Vísir - 17.09.1963, Blaðsíða 5

WSiiR . Þriöjudagur 17. september 1963.
~sm
Óspektir «
Framhald af bls. 16.
Þaö sem svo mjög hljóp í
skap kommúnistanna 200 sem
þama höfðu safnazt saman voru
borðar sem ungir piltar báru
og fögnuðu komu Johnsons.
Kommúnistar undu ekki þvi
skoðanafrelsi sem áletranirnar
tjáðu og gerðu itrekaðar til-
raunir til þess að rifa þá niður
úr höndum piltanna. En allar
þær tilraunir mistókust. Ahorf
endur slógu varðborg um hina
ungu pilta og hjálpuðu þeim til
þess að reisa borðana við á ný.
Urðu kommúnistar aðhiáturs-
efni áhorfenda, er þeir hreyttu
út úr sér fúkyrðum og reyndu
að beita hnefunum i baráttunni
við skoðanafrelsið. Athyglisvert
er að ekki var gerð nein tiiraun
til þess að rífa niður kröfuspjöld
eða borða kommúnista. Enginn
meinaði þeim að koma skoðun-
um sinum á framfæri, og Jónas
Ámason iiðsoddi „hernámsand-
stæðinga“ fékk að afhenda mót
mælin undir Iögregluvernd.
Þjóðviljanum í morgun er ljós
smán kommúnistanna 200 og of
beldi þeirra þvi blaðið reynir
að halda því fram að Varðbergs
menn hafi staðið fyrir óeirðun-
um. En Varðbergsmenn höfðu
annað þarfara að gera en rífa
nlður sín eigin spjöld.
Það var áberandi að þeir sem
stóðu undir merkjum kommún-
ista vom miðaldra og sumir
aldraðir menn ,en ungu menn-
ina vantaði. Hér fara á eftir
nöfn nokkurra þeirra helztu, er
með nærveru sinni lögðu bless-
un sína yfir óspektimar:
Geir Gunnarsson alþm., Þór-
oddur Guðmundsson, kennari,
Guðm. J. Guðmundsson, skrif-
stofumaður hjá Dagsbrún, Þór-
arinn Guðnason læknir, Ey-
steinn Þorvaldsson, blaðamaður
við Þjóðviljann, Ingimar Erlend
ur Sigurðsson, fyrrv. ritstjóri
„Frjálsrar þjóðar", Magnús T.
Ölafsson, starfsmaður Máls og
menningar, Ragnar Arnalds, í
framkvæmdanefnd „Samtaka
10-11% —
Framhald af bls. 16.
því með bundnar hendur í nefnd
inni , urðu að segja B af því
að þeir höfðu sagt A, það ex
halda 36% kröfunni til streitu..
Neytendafulltrúarnir sáu því að
þýðingarlaust var að teygja sig
eitthvað til samkomulags, 36%
krafan var það haft, sem raun-
> verulega lokaði öllum samkomu
lagsleiðum.
Verkfnll —
Framhald af bis. 1
verðri hækkun á yfirvinnutöxt-
um til samræmingar yfirvinnu-
töxtum hjá verkamönnum. Til
viðbótar breytingum fól sam-
komulagið, sem gert var að lok-
um, f sér aldurshækkanir og
breytt fyrirkomuiag á greiðslu
yfirvinnu á strandferðaskipun-
um og hjá aðstoðarmönnum í
vél.
Myneðsjó
Framhald af bls. 3.
Uxatunga, Alikálfasteik, Mei-
óna a la Tivoli og kaffi. Vín þau
sem drukkin voru með matnum
voru þessi: Sherry La Ina, Rauð
vín: Chateau Léoville Poyferré
1955, Moulin-a-Vent 1957,
Champagne Moet et Chandon
Brut 1955, Cognac Hennessy
X.O. og D.O.M. Bénédictine.
(Myndirnar á síðunni tók Pét-
ur Thomsen).
Hjá Ásmundi Sveinssyni myndhöggvara valdi ungfrú Lynda Bird sér styttu, sem Ásmundur nefnir
„Fýkur yfir hæðir“. Hér eru þau ljósmynduð saman með styttuna. (Ljósm. Vísis, L. K.).
