Vísir - 25.09.1965, Blaðsíða 9

V í S IR . Laugardagur 25. september 1965,
9
Tjörnin, Austurvöllur og Fjallræðan kirkjan
Svo gengu mfenn um *g skoð-
uðu sig um á hinu prúða heim
kynni gamla fólksins. „Ég er
viss um, að þetta er fegursta
umhverfi elliheim'ilis á öllum
Norðurlöndum og þótt víðar sé
leitað," sagði einn presturinn,
þar sem hann var á gangi eftir
stéttinni sunnan við húsin og
virtS fyrir sér fjosgrænar grund
imar og marglit blómabeðin.
Svo var tekin mynd 'og hún
birtist hér.
Tj,itt af höfuðstaðarins ótelj-
andi félögum er Félag fyrr-
verandi presta og prófasta.“
Það heldur guðsþjónustu og fé
lagsfund á Elliheim'ilinu Grund
2. sunnudag í hverjum mánuði.
Formaður félagsins er sr. Jón
Guðnason fyrrv. skjalavörður.
I sumar, á sólbjörtum sunnu
degi, fór félagið skemmtiferð.
Það var ekki löng ferð, bara
austur í Hveragerði, en þetta
var mjög ánægjuleg ferð og
allir þátttakendur, fyrrverandi
prestar og prófastar og konur
þeirra og nokkrar prestsekkjur,
alls 27 manns voru mjög þakk
látir forstjóra Ellihe'imilisins,
sem stofnaði til þessarar ágætu
ferðar.
Þegar komið var að Ási,
hófst sameiginleg helgistund
ferðafólksins og heimamanna,
en að því búnu voru bomar
fram rausnarlegar veitingar.
Undir borðum sagð'i Gísli Sigur
bjömsson gestum frá rekstri
heimilanna að Ási og á Grund.
Sitjandi frá vinstri: Sr. Ingvar
Sigurðsson frá Desjarmýri 78
ára, sr. S'igurbjörn Á. Gíslason
89 ára, dr. Bjami Jónsson
vígslubiskup 83 ára, sr. Þorvarð
ur Þormar frá Laufási 69 ára,
sr. Erlendur Þórðarson frá
Odda 73 ára og sr. Jakob Ein-
arsson frá Hofi 74 ára.
Standandi frá vinstri: sr. Þor-
geir Jónsson frá Esk'ifirði 72
ára, sr. Jón Skagan frá Berg-
.þórshvolj 68 ára, sr. Þorsteinn
Jóhannesson frá Vatnsfirði 67
ára, sr. Jón Guðnason frá Prests
bakka 76 ára, sr. Magnús Guð
mundsson frá Ólafsvík 69 ára,
sr. Bjöm O. Björnsson frá Ás-
um 70 ára og sr. Jón Pétursson
frá Kálfafellsstað 69 ára. \
Guðspjall dagsins: Mgtt. 6. 24-34.
/
Dr. theol. vígslubiskup — fyrrum dómprófastur
— pastor emerítus. Allt eru þetta titlar, sem hon-
um ber, en hver nefnir hann það? Venjulegast eng-
inn. Hvers vegna? Vegna þess að allir þekkja hann
fyrst og fremst þegar hann er bara nefndur: Séra
Bjami. Þá vita allir við hvern er átt, því að séra
Bjarni hefur sett svip sinn á höfuðborgina um
áratugi. Hér var hann prestur í meira en 4 tugi
ára og enn er hann að starfi þrátt fyrir sín 83 ár.
Seinast á sunnudaginn var, messaði hann yfir fjöl-
menni í Dómkirkjunni og talaði af þrótti hins
mikla predikara og bar vitni um kraft trúarinnar og
þá blessun sem það veitir að gefa gaum að orði
Guðs. Sr. Bjarni hefur skrifað meðfylgjandi hug-
vekju fyrir Kirkjusíðu Vísis í dag sem hann nefnir:
Tjað er ennþá meira h'f á Tjöm
inni hér í Reykjavík nú
en þegar ég var ungur. Hve
margir era fuglamir? Oft nem
ég staðar og horfi á hópinn og
finnst, að kríumar séu ekki
nógu margar, ég sakna þeirra,
því að þar er líf og fjör. Hug-
fanginn horfi ég á álftahjónin
og tmgana sex og glaður verð
ég, er ég sé foreldra og börn
færa fuglunum þráðar gjafir.
Um leið og ég Virði fyrir mér
endurnar, álftimar og ungana,
man ég eftir því að í guðspjalli
sunnudagsins (26. sept.), er tal-
að um fuglana og frá því skýrt,
að þeir safni ekki í komhlöður.
Ég virði fuglana fyrir mér.
Hvað á ég að læra af þeim? í
guðspjalKnu er mér svarað:
„Verið ekkí áhyggjufullir um
líf yðar.“ Þannig er við mig
talað, og mér bent á fuglana.
Ég virði þá fyrir mér. Hvað sé
ég? Ég sé umhyggjuna. Þar sé
ég hvemig móðirin vakir .yfir
börnunum sínum. Þar er hin
vakandi umönnun. En hvar eru
áhyggjumar? Það er nóg af
þeim hjá mér, en fuglarnir
kannast ekki við þær. Ég dáist
að þeim og hlusta, er við mig
er sagt: „Hver af yður getur
með áhyggjum aukið einni alin
við hæð sína?“ Það er fyrir mér
brýrit að læra af'fugliihtiftli hg'
þéss végná geng 'éþ of6>'kripfe-'
um Tjömina, og á þeirri göngu
verð ég léttari í skapi og segi
um leið og ég lít yfir Tjömina:
„Varpa áhyggjum þínum á
Drottin, hann mun bera um-
hyggju fyrir þér.“ Þannig eykst
mér kraftur á göngunni.
