Vísir - 07.05.1965, Síða 2

SíÐAN
¥1 • X ' •
Hio nyja
líf
Fellini hinn ítalski með nýja kvikmynd
um iðjuleysi og taumlausa skemmtanafýsn
Djarflega klæddar fegurðargyðjur frá tíu löndum le ka í myndinni.
Hér er sænska leikkonan Anita Sanders með feykilegan fjaður-
búsk á höfði. í myndinni táldregur hún eiginmann Giuliettu. —
Á hinni myndinni er Rika Dialina frá Grikklandi.
/]bróf/oJbd/íur
Með sumri verða tímabila-
skipti í íþróttastarfsemi lands-
manna, eins og öllum þeim
mörgu fáu er kunnugt, sem
fylgjast með fþróttasíðum dag-
blaðanna. í stað þess að vinna
stórsigra heima fyrir, hleypa
garpar vorir heimadraganilm
með sumri og bíða stórósigra í
Kári skrifar:
Kvikmyndin „Hið ljúfa líf“
eftir ftalska leikstjórann og
framleiðandann Fellini vakti
mikla undrun og athygli, jafn-
vel hneyksli sumra. Sú mynd
gerði Marcello Mastroianni að
stjömu og miklu eftirlætisgoði
kvenfólks um víða veröld. Og
fyrir skömmu gekk Fellini svo
langt, að láta Mastroianni leika
aðalhlutverk í mynd um sig
sjálfan, „Fellini 8y2,“ en Fell-
ini er kvæntur, og hann hefur
lofað að gera einnig mynd, sem
helguð sé konu hans. Eiginkona
hans heitir Giulietta Masina, og
það er einmitt myndin „Giu-
Iietta,*, sem Fellini hefur unnið
að að undanförnu.
„Giulietta" er á ýmsan hátt
svipuð „Hinu ljúfa lífi“, hún
fjallar um rikt miðstéttarfólk
í stöðugri leit að dýpri og
meiri skemmtunum og nautnum
Það vantar svo sem ekki hugvit
semina: 1 kokkteilpartíi á vetr-
arsetri Rómarstúlkunnar Susy
er samankomið margt og ó-
skylt fólk sem á sér með þvi
einn tilgang: að skemmta sér
og helzt betur en nokkru sinni
áður. Nektardans er reyndur,
en gefst ekkj vel, þar sem hann
er gamalkunnugur öllu þessu
fólki. Þá reyna allir með sér
andlega hæfileika, og þarna er
haldinn nokkíirsuköhhr: rhiðils-
fundur, einnig, gr, $vjð _
afrísk helgiathöfn: Vígsla Jóm-
frúarinnar. Og einn samkvæmis
leikurinn heitir Vændishúsið.
Frúrnar klæða sig sem gleðikon
ur og hegða sér eftir því. En á-
hrifin verða hálf ömurleg- þar
sem þeim finnast þær vera
komnar þar í sitt rétta hlut-
verk, og enn ömurlegra fyrir
þær að komast að raun um
hve lágt verð karlmennirnir
bjóða í þær.
Aðalhlutverkið Giuliettu, leik
ur eiginkona Fellinis, en eins
og áður, bá vantar ekki feg-
urðardísir í myndina. Fellini
hefur safnað að sér laglegum
„keppnum á erlendum vettvöng
um“, svo að notað sé þeirra
eigið orðalag. Annars er iþrótta
málið að verða málíþrótt út af
fyrir sig, þar sem gömul met
eru slegin og ný sett daglega,
og sum svo frábær, að aldrei
slíkum afrekum. þegar þeir byrj
uðu átök sín við tungutak þjóð-
arinnar, sem þá var. Er nú svo
komið, að þeirra, sem ekki hafa
notið slíkrar málþjálfunar, veit
ir ekki af orðabók til þess að
botna eitthvað i afrekunum, en
það er önnur saga ... Með
sumri halda íþróttagarpar vor-
ir í víking að fornum sið, stíga
á land nrður hjá framandi þjóð
um, æpa heróp — raunar oft
ast áður en þeir fara — jóðla
á skjaldarröndum úr tyggi-
gúmmíi, láta ófriðlega — og
láta svo oftast þar við sitja,
því að nú gerast vfkingar vor-
ir, sem betur fer fyrir alþjóð-
iega samvinnu, siðfágaðir og ■
höggva ekki mann á annan ann
ars staðar en í frásögnum og
fréttum. Að vísu hefur þessi
siðfágun leitt til þess, að þeir
koma hvorki heiir^ með gúll
né silfur úr þessum víkinga-
ferðum, eins og þeir ósiðfáguðu
f gamla daga —ekki einu sinni
eir eða kopar — en það er
auka atriði á móts við orðstír-
inn, að það Iitla, sem þeir
gerðu hafi verið það mesta,
sem þeir gátu. Og svo öll land
kynningin maður Iifandi —
ætli hún sé ekki e'tthvað ann-
stúlkum frá tíu þjóðum hverri
annarri fegurri og girnilegri.
að _n í gamla daga, þegar Egill
krækti augu úr gestgjöfum sín
um og drap menn í hrönnum
... nú sýna og sanna garpar
vorir öllum umheimi, að hér
býr einhver siðfágaðasta menn
ingarþjóð í heimi, svo siðfáguð,
að hún mundi biðja andstæð-
inga sína afsökunar, ef þeir
yrðu að lúta I lægra haldi...
en um leið svo stolt, að garpar
hennar sjá svo um, að ekki
komi til að þeir þurfi þess,
sparka þess í stað hárná-
kvæmt framhjá marki eða
fella slána þegar þeir eru
komnir glæsilega yfir . ..
M'. sendir eftirfarandi bréf:
'C’nn einn bragginn hefur nú
brunnið og er það hin
mesta mildi. En meiri mildi var
þó, 3 manntjón hlauzt ekki
af,- og seint ætlar okkur að
lærast að byrgja brunninn áður
en barnið er dottið ofan í hann
Ég var staddur þama, er bragg
inn í Múlakamp brann sl.
mánudag, og í hreinskilni sagt,
þá fannst mér ég vera horfinn
nokkrar aldir aftur í tímann,
a.m.k. er erfitt að setja í sam-
hengi braggahverfið og menn-
ingarþjóðfélag á síðari hluta
tuttugustu aldar. Mér virtist
eins og skaparinn hefði tekið
handfylli sina af leir og smurt
vendilega yfir hverfið, rétt eins
og sælkeri makar smjörlagi á
brauðið sitt.
UMHVERFIÐ SKAPAR
MANNINN
Það er sannarlega mikill vís-
dómur I þeim orðum, að um-
hverfið skapi manninn, og
skýrslur stórþjóðar sýna, að
börn frá sóðalegum hverfum
hafi meiri tilhneigingar til glæp
samlegra verka en börn úr
sveit eða fögru umhverfi.
Þana er vikið inn á braut sál-
fræðinnar, en er það ekki ein-
m;tt sálfræðin, sem mun koma
okkar að hvað meatu gagni við
að móta það velferðarríki. sem
okkur dreym' um. Rétt eins
og auðveldast er að lækna
krabbamein þegar á byrjunar
bá hlýtur það að vera auð
veldast að leiða fólk frá því
að lendi í glæpamennsku og ill
"rðurb begar á barnsaldri.
LYKIÍ.LINN AÐ
VELFERÐARRfKINU
Við megum ekki nostra of
mikið við vrasfiö*-’’-'* fvrir fram
an Hótel Sögu. e~ láta íbúðar-
Uxrckffi finlHn hnrrrarhúa
í skít og óþverra á meðan.
Okkur ætti jafnve! að vera ó-
hætt að Iáta eina eða tvær
bankabyggingar bíða um nokk
ur ár. en leggja þess í stað ;
vinnuaflið 5 íbúðarhúsabyggiLg
ar. Lykillinn að velferðarrikinu
hangir. ekki í lyklakippu is- j
lenzks sjónvarps, heldur er I
hann að finna í ánægju borgar- )
anna, fegu'"’"5 umhverfi og bætt
ara mannlífi.