Vísir - 27.03.1965, Blaðsíða 2

V1 SIR . Laupiardagur 27. marz 1965.
SÍÐAN
Astardraumur
BRANDOS á
MARLON
TAHITI
Tarita með tveggja ára son sinn og Marlons. Drengurinn heitir
Simon.
atumi Terripai. Hún var feng-
in til að leika aðalkvenhlutverk-
ið í Uppreisninni á Bounty á
móti Marlon Brando og þar er
hún kölluð Tarita. Hún er ynd
isfögur stúlka. En það varð úr
því meira en leikur einn. Marl
on Brando gat ekki á heilum
sér tekið fyrr en hann varð
þess vísari að hún endurgalt
ást hans. Síðan hefur Tahiti
verið hans annað heimili. Fyrir
þessa Tahiti-stúlku hefur hann
fengið skilnað frá konu sinni
og Iát'ið byggja unnustu sinni
á Tahiti veglegan bústað í Pape-
tee, höfuðborg Tahiti. Þangað
leitar hann í hléum milH verk-
efna sinna við kvikmyndatökur
jpréttamaður einn að nafn'i Jill
ian Robertsson var fyrir
nokkru á ferð á Tahiti-eyju og
notaði hann tsekifærið til að
heimsækja hús Marlons Brando
Hann lýsir því, hvemig húsið
sé staðsett í pálmalundi og róm
antískur svipur Suðurhafseyj-
anna ríki yfir umhverfinu.
Fréttamaðurinn kom þarna
skömmu eftir að Marlon
Brando hafði dvalizt þama hjá
unnustu sinni og syni. Nú var
stúlkan ein heima. Hún kom á
mótj honum og hélt á tveggja
ára syni ,sfnum. Það var slá-
andi að sjá drenginn, hann var
svo sviplíkur föður sínum.
Tarita klæðist að sið Tahiti-
kvenna 1 strápils. Hún er ynd-
isleg stúlka. Þannig er einmitt
hægt að hugsa sér að þær hafi
litið út Tahiti-stúlkurnar, sem
fyrr á öldum heilluðu skips-
menn á farskipinu Bounty.
jpréttamaðurinn spyr Taritu, af
hverju hún hafi ekki hald’ið
áfram á brautinni sem kvik-
myndadís, þar sem leikur henn
ar hefði tekizt svo afbragðsvel í
„Uppréisnin á Bounty."
Hún svarar: — Ég fékk vel
gre'itt fyrir leik minn í kvik-
myndinni og ég er ekki búin
að eyða þvi enn. Hvers vegna
Öskra bjarndýr?
Marlon Brando fór til Thaiti
sumarið 1962 til þess að leika
f kvikmyndinni „Uppreisnin á
Bounty,“ og fyrri hluta árs
fæddist honum þar sonur, sem
heitir Simon og er núna rétt
tveggja ára gamall.
TJrengurinn er ávöxtur ástar-
ævintýris, sem minnir á hin-
ar rómantísku sögur frá Suður-
hafseyjum, en þangað hafa
margir viljað svífa til jarðar til
að kanna ókunn lönd. Lengi hef
ur og það orð á leg’ið, að á
Tahiti séu hinar fegurstu konur
þessa heims.
/ístmey Marlon Brandos á
Tahiti heitir fullu nafni Tari
Myndin sýmr Marlon Brandon og Taritu f kvikmyndinni „Upp-
reisnin á Bounty4*.
ætti ég þá að vera að reyna að
safna meira fé. Þetta er nóg
fyrir mig í bili og ég sæk'ist
hvorki eftir auði né frægð.
'T'arita talar hið mesta hrogna-
mál það er sambland úr póly
nesísku, frönsku og ensku. Ensk
una lærði hún af Marlon Brando
— Ne'i, ég kærj mig ekkert
um að eiga mikla peninga, held
ur hún áfram. Peningamir gera
menn að þrælum.
— Hvað gerðuð þér áður en
þér fóruð að leika í kvikmynd-
inni?
— Ég var starfsstúlka í eld-
húsinu á Hotel Les Tropiques.
Framh. á 13. síðu.
C'yrir nokkm mætti bandaríski
kvikmyndaleikarinn Marlon
Brando fyrir skilnaðarrétti í
Santa Monica. Þegar hann var
spurður um fjölskylduhagi sína
upplýsti hann, að hann væri
faðir þriggja barna. Börnin sem
hann taldi upp voru þessi: Eitt
barn með Önnu Kashfi, eigin-
konu sem hann er nú skilinn
við, eitt barn með mexikönsku
leikkonunni Movita og þriðja
bamið með stúlku á Tahiti.
Þessi yfirlýsing, að hann ætti
barn á Tahiti kom allmikið á
óvart, en það er staðreynd,
Kári skrifar:
Tkft er á okkur blaðamennina
deilt, ekki sízt í ísienzku-
þáttum útvarpsins fyrir að rita
slæmt mál og spilla tungunni.
Oftast eru þær aðfinnslur rétt
mætar.
Hins vegar verður einnig á
það að líta, að blaðamaðurinn
hefur jafnan örskamman tlma
til þess að rita fréttir sínar og
viðtöl, kannski ekki nema
nokkrar mlnútur, en Islenzku-
fræðingurinn getur legið yfir
verki stnu, vikum og mánuðum
saman. fágað það og bætt. Þó
er það vissulega engin afsök-
un fyrir blaðamann’inn. Hann á
að rita rétt mál en ekki rangt.
UNDARLEGT SKRÍPI
Mér kom þetta I hug, er ég
sá I einu dagblaðanna langa
grein með stórri fyrirsögn.
Fyrsta orð hennar var Messan.