Ég er ánægður meS val ung-
frú Lyndu Bird
Sagði ísmiiiiisSyr Sveinssoit í gær
hernámsandstæðinga“,- Örn Er-
lendsson, fyrrv. form. Æskul.-
fyikingarinnar, Ari Jósefsson,
blaðamaður hjá Þjóðviljanum,
Guðgeir Magnússon, starfsmað-
ur Þjóðviljans, Dagur Sigurðar
son, Olfur Hjörvar, Arnór Sig-
urjónsson ritstjóri Árbókar land
búnaðarins, Einar Bragi Sigurðs
son, ábyrgðarm. „Frjálsrar þjóð-
ar“, Hannes Stephensen, fyrrv.
form. Dagsbrúnar, Eðvarð Sig-
urðsson, alþm., Jónas Ámason,
Gunnar M. Magnússon, rith.,
Snorri Jónsson, form. Félags
járniðnaðarmanna, Björn Þor-
steinsson, kennari, Þórbergur
Þórðarson rith., Margrét Gutt-
ormsdóttir, Loftur bróðir henn-
ar Guttormsson og Baldur Ósk-
arsson, blaðamaður við Tímann.
¥élbyssa —
Framhald af bls. 16.
skotabyssu og að hún drægi allt
að þriggja mílna vegarlengd. Taldi
hann hana mjög heppilega til
þess starfs sem hann hafði með
höndum og fékk hana að láni f
þeim tilgangi.
Þar sem eitt skot nægði skytt-
unni ekki til stórra dáða brá hann
sér til Reykjavíkur til skotfæra-
kaupa og keypti hér skothylki fyr-
ir samtals 1050 krónur, en hve
mörg skothylki voru, sem hann
fékk fyrir þá upphæð vissj hann
ekki. Með skothylkin fór maður-
inn upp að Kollslæk í Hálsasveit,
en þar hefur maðurinn unnið
nokkra undanfama daga og þar
em þau geymd.
Nú taldi maðurin sig hafa kom-
izt að raun um það, sém lögreglan
á Akranesi hafði reyndar tjáð hon
um áður, að hríðskotabyssan flytti
ekki alveg rétt. Orsökin lægi í því
að sigtið að framan væri örlítið
snúið. Til að ráða bót á þessu
gerði maðurinn sér ferð til Reykia
vfkur og kom hingað kl. 10 árdeg-
is í gær með m.s. Akraborg. Kann-
aðist hann við mann í verzl. Goða
borg, sem gerði við sigti á byss-
um og ætlaði á fund hans. En áð-
ur en til þess kom fór hann ým-
issa annarra erinda í bænum og
þar kom að hann átti leið um
Lækjartorg um svipað leyti og vara
forset; Bandaríkjanna. Hríðskota-
byssuna hafði hann þá meðferðis
og bar hana í poka. Ekki kvaðst
hann á einn eða neinn hátt hafa
ætlað sér að nota byssuna til að
gerða gegn varaforsetanum, enda
var hann skotlaus, hins vegar
kvaðst hann vera í „Æskulýðsfylk
ingunni á Akranesi og mjög mót-
fallinn dvöl bandarfska varnarliðs
ins hér á landi. Hann væri and-
stæðingur allra hernaðarfram-
kvæmda og þess vegna hafi hann
ekki getað stillt sig um að sýna
andúð sfna í verki þegar hann fékk
tækifæri í gær til að hrækja á
bandaríska fánann á bifreið vara-
forsetans fyrir framan Stjórnar-
ráðshúsið á Lækjartorgi".
Á eftir ætlaði hann upp f Goða
borg með byssuna til að fá gert við
hana, en að þvf búnu kvaðst hann
hafa ætlað, ásamt öðrum hernáms
andstæðingum, að Háskólabíói, til j
að láta í ljós andúð sfna svo sem
sönnum hernámsandstæðingi
sómdi. Maður þessi er enn f gæzlu
Iögreglunnar.
FÉLAGSLÍF
KFUK — Ad. — Saumafundur
í kvöld kl. 8,30. Fjölbreytt dag-
skrá. Kaffi. — Stjórnin.
Þróttarar, knattspyrnumenn. -
Æfing f kvöld kl. 7 á Melavellinum
fyrir meistara, 1. og 2. fl. Mætið
stundvíslega. Knattspyrnunefndin.
Listamaðurinn var úti fyrir
húsi sínu að huga að ýmsu, sem
þar þurfti viðgerðar við, þegar
ungfrú Lyndu Bird Johnson bar
að garði síðdegis í gær.
„Ég tek bara á móti henni í
inniskónum, er það ekki allt í
lagi?“ spurði listamaðurinn Ás-
mundur Sveinsson. Jú, jú, það
var áreiðanlega allt í lagi og
varaforsetadótturinni myndi á-
reiðanlega bara finnast það
skemmtilegra.
Er ungfrú Lynda Bird gekk
inn eftir stéttinni ásamt fylgd-
arliði sínu, kom listamaðurinn
á móti henni ásamt konu sinni.
„Komið þið sæl og blessuð",
sagði hann, „og verið velkomin.
Ungfrú Lynda Bird Johnson ávarp-
ar gesti í Nausti í gærkvöldi.
