Vísir - 30.01.1965, Blaðsíða 8

p
V í S } P
• ^°g.
VISIR
^Utgetandi: Blaöaútgáfan VISIR
Ritstjóri: Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjórar: Þorsteinn Ó. Thorarensen
Björgvin Guðmundsson
Ritstjómarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgrelðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er 80 kr á mánuð)
I lausasölu 5 kr. eint - Sími 11660 (5 línur)
Prentsmiðia Vfsis - Edda h.t
Kom við kaun Tímans
jjað kom auðsjáanlega illa við kaun Tímans, sem
haft var eftir bóndanum að vestan, í forustugrein
Vísis s.l. miðvikudag. Blaðið heimtar að skýrt verði
frá nafni mannsins og telur að það sem haft var eftir
honum sé uppspuni að öðrum kosti. Þetta er gamla
viðkvæðið hjá Tímanum, þegar honum er bent á, að
fólk sé orðið undrandi yfir skrifum hans.
Væru orð þessa bónda eindæmi og rækjust þann-
ig á við skoðun almennings út um byggðir landsins,
væri sök sér að slá því föstu, að hér væri um tilbún-
ing að ræða. En það er nú eitthvað annað en svo sé.
Úr öllum áttum, að sunnan, vestan, norðan og aust-
an, berast fréttir um að fólk sé löngu hætt að trúa
orði af því sem í Tímanum stendur um þjóðmálin.
Vitaskuld vilja ekki hreintrúaðir Framsúknarmenn
viðurkenna þetta fyrir öðrum, og kemur þó fyrir að
jafnvel sumir þeirra geta ekki orða bundizt, sbr. það
sem Bjartmar Guðmundsson sagði um „tvo gáfaða
Þingeyinga, sem hafa fylgt vissum flokki síðan þeir
fæddust“, er ætluðu að segja þeim Þórarni og.Ey-
steini, „að mælirinn væri að verða fullur“.
Það er því borin von hjá Tímanum, að allir, sem
líta á skrif hans sem þvætting og markleysu, hafi
„gufað upp“. Þeir lifa allir góðu lífi, þar á meðal bónd-
inn að vestan. Hins vegar var það sem eftir honum
var haft í fyrrnefndri forustugrein, sagt í kunningja-
samtali, og því ekki rétt að birta nafn hans að hon-
um forspurðum. En leyfi hann það, er sjálfsagt að
veita Tímanum þá ánægju. Samt mætti svo fara, að |
ritstjóra Tímans brygði í brún, þegar hann sæi nafnið, 1
því að bóndi þessi var, a. m. k. til skamms tíma, einn |
af fylgismönnum Framsóknarflokksins.
Þeim blöskrar víðar en í Þingeyjarsýslu, og það |
mætti æra óstöðugan, ef birta ætti nöfn allra, sem
eru hættir að taka mark á Tímanum og láta þá skoð- j
un sína í ljós við ýmis tækifæri. Bóndinn að vestan |
var aðeins nefndur sem eitt dæmi af svo ótal mörg-
um, sem eru orðnir dauðþreyttir á sultarsöng og
móðuharðindavæli blaðsins. Fólki lízt þeir menn ekki
líklegir til forustu, sem kyrja þennan söng dag eftir
dag og viku eftir viku á mestu velgengnistímum, sem
þjóðin hefur lifað.
Fólkið í sveitum landsins hlýtur að sjá það bezt
sjálft, að framfarir í landbúnaði hafa aldrei verið
meiri en síðan viðreisnarstjórnin kom til valda. Og
þeir, sem hafa trúað því, að Framsóknarflokkurinn
væri sérstakur vemdari og velunnari bændastéttar-
innar, ættu að bera saman verk hans, þegar hann fór
með völd, t. d. í vinstri stjórninni, og það sem þessi
ríkisstjórn hefur gert fyrir landbúnaðinn. Ef sá sam-
anburður væri óvilhallur, mundi hann ekki verða
Framsóknarflokknum hagstæður.
Hér sjást þau móðir og stjúpfaðir Jacqueline, Frú Janet Lee skildi við mann sinn og giftist
árið 1942 Hugh Dudley Auchinloss. Hann varð góður stjúpfaðir, hugulsamur og Ijúfmannlegur.
Tanet Lee, móðir Jecqueline,
" ætlaði ekki að gifta sig
aftur eftir skilnaðinn við Jack
Bouvier. Hún ætljð að helga
sig algerlega uppeldi dætra
sinna. En hún var svo fögur
og aðlaðandi kona að það var
varla hugsanlegt að karlmenn
irnir létu hana í friði. Árið
1942 breytti hún líka um á-
kvörðun, þá hitti hún Hugh
Dudley Auchinloss og giftist
honum nokkrum mánuðum
síðar. Brúðkaupsveizlan stóð
í húsi Auchinloss í Merry-
wood í Virginia-fylki. Ekki
var þó um neina hveitibrauðs
daga að ræða. Þetta var á
stríðsárunum og brúðguminn
hafði verið kallaður til þjón-
ustu í flotanum. Morguninn
eftir varð hann að mæta í
bækistöð sinni. En Janet sneri
aftur til New York, til íbúðar
innar, þar sem hún bjó með
tveimur dætrum sínum. Það
var ekki fyrr en alllöngu síð
ar sem þau hjónin og börn
þeirra sameinuðust í eina fjöl
skyldu undir sama þaki.
Þetta hjónaband skapaði
talsvert ný og breytt viðhorf
fyrir systumar tvær Jacque-
line og Lee, að vera nú • á
heimili manns sem ekki var
faðir þeirra og með börnum
hans sem ekki voru systkini
þeirra.
jyjóðir þeirra var 33 ára þeg-
ar þetta gerðist en Mr.
Auchinloss 45 ára. Hann var
afkomandi skozkra landnema
sem höfðu komið til Ameríku
i byrjun 19. aldar. Hann var
fæddur í bænum Newport á
Rhode Island, hafði lært lög-
fræði við Yale og Columbia-
háskólana. Á þriðja áratug
uldarinnar hafði hann starfað
í utanríkisráðuneytinu sem
skjalavörður og sérfræðingur
í milliríkjasamningum, siðan
hafði hann gerzt kauphallar-
miðlari og grætt drjúgum fé.
Hann var ýmsum kostum
búinn, sem gerðu hann ágæt
an lífsförunaut frú Lee. Hann
var ríkur, örlátur og ljúfmann
legur. Hann var virðulegur
maður og mjög myndarlegur,
hjálpsamur og hugulsamur í
erfiðleikum. — Hann hafði
kvænzt tvisvar sinnum áður
en skilið við báðar konurnar.
Fyrsta kona hans var dóttir
rússnesks flotaforingja sem
hafði flúið Rússland á bylt-
ingartímanum, önnur konan,
sem hann var giftur 1932 —
’41, hét Nina Gore Vidal. í
fyrra hjónabandinu átti hann
son, Hugh jr., sem var venju-
lega kallaður rússneska gælu
nafninu Éusha og tvö böm í
síðari hjónabandi Nini og
Tommy.
Á næstu fimm árum eftir
brúðkaup þeirra Auchinloss
og Janet Lee eignuðust þau
tvö börn, dóttur, sem var
skírð Janet Jennings og son,
James. Fjölskyldutengsl bam
anna voru þannig talsvert
flókin, ýmist systkin, stjúp-
systkin eða hálfsystkin, en
Jacqueline hændist að stjúpföð-
ur sínum sem var góður maður