Vísir - 19.06.1963, Blaðsíða 8

8
VlSIR . Miðvikudagur 19. júní 1963.
Cftgefandi: Blaðaútgáfan VlSIR.
R'tstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: ,-v.xel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen.
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingai og o'gre’ðsla Ingóifsstræti 3.
Áskriftargjald er 65 krónur á mánuði.
t lausasölu 4 kr. eint. — Sími 11660 (5 linur).
Prentsmiðja Vlsis. — Edda h.f.
Þegar öldurnar lægir
Þeir krefjast jafnréttis.
Viku eftir kosningar — einhverjar þær hörðustu Berst /
og ovægnustu, sem haðar hafa venð a Islandi lengi —
rann upp hinn mikli hátíðisdagur þjóðarinnar, fæð-
ingardagur frelsishetjunnar, Jóns Sigurðssonar, og | JP ® r Æ.Ma ®
jafnframt 19 ára afmæli fullveldisins.
Forsætisráðherra Ólafur Thors minntist á það í ^ g ^ ®
sinni ágætu ræðu þann dag, að stjórnmálabaráttan ,
hér á íslandi væri oftast hörð og mörgum vafasöm- | Dr Martin Luther
um brogðum beitt, svo að sambærileg dæmi væru vart Kj ejnn gf helztu leið
finnanleg í öðrum menningarlöndum. Benti hann á í ■? , ,....,
því sambandi, að annars staðar væri kosningaþátt- R 8 ’ ° ‘
taka eins góð og hér, þðtt mildari aðferðum væri beitt , ^tndar.kjunum sagðt
., .„ . . J. „ laust fyrir siðustu helgi,
i barattunm og spurði eitthvað a þa leið hvort þetta * .. ., .
mundi þa vera nauðsynlegt lija okkur, fyrst aðnr gætu ||| • f
komizt af án þess. Auðheyrt var, að hann taldi að uera 1 a Um
•* * i . , hina miklu hættu sem
við gætum komizt af an þess hka og ættum að breyta fð- f- Bandaríkiun
um baráttuaðferðir, enda er hann sjálfur flestum ; töi ytir Bandankjun
stjornmalamonnum drengdegn andstæðingur. Það | Iandqin„ „prfíl. .xr pkki
hafa margir andstæðingar hans fyrr og síðar borið, , blökkuTnpnn
þótt þeir gleymi því stundum, þegar kosningar nálg- \ v
i, .. ., . , .. myndu mnan tiðar nsa
ast eða oldur stjornmalanna risa hæst við onnur tæki- * *,
færf J upp sem emn maður til
En forsætisráðherrann sagði einnig, að öldurnar I ^eSf ^ 1361 ^st tyi ir
iægði oft furðu fli.-.tt þegar orustunni væri lokið; og Stf S‘nn’- fe"glSt v •'
> þv. sambandi ma nfja upp sogn, sem gerð.st n.ðr. . jaf„réttiskröfum þeirra.
Alþmgishúsi fyrir allmörgum árum: Gamall bóndi ut- - 0rð þessa mikllsvirta leiðtogai
an úr sveit sat uppi á áheyrendapöllum, ásamt fleiri sem ávaiit hefur íagt áherziu
monnum, og hhistaði a þmgræður. Tveir andstæðmg- skiIin sem árðður> heidur sem
ar deildu þar af miklum hita um eitthvert mál og létu aivarieg aðvörun tii hvítra
, . , „ , , f manna um, að til hinna örlaga-
ymis orð falla hvor i annars garð, sem bonda þotti „kustu atburða kunni að draga,
benda til að þeir væru miklir óvinir. Þegar umræð- ef ekki tekst samstarf um að
unm var Iokið vildi svo til, að þessir tveir menn urðu I fái jafnan rétt við hina hvítu,
samferða út úr þingsalnum. Tók þá annar þeirra undir \ e’n.s og,Þ.ví.bcr' samkvæmt
handlegg hins, og svo leiddust þeir brosandi hvor ^
framan í annan eins og beztu vinir út úr þingsalnum.
Nu gat bondl ekkl orða bundizt, hmpptl 1 sessu- Luther King birtir aðvörun sína
naut sinn og sagði: „Það risti þá ekki dýpra en þetta heidur sjáifur forseti iandsins
... . . , _ John F. Kennedy hvern fundinn
milli þeirra! Er Alþmgi tomur skripaleikur?“ Og svo af öðrum með leiðtogum ýmissa
bætti hann við, að sjálfur hefði hann ekki gengið út stétta 111 .þess að yinna að frið-
’ J ° ö samlegri lausn mála, til stuðn-
um sömu dyr og annar ræðumannanna, sem hann ; ings framgangi frumvarps síns
nefndi, en sá var andstæðingnr hans í stjómmáium. >1 .
Þessi saga og ýmsar aðrar benda til þess, að rifr- >: tii gistingar í gistihúsum og tii
ildi stjórnmálamannanna hafi meiri áhrif á tilheyrend- | SsöísSísem^ef-'e^aS
ur þeirra en þá sjálfa innbyrðis, enda leikuriun til þetta er þeim meinað víða I Suð
þess gerður. En tilheyrendnr jafna sig fljótt lika og
mörg eru dæmi þess, að góðir kunningjar vinna af § mönnum
kappi og jafnvel óvægm hvor gegn oðrum i kosning- ,. jafnrétti biökkufóiksins er 1
um, en rabba svo saman í bróðerni um úrslitin á eftir. , höndum forseta Bandarikjanna
, og stjórnar hans. Forsetmn sjálf
Og nu að lokinni þjóðhátíð, sem á að vera friðar- ur er í víglínunni, Robert
og sameiningardagur allrar þjóðarinnar skulum við fáðherra ^Lyndon3"^ dÓJohnson
vona, að kosningaöldurnar hafi að fullu lægt og friðar- |L varforseti landsins og margir
timar séu i vændum. AuSvitað verður eitthvað deilt, JgJ “
en við höfum ekki ráð á að vera lengi í innbyrðis frá suðurríkjunum, sem hóta að
cfirrifilrl ~ k' beita málÞófi á Þingi. t'1 Þess
aiyrjuiu. að hindra framgang máisins>
menn eins og Wallace ríkisstjóri
í Alabama og fleiri.
★
Meðal þess, sem gerzt hefur
að undanförnu, er það, að for-
setinn hefir svo sem fyrr var
að vikið, rætt við ýmsar stéttir
manna. Þeirra meðal voru kaup-
sýslumenn og iðjuhöldar, helztu
menn á því sviði, á þriðja
hundrað talsins, síðar álíka
margir verkalýðsleiðtogar og
loks nú um helgina trúarleiðtog
ar víðsvegar að af landinu
Kennedy forseti hvatti þá til
þess að beita sér fyrir því, að
stofnaðar yrðu nefndir um allt
land til þess að vinna að því,
að hvítir menn fengju réttan
Wallace.
skilning á kröfum blökkufólks-
ins, og að því að þær næðu
fram að ganga.
Forsetinn er sannfærður um,
að þessari baráttu lyktar með
þvi, að andstæðingar stjórnar-
innar í þessum málum, þeir, sem
vilja traðka áfram á rétti hinna
blökku, bíða ósigur. Að því vinn
ur hann sjálfur markvisst og
örugglega, sem vitur stjórnmála
maður og mannvinur I anda
Lincolns, og jafnframt vegna
þess að hann veit að þjóðaró-
gæfa getur vofað yfir Banda-
ríkjaþjóðinni, ef allt færi í
blossa út af þessum málum.
Stefna hans er jafnframt að fyr-
irbyggja slfkt.
Hann hefur hvað eftir annað
varað þjóðina við hvaða vá gæti
orðið fyrir dyrum, ef svo færi
— borgaras’tyrjöld.
Það var mikið áfall er blökku-
mannaleiðtoginn Medgar Evers
var launmyrtur í Jackson Missi
sippi fyrir viku. Morðingi hans
hefur ekki enn fundizt. Evers
var skotinn til bana -— var skot
inn í bakið, er hann var að stíga
út úr bíl fyrir framan - heimili
sitt. Morðið vakti hrylling
manna um gervöll Bandaríkin
og mikla ólgu meðal blökku-
fólksins í Jackson og víðar. Út-
förin fór fram friðsamlega og
tóku þátt“ í henni hvítir menn
sem blakkir, en eftir á, er nokk-
ur hundruð ungir blökkumenn
fóru í kröfugöngu um borgina,
stöðvaði lögreglan þá. Hún var
þó ekki nógu liðsterk til þess að
dreifa þeim í bili. Hinir ungu
menn stóðu þétt fyrir sem vegg
ur og endurtóku taktfast æ ofan
í æ: Frelsi! Frelsi!
Svo fékk lögreglan liðstyrk.
Og nú réðst hún á fylkingar
hinna ungu manna vopnuð riffl-
um með grimma hunda sér við
hlið — og hópnum var dreift.
En ólguna lægði ekki — hún
getur brotizt út á ný hvenær
sem er.
Lík Medgars Evers var um
helgina flutt í Arlington kirkju
garð í Washington DC, en þar
— í þjóðarkirkjugarðinum —
hvila beztu synir og dætur
Bandaríkjanna, og meðal annara
allir þeir, sem látið hafa lífið fyr
ir ættjörðina.
Var það að beinum fyrirmæl
um Kennedys forseta sjálfs, að
Medgar Evers, blökkumaðurinn,
sem féll fyrir hendi launmorg
ingja, fékk hinzta hvílustað í
Arlington.
Einn hatrammasti andstæðing
ur blökkumanna, Wallace ríkis-
stjóri Alabama hótaði að hindra
það persónulega, að tveir blökku
stúdentar gætu innritast til
náms í Alabama-háskólann í
Tuscaloosa — ögraði sjálfum
forseta landsins, sem varaði
hann við afleiðingunum, ef hann
héldi til streitu áformi sínu.
Hann tók sér sjálfur stöou í
dyrum háskólans og neitaði
stúdentunum tveimur inngöngu
tvívegis, en í þriðja sinn lypp-
Framh. á bls 10

Bffil-I