Vísir - 10.09.1965, Blaðsíða 11

ÉHLðJ
SíÐAN
Telkning, sem ítalski „bfla-
snillingurinn“ Pininfarinas hef
ur gert af öryggisbíl. Enn sem
komið er, hefur enginn fram-
leiðandi keypt þá teikningu.
Um fimmtíu þúsund manns bíða nú árlega bana í umferðar-
Slysum í Bandaríkjunum. Er nú svo komið að bomar hafa verið
upp tillögur um að skylda bíiaframleiðendur þar í landi til að
smíða bíla, sem séu öruggir að kalla. Bílaverkfræðingar hafa teikn-
að slíka bfla, en þar við situr. Krafan verður að koma frá al-
menningi, segja framámenn slysavarna vestur þar. Sjái framleið-
endurnir fram á mikla sölumöguleika, stendur ekki á þeim.
ÖRYGGISBlLLINN
— bíll framtíðarinnar
1 rauninni er það furðulegt
hvað ræður mestu um valið,
þegar menn kaupa sér bfl. Menn
kaupa sér yfirleitt stássgrip
fremur en farkost; uppauglýst-
an tízkulínur, ytri og innri gljái,
svo og mörg hestöfl fram yfir
alla nauðsyn — en ekkert spurt
leiðslan er og því meiri hluti
af honum sem gereyðileggst 1
sJysum — því meiri sala. Þess
vegna er öryggi og ending bann
orð I heiisíðuauglýsingum þeirra
í heimsbiöðunum. Og þeim er ó-
hætt, enginn krefur þá ábyrgð
ar, þó að þeir eigi í rauninni
Teikning af öryggisbílnum, sem snir greinilega hvernig yfirbygg-
ingin er styrkt með stoðum og festingum.
öryggi og endingu. Krómlistar
og prjál hafa mikið sölugildi,
engu skiptir þó að yfirbygging
in sé svo veik að hún leggst
saman eins og blikkdós Við
árekstur. Þetta er verk auglýs-
inganna, auglýsingarnar verk
framleiðandanna, vitandi vits
að því endingarminni sem fram
kumlum manna svo milljónum
skiptir — á ári hverju.
„Öryggisbíllinn” er því' enn
ekki annað en strik og tölur á
blöðum verkfræðinganna. Bíll-
inn hefur smásaman þróazt í stíl
rænt listaverk, en hvað ör-
yggi snertir, hefur sáralíið
breytzt til batnaðar frá fyrstu
bílunum.
En nú virðast menn vera að
vakna til meðvitundar um það,
að hér sé aðgerða þörf og
þeirra róttækra og bráðra. Stór
blaðið „New York Times“ hefur
að undanförnu ráðizt heiftar-
lega á bílaframleiðendur í
Bandarfiíjunum. „þeim seku í
Detroit" eins og komizt er að
orði, Og krcfst þesa, að lög-
gjafarvaldið taki í taumana, ef
þeir seku láti sér ekki segjast.
Framleiðendurnir viti hvaða
breytingar þurfi að gera á bíl-
unum til að koma í veg, fyrir
mikinn hluta þeirra. slysa,, sertl 1
nú verða mönnum að lífs og
limatjóni .— svo að þeir hafi
enga afsökun.
Geimferðadeild Cornmellihá
skólans bandaríska hefur skýrt
frá nokkrum öryggistækjum og
öryggisútbúnaði, sem verði á
hverjum bíl af árgerð 1968.
Mælitæki, sem gefi bílstjóran
um til kynna jafnskjótt og dreg
ur úr ferð bílsins, sem á und
an ekur. Linsur með rriismun-
andi lit aftan á bílnum, sem
sundurskilja greinilega mismun
andi ljósmerki, um hemlun, akst
ur og beygjur. Tæki, sem halda
jöfnu bilj á milli bílanna í mik
illi umferð. Stanzljós uppi á bíl
þakinu, þar sem það verður
augljósara. Sjálfvirkur útbúnað-
ur sem heldur bílnum á miðri ak
rein, — og varar syfjaða bíl-
stjóra við ef út af ber. Fleirí
tæki eru tilnefnd, en þau gera
bílinn í sjálfu sér ekki hótinu
traustari, ef hann verður fyrir
áfalli.
Til þess verður að styrkja
yfirbygginguna að miklum mun
með stoðum og stífum, breyta
sætalagi, stýrisútbúnaði og lög
un mælaborðs, og gera yfir-
bygginguna úr mun stekrara
stáli en nú er. Einnig verður
að gera sterk stálskilrúm milli
hreyfils og framsæta, til að
koma j veg fyrir að hreyfillinn
færist við árekstur inn í bílinn,
og svo framvegis. Allt þetta
vita framleiðendurnir — en
hvenær taka þeir það til greina.
Meðfylgjandi myndir sýna
öryggisbílinn eins og verkfræð
ingarriir hugsa sér hann, og
þurfa þær engra skýringa vi(5.
Hver veit nema stórblaðinu
takist að breyta svo áliti al-
Frh á bis •
Teikning af öryggisbílnum sem sýnir greinilega hvernig yfirbygg-
unum.
|
i
í
i
I
!
