Vísir - 07.12.1963, Blaðsíða 9

V í S I R . Laugardagur 7. desember 1963.
. m «** •**?«
að meðtaka nú hina válegu fregn? ■
Forsetinn veginn, sem veittist þó
gcgn
vígum, en jafnrétti mat,
og lýðræði kaus fyrir þeldökkan
þegn
og þjóð, sem í herfjötrum sat.
Því h'ann gat af þori og
manndáðum mætt
til miðlunar, hvar þá sem
friðnum var hætt,
og samlyndi þjóða í bróðerni bætt,
bótt bæri hann hita þess einn.
Hann óttaðist ekki að semja um
sætt,
en samdi ei af ótta við neinn.
Og fyrir því málefni staðfastur
stóð
að styðja með dáð hverja
lýðræðisþjóð,
þótt fyrir þær hugsjónir blæddi
hans blóð,
skal borið hans merki um sátt.
Og ætíð skal varinn sá varði er
’ann hlóð
á vegi í réttlætisátt.
Baldur
Púlmason
útvarpsf ulltrúi:
„Ég fékk ekki fréttina um ævi-
lok Kennedys forseta fyrr en
seint á níunda tímanum um
kvöldið, er ég kom heim og konan
mín tjáði mér þau hörmulegu tíð
indi. Ég varð strax miður mín,
og er reyndar langt frá því, .að
ég sé búinn að jafna mig á þessu
enn. Svo fráleitt og hryggilegt
finnst mér það vera, að þessi
hreinlyndi og hugrakki stjórnmála
skörungur skuli svo ungur á burt
genginn frá óleystum verkefnum
sínum og hugsjónum. Mér þótti
sem náinn vinur minn hyrfi —
og heimurinn væri langtum ó-
tryggari eftir.
„Saknaðarhugsanir mínar urðu
svo ásæknar næstu dagana, að
þær fóru að taka á sig ljóðræna
mynd, og á sunnudagskvöldið
síðia settist ég við og lauk þessu
litla ljóði, þegar liðið var að óttu.
Sendi ég svo Gunnari ritstjóra
það morguninn eftir til birtingar
í Vísi þá um daginn, en það var
einmitt útfarardagur Kennedys“.
Inn hvíti ás
mildi og mikilla dáða
er fallinn i valinn
einu sinni enn
fyrir mistilteini
mannhaturs og blindu.
Andvarp liður frá iþyngdu brjósti
og innir þér harmslátt sinn:
I öndvegi ríkis hneig öndvegismaður,
— einkavinur minn.
Friðarfáninn drúpir,
fara dunur um löndin.
Heyrum vér dauðadyn?
Nei, hefja skal fánann að húni,
hefja skai merki hins fallna.
Hvar er nú hvítur ás?
múlorameistari:
„Ég veit ekki, hvað skal segja,
þetta sló mann svo voðalega,
svona hiutir verða oft til fyrir
snögg áhrif. Ég varð alveg lostinn
af þessum ósköpum; eins og svo
margir aðrir dáði ég þennan
mann og hugsjónir hans, og hjá
mér fékk þetta áfall útrás i ljóði.
Hugmyndin og heildarmyndin
komu á svipstundu, en auðvitað
tók lengri tíma að vinna úr þeim
kvæði“.
Andlátsfregn
áð eyrum mínum
óvænt barst,
svo sár og hljóð:
Hann er dáinn —
horfinn sýnum,
hann, sem efst á tindi stóð;
— ljúfmennið
með lífstrú bjarta,
lítilmagnans skjól og vörn;
góðmennið
með göfugt hjarta,
er gleðja vildi jarðarbörn.
Frelsishetjan frjálsa, glæsta,
frækin glímdi störfin við —
átti sér þá hugsjón hæsta
heiminum að tryggja frið.
Kærleikans
með brandi barðist,
bezti vinur friðarþings.
Með heiðarleikans
vopnum varðist,
vann sér hylli almennings.
Hin syrgjandi eiginkona, Jacqueline Kennedy, við útför hins látna.
Vakir sorg um veröld alla,
vonarljósið hvarf svo skjótt.
En friðarmerkið mun ei falla
meðan sigrar dagur nótt.
nútímaatburð í kvæði mfnu, er
sú, að hugsjón völunnar og mann
kynsdraumurinn, sem hún sér,
brýzt síðar fram i starfi Kenne-
dys, er ieitast við að gera hann
að veruleika. En þrátt fyrir fall
hans mun draumurinn rætast og
nýir menn rísa upp og bera merk
ið fram til sigurs".