Nú gæti maður haldið að hér
væri um guðsþjónustu að ræða.
En alde'ilis ekki! Blaðamaðurinn
var I þessu tilfelli að skýra frá
vömsýningu einhvers staðar I
Austur-Evrópu og hafði, gripið
til þessa orðs í staðinn fyrir
að nota h’ið ágæta orð :vöru-
sýning. Hér er illa að farið.
Utlenda orðið er tekið I íslenzk
una óbreytt ,en hinu góða og
gilda Islenzka orði sleppt.
Þetta er það sem kalla má á
slæmu máli slappleik'i, hugsun
arleti. Það ætti að sjást sem
sjaldnast.
UMFERÐ OG ATHAFNIR
Loksins virðast skipulagsyfir-
völd umferðarmála vera að
vakna af værum svefni. Blaða-
mannafundir eru haldnir um um
ferðarmálin, margar nefndir
stofnaðar og málinu öllu meiri
gaumur gefinn en fyrr. Það var
sannarlega tími til kominn.
Hvergi I allri álfunni er tjón
af bifreiðaárekstrum hlutfalls-
lega meira en hér. Hvert bana-
slysið rekur annað, sfðast nú
fyrir þremur dögum.
En nú dugar bara ekki að tala
og þinga. Það þarf að fram-
kvæma. Hér var fyrir nokkru
stungið upp á þvf I lésenda-
bréfi að öllum bifreiðastjórum
væri skylt að hafa það litla og
ódýra tæki á bifreiðum slnum
sam almennt er kallað rúðu-
sprauta. Allir vita hve stór
orsök slysa óhre’inindi á fram-
rúðum er. Þetta tæki kostar
ekki nema nokkur hundruð
krónur. En gagnið af því er
þúsundfalt. Hvl taka menn ekki
rögg á sig og gera þessa litlu
breytingu? Hví er tfminn lát-
inn Ifða?
HLÉIN ÓVINSÆLU
Hér kemur bréf frá kvik-
myndahússgest'i:
„ Ég þakka þér Kári fyrir
skrif þín um daginn um hléin f
bíóunum. Það voru orð I tlma
töluð. Sjálfur fer ég I bló
tvisvar til þrisvar I viku. Og
alltaf finnst mér jafnhlálegt að
vera rekinn úr sæti mínu tæp
um klukkutfma eftir að sýning-
in hefst. Til hvers er þessi fá-
sinna? Ég skil hana ekki. Von-
andi gera kvikmyndahúsaeigend
ur sér ljóst ?ð hér er mjög óvin-
sælt mál á ferðinni. Þeir geta
kippt þvl I lið'inn með einu
handtaki. Þeir ættu sannarlega
að gera það og fella hléin nið-
ur.“
Mikið er gaman að því hvað all
ar geimferðir eru farnar að tak
ast vel. Maður gæti næstum
haldið að þetta væri bara ekki
meiri vandi en að skreppa I bíln
um sínum eitthvað út úr bæn-
um ... ég segi eitthvað út úr
bænum, en það þarf ekki að
fara langt til þess að Ienda I
erfiðleikum ... kunn'ingi minn,
þrælklár ökumaður á fyrirtaks
bll lagði til dæmis af stað vest
ur á firði á sömu mínútu og hin
ir s'igursælu fþróttamenn okkar
til Tokfó — og þeir urðu aðeins
á undan honum. Hann var víst
lfka sá eini, sem þeir fóru fram
úr I þeirri ferð. . ..en h’itt er
svo annað mál ,að hann brást
ekki vonum neinna á sinni ferð
sem hann kostaði þar að auki
sjálfur... það var eitthvað ver'ið
að tala um það um daginn, að
þeir væru ókurteisir I síma, sum
ir hjá gjaldheimtunni, ekki hef
ég orð'ið fyrir þvf, enda tala ég
yfirleitt aldrei við þá menn að
fyrra bragði, hvorki I sfma né
hinsegin. Þar fyrir er ég ekki
að segja að þeir séu kurteisir
óg taki enginn orð mín svo ...
eða hvenær var það talin kurt
e'isi að vera æ og sí að nauða
á manni um peninga, já, og
hafa I hótunum við mann, ekki
einungis prívat. heldur I útvarp
inu I hverjum matartíma... Það
væri fróðlegt að vita hve marg'ir
fá I magann og skeifugörnina
vegna þessara sífelldu lögtaks-
hótana, sem þeir verða að
kingja með mat sínum, eða
hvað skyldu þeir vera margir,
sem svissa yfir i Keflavikur-
stöðina, eða fá sér sjónvarp,
bara til þess að losna við að
hlusta á þennan ófögnuð. Það
hefði Lagercrantz átt að fá að
vita og segja þeim í Sovétinu,
þá hefði það sanna komið fram
I mál’inu. Þar að auki er ég
búinn að reikna það út, að það
þarf að minnsta kosti meðalút-
svar til að borga útvarpinu
hvern dag, bara fyrir að flytja
hlustendum sínum þennan Ifka
fagnaðarboðskapinn — og það
er líka peningur fyrir utan það,
að það er horngrýt'i hart að
verða að borga þeim fyrir maga
sárið og meltingarkvillana....
Já, eiginlega ætlaði ég að skrifa
um það merkilega atriði hvort
ísbirnir öskruðu. eða hvort þeir
öskruðu ekki, en ég kemst allt
af f svona ham, þegar ég er að
bera blak af þeim í gjaldheimt-
unni... þeir hafa aldrei verið ó-
kurteisir við mig í síma, en hins
vegar hefur gjaldheimta sfmans
verið ókurteis við mig — hvað
er annað mál