Ég tala nú ekki ensku, en kon-
an mín mun hjálpa mér með
það“.
Sýningarskáíi listamannsins
var skoðaður og hafði ungfrúin
mikinn áhuga á öllu því sem
fyrir augu bar. „Hvað er þetta?
Og hvað er þetta?" spurði hún
þegar hún virti fyrir sér lista-
verkin. Kona listamannsins
skýrði henni frá því hvað fyrir
listamanninum hefði vakað, er
hann gerði þessa og hina stytt-
una, og dáðist ungfrúin mjög að
hugkvæmni hans. Lengi stóð
hún og virti fyrir sér myndina:
„Síðasti farfuglinn".
Ungfrú Lynda Bird gaf sér
góðan tíma til að skoða sýn-
ingasalinn, og er hún hafði skrif
að í gestabókina, var haldið út
fyrir og nokkur verk, sem
standa þar, skoðuð. Stóð hún
nokkuð lengi við höggmyndina
„Sonatorrek" og sagði eigin-
kona listamannsins henni 1
stuttu máli frá efni kvæðis Egils
Skallagrímssonar.
Það fór að rigna, og var því
haldið upp í vinnustofu lista-
mannsins og lýsti ungfrúin yfir
ánægju sinni með að mega
koma þangað. Á borði stóðu
nokkrar litlar afsteypur af þekkt
ustu verkum listamannsins, og
fékk ungfrúin að velja sér eina.
„Hver finnst ykkur fallegust?"
spurði hún þá sem næstir henni
stóðu.
Það var ekkert svar komið við
spurningunni, er hún sagði: „Ég
er hrifnust af þessari" og tók
upp svarta styttu af ungum elsk
endum. „Hvað heitir hún?“
Listamaðurinn brosti og svar-
aði: „Hún heitir Nótt í París“,
og hafði ungfrúin gaman að.
Hún virti síðan fyrir sér allar
stytturnar og handfjallaði þær
af mikilli alúð.
„Ég held ég velji þessa“,
sagði hún og tók upp styttuna,
sem listamaðurinn hefur gefið
heitið „Fýkur yfir hæðir“.
„Ég er mjög ánægður með að
stúlkan skuli hafa valið þessa
höggmynd", sagði listamaður-
inn, „mér finnst hún vera nokk
uð einkennandi fyrir ísland".
Tíminn var orðinn naumur,
margt átti eftir að gera og ung-
frú Lynda Bird gat ekki staðið
Iengur við. Listamaðurinn fylgdi
henni niður í anddyrið og
kvaddi hana þar eins innilega og
hans er vandi.
Oti fyrir biðu fylgdarmenn-
irnir með uppspenntar regn-
hlífar.
Stór hópur ungs fólks var
saman kominn í Nausti I gær-
kvöldi til að eyða þar með ung
frú Lyndu Bird siðustu stund-
um hennar á íslandi að sinni.
Hófið hófst klukkan 7 með
því að skálað var uppi á barn-
um og gekk ungfrú Lynda Bird
þar á milli gesta, heilsaði þeim
öllum með handabandi og ræddi
við þá um daginn og veginn
eins og gengur og gerist þegar
ungt fólk kemur saman. Dáð-
ust gestirnir að því hve eðlileg
ungfrúin var og hve auðvelt
hún átti með að ræða við þá og
finna góð umræðuefni.
Niðr; 1 matsalnum beið gest-
anna kalt borð, eitt hið skraut
legasta sem sézt hefur og tóku
nú allir til matar síns. Ungfrú
Lynda Bird lék á als oddi og
mátti oft heyra hlátrasköll frá
borðinu, sem hún sat við. Til
hægri við ungfrúna sat Björg-
vin Vilhelmsson en til vinstri
við hana sat Bjarni Beinteins-
son.
Er á kvöldið leið og brottfar-
artfmi ungfrúarinnar nálgaðist
kvað Björgvin Vilhelmsson sér
hljóðs, ávarpaði ungfrúna, ósk-
aði henni góðrar ferðar heim
til Bandaríkjanna og afhenti
henni að gjöf frá Varðbergi, er
stóð að hófinu, styttuna „Fýkur
yfir hæðir", sem hún hafði val-
ið sér hjá Ásmundi Sveinssyni
fyrr um daginn.
Er ungfrúin hafði tekið við
styttunni, þakkaði hún innilega
fyrir og sagðist vona að hún
kæmist með hana óbrotna heim
til sín. Sagði hún síðan nokkur
orð og þakkaði fyrir allt sem
fyrir hana hafði verið gert. Var
síðan hrópað ferfalt húrra fyrir
ungfrú Lyndu Bird Johnson og
gekk hún út undir Iófataki
gesta.
imni lll"llí'l—