Vísir - 15.12.1965, Blaðsíða 15

VISIR
tm
Miðvikudagur 15. desember 1965.
75
Hvað varð af
Eftir
Louis Bromfield
*
e e
Onnu Bolton?
Það fyrnist ekki yfir það í hug-
um manna, sem haft hefur örlaga
rík áhrif á líf þeirra, og það þótt
langt sé um liðið, og það eins þótt
sorgin hafi sótt menn heim fyrir
langa löngu, en yfir henni getur
líka verið hinn fegursti mininga-
bjarmi, og svo mun það hafa verið
í lífi þessarar konu, ungfrú God-
win, sem var svo göfugmannleg,
í hugsun og reynd, fasi og fram
komu allri. Allt þetta mundi senni
lega koma fram í huga þess, sem
til þekkti, og hefði séð hana þenn
an morgun í gættinni á setustofu
Önnu, og kannski rifjast upp að
hafa einhvem tíma heyrt, að fyrir
40 ámm, þegar ungfrú Goodwin
var ung stúlka hafi hún verið heit
bundin ungum, efnilegum manni,
en hann beðið bana af vö.ldum
umferðarslyss viku áður en átti að
gefa þau saman. Og þessum unga
manni, sem hún hafði elskað í
hreinleika æsku sinnar, hafði hún
aldrei getað gleymt. Og vfir lífs-
braut hennar höfðu lengi hvílt
skuggar þeirrar fátæktar, sem fólk
göfugra ætta og áður efnaðra, varð
að þola á vmrum tímum. Og enn
hafði þykkn^i í lofti eða þegar
gæta fór áhrifa kreppunnar í Banda
ríkjunum, sem kom eftir stríð. Ung
hafði hún farið út í lífið sem dótt
ir auðugs manns, en þégar' hún
stóð í gættinni í setustofu Önnu í
Ritzgistihúsi, var svartari blika á
lofti í lífi hennar en áður hafði
litið. Framundan var — guð mátti
vita hvað Nokkru áður, um þriggja
eða fjögurra ,ára skeið, hafði hún
haft ofan af fyrir sér með því að
sjá um boð auðugra manna, sem
efnt var til, er dætur þeirra komu
fyrst fram opinberlega, — og hún
annaðist boðslistana, — og þá m.a.,
að meðal þeirra væru ungir menn,
sem dætrunurri kynni að lítast vel
á. Og hún sá líka um blómaskreyt
ingar í veizlusölum, eða tók að sér
að undirbúa að öllu leyti brúð-
kaupsveizlur. Og hún var eftirsótt,
því að hún var kunn fyrir góðan
smekk sem vel menntuð, gáfuð og
smekkvís kona.
En morgun nokkum vestra var
sem engir auðugir menn væru til
lengur — eftir voru aðeins ótta-
slegnir menn, sem höfðu verið auð
ugir daginn áður, en höfðu nú
glatað öllu — og nú voru engar
veizlur haldnar, hvorki veizlur fyr
ir ungar dætur eða brullaupsveizl
ur, og engir salir skreyttir bióm
um Og þennan sama morgun hafði
ungfrú Godwin orðið að horfast í
augu við það sama og þeir, sem
átt höfðu milljónir í verðbréfum,
i sem nú voru verðlaus orðin. Það,
I sem hún hafði sparað sér saman til
þess að geta verið áhyggjulaus í
ellinni, hafði hún lagt í hlutabréf —
og þau voru nú verðlaus.
Þetta var í stuttu máli forsaga
þess, að þennan sama dag stóð
ungfrú Godwin í gættinni á setu-
stofu Ritz gistihúss í New York.
En það virtist allt falla í ljúfa
löð frá fyrsta andartaki milli henn
ar og Önnu. Þær höfðu ekki tal-
azt við nema stutta stund, þegar
hún hafði komizt að niðurstöðu, að
Iífið hafði einhvern tíma líka far
ið hrjúfum höndum um Önnu, en
hvernig vissi hún þá ekki, en hún
las það úr andlitsdráttum hennar
og hún sá það, þegar hún horfði í
augun á henni.
