar að kristniboði
verið í örum vexti.
Gjafir og framlög
1 millj. kr. 1962.
Til marks um áhuga manna
og fórnfýsi má nefna, að tekjur
Kristniboðssambandsins námu
á s.l. ári rösklega 1 milljón
króna og eru það allt gjafir
og framlög einstaklinga og hópa
innan kirkjunnar, sem áhuga
hafa fyrir þessu málefni. Rösk-
lega helming þess fjár yfir-
færðum við til starfsins í Eþí-
opiu, og greiddum auk þess
ferðakostnað hjóna, sem þá
komu heim frá kristniboðsstarfi
sínu í Konsó. Þá hafði sam-
bandið fimm launaða starfs-
menn á vegum sínum hér heima.
Yfir 15 þúsund
sjúklingum hjálpað.
Eg bað F. Ó. að greina nán-
ara frá starfinu í Konsó —
einnig hjálparstarfsemi i þágu
sjúkra o. fl.
— Starfsemi íslenzku kristni-
boðanna hefir sífellt verið að
aukast. Við höfum ekki ná-
kvæmar tölur fyrir hendi fyrir
1962, en 1961 t. d. fengu 15.483
sjúklingar meðhöndlun í ís-
lenzka sjúkraskýlinu og ef við
reiknum með 300 starfsdögum
á árinu verða það 50 sjúklingar
á dag, og mun sú tala hafa
hækkað verulega árið sem
Ieið.
Kirkjugestir.
Kirkjugestir eru iðulega 6—
800 á sunnudögum í kristni-
boðsstöðinni, en auk þess hafa
Konsómenn reist sér kirkju-
kofa í 7 þorpum. Sama máli
gegnir um skóla- og fræðslu-
starfsemina. Nokkrum erfið-
leikum veldur, að við höfum
ekki nógu góðan húsakost fyrir
starfsemina, ,en 1961 voru fastir
skÖlanemendur í stöðinni 120,
og þar af dvöldu 19 í heima-
vist. Innlendi söfnuðurinn rek-
ur nú einnig lestrarskóla í sjö
þorpum. Sá söfnuður er til
orðinn algerlega fyrir starf ís-
lenzka kristnibnðsins.
Fastir safnaðarmeðlimir eru
talsvert á annað hundrað, en
námskeið fyrir trúnema eru
einnig haldin að staðaldri.
Talið barst að því hvort í
ráði væri að auka starfsemina.
Aðkallandi
þörf.
— Það er mikið rætt um á
hvern hátt við íslendingar
gætum aukið framlag okkar til
starfseminnar £ Suður-Eþíopíu,
þar sem þörfin er aðkallandi.
íslenzku kristniboðarnir gera
sér nú Ijóst, að möguleikarnir
til starfs eru nú meiri en
nokkurn tíma áður, en óvíst er
hversu lengi þau tækifæri eru
fyrir hendi. I því sambandi hef-
ir verið á það minnst hvort
hugsast gæti, að við íslending-
ar sæjum okkur fært að reka
norsku kristniboðsstöðina í
GIDOLE samhliða stöðinpi. í
Kongó. Þessar tvær stöövar
eru staðséttar f 'sama fylki og
hafa margt sameiginlegt, og þar
starfar íslenzkur læknir nú
þegar við sjúkrahús norska
kristniboðsins. Er það Jóhannes
Ólafsson. I bréfi, sem hann
skrifaði í marz, getur hann um
þörfina á þessum tveimur
kristniboðsstöðum, og þá eink-
um hina miklu þörf, sem þar er
fyrir hendi á læknishjálp. Telur
hann sig að eins 'geta sinnt
þessum tveimur stöðum, að
tvær hjúkrunarkonur væru í
hvorri stöð, en þá gæti læknir-
inn ferðast á milli með skurð-
stofu-hjúkrunarkonu og annast
hin erfiðari tilfelli. En við
skiljum vel, að þetta verkefni
eitt er algerlega óviðráðanlegt
þeim starfskröftum, sem
kristniboðið ræður yfir nú.
Eina hjálp
40 þús. nianna.
I Kónsó búa 30—40 þúsund
manns, svo ekki sé nefnd of há
tala, og á Gidole-svæðinu mun
fleiri, og hefir fólkið þar og í
Konsó enga möguleika á að
Ieita sér slíkrar hjálpar nema
hjá kristniboðinu. Ekki gætu
íslendingar þó tekið að sér að
reka þessar tvær stöðvar upp
á eigin spýtur að svo stöddu,
en Færeyingar sem launa nú
þegar eina hjúkrunarkonu, sem
starfar með íslenzka kristni-
boðinu, hafa óskað eftir að
auka sinn þátt í samstarfinu.
Væri ákaflega æskilegt, að við
gætum notað þessi tækifæri,
sem þarna eru fyrir hendi. I
þessu sambandi má geta þess,
að Haraldur Ólafsson kom til
Eþopiu í marz ásamt fjölskyldu
sinni. Hann er launaður af
Norska lútherska kristniboðs-
sambandinu, þar eð ísl. kristni-
boðið sér sér ekki fært að launa
hann að svo stöddu. Gerum við
Framhald á. bls. 6