Vísir - 28.12.1965, Blaðsíða 15

15
V 1 S I R . Þriðjudagur 28. desember 1965.

Hvað varð af
Eftir
Louis Bromfield
*
9 9
Onnu Bolton?
i annað, og það verður alltaf
| skárra en að sitja hérna í at-
! hafnaleysi og bíða eftir nýjum
j flugufregnum. Mér er fjandann
sama hvað gerist, ég vona bara,
að eitthvað gerist.
Það var þó hægt að tala í
síma innanhúss og ungfrú God-
win var ekki sein á sér að taka
símann, áður en Anna skipti um
skoðun, og hrihgja til bílstjóra
gistihússins. Hann hét Georges
Legraval, maður nokkuð við
aldur. Hann hafði beðið í her-
— Ég hef aldrei hugleitt þetta
frá slíkum sjónarhóli — skiptir
það nokkru máli — með tilliti
til þess, sem ég sagði þér
- Hlustaðu nú vel á mig, sagði
hún og tók af sér hornspangar-
gleraugun og lagði þau á borð-
ið. Þessi styrjöld er ekki eða
verður neitt lík fyrri heimsstyrj-
öld- Að þessu sinni bendir allt
tfl hruns Evrópu. Og þegar allt
er um garð gengið hefst nýtt
líf að vísu, en flest af því gamla
er eilíflega horfið. Það var
margt í eyði lagt í fyrri heims-
styrjöld, en eftir þessa verður
ekkert eftir nema brot, molar.
J>ú — og þessi frú Bolton, vilj-
ið sjá leifarnar, sjá það, sem
eftir verður. Það er sjón, sem
þið munduð aldrei viija líta aft-
ur. Það verður ljótt um að lit-
ast og ömurlegt hér á megin-
landinu, þegar öllu er lokið, og
enginn staður fyrir fólk eins og
ykkur. Það er ekki eins og í
seinustu styrjöld, er eftir voru
þó einhverjar leifar þess fagra
og ósvikna. Nógu bölvað var
það þó vegna þess að Þjóðverjar
i eru Þjóðverjar og verða aldrei
neitt annað, en í þetta skipti
eru þeir ófreskjur. Þeir munu
aðhafast það sem enginn gæti
trúað jafnvel þeim til að aðhaf-
. ast — og jafnvel nokkrir fransk
ir stjómmálamenn eru líka að
fremja hina ótrúlegustu verkn-
! aði, vegna þess að styrjöldin er
' þeirra seinasta tækifæri, þeirra
allra seinasta tækifæri ....
Hún stóð upp og gekk út að
glugganum.
- Einn frænda minna kom
hingað í gær. Hann hafði sloppið
úr gildrunni við Abbeville. Hann
sat hérna í tvær klukkustundir
og lýsti fyrir mér, hvað gerzt
hafði. Ég hefi séð margt og reynt
en ég hefi aldrei heyrt annað
eins. Ég hefi ekki sagt neinum
frá þessu nema þér. Það gagn
aði ekki neinum. Mundi leiða
til öngþveitis. Væri ég í ykkar
sporum, þínum og frú Bolton,
mundi ég leggja á flótta — nú
: - það verður verra með hverj-
‘ um deginum sem líður. Það er
engin ástæða til þess að halda
. kyrru fyrir. Hvað sem er getur
, gerzt, en það snertir ekki ykk-
ur. Og þið munduð aðeins verða
fyrir.
— Og þú? spurði frú Bolton.
Madame Ritz yppti öxlum.
— Það skiptir ekki neinu um
mig, sagði hún. Ég lifi ekki nógu
lengi til þess að sjá hvernig
öllu lyktar hvort eð er. Þetta
er mitt gistihús. Maðurinn minn
og ég byggðum það og þess
vegna gleymumst við ekki —
í því liggur okkar ódauðleiki.
Eftir 300 ár mun nafnið Ritz
enn við lýði og boða það, sem
það boðar í dag, fullkomna þjón
ustu. Sjáið til, úr þessu gisti-
húsi gæti ég ekki farið. Ef ég
gerði það væri tilveru minni
lokið. Að fara héðan væri eitt-
hvað líkt því og að fremja sjálfs
morð.
Og eftir andartaks þögn bætti
hún við:
23.
— Og, þegar allt kemur til
alls, ég er frönsk.
Og nú skildist ungfrú Godwin
allt í einu hvers vegna Madame
Ritz, hin gamla, höfðinglega
kona hafði gengið út að glugg
anum og hélt áfram að horfa
niður á torgið. Hún var að gráta,
gamla konan, en hún hafði nægi
legt vald á sér til þess að halda
áfram:
— Ég hefi séð eða kynnzt
þeim mönnum, sem stjórnað
hafa heiminum seinustu hálfa
öld. Flestir þeirra hefi ég þekkt,
suma mjög vel. Flestir voru smá
menni, en valdamiklir. Og nú er
eins og allt sé að hrynja yfir
þá, vegna eigingirni þeirra og
smámunasemi, græðgi þeirra og
heimsku. Nú er öllu að verða
lokið. Eitt sinn var þetta snotur
skemmtilegur heimur — fyrir
fáa útvalda. Ég ætti að vera
þeim þakklát, því að þeim -
þessum útvöldu er það að þakka
að mér og manninum mínum
heppnaðist hlutverk okkar, en
ég er þeim ekki þakklát. Ég hata
þá.
Hún sneri sér að ungfrú God-
win.