Ungfrú Godwin hafði tyllt sér í
gylltan Ritz-stól — fremst á stól
brúnina, titrandi og kviðin og þó
sterk hið innra fvrir, en þó mjög
kvíðin og dálítið þreytt. Hún út-
skýrði fyrir Önnu’itil Jivers hún
væri fær og'sþurðrsvo hvers hún
krefðist af henni, ef hún réði hana
til sín.
— Til hvers ætlizt þér í rauninni
af mér frú Bolton? spurði hún.
Anna skipti litum og hún sneri
sér við og leit út um gluggann.
— Það hefur oltið á ýmsu á
lífsferli minum, ungfrú Godwin. Ég
hefi aldrei getað gert það, sem mig
langaði til og orðið það sem ég
vildi verða. Ég get ekki sagt frá or
sökunum — að minnsta kosti ekki
neinum, sem ég þekki lítið eða
ekki. Og — sannast að segja, ég
hef ekki enn fyrirhitt nokkurn, sem
ég hef kynnzt svo vel, að ég gæti
talað um þessa hluti við hann —
eða hana.
Hún kann að hafa verið að því
komin að segja henni að minnsta
kosti frá Ezra Bolton, en hún gerði
það- ekki. Síðar varð henni kunn
öll sagan um Tom. Hún fékk hana
í molum frá mér. Og hún fékk
aldrei neitt að vita um Ezra Bolt
on frá Önnu, nema að hann var
auðugur afbrýðisamur og sérvitur
Þegar Önnu leið verst held ég, að
hún hafi skammast sín meira fyr
ir að hafa gifzt Ezra Bolton, held
ur en hún fyrirvarð sig fyrir upp-
runa sinn þama á Bökkunum í Lew
isburg. Ef til vill var þetta tengt
þvi, að árin sem hún var kona
Boltons, var sem hún væri stödd
í auðn þar sem ekkert gerðist á ein
hverjum tómleikans vettvangi þar
sem hún hafði lent fyrir slysni eða
kaldhæðni lífsins.
í nokkurri fiarlægð fyrir utan
Detroit hafði Ezra Bolton byggt
skrauthýsi mikið fyrir fyrri konu
sína. Hann byggði það á fyrri vel
mektarárum sínum, mikið steinhús
sem líktist eínna helzt andstyggi-
legum miðaldakastala frekar en
heimili.
Hann hafði i öllu reynt að hafa
hiisið. svo að fvrri konu hans
líkaði, sem hann hafði kvænzt þeg-
ar hún var enn ung stúlka og hann
sjálfur ungur og rak reiðhjólaverk
stæði í Van Wert í Ohio.
Þarna var fullt af Feneyjalikn-
eskjum. Turnar voru á „kastalan-
um“ og gróðurhús í garðinum.
Konan hans hafði verið farlama síð
ustu 20 árin sem hún lifði. í hin
um mikla borðsal hússins hafði
aldrei bergmálað af röddum glaðra
gesta. Þama sást aldrei nokkur
maður, að undanteknum Bolton og
konu hans. tvær eða þrjár konur
háalvarlegar og hátíðlegar sem
heimsóttu hana og svo þernur og
þjónar. Húsið minnti á grafhýsi
stórt og liótt. Það var eins konar
i minnisvarði .um þá, tírr^a er Detroit
, var á gelgjuskeiði og var í raun
I og réttu eign auðkýfinga, sem
! höfðu skotið upp kollinum eins og
gorkúlur úr haug.
I Hingað flutti Bolton síðari
| konu sína og þarna var ^heimili
[ hennar þar til hann lézt. Og
meðan hún átti þar heima hafði
hún ekki einu sinni haft áhuga
á að gera neitt til skreytingar
eða upplífgunar. Hún breytti
ekki neinu. Um það leyti er
hann gekk að eiga Önnu var
hann líka orðinn sérvitringur.
Hann hitti aðeins viðskiptavini
og jafnvel þeim bauð hann aldrei
heim til sín. Kannski var það
vegna þess, að allar slíkar venj-
ur höfðu lagzt niður í hinum
langvinnu veikindum konu hans
eða vegna þess að hann, gamall
maðurinn, hafði orðið ástfanginn
í ungri og fagurri konu, og sú
tilhugsun skelfdi hann, að hún
kynntist öðrum, yngri manni,
sem henni geðjaðist betur að.
