Vísir - 19.06.1965, Síða 15

V1 S I R . Laugardagur 19. júní 1985
RACHEL LINDSAY:
/5

ÁSTIR Á
RTVERÍUNNI
að sjá hvort útlit'ið hefur ekki
batnað.
— Ég hef ekki haft tækifæri
til að þakka þér fyrir rósimar
sagði Rose, þegar þau vora búin
að koma sér fyrir í bátnum. Ég
var nú ekki viss um hver tilgang
urinn var — hélt kannski, að
þetta væri gert i hálfgerðri
stríðni.
— Nú eruð þér eins og Susan?
— Hver er Susan ein af fyrr
verandi vinkonum yðar?
— Susan er ekki „fyrrverandi“
eitt eða neitt — ég lít sannast að
segja á hana sem systur mína —
við uxum saman úr grasi.
Hann brosti til hennar.
— Þið eruð annars talsvert lík
ar.
— Ættum við ekki að auka hrað
ann sagði hann eftir dálitla stund
þegar þau höfðu farið hvem hring
inn af öðrum á fremur hægri ferð
Rose naut þess að láta sólina
skína á sig, hafgoluna leika um
sig og hún naut þess að svífa yfir
sæinn í hraðbátnum.
— Hrædd spurði Alan
Hún hristi hlæjandi höfuðið.
Sjór skvettist yfir þau. seltubragð
kom í munninn, en allt var ferskt
— og yndislegt og vindurinn lét
hár hennar flaksast í allar áttir
Hrædd? Nei, þetta var að lifa.
Það var ekki fyrr en þau voru
komin upp á hafnargarðinn, sem
þeim varð litið hvort á annað —
Þau voru bæði sem af sundi dregin i
Þau fóru að skellihlæja.
- Ég verð að ná mér í leigu-
bfl sagði hún. Henni var ekki um
hve lengi hann horfði á hana.
Það var eins og kjóllinn væri
í límdur við hana. Henni fannst
hún vera nakin.
— Við finnum sjálfsagt eitthvað
uppi, sagði hann ákveðinn og
tók undir handlegg hennar.
Frú Hammond feis upp, hún
hafði hallað sér út af á legubekk.
Enid snéri sér við og starði á þau.
Og allt í einu birtist hinn svarti
kollur Tino Barri ofan hæginda-
stólsbrúnar....
— Þér verðið að fá þurr föt,
sagði frú Hammond.
— Hún vill hvað sem tautar
fara heim og hafa fataskipti sagði
Lance.
— Vitleysa sagði frú Hamm-
ond, komið með mér.
Rose létti og fór með henni.
— Ég finn einhvern sportfatn-
að handa yður að fara í, svo læt
ég aka yður í gistihúsið og þér
getið verið komnar aftur til te-
drykkju.
— Ég ætla ekki að koma aftur
hingað, sagði Rose.
— Auðvitað komið þér, sagði
frú Hammond. Ég get ímyndað
mér hvernig Alan myndi líða, ef
hann kæmi og fyndi yður ekki.
— Gleymið ekki, að við ætlum
að dansa í kvöld, hrópaði Lance á
eftir henni.
- Og það í ofanálag, hugsaði
Rose, en þetta var eins og um
var talað, en henni fannst nú að
ekkert væri spennandi lengur, þeg
ar Alan væri alltaf á næstu grös
um.
7. kapituli
Rose opnaði klæðaskápinn sinn
Hún hafði ekki úr mörgu að velja
Hún hafði verið I þeim nýja í
trúlofunarveizlunni og svo var
bara annar til. Hún tók hann úr
skápnum og athugaði hann gaum-
gæfilega. Hún hafði keypt hann
áður en hún fór frá Englandi.
Hann var mjög einfaldur, mógrár
á lit. Hún komst að þeirri niður-
stöðu, að hann væri smekklegur
og það fannst Alan líka, þegar
hann kom að sækja hana. Hún las
það úr augunum á honum. Það
var gott svo langt sem það náði,
en í samanburði við kjóla hinna
auðugu kvenna — hún leit bara
andvarpandi á Alan. Hvernig
íbúð óskast til leigu
Bandarískur maður giftur íslenzkri konu ósk
ar eftir 2—4ra herbergja íbúð, barnlaus. Upp-
lýsingar í síma 12G72 eftir kl. 3 í dag.
mundi honum lítast á? Þau voru
alltaf „kúpluð sarnan," svo að það
var bezt að heyra álit hans.
