Vísir - 15.05.1964, Blaðsíða 8

VÍSIR . Föstudagur 15. maí 1984.
VÍSIR
Útgefandi: Blaðaútgáfan VÍSIR
Ritstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er 80 krónur á mánuði.
f lausasölu 5 kr. eint. — Sími 11660 (5 linur)
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f.
Verðtrygging launa
[ merkri ræðu í gær ræddi dr. Jóhannes Nordal, for-
raaður bankastjórnar Seðlabankans, um það hvernig
bregðast megi við þeim vandamálum efnahagslífsins,
sem nú knýja dyra. Bankastjórinn benti á að alvar-
legasta afleiðing verðhækkananna undanfarin ár hefir
verið sú, að kippt hefir verið fótunum undan því
trausti til framtíðarinnar, sem menn voru farnir að
öðlast. Verðbólguóttinn hefir þess í stað náð tökum á
hugum alls almennings. Langir launasamningar verða
ekki gerðir nema með afarkostum, þar sem allir óttast
óvissuna, sem framtíðin ber í skauti sér. Þegar að þess-
um mörkum er komið, hlýtur öllum að vera það ljóst,
að eina úrræðið er að spyrna við fótum og nema al-
gjörlega staðar. Ef samningar eiga að takast um algjöra
stöðvun kaupgjalds og verðlags, verður að skapa leið-
ir til þess að endurvekja það traust, sem glatazt hefir.
gankastjórinn vék að þeirri hugmynd, sem rædd hefur
verið við verkalýðssamtökin að undanförnu, að taka
upp á ný verðtryggingu kaupgjalds í þessu skyni. Taldi
hann hana líklega einu færu leiðina, eins og komið er,
til þess að ná þessu marki. En hann benti á það meg-
inatriði, sem oft vill gleymast, að verðtrygging launa
getur haft mjög hættulegar afleiðingar ef verðlagið á
annað borð raskast, t. d. af óraunhæfum kauphækk-
unum. öll vísitölubinding verður þá aðeins til þess að
magna enn víxlhækkanir kaupgjalds og verðlags, eins
og bitur reynsla sýndi hér á landi áður en viðreisnar-
stjórnin tók við völdum. Forsendan fyrir því að kaup-
trygging leysi fleiri vandamál en hún skapar, er því
sú, að ekki eigi sér stað óraunhæfar hækkanir grunn-
kaups.
fjér er drepið á kjarna þeirra umræðna, sem nú eiga
sér stað milli ríkisstjórnarinnar og verklýðssamtak-
anna. Verðtrygging getur því aðeins náð tilgangi sín-
um, að um grunnkaupshækkun verði ekki að ræða á
næstunni. Enda er heldur ekkert tilefni til hennar.
Verðtryggingin veldur því, að launin hækka í réttu
hlutfalli við hækkað verðlag, þannig að launþegar
halda öllu sínu.
Athafnasamt t>ing
{ gær lauk þingi. Það hefir verið athafnasamt og ferill
þess einkennist af tvennu. í fyrsta lagi mörgum merk-
um stjórnarfrumvörpum, sem samþykkt hafa verið. í
öðru lagi af málþófi stjórnarandstöðunnar, án nokk-
urra jákvæðra tillagna um það, hvernig leysa skuli
vandamál verðbólgu og ofþenslu. Þau framfaramál,
sem einna hæst ber frá þinginu, eru nær 100 millj. kr.
lækkanir á sköttum landsmanna, lækkanir á tollum,
samþykkt nýrra vegalaga, loftferðalaga og skipulags-
laga. Er þá fátt eitt talið merkra mála. Á þessu fyrsta
þingi eftir kosningar hefir ríkisstjórnin því haldið þann
ig á málum, að ,góðu lofar um framtíðina.
„Móðuróstin helgust ullru tilfinningu/#
Prinsessa í
skóla lífs-
reynslunnar
í flokki ungra glæsikvenna,
sem heimsblöðunum hefir orðið
tiðrætt um á síðari árum, er Ira
prinsessa af Ftirstenburg sem
ung kvæntist aðalsmanninum
Alfonso prins af Hohenhoe, og
eignuðust þau tvo syni, en svo
komst einn mesti glæsi- og
bílífismaður upp á milli þeirra,
Francisco Pignatari, oftast kall-
aður „Baby“ Pignatari í blöð-
um. í stuttu máli: Ira skildi við
mann sinn og giftist Pignatari.