Anna sagði mér, að hún gæti
ekkert um þetta sagt með vissu,
en kannski hafi hvort tveggja
verið, en hvað sem um þetta var
sá hún varla nokkurn nema þjón-
ustufólkið, eða einhver einskær
tilviljun réði því, að hún hitti
aðra, eins og mig þarna í Ritz.
Bolton var góður maður og
nærgætinn, og næstum auðmjúk
ur í aðdáun sinni, og næstum
brjóstumkennanlegur, í ákefð
sinni, er hann sóttist eftir blíðu
hennar, sem var sjaldan. Anna
sagði einu sinni: „Það var engu
líkara en að honum fyndist, að
hann yrði að biðjast afsökunar
á að hafa valdið mér skapraun.
Ég reyndi aldrei að telja honum
trú um, að ég elskaði hann. Mér
var hlýtt til hans og hann var
mér góður á dálítið sérkennileg-
an hátt. Ég reyndi að gera hon-
um grein fyrir tilfinningum mín-
um f hans garð, en hann átti
við einhverjar tilfinningalífstrufl
anir að stríða. Kannski var það
vegna þess, að beztu ár ævinnar
var kona hans farlama sjúkling-
ur, síkvartandi, en ég held að
hann hafi alla tíð verið henni
trúr. Fyrst í stað, er ég fór að
starfa hjá honum, var sem hann
hefði beyg af mér, jafnvel þeg-
ar ég kom inn til hans vegna
hraðritunar bréfa, sem ég átti
að skrifa - og seinna þegar
ég kom tíðara, eftir að ég varð
eins konar aðstoðarmaður fram-
kvæmdastjóra gætti hann þess,
að dyrnar væru alltaf dálítið
opnar. Ég gerði aldrei neitt til
þess að draga að mér athygli
hans. Á þessum tíma hugsaði ég
aldrei um neinn nema Tom —
hann var eini karlmaðurinn í lífi
mínu. Enginn annar gat komið
til greina í hans stað — og allra
sízt maður miklu eldri en ég,
það var enginn, hvorki ungur
eða gamall, sem gat bætt mér
missi hans. Ég lifði í minning-
unni og einbeindi mér að því að
vera kaúpsýslukona, setti mark-
ið hátt.
Hún sagði mér þetta allt sam-
an löngu seinna, í húsi sínu í
Alsír, og ég efast um, að hún
hafi sagt það nokkrum öðrum.
„Og svo“, sagði hún, „síðdegi
nokkurt, er ég var að fara heim
úr skrifstofunni, sagði hann allt
í einu:
„Frú Harrigan, mér væri hug-
leikið að kvongast yður“.
T
A
A
N
Flýttu þér
hærra upp.
EFLIÐ
SAMBAND
ÆTTINGJA
OG VINA
ERLENDIS
VIÐ
ISLAND
SENDIÐ
ÞEIM
ÁRSÁSKRIFT
AÐ VISI
í
JÓLAGJÖF
ÁSKRIFTARSIMI
1-16-61
WÍSIK
Skólavörðustíg 45
Tökum veizlur og fundi — Otveg-
um íslenzkan og kínverskan veizlu
mat Kínversku veitingasalimir
opnir alla daga frá kl 11. Pantanir
frá kl 10-2 og eftir kl. 6 Simi
21360
«———i riwwjMWiWWWgBWlWBHMM

Tantor, við verðum að komast
Vatnið, sem hækkar stöðugt og trén sem
falla gera fílnum óttalausa erfitt fyrir að
komast leiðar sinnar.
Ertu nokkuð hræddur Ito? Nehei.
KOPAVOGUR
4fgreiðslu VfSIS í Kópa
vogi annast frú Bima
Karlsdóttir, sími 41168.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
H4FNARFJÖRÐUR
Afgreiðslu VÍSIS i
flafnarfirði annast frú
Guðrún Asgeirsdóttir,
íimi 50641.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða
KEFLAVÍK
Afgreiðsiu VlSIS í Kefla
^ík annast Georg Orms-
íon, sími 1349.
Afgreiðslan skráír
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér. ef um kvartanir
er að ræða
Auglýsi: í Vési
eykur viðskiptin