Tjörriin hefur heillandi áhrif
á mig, og ég fagna, er ég sé
hið iðandi lífsfjör. En nú kveð
ég Tjömina og fuglana, og áður
en ég veit af er ég á Austurvelli
Hvílík breyting á þeim stað frá
bernsku minni og æsku. Hér er
hin töfrandi fegurð. Sjáðu Aust
urvöll í mprgunbirtunni, er sól-
in sendir geisla sína yfir hinn
fagra gróðurreit. Ég anda áð
mér hinu heilnæma lofti, horfi
með gleði á sólskinsblett
Reykjavíkur sé hið fagra
skraut og finn ilm hinna ang-
andi blóma. Ég fæ mér sæti, ég
nýt fegurðarinnar, og les í
guðspjalli dagsins: „Gefið gaum
að liljum vallarins, hversu þær
vaxa, þær vinna ekki og spinna
ekki heldur, en ég segi yður,
að jafnvel Salómon í allri dýrð
sinni var ekki svo búinn sem ein
þeirra." Mér líður vel á Austur-
velli, og til mín koma orðin, er
ég lærði og söng ,er ég var
bam:
Þótt kóngar fylgdust allir að
með auð og veldi háu
þeir megnuðu ei hið minnsta
blað
að mynda á blómi smáu.
Við mig er sagt: Þú skalt
horfa á blóm'in, en þú skalt um
leið hlusta á orð hans, sem tek
ur frá þér hræðslu og kvíða. Ég
nýt stundarinnar á Áusturvelli,
og hugsa þá einnig um þá vini,
sem eiga þess ekki kost að vera
hér því að baráttuna heyja þeir
í sjúkrahúsum eða heima. En til
þeirra má bera laufgaða gre'in
og segja: „Guð skrýðir gras vall
arins og þannig mun hann
krýna þig miskunn og friði“.
Þökkum fyrir sólarstundir á
sumrinu, sem er að kveðja og
segjum áhyggjunum" stríð á
hendur.
—O—
Ég hef horft á Tjörnina og
dvalið á Austurvelli. Nú held ég
heim ' og les. í ,Fjallræðunrii:
„Leitið fyrst ríkis guðs og rétt
lætis, og þá mun allt'þétta veít-
ast yður að auki. Verið því
ekki áhyggjufullir um morgun-
daginn." Ávarpið nær til þín
og mín. Hvernig verður morg-
undagur'inn? Ég veit það ekki.
En eitt veit ég. Ég veit að
Drottinn er hinn sami og i gær,
1 dag og að eilífu, og þá hinn
sami á morgun. Leggjum því
allt fram fyrir hann i dag, og
fulltreystum þvi, að hann greiði
úr öllu á morgun. Fjallræðan
talar um fuglana og blómin. En
um leið er talað t'il mannanna og
sagt: „Leitið fyrst Guðsríkis,"
og þú munt finna og reyna, að
Guði er annt um þig. Það er tal
að bæði i eintölu og fleirtölu.
Það er kallað á hinn eina, en
verum samferða á veginum og
segjum: „Fram. fram um víða
veröld og gistum í paradis með
s'igursöng."
°g
ÞJÓÐIN
Óttinn og kvíðinn skal ekki
fá að hrekja oss af þeirri braut.
Ég kem oft að Tjörninni og dvel
oft á Austurvelli og held alltaf
áfram að Iesa Fjallræðuna.
Bj. J.
Hjónavígslur
í Vallanesi
í sumar hafa verið gefin sam
an 10 brúðhjón í Vallanesi á
Fljótsdalshéraði. Öll eru ungu
hjónin búsett á Austurlandi.
Þess má geta að í Vallaness-
prestakalli er Egilsstaðakaup-
tún, sem er i örum vexti og
margt ungt fólk að mynda heim
ili. Prestur í Vallanesi er sr.
Marinó Krist'insson.
Frétt þessi er tekin úr blað-
inu Þór, sem er málgagn Sjálf
stæðismanna austanlands. Rit-
stjóri þess er Jónas Pétursson
alþingismaður.
G/óð trúarinnar
Bóndi nokkur í Suður-Afríku hafði þjón, sem var svertingi.
Þjónn þessi fór sunnudag eftir sunnudag til kirkju, þegar
honum var það mögulegt. Til kirkjunnar var langur vegur.
Þetta fannst hinum hvíta húsbónda hans of mikið af þvi góða
og dag nokkum spuði hann þjóninn:
„Hvers vegna ferðu alltaf þessa Iöngu leið til kirkjunnar?
Af hverju syngurðu ekki og biðst fyrir heima hjá þér? Geturðu
ekki alveg eiris gert það hér eins og þarna i kirkjunni?“
í stað þess að svara, tók þjónninn glóandi kolamola úr amin-
um og lagði hann til hliðar. Brátt var kolamolinn orðinn svart-
ur. Þá tók þjónninn hann og lagði hann á eldinn, þar sem
hann brátt fór aftur að glóa
„Sjáðu nú húsbóndi“, sagði þjónninn, „þetta er svar mitt.
Ég fer til guðsþjónustu tii þess að láta tendrast að nýju.
Þess vegna verð ég ekki lakari í þjónustu þinnl. Ef ég hætti
að sækja kirkju, myndir þú fljótt verða þess var, og margt
myndi í framkomu minni vekja óánægju þína“.
Það er þetta, sem við sækjum til kristindómsins, þjálfun og
endumæring þess háleitasta og bezta, sem maðurinn þarfnast
og þráir.
\
\