Veitur á ýmsu
Keflavíkurbítlarnir stóðu sig
prýðilega í Ungverjalandi —
m’iðað við fólksfjölda, miðað
við að þeir voru óvanir vellin
um, miðað við að þeir hafa orð
ið að vinna fyrir sér með súr
um sveita tuttugu og átta stund
ir á sólarhring og því hvorki
haft tíma ná skilyrði til æfinga
miðað við að þeir áttu í höggi
við hálfatvinnumenn, sem
þurfa ekki að látast vinna nema
fjóra tíma á dag, og geta svo
æft sig við svo fullkomin skil-
yrði að slíkt þekkist ekki hér-
hafa ekki einungis aðstoðarm.
til að elta knöttinn fyrir sig held
ur og til að sparka honum, mið
að við að keflvísku bítlarnir
verða að púla í þessu fyrir ekki
neitt en þeir ungversku fá sem
svarar uppmælingagreiðslu frí
múrara fyrir að éta og sofa,
bankastjóralaun fyrir að keppa
og svo gffurlega þóknun fyrir
að vinna leik, að þeir fá hvorki
skatt né útsvar það árið, miðað
við það, að okkar menn“ voru
sárþreyttir eftir langt og erfitt
ferðalag, þegar þeir mættu til
leiks, miðað við það, að „strák
arnir okkar“ höfðu ekki heppn
ina með sér (er ekki annars
kominn tfmi til að athuga hvern
ig á því stendur, að þeir gleyma
henni æVinlega í búningsklefan
um) miðað við það hve ísland
er norðarleaa á hnettinum, þann
ig að jarðseeulmagnið hefur
sannanleg áhrif á knattmeðferð
ina miðað við hvað sumur eru
hér stutt, miðað við að Ungverj
ar eru frægasta knattspymu-
þjóð veraldar (varð það um leið
og drengirnir okkar biðu ósigur
fyrir þeim), miðað Við allt það,
sem við höfum alltaf til afsök
unar þvf að við bíðum alltaf ó-
sigur ... semsagt, ekki beinlín
is ósigur, heldur f rauninni sig
ur í ós'igri, sem nálgast stórsig
ur — miðað við aðstæður!
Kári skrifar:
Táningamóðir skrifar:
TVfikið óskaplega geta menn nú
A seilzt langt til peninga. Ein
hverjir mestu óþurftarmenn
vorra tíma eru þeir peningasjúku
menn, sem skipuleggja múgsefj
anir æskufólks. Þessum mönnum
er ekkert heilagt eins og dæmin
sanna.
Síðustu árin hefur hver upp
æsingaraldan risið í þessu braski.
Þessir dánumenn s'itja árið um
kring með sveittan skallann við
að semja dægurlög semja um
framleiðslu á peysum, flöggum og
alls kyns drasli, hljómplötum og
skipuleggja uppistand á flugvöll-
um, þegar „dýrlingar" þeirra
koma í nýja borg til að leika og
syngja.
Allt stílað upp
á aurinn.
Hvergi hefur þetta komið betur
fram en í bítlastand'inu. Allt er
skipulagt út í yztu æzar. Hljóm
sveitirnar eru auglýstar á sálræn
an hátt, ungar dömur launaðar
til þess að falla í yfirlið á tón
leikunum og flughöfnunum,
Kinks-peysur og annar fáránleg
ur útbúnaður framleiddur í stór-
iðju, flögg og veifur gerðar, skipu
lagt lið öskurapa til þess að
vekja athygli á söngfólkinu. Og
hvert atriði á að gefa peninga í
kassann.
Og hér á landi hlaupa litlu spá
mennirnir á eftir Agentar þess-
ara múgscfjunarmeistara eru eins
og útspýtt hundskinn við að út-
vega börn til að láta eins og
fífl á flugvell’inum, þegar ný
hljómsveit kemur, og eru* sjálfir
jafnvel viðstaddir til að hnippa
í börnin og segja: „Gólið þið nú.“
Milljónum er rakað saman á
þennan óvirðulega hátt. Ungling
arnir eru veikgeðja og hafa of
lít'ið fyrir stafni og þeir eru auð
veld bráð fyrir þessa kóna. Há-
stigi nær þessi múgsefjun í bítla
standinu, þegar ungu mennirnir
hafa'sig út í að ganga eins og
stúlkur til fara, þannig auka þess
ir gróðabrallarar hættuna á að
unga fólkið lendi í slagtogi við
kynvillinga.
Út með svínaríið.
Blöðin hafa talsverðrar ábyrgð
ar að gegna, eins og sagt hefur
verið hundrað sinnum áður. Þau
eiga að taka sig saman um að
þegja þetta bítlastand f hel,
öllum til gleði nema bítlabrösk-
urunum, sem raunar eiga ekki
annað skilið en að vera vísað úr
landi. Þeir gætu ef til vill reynt
að hafa lifibrauð af þvf af$ góla
sjálfir í miðri Afríku.