Vísir - 09.09.1963, Blaðsíða 15

V 1 S I R . Mánudagur 9. sept. 1963.
/í
Peggy Gaddis.
17
Kvenlæknirinn
Tólftl kapltuli
Klukkan var orðin nlu og ekki
kom Nicholas læknir, enda varla að
vænta, en Meredith var orðin svo
óþolinmóð, að hún stikaði fram
og aftur um biðstofugólfið, þar til
fjölga fór í biðstofunni. Sá hún
þá, að hún mátti ekki hafa slæm
áhrif á aðra með áreirni sinni.
Settist hún þá og reyndi að láta á
engu bera. Loks gat hún ekki stillt
sig um að ganga að borði hjúkr-
unarkonunnar, sem annaðist mót-
tökur og spurði:
— Er Nichols læknir kominn?
— Ó, já, hann er að gera upp-
skurð.
Svarið kom dálítið ónotalega við
Meredith. Hún mátti vita þetta. Var
hún ekki læknir og hafði oft að-
stoðað Evan Farley við uppskurði
og vissi hvernig allt gekk til. Hún
minntist þess hve kaldur og til-
finningalaus Farley hafði verið og
hjúkrunarkonan þarna og annað
starfslið leit vitanlega ekki á þetta
nema sem hvern annan uppskurð,
en Meredith þótti vænt um Marthy
frænku, og hún gat ekki litið á
þetta læknisaugum eða hjúkrunar
kvenna þessa stundina. ~ —i--------
Skömmu eftir klukkan ellefu kom
hjúkrunarkona og nefndi nafn henn
ar.
Meredith reis óstyrk á fætur.
— Ég er Slake læknir.
— Gerið svo vel að koma með
nér, læknir, sagði hjúkrunarkonan
kurteislega og hlýlega og leiddi
hana eftir löngum göngum að dyr
nokkrum. Opnaði hún dyrnar og
lét hana fara inn á undan sér. Er
inn var komið sagði hún:
— Nichols læknir, hér er Blake
læknir.
Nichols læknir stóð við glugg-
ann, enn klæddur hvíta sloppnum.
Þegar hann sneri sér við og horfði
á hana sá Meredith þegar á svip
hans hvað gerzt hafði.
— Ó, nei, leið eins og andvarp
frá brjósti hennar.
Hún hneig niður í stól og huldi
andlitið í höndum sér. Nichols lækn
is stundi þungan og strauk hendi
uin hið þykka, hvíta hár sitt.
— Aldrei orðið fyrir neinu slíku,
Allt benti til, að hún mundi stand-
ast aðgerðina vel, þótt meinið væri
verra en ég bjóstvið — væri farið
að dreifast. Hún virtist furðu þrótt
mikil, en allt í einu sagði svæfingar
læknirinn: Hún er dáin, læknir!
Hann var undrandi, og reiður í
undrun sinni, næstum örvænti, yfir
að standa hjálparvana — og þó
mátti jafnan við því búast, að slíkt
gæti gerst á mörkum lífs og dauða,
þótt sem betur fer færi sjaldan
svo illa, þegar sæmilega hafði horft.
Meredith sat en með andlitið
í höndum. sér. Hún minntist þess
hve hress og glöð Marthy frænka
hefði verið um morguninn, I sínu
barnslega trausti — og nú var hún
dáin.
Þetta var svo mikið áfall fyrir
Meredith, að hún var næstum alveg
buguð.
Það var barið að dyrum og hjúkr
unarkonan kom inn og sagði eitt-
hvað við Nichols lækni og hann
kinkaði kolli ákaft. Og fyrr en
varði vatt sér inn maður, gekk til
Meredith lyfti henni upp og hallaði
hennj að barmi sér.
— Hugh, hvíslaði hún, lyfti hönd
um að andliti hans og snart það
með fingurgómunum eins og til
þess að fullvissa sig um að það
væri hann, sem kominn var til
hennar, nú, þegar hún þarfnaðist
nærveru hans meira e okkurn tíma
fyrr.
— Ó, Hugh, guði sé lof að þú
skyldir geta komið, einmitt I núna
þegar ég þurfti mest á þér að halda.
Hugh kyssti hana blíðlega og
sagði:
— Ég vona, elskan mín, að ég
geti alltaf verið nálægur, þegar þú
þarft á mér að halda.
Hún titraði öll við barm hans.
— Þú — Þú veizt um Marthy
frænku?
— Já, vina min, Nichols læknir
hringdi til River Gap I morgun á
heimili þitt. Rosalie kom I slmann.
Hann spurði hana hvort hún héldi
að þú vildir að hún kæmi — eða
einhver annar — ef eitthvað gerð-
ist, sem þér yrði mikið um, og
hún vísaði á mig. Og Nichols
hringdi til mín, gerði grein fyrir
öllu, og við Cooper héldum af stað
þegar.