„Sól tér sortna
sígr fold í mar
hverfa af himni
„Sér hon upp koma
öðru sinni
jörð ór ægi
iðjagræna
falla forsar
flýgr örn yfir
sá es á fjalli
fiska veiðir.
Sal sér hon standa
sólu fegra
gulli þakðan
og íslenzk ljóðlist
Eiaar
Markan
söngvari:
„Þetta sótti svo sterkt á mig, að
ég komst ekki hjá því að yrkja
ljóðið. Ég hef alltaf verið hrif-
inn af Kennedy forseta, frá því
að ég sá fyrst mynd af honum;
mér fannst hann svo svipbjartur
og drengilegur, og þegar þessi
voðalega fregn barst, var eins og
ég gæti ekki annað en skrifað
eitthvað. Ég hef lengi bægt frá
mér öllu slíku með vilja, en í
þetta sinn réð ég ekki við það.
Ég skrifaði kvæðið á iy2 klukku-
tíma' morguninn eftir morð for-
setans".
yifur
Ragnarsson
læknir:
Er sorgarfregn að eyrum okkar bar
var allur lýður sleginn þungum harmi.
Hann sannur maður vissulega var
og velferð heimsins ríkti í hans barmi.
Hann barðist fyrir frelsi allra þjóða
og friðarhugsjón var hans innsta þrá.
Nú er hann horfinn, glæsimennið góða,
sem göfuglyndir munu eftir sjá.
Þín saga geymist meðan menning lifir
og mannsins hjörtu slá og finna til.
Ó, guðdóms máttur veröld vaki yfir
og veiti jarðarbömum styrk og yi.
„Ég orti þetta kvæði daginn
eftir fregnina um morð Kennedys,
en þannig hittist á, að nokkrum
dögum áður hafði ég ort annað
kvæði: um gosið við Vestmanna-
eyjar. í því kom fram óhugnan-
leg feigðarspá, og endirinn boðaði
komu styrjaldar. Ég veit ekki,
hvernig ég fékk það hugboð, en
þegar þessi ógnvænlega frétt um
lát forsetans kom í útvarpinu,
fannst mér eins og rekinn væri
í mig rýtingur. Þetta var reiðar-
slag fyrir heiminn eins og fráfali
Hammarskjölds á sínum tíma.
Draumurinn um jörðina, sem rís
úr sæ, er táknrænn fyrir andlega
þróun mannanna, og allt mann-
kynið ber þann draum í hjarta
sínu, en sumir menn eins og t. d.
Kennedy og Hammarskjöld virð-
ast útvaldir til að hrinda honum
í framkvæmd, og því harmar all-
ur heimurinn fráfall þeirra.
„Ástæðan til þess, að ég leyfi
mér að tengja saman Völuspá og
heiðar stjörnur
geisar eimi
ok aldrnari
leikr hár hiti
við himin sjálfan"
Rísa úr hafi
háar súlur
loga leiftur
í ljósrofum
berst lág stuna
um storð alla
er hnígur að brúði
höfuð alblóðugt.
Harmflaug hættlig
hrund svipti
von þeirrar veraldar
er vá óttast.
Veginn er sá
er sfzt skyldi
sona jarðar
og upphimins.
Fellur húm
á hvarmstjörnur
leggjast um láð
langskuggar
vaknar vala
á velli Iða
sér hún í dul
daga óborna.
á Gimléi
þar skulu dyggvar
dróttir byggja
ok of aldrdaga
ynðis njóta“.
Frú Halldóra B.
Björnsson
skúldkona:
„Mér varð svo hverft við, þegar
ég heyrði fregnina í útvarpinu,
að ég fór inn og kúrði þarna ein
f myrkrinu í meira en hálftíma.
Þá var eins og ég sæi fyrir mér
þessa mynd. Sfðustu línurnar
urðu til fyrst. Þetta var svo miklu
meira en morð á einum manni;
það var reiðarslag fyrir allan
heiminn".
Homfagur hjörtur á tindi
heimsbyggðum ofar
óttalaus — séður af öllum
uggir ei háska.
Varúlfur liggur f leyni
læðist og bítur.
Ein gengur hindin sú hvita
heim - þar er sorgin.