Nú fyrir skömmu var Ira aft-
ur á forsíðum fréttablaðanna —
og myndirnar af henni sýndu
þroskaðri og hamingjusamari
konu — þrátt fyrir allt — en
þegar hún giftist næstum barn
að aldri 1955. Um það sem ný-
lega gerðist segir í erlendu
vikublaði:
Gleðitárin streymdu af hvörm
um Iru prinsessu, þegar hún
fyrir skömmu fékka (pvfj ^tll
þess í fyrsta sinn, að fá ao
hafa litlu drengina sína hjá sér
Ira prinsessa
með syni
sína Christofer
og Hubertus.
og dálítið einmana. Hún hefir
nú iátið sér skiljast, að menn-
irnir verða að sætta sig við, að
fá ekki allar óskir uppfylltar -
og að móðurástin er svo voldug
tilfinning, að fyrir hana getur
verið vert að fórna öllu.
Frá því Ira yfirgaf mann sinn
fyrir 2—3 árum hefir hún
barizt fyrir að fá réttinn
til sonanna, en Alfonso prins
hefir neitað. „Meðan Ira býr
( ^með;, .þessum ,.,suður-ameríska ,
' "lúsablesa og telur sig gifta hon-
um, tel ég hana ekki liæfa til
En Pignatari, sem var vanur
að líta á konur sem leikföng,
og ávallt umsetinn af fögrum
konum, fór að verða leiður á
eiginkonu, sem krafðist þess af
honum, að hann verði stöðugt
tíma og fé — og það eigi litlu
— til þess að fá drengina aftur
til sín. Og nú fór hann að sinna
öðrum konum, hverri af annarri,
eins og hann hafði gert áður
en hann giftist Iru, og er með-
al þeirra brazilisk fegurðar-
drottning, sem sagt er, að Pig-
natari hafi ætlað að eiga, þeg-
ar hann kynntist Iru, en sagt
er að hún hafi beðið þolinmóð
eftir að hann yrði leiður á Iru,
í heilt misseri. Dómstólarnir
höfðu áður neitað hvað eftir
annað að verða við kröfu
hennar í þessu efni, — þ. e.
studdu afstöðu manns hennar
(fyrrverandi). En það, sem
breytti afstöðu hans í þessu
máli var, að Ira fékk skilnað
frá Pignatari.
Hin unga brúður, sem mynd-
ir birtust af á forsíðum heims-
blaðanna 1955 er í dag þrosk-
aðri kona, in fegurri en áður
þess að annast börnin“, sagði
hann.
Pignatari verður þó að segja
það. til lofs, að eftir að Ira gift-
ist honum studdi hann hana
framan af í baráttu hennar, en
hinn mikli auður hans dugði
ekki til þess, að tryggja Iru
neinn sigur. Alfonso prins lét
frændfólk sitt I Þýzkalandi
annast drengina, þar sem hann
gat verið óhultur um það.
Ira og Alfonso með synina tvo, er allt lék í Iyndi.
Nú er þess að geta, að Ira
og Alfonso eru bæði rómversk-
kaþólsk og rómversk-kaþólska
kirkjan hefir hvorki viður-
kennt hjónaband Iru og Pigna-
tari né þá heldur skilnaðinn.
Ef það nú gerðist — sem
nánir vinir Iru og Alfonso hall-
ast að, að gæti gerzt, þ. e., að
þau gerðu nýja tilraun til sam-
lífs — þurfa þau í raun réttri
ekki annað en láta til skarar
skríða með það án nokkurra
formsatriða eða hátiðlegheita,
því að samkvæmt lögum kirkju
þeirra hafa þau alltaf verið
hjón. Með öðrum orðum —
hjónaband Iru og Pignatari yrði
afgreitt sem eins konar „hlið-
arstökk", sem hún hefði tekið,
séð eftir og fengið fyrirgefningu
manns síns — og þar með búið.
Þau sóttu bæði um skilnað
Ira og Pignatari, hún f Reno,
hjónaskilnaðarbænum banda-
ríska, hann í heimalandl sínu,
— hún tilfærði þá ástæðu, a(j
hann hefði valdið henni „and-
legri þjáningu", — hann, að
hún hefði yfirgefið sig, — og
það er eina gilda hjónaskilnað-
arástæðan í BraziIIu.
Hvað sem verður er eitt vist
og það er, að Ira heldur á-
fram baráttunni. Ekki verður
neitt um það sagt, hvort þau
sættgst nú heilum sáttum, hún
og Alfonso, það getur verið
tvennt til með það, en hún
segir, að hún sé fús til hvers
sem vera skal, ef hún gæti allt-
af haft drengina sína hjá sér.
„Móðurástin er sterkust og
mikilvægust allra tilfinninga",
segir hún, — það hafi lífið
kennt sér.