— Vissi þá Nichols læknir, að
svona mundj fara?
— Því fór fjarri, þrumaði Nirhols
læknir, en þau höfðu gleymt nær-
veru hans. En ég var áhyggjufull-
ur. Hún virtist hafa traust hjarta
og allt var I lagi með blóðþrýst-
inginn — en maður getur aldrei
verið viss hvernig fer. Og mér
fannst, ef illa færi, að hér ætti að
vera einhver nærstaddur, sem yður
þykir vænt um.
— Þökk, gat Meredith stunið
upp, og ég er þakklát fyrir allt . . .
— Sleppið því og komið ykkur
nú af stað og þér reynið að jafna.
yður, Meredith læknir. Ég skal sjá
um allt, sem ógert er fyrir Marthy
frænku. Útförin verður að sjálf-
sögðu að fara fram I Rivef Gab.
Meredith gat aðeins kinkað kolli.
Hugh kvaddi Nichols með handa
bandi og studdi Meredith út.
Bíllinn hans var við gangstétt-
ina og Copper cat undir stýri.
Hann spratt á fætur og kom á
móti þeim og Hugh svaraði þögulli
spurningu hans með þvl að kinka
kolli.
— Þetta hryggir mig mjög, sagði
hann af samúð.
— Þökk, sagði Meredith, ég á
víst ekki mikið til af þeirri still-
ingu, sem er hefð lækna, en —
mér þótti væntum hana.
— Hvað viltu að við gerum,
vina mín, spurði Hugh hlýlega.
Bíða hér til morguns, þegar Marthy
frænka . . .
Hún flýtti sér að hrista höfuðið.
— Ó, nei, við skulum fara strax
til River Gap . . .
Hún þagnaði skjótlega.
— En þú hlýtur að vera þreytt-
ur eftir að hafa ekið klukkustund-
um saman . . ?
— Ég hef ekki snert stýrishjól-
ið. Cooper ók. Mér datt I hug, að
þú leyfðir mér að aka þér heim
I þínum bíl, en Cooper á hér ein-
hver erindi að reka, og kemur á
eftir í mínum bíl.
Og þetta varð að ráði. Klukku-
stund síðar, er þau höfðu greitt
reikning Meredith í gistihúsinu,
óku þau af stað heim til River
Gap og sat Hugh sem geta má
nærri undir stýri. Hún hallaði höfði
að öxl hans, innilega hamingju-
söm yfir að hann hafði komið að
sækja hana. Hann ók þögull, því
að hann skildi, að hún varð sjálf
að endurv|nna ró_, síjia og henrý
múfidi tákast það, með hann sér við
hlið, reiðubúinn til þess að bera
byrði með henni.
Það var komið fram yfir hádegi,
er hann ók út af veginum, þar sem
voru runnar og dálítill bolli.
— Það er nú svo elskan mín, að
ég er venjulegur maður, sem þarf
að nærast á einhverju við og við,
og þar sem ég hefi einskis neytt
slðan klukkan sex I morgun .
— Fyrirgefðu hvað ég er hugs
unarlaus, elskan min, við hefðum
átt að fá okkur hádegisverð áður
en við lögðum af stað.
— Það hefði frú Cooper aldrei
fyrirgefið okkur, sagði Hugh og
opnaði farangursgeymsluna og tðk
úr henni tágkörfu.
— Þú færð nú að sjá rétt strax
hvað er I henni þessari.
Þau ákváðu að nota flata klöpp
sem þau sáu þarna fyrir borð,
breiddu á hana dúk, sem var I körf
unni, ásamt lystilegu kjúklingasal-
ati og smurðu brauði og fleiru, og
hitaflösku með kaffi I.
— Ég held bara að ég sé dá-
lltið svöng, sagði Meredith, er hún
virti þetta fyrir sér og var sann-
ast að segja dálítið hissa á sjálfri
sér.
I körfulokinu yoru plastdiskar
og bollar, hnífapör og teskeiðar.
Hugh hellt kaffi I bolla og rétti
henni og sagði:
— Auðvitað ertu sársvöng, og
þú skalt eiga mig á fæti, ef þú
gerir þessu ekki góð skil.
— Já, herra, sagði hún auðmjúk-
lega og það var eins og tillit augna
hennar bæri þvl vitni, að aftur væri
tekið að birta I hugarheimi hennar.
— Mér líkar þessi tónn, sagði
Hugh, alveg prýðilega.
— Ég vil nefnilega að konan mín
tali til mín þannig — líti úr eins og
þú, og hegðir þér eins og þú. Þú
ert yndislegt konuefni, Meredith.
Hafi ég ekki sagt það fyrr, þá geri
ég það nú.
Hún brosti til hans. Augu hennar
voru rök. Hún rétti fram hönd
slna og hann greip I hana, og þau
brostu hvort til annars brosi ástar
og trausts.
Hún sagði eftir nokkra þögn:
— Heldurðu, að það sé skakkt
af mér að halda áfram að vera
læknir?
Þau horfðust I augu og hún
sá, að honum hafði brugðið við
þessa skyndilegu spurningu henn-
ar. Hann varð alvarlegri, munn-
svipurinn örlítið harðari, er hann
svaraði:
— Það er nú ekki sanngirni I að
spyrja mig þessarar spurningar,
elskan mín. Aðstaða mín er sú, að
ég mundi eiga erfitt með að svara
henni hiutdrægnislaUst. .
— Það — er bara þaö, Hugh,
að þetta sem gerðist ,hefir eins og
lamað mig, svo að efi hefir vaknað
hvort ég er eins hæf til þess að
gegna læknisstarfi og ég haföi tal-
ið, að ég væri. Get ég tekið á mig
ábyrgð, sem læknisstarfina fylgir?
Allt þetta fólk treystir mér, er
ve ltil mín, og ég óttast hver á-
hrif það muni hafa, ef ég — ég
skyldi bregðast því.
Hugh var þögull um stund áð-
ur en hann svaraði;,-,
' —' Þú '•ÍftAP.tÍftf \ íiiikinn vanda.
Ef ég segði, að þú ættir að hætta
læknisstörfum gætirðu freistast til
að verða við óskum mínum þegar
— að við gengjum I hjónaband.
— En það veiztu, að ég þrái
svo heitt, Hugh?
— I guðanna bænum, Heredith,
segðu ekki meira. Ég verð að fá að
hugleiða þetta.
Hann reis á fætur.
— Fyrirgefðu, vinur minn,
sagði hún en svo lágt, að hún var
ekki viss um, að hann heyrði það.
Það var mjög friðsamlegt og ró-
legt þarna I grænum bollanum,
skammt frá gijáaníi þjóðveginum.
Þokuslæðingur var yfir Blátindi,
sem gnæfði við himinn I fjarlægð.
Umferð um þjóðveginn var strjál,
— nú voru tímar benzínskömmtun
ar, en fyrir styrjöld var þarna tíð-
ast umferð bíla sem á borgar-
stræti. Skammt frá þeim rann smá
lækur og lék veikur niðurinn frá
honum vel í eyrum, og fuglar
kvökuðu á greinum trjánna, en
með meiri deyfðarbrag en fyrst á
morgnana, er þeir fagna komu nýs
dags og sólar.
Hugh hafði nú snúið baki að
henni. Hann hélt á smágrein, og
fannst það benda til, að einhver
sleit af henni laufin, og henn.
ókyrrleiki væri á taugum hans. Of
fannst það benda til, að einhvei
nú var hann farinn að rífa börk-
inn af greininni.
— Þig langar til að vita hvaðs
skoðun ég hefi á þér sem lækn:
sagði hann loks. Ég veit ekki nems
ég sé lifandi sönnun um kost;
veizt vel, að ég stæði hér ekki né
þína og hæfileika sem læknis. Þú
ef þú hefðir ekki bjargað mér. Og
hefði ég haldið lífinu, væri ég á-
reiðanlega illa farinn heilsufarslega
»□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
T
A
R
Z
A
N
Þetta er tákn góðs, Tarzan, seg- okkur vináttubönd, sem eru iatn étum hjartað líka, seg'r nufhák- ráðagerð, sem þarfnast sterkra
ir Gana. Hátíðin mun tengja með sterk og vöðvar ljónsins. Og við urinn Tardan, þvl að ég er með ttuga ,og stérks hjarta.
Hárgreiðslustofan
HATÚNI 6, simi 15493.
Hárgreiðslustofan
S Ó L E Y
Sólvallagötu 72.
Símj 14853.
Hárgreiðslustofan
P 1 R O L A
Grettisgötu 31, sími 14787.
Hárgreiðslustofa
VESTURBÆJAR
Grenimel 9, sími' 19218.
Hárgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugaveg 13. sími 14656
Nuddstofa á sama stað.
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
STEINU og DÓDÓ
Laugaveg 18 3 hæð (lyfta).
Sími 24616
Hárgreiðslustofan
Hverfisgötu 37, (horni Klappar-1
stfgs og Hverfisgötu). Gjörið [
svo vel og gangið inn. Engar <
sérstakar pantanir, úrgreiðslur. ]
P E R M A, Garðsenda 21, sími ]
33968 — Hárgreiðslu og snyrti-
stofa.
Dömu, hárgreiðsla við allra hæfi *
TJARNARSTOFAN,
Tjarnargötu 10, Vonarstrætis-
megin. Sími 14662
Hárgreiðslustofan
SL

cfmí 12614
*
Ódýrar þykkar
drengjapeysur
HAGKAUP
Miklatorgi