- Nei, farðu með frú Bolton
og alla sem eru eins og hún —
komizt á braut, meðan enn er
tækifæri til. Það verður ljótt
um að litast á torginu. Þá munu
lík hanga á ljóskerastaurum —
beint fyrir framan Ritz Hotel
og Morgan-bankann. Öllu verð-
ur lokið. Hún gekk þvert yfir
herbergið til ungfrú Godwin og
tók í hönd hennar:
— Farið nú. Ég ætla að kveðja
þig nú. Þið fáið nóg að sýsla.
Hafið hraðan á !
Þær föðmuðu hvor aðra að
skilnaði. Þær höfðu aldrei fallizt
í faðma fyrr, þótt þær væru
góðar vinkonur, en nú höfðu
þær líka talazt við eins og þær
aldrei höfðu talazt við áður,
eins og tvær menntaðar mann-
eskjur, og í fullkominni ró, þótt
í borg væri, þar sem öngþveiti
var að ná æ sterkari tökum á
fjöldanum. Aldrei höfðu vináttu
tengsl þeirra verið eins innileg
og á þessari stund.
Madame Ritz gekk til dyra
með ungfrú Godwin og stóð í
gættinni og horfði á eftir henni
þar til hún, hvarf. Svo kallaði
hún á Pekinesana sína, sem
höfðu notað tækifærið og smokr
að sér milli þeirra út f göngin,
ýtti þeim hægt inn, lokaði dyr
unum og settist og hélt áfram
að bródera.
Þegar ungfrú Godwin opnaði
dymar á íbúð Önnu veitti hún
því þegar athygli, að hún hafði
verið að gráta. Hún hafði aldrei
séð Önnu gráta og það yljaði
henni um hjartaræturnar og
henni þótti vænt um það, það
gladdi hana, því að það var vott
ur um mildi og mannúð, sem
fengið hafði framrás — það
gladdi hana að sjá hana mann-
legri en hún hafði verið. Hún
forðaðist að láta Önnu verða
þess vara, að hún hefði tekið
eftir því, að hún hafði grátið
og sagði henni hvað Madame
Ritz hafði sagt.
Þegar hún hafði lokið máli
sínu sagði Anna blátt áfram:
— Gott og vel! Við skulum
koma okkur héðan. Við getum
eins vel gert það og eitthvað
bergi sínu einhverra fyrirskip-
ana. Hann vildi líka komast
burt. Hann var einn þeirra, sem
vildi aðhafast eitthvað, honum
fannst allt betra en að bíða með
an París færi í hundana.
Hann svaraði næstum af á-
kefð
— Ég get náð í bílinn. Ég ætti
að verða tilbúinn eftir hálfa
klukkustund.
Ungfrú Godwin sneri sér að
Önnu.
- Hann segist verða tilbúinn
eftir hálfa klukkustund. Við
ættum að komast til Blois áður
en dimmt er orðið.
Svo fór hún að tína saman
það, sem þær gátu haft með
sér, skjöl og fatnað. Hún fór
að því örugglega og skipulega,
enda vel þjálfuð. Vegabréf
þeirra voru í lagi með áritunum
til hvaða landamæra sem væri.
Hávaðinn, ysinn, þysinn úti á
götunni, virtist vaxandi — og
þessi vaxandi kliður var að
verða að gný, sem fór um alla
borgina, allt Frakkland, alla álf
una.
Anna safnaði saman bókum sfn
um, tók skartgripaskrín sín,
tösku með nauðsynlegum snyrti
áhöldum og náttfötum. Einu
sinni sagði hújfc.MPPbátt,:, .
— Vei þessari styrjöld, vei
öllu!
— Hefirðu tekið nokkra á-
kvörðun um hvert við ættum að
reyna að komast?, spurði ung-
frú Godwin rólega.
— Nei, skiptir það máli hvert
við förum?
— Við verðum að hugsa um
frá hvaða hafnarbæ við getum
komizt úr landi, ef styrjöldin
breiðist út um landið — kann-
ski frá Marseille — eða frá hafn
arborg á Spáni?
— Það fer aldrei svo, sagði
Anna. Þeir stöðva þá — ein-
hvers staðar.
Ungfrú Godwin anzaði henni
ekki.
— Ef við ákveðum að sigla
frá Spáni ökum við til Biarritz,
en ef við siglum frá Marseille
stefnum við til Monte Carlo eða
Cannes.
Hún var dálítið hvassmælt og
kenndi þess í rödd hennar, að
mjög var farið að reyna á þolin
T
A
R
Z
A
N
THE KESCUE OPEKATIOU WAS rEKFECT-uwtiu wcw!..
U/UCU KUTO eiur7C UIIACCI C A PBisauee- of his
Björgunin gekk ."ramúrskarandi þangað
til núna að Buto kemst að raun um að hann
er fangi bjargvættarins. Vertu þar sem þú
ert Ito.
...SEWIL7EKEP, THE KHIWOCEKOS WHIKLS, AN7 CHARGES TAKITOH!
Nashyrningurinn snýst í hring kolruglað
ur, og ræðst á Tantor. Þetta er þáttur, sem
ég ráðgerði ekki.
mæði hennar. Henni skildist allt
! í einu, að Anna var ekki aðeins
óeirin og miður sín hún var ótta
slegin, en ekki vegna þess að
miklar hættur kunnu að vera
yfirvofandi, heldur vegna ein-
hvers annars. Hegðun hennar
var slæm, hún var eins og á
nálum og önug, sjálfselskan aug
ljós. Rödd hennar virtist níst-
ingsköld og hvöss og gnæfa yf
ir þungan gnýinn úti fyrir, og
um leið og ungfrú Godwin undir
bjó allt til burtfararinnar hugs
aði hún: Hún er hrædd vegna
þess að hún á engan samastað
vísan, - og sá heimur sem hún
hræðist í er að hruni kominn.
Og hugsanir hennar runnu