Diana Hammond klædd fögr-
um kremgulum kjól, lét bera fram
te í setustofunni. Tino, sem hún
ávallt þurfti að hafa í návist sinni
var þar, — sat við hiið hennar og
hvíslaði einhverju að henni, og
frú Hammond virtist falla það vel
i geð, sem hann sagði. Hvað
mundi hún segja, ef hún kæmist
á snoðir um það, sem ég veit,
hugsaði Rose.
Enid og Lance virtust hafa
sætzt heilum sáttum. Þau sátu í
sófa þétt hlið við hlið í hinum
enda stofunnar. Rose veitti þvi at
hygli að hann hafði lagt sól-
brenndan handiegginn um herðar
henni og strauk um hörund henn-
ar ... allt i einu var Rose gripin
slíkum skjálfta að bollinn hrist-
ist í höndum hennar svo að skvett
ist úr honum á undirskálina. Og
hún greip um bolla og undirskál
báðum höndum meðan hún var að
jafna sig. Það var sem eldingu
hafði lostið niður í hjarta hennar
Og henni varð allt í einu ljóst, að
— að hún elskaði Lance Hamm-
ond. Sú var orsök geðshræringar-
innar. Það var henni allt í einu
orðið ljóst, þótt allt annað væri
þokukennt. „Ég hlýt að vera
mjög ruglúð,‘ ‘hugsaði hún,“ en
ég hlýt að ná piér fljótt — og þá
verður þetta eins og draumur.“
Hún var Alan þakklát því að
þótt hann sæi að hún væri I geðs
hræringu var hann ekkert að tala
um það, eins og hann vissi og
skildi til fulls að hún þyrfti að
jafna sig. Til allrar hamingju
fór gestunum fjöigandi og brátt
vtir þarna þröng manna og mikið
masað. Og þegar Lance setti
grammófóninn I gang, sagði hún
við Alan:
— Komdu Alan, við skulum
dansa.
Hann horfði á hana dálítið ertn-
islega og undrandi.
— Þú hefur þó ekki fengið þér
kampavínsglas í laumi?
Rose hló og lét sem ekkert væri
Hún dansaði og á milli dreypti
hún á kampavíni og borðaði góm-
sætar „snittur.“
Allt í einu þoldi hún þetta ekki
lengur — þoldi ekki að koma
fram af uppgerðarkæti. Hún varð
að komast út — út undir bert loft
til þess að hugsa I ró og næði.
Hún gekk út á flötina fyrir
framan húsið en alls staðar var
krökkt af fó'ki og ógerlégt að
finna nokkurn stað til einveru. Og
hún læddist til strandar og er að
bröttu þrepunum kom niour að
sjónum tók hún af sér háhæluðu
skóna ,sem höfðu þvingað hana dá
lítið. Sandurinn. var heitur cg þurr
af sólu, svalur blær korp af hafi
og tunglið var komið í ljós gult
og heillandi á dökkbláum himin-
feldi. Hún hneig niður í sandinn
huldi andlitið í höndum sér og
grét — loksins, loksins gat hún
grátið.
Slík var kaldhæðni örlaganna,
að þega rhún loks varð ástfangin
varð það Lance Hammond, sem
hún varð ástfangin í. Hún hefði
eins vel getað orðið skotin í karl
inum í tunglinu. Ekki einasta var
Lance annarrar stéttar en hún —
hann var trúlofaður og ekki langt
þangað til hann gengi í hjónaband.
Hún hlaut að hfa setið þarna
lengi, lengi, því að henni var allt
í einu orðið kait. Hpn reis á fet
ur og kleif upp brattann að garðin
um. Hún yrði að þvo sér I fram
an og laga sig til áður en hún
leitaði Alan uppi — hann væri
víst lítið meira en hissa á hvarfi
hennar.
Það var gamalt lystihús neðst I
garðinum. Hún vissi, að þar
myndi hún geta lagað sig til vafa
laust væri þar spegill og kannski
vatn. Hún ætlaði að læðast inn
bakdyramegin ,er hún nam staðar
skyndilega. Það var einhver þarna
inni. Hún ætlaði að snúa frá, en
þá heyrði hún rödd Enidar, hún
mælti af ákefð og mátti glöggt
heyra, þótt hún talaði ekki hátt
— og karlmaður svaraði — enginn
annar en Tino Barri.
— Auðvitað mundi ég ekki gift-
ast Lance, ef ég gæti komizt hjá
því, sagði Enid, en hvað get ég
gert? Ég elska þig Tino, en svo
heimsk er ég ekki að halda að
við getum sætt okkur við lífið án
þess að hafa nóg fé handa milli.
þú veizt vel hvernig ástatt er fyrir
okkur báðum. Hefði þessi vell-
auðugi frændi minn ekki farið að
gifta sig á ný ....
— Það er kannski fyrirgefanlegt
sagði Tino, en að fara að eignast
son maður á hans aldri. Það var
reiðarslag.
— Hann er frá sér numinn af
gleði — karlbjálfinn og hann
sagði upp í opið geðið á mér, að
ég fengi ekki grænan eyri.
— Ekki neitt? svaraði Tino.
— Sama sem ekkert a.m.k., ó,
hvað getum við gert?
Rose stóð þarna eins og ríg-
negld — gat ekki hrært sig úr
sporum. Þetta var í annað skipti
sem hún hlustaði á viðræður Enid
ar og Tinos gegn vilja sínum.
— Þú átt við að þú giftist þá Didi
sagði Enid hátt og af nokkrum æs
ingi ,það gæti ég aldrei þolað.
Rose rauk burt — hún þoldi
ekki að heyra meira. Hún hafði
ekki ,farið langt fyrr en maður
varð á vegi hennar, — Lance
Hammond gerbreyttur frá þvl sem
hún hafði áður séð hann. Hann
var fölur sem nár og eins og hann
hefði orðið fyrir skelfilegra áfalli
en hann gæti borið. Rose þurfti
eipskis að spyrja. úann hlaijt að
hafg heyrt það, aem farið hafði
4 miltj t^nidar og TinPS-
flún leitaði að þönd hans, vildi
hughreysta hann byrjaði óviss:
• — Lance, sagði hún Hann horfði
I á hana sviplausum augum og gekk
1 til strandar. Hún fór á eftir hon-
um, óttaðist hvað hann myndi
iTaka sér fyrir hendur.
— Lance, kallaði hún á eftir
honum I örvæntingu.
— Lance, bíddu eftir mér.

THEY HAVE GUUS THAtU/'NO.URURUSlSTAV HOTEN,
KILL QUICK.-QUICK.!.gETTEK\UNLESS THEV SH00T...A(f/
IkUOT
Jm
CuA»0
Tarzan vinur við erum stadd-
ir þar sem Urarulandið byrjar.
Ef verzlunarmaðurinn stöðvar
leiðangurinn hérna er Köngu-
lóarættbálkurinn og gullið þeirra
öruggt. Ég ætla að segja honurn
tvisvar að halda sér frá Ururu-
Iandi, svo. . . Láttu mig tala
fyrst Miti höfðingi. Ef hann er
löglegur verzlunarmaður, sem
hefur levfi. veit hann um
reglur Afrílai gegn því að
nokkur fari í leyfisleysí inn í
land ættkvíslar. Þeir hafa byss-
ur, sem drepa fljótt, það er betra
að örvar
■pi þá áður
en þeir sjá okkur. Nei Ururu-
Afgreiðslu VJSJS í Kópa
1 vogi annast frú Birna
Karlsdóttir, sími 41168.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
menn, felið
skjóti mig.
ykkur nema þeir
HAFNMFJÖRMIR
Afgreiðslu VÍSIS í
Hafnarfirði annast frú
Guðrún Ásgeirsdóttir,
5ími 50641.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
KEFLAVIK
Afgreiðslu VÍSIS í Kefla
vík annast Georg Orms-
son, sími 1349.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér., ef um kvartanir
er að ræða.
? msBmBBBBmmam
ÍSIR
ASKRIFEND AÞ J ONUST A
Askri,tar- síminn er
Kvartana-
íí 1 & § 1
virka daga kl. 9 — 20, nema
laugardaga ki. 9—13.