Vísir - 09.09.1963, Blaðsíða 4

4
V í S I R . Mánudagur 9. sept. 1963.

Engin kynslóð hvorki
fyrr né cíðar getur
litið til framtíðarinnar
bjartari augum en sú,
sem nú situr í háskólum
Evrópu. Það eru engar
ýkjur. Hún er sú fyrsta
sem getur með skyn-
semi vonazt til þess að
lifa lífi sínu án allsherjar
heimsstyrjaldar, hún
fær það verðuga verk-
efni í hendumar að bæta
fyrir þau mistök, sem
kynslóðinni á undan
varð á — og hún hefur
mikla möguleika á að
mynda með sér stórt og
voldugt evrópskt sam-
félag.
En á sama tíma verð-
ur þessi uppvaxandi kyn
slóð að eyða því hug-
sjónastríði, sem hefur
skipt heiminum í tvær
ógnandi heildir og nær
riðið mannkyninu að
fullu. Unga fólkið, sem
þessi árin hlýðir á fyrir-
lestra í háskólum Ev-
rópú, hefur örlög Ev-
rópu og alls hins vest-
ræna heims í höndum
sér.
Ðrezkur blaðamaður og þing-
maður, Aidan Crawley, fór
ásamt konu sinni í sumar til
ýmissa landa Evrópu og heim-
sótti þá háskóla og háskóla-
Á háskólakafflhúsunum er um allt skeggrætt nema stjómmál.
búizt við, að þar sem foringi
þeirra, forsetinn, hefur svo mik-
inn áhuga á sameinaðri Evrópu,
þá endurspeglaðist sá áhugi hjá
yngri kynslóðinni. Svo er þó
ekki, og þar.- er áhuginn einna,,;
minnstur. Flestir stúdentanna
hugsa meir um framtíð Frakk-
lands, en framtíð Evrópu.
í Aix, hinni fornu rómversku
borg, sem nú er lítill háskóla-
bær í Frakklandi eru um 11 þús-
und stúdentar og er mikill hluti
þeirra af alsírskum stofni og
eru því margir sem Arabar í út-
liti. Allir eru stúdentarnir hinir
tunguliprustu, en enginn þeirra
heyrt var, hvaða áhrif sjónvarp
og útvarp hafði haft. Bæði sjón-
varpi og útvarpi er stjórnað af
stjórn de Gaulle.
í Aix hugsa stúdentar meir
um kosti og galla þess að búa
f éinhverjum ákveðnum hluta
Frakklands en þá möguleika að
búa annarsstaðar en í heima-
landinu, það hvarlaði ekki að
þeim.
■f Grenoble háskóla, sem þekkt-
ur er af vísindadeild sinni,
bauð rektorinn þeim hjónum til
miðdegisverðar og bauðst jafn-
vel tii að kynna þau fyrir nokkr
um stúdentanna. „En“, sagði
leiðtogi þeirra og fyrirmynd.
Einu skipulögðu samtökin með
al stúdentanna var félagsskap-
ur ungsósialista, en formaður
þeirra samtaka var ung brún-
eyg stúlka. Hún dró dár að
hugmyndinni um sameinaða
Evrópu, viðurkenndi að vísu að
slík sameining gæti haft í för
með sér betri lífskjör, en þar
sem sameiningin styrkti um
leið auðvalds-kapítalistana, þá
samræmdist það ekki velfarnaði
Frakklands.
„Fyrst skulum við „socialísera"
Frakkland •— síðan skulum við
snúa okkur að Evrópu.“
menn. Tilgangurinn var m.a. sá
að sjá með eigin augum, heyra,
hvernig þetta unga fólk hugsaði
Og talaði. Með Crawley var
koha hans í þessari ferð og segir
hann svo frá:
Allstaðar mættum við fallegu,
efnuðu og kurteisu ungu fólki.
„Beatnikar" sáust ekki, engir
svartir sokkar, langt og sóða-
legt hár og skítugar neglur.
Franskir stúdentar komu
mest á óvart, því maður hafði
frönsku talar ensku. Fæstir
þeirra höfðu verið erlendis og
höfðu ekki áhuga að fara þang-
að, nema þá til Afríku. Enginn
þeirra sagðist mundu hafa kosið
de Gaulle, þvf að hann er gam-
aldags sögðu þeir, maður ann-
arrar aldar. En um leið og
þeir ræddu um, hver skyldi taka
við af honum, báru skoðanir
þeirra keim af hugmyndum de
Gaulle sérstaklega varðandi
Efnahagsbandalagið og auð-
hann „ég vara ykkur við að
gagnrýna einu orði Karl Marx,
því að þá fáið þið ekki eitt orð
upp úr stúdentunum hér“.
Orð rektorsins reyndust rétt.
Ung stúlka, en stúlkur eru yfir-
leitt í miklum meirihluta f há-
skólum Frakklands, sagði okkur
að hún færi að vísu f kirkju
við og við, en þrátt fyrir það
væri hún og félagar hennar
„sannir socialistar". Guy Mollet
foringi socalista þar f landi er
Brezki þingmaðurinn Aidan Crawley ferðaðist í
sumar um Evrópu og átti tal við unga menn um það
hvemig þeir líta til framtíðarinnar og hvað þeim
býrhelzt í brjósti. Greinin birtist upphaflega í
brezka stórblaðinu Sunday Times, og hefir að geyma
mjög athyglisverðar upplýsingar um afstöðu hinnar
nýju kynslóðar Evrópu.
Og þótt við fyndum í París
pilta og stúlkur, sem voru á
öndverðri skoðun þá aðhylltist
sá hópur Efnahagsbandalagið og
sameinaða Evrópu eingöngu af
efnahagslegum ástæðum, ekki
stjórnmálalegum.
Hugmyndir þær sem fram
komu hjá Mollet og Schuman
og blésu svo mikinn hugsjóna-
móð í brjóst margra Frakka þá,
virðast ekki snerta hina ungu
landa þeirra í dag.
VTið höfðum ekki verið lengi
’ í Milanó á Italfu, er við
uppgötvuðum hin breyttu og
andstæðu viðhorf meðal ítalskra
háskólastúdenta. Áhugi þeirra
fyrir öðrum löndum Evrópu er
geysimikill og fer mjög vaxandi.
Af þeim 14000 stúdentum sem
í Milanó eru, eru um 2500 sem
þegar stunda enskunám og á-
hugi þeirra á öðrum löndum og
málum, sérstaklega Þýzkalandi
er jafnvel meiri en á Italíu
sjálfri.
Skiptir þá engu máli frá
hvaða fjölskyldu stúdentarnir
koma, hvort þeir koma frá
takmark ítalska ævintýrisins,
þess ævintýris, að raunverulega
sé hægt að losna við fátæktina
á Suður-Italíu. Því markmiði
þjónar Efnahagsbandalagið, og
jafnvel foringjar kommúnista
viðurkenna þá staðreynd að
Rómarsáttmálinn hafi orðið til
góðs fyrir Itali.
I frægu kaffistofunni, Ped-
rocchi, hittast ftölsku stúdent-
arnir f Padua og þar sett-
umst við niður. I fyrstu röbb-
uðum við við tvo, þrjá stúd-
enta en áður én varði hópuðust
fleiri og fleiri og a. m. k. 20
stúdentar lögðu þarna orð í
belg. Þeir héldu því fram, að ný
sameinuð Evrópa væri fyrir Itali
aðeins eðlileg þróun. Italir hefðu
aldrei verið ein sameinuð þjóð,
þeir hefðu alla tíð verið fyrst
og fremst Evrópubúar.
Allt frá því Efnahagsbanda-
lagið var stofnað hafa Italir
streymt norður yfir Alpana og
þótt þeir eigi erfitt með að sam
lyndast Frökkunum og Þjóð-
verjunum og öðrum norðlægari
Framh. á bls. 10.
Suður- eða Norður-Ítalíu. Hug-
myndin um sameinaða Evrópu
— ekki hugmynd de Gaulle um
margar þjóðir í Evrópu heldur
hugmyndin um Evrópu sem eina
stóra heild, með eitt allsherjar-
þing kosið af öllum íbúum Evr-
ópu heillar þá. Sú hugmynd er
svarið, ekki aðeins við draum-
um Italanna, heldur og þeirra
daglegu vandamálum.
Fyrir kaþólikana, þá er sam-
einuð Evrópa eina vörnin gegn
kommúnistunum og atvinnuleys
inu, sem hrjáir ítala. —
Efnahagsbandalagið er aðeins
byrjunin en ekki hið endanlega
ARFTAKAR EVROPU