Vísir - 18.06.1965, Blaðsíða 2

myndari afvopn-
ar glæpastúlku
Brezkur blaðaljósmyndari,
Steve Davis, 63 ára gamall, brá
sér 1 gervi lögreglumanns fyrir
skömmu og afvopnaði unga,
fallega en hættulega stúlku.
Stúlkan stóð úti í glugga og
hélt stóru liði lögreglumanna í
hæfilegri fjarlægð með stórum
riffli. Enginn lögreglumannanna
þorði að ganga beint til verks,
því stúlkan hafði hæft einn
þeirra, svo hann var fluttur á
sjúkrahús alvarlega slasaður.
Þá bar þar að ljósmyndar-
ann, sem byrjaði á því að taka
myndir en klifraði síðan upp að
glugganum og hrópaði til henn-
ar og bað hana að halla sér bet-
ur út, svo hann næði góðri mynd
af henni. Stúlkan stóðst það
ekki og sneri sér í átt að ljós-
myndaranum sem greip þá í
hlaupið og hristi byssuna úr
höndum hennar. Stúlkan gat
reyndar hleypt af einu skoti, en
það hæfði ekki og innan einnar
mfnútu var stúlkan komin í
hendur lögreglunnar og innan
einnar stundar í hendur gæzlu-
mannanna í fangelsinu, sem hún
hafði flúið frá.
>é<
i
2200 km. krókur
' rir forsetann
Það voru heldur ljótar augna-
gotur, sem Nyerere, forseti í
Tanzaniu, eins af hinum nýju
lýðveldum Afríku, fékk þegar
iiann sté frá borði áætlunarflug-
vélarinnar frá höfuðborg rikis
hans til Lundúna í Lagos, sem
er alllangt úr leið áætlunarinnar.
Ástæðan var sú. að forsetinn
var að fara til Lagos í Nígeríu,
sem er á vesturströnd Afríku.
Vélin lenti fyrst í Nairobi, en
átti því næst að fljúga í einum
áfanga til Lundúna. En vélin
fór í staðinn til Kairo , Egypta-
landi, — aðeins fyrir þjóðhöfð-
ingjann, sem ætlaði að taka
aðra vél þar til Lagos, sem er á
vesturströnd Afríku. En nú var
heppnin ekki með forsetanum,
því sú vél bilaði. Nú var það
sem hann notaði sér vald sitt.
Hann skipaði flugmönnunum að
„skutla ;sér“ til Lagos. Þessi
krókur er 2200 kílómetrar svo
það var engin furða þótt hinir
74 farþegar væru lítt hrifnir.
Sumarleyfi
Áður fyrr meir, það er að
segja þrjátíu til fjörtíu árum
fyrir Bítlana, þótti annað ekki
koma til greina én að taka sér
sumarleyfi éinhverntíma á há
sumrinu — ef maður tók sér
sumarleyfi á annað borð — því
að það var ekki farandi til
kunningjanna upp i sveit á öðr
um tíma. Bæði var það, að mað
ur vildj helzt fá þurrt veður i
tjaldinu eða heyhlöðunni og ef
þurrt veður var framan af sumri
flýtti maður sér að taka þessa
þrjá fjóra daga, því að gera
máttj ráð fyrir að breytti upp
úr höfuðdeginum — ef rignt
hafði framan af sumri, reyndi
maður aftur á móti r' draga
það fram yfir höfuðdag, þvi
helzt var von að stytti upp þá.
í þann tíð var ekki veðrátta
nema hér á landi, að minnsta
kosti ekki sú veðrátta, sem
kom manni Við. Þá tiðkaðist
ekki að ráðherrar reistu út fyr
ir landsteinanna nema kóngur
kallaði á þá, sem hann ekki
gerði nema eitthvað sérstakt
bœri til — vissi að þeir höfðu
^ ‘tóg að gera að stjórna landinu,
jú, og svo voru einstaka spekú
lantar eitthvað að flandra út,
sumir lega, einkum síldar-
óráðsiumenn — heiðarlegir
spekúlandar. og þóttu heldur
kaupmenn skrifuðu firmum sfn
um í Kaupmannahöfn og létu
það duga. Auðugustu menn
fóru til útlanda — Danmörku
með viðkomu f Leith — einu
sinni á ævinni, þegar synirnir
voru komn'ir í embætti og dæt
urnar giftar embættismönnum
úti á landi. Sú ferð var eins-
konar !..ipunktur llfsins — Sjá
Kaupmannahöfn og dey síðan.
Nú grt menn ekki lifað án
þess að deyja í Nýhöfninni einu
sinni á ári að minnsta kosti
og njóta lffsins hingað og
þangað á helztu skemmtistöð
um he'imsins f sumarleyfinu.
Kveður svo rammt að því, að
ferðaskrifstofurnar eru í vand
ræðum með að finna alltaf nýj
an og nýjan stað — enda kvað
einn hafa spurt unga konu að
loknum slíkum umræðum,
hvort hún hefði nokkurntíma
dvalizt þá daga heima hjá sér,
hann skyldi sjá henni fyrir ó-
dýrri og skemmtilegri dvöl þar,
ef hún vildi. —
a
a
e
a
a
a
•
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
a
Ég héyrði sögu, sem átti að
hafa skeð f síðustu viku. Sagan
var í sjálfu sér ekki ýkja merki
leg — fjallaði um ökuferð
manns, var að fá b'ifreið sína
úr viðgerð. Þegar hann hafði ek
ið nokkur hundruð metra fall
bifreiðaverkstæðinu fór eitt
hjóli ðundan bflnum, bfllinn
lenti út af veginum og skemmd
ist, en ökumaðurinn siapp með
skrokkinn.
Ástæðan fyrir þessu atviki var
sú að viðgerðarmaðurinn hafði
gleymt að skrúfa rærnar á hjól
'ið.
Skeði f Hvalfirði.
Þetta minnir mig á atvik,
sem skeði uppi í Hvalfirði fyrir
nokkru. Ég var þar á ferð f
Iangferðabifre'ið og við ókum
fram á mann, sem stóð vand-
ræðalegur hjá bifreið sinni og
gaf okkur merki um að nema
staðar. erindj hans var að biðja
langferðabílstjórann að líta á
bílinn s'inn, þvf hann haggaðist
ekki úr stað. Hann vissi ekki
af hverju, enda þekkti hann lít
ið til véla, þótt hann kynni að
aka.
Jú, bílstjórinn minn var fús
til að líta á bílinn. Og þegar
hann hafði opnað vélarhlífina
spurði hann h'inn bifreiðastjór
ann hvort hann hefði nýlega
sent bílinn í viðgerð.
Það hafði maðurinn gert og
bíllinn var einmitt að koma
beint af verkstæð’inu. Þess-
vegna gat hann ómögulega skil
ið að bíllinn bilaði samt strax á
eftir.
Það gat langferðabílstjórinn
aftur á móti manna bezt skil'ið.
Viðgerðarmaðurinn hafði losað
um rafmagnsgeyminn í bifreið
inni, en gleymt að festa skrúf
urnar í honum og þegar bfll’inn
lenti niður f holu á veginum
hrökk geymirinn úr sambandi.
Já, það er margt skrýt'ið f
kýrhausnum. Líka hjá viðgerð-
armönnum á bifreiðaverkstæð-
um. Og þótt þeir gleymi að
festa skrúfurnar stundum, er
annað sem þeir gleyma aldrei,
og það er að rukka fyrir við-
gerðina.
Hættulegir stigar.
Að gefnu tilefni hefur Kára
verið bent á hættuna, sem staf
ar af stigum þeim sem almennt
eru notaðir hér við Reykjavík-
urhöfn til þess að komast úr
togurunum og upp á hafnar-
bakkann. Þetta eru sögð
hænsnaprik hin mestu, mjó og
völt og handriðalaus og stór-
hættuleg, nema þá helzt fyrir
fimleikamenn og klifurgarpa.
Nú eru sjómenn að vísu öllu
vanir og færir í flestan sjó eins
og komizt er að orði. En bæð’i
er nú það að stundum kemur fyr
ir að sjómenn fái sér neðan í þvf
og eru ekki eins öryggir og
ella, eða þá að þeir þurfa að
koma einhverjum flutn'ingi
milli skips og lands, þannlg að
þeir hafa næsta litiö hald á
stiganum. Og ef slynkur kemur
á þá fellur stiginn með öllu
saman. Líka fá sjómennirnir
stundum heimsóknir land-
krabba, sem gjörsamlega eru
óvanir klifri í mjóum stigum,
Og af öllu þessu skapast m'ikil
hætta, þess er lfka skemmst
að minnast að af þessu varð
banaslys fyrir fáum dögum og
í fleiri tilfellum hafa orðið af
þessu meiri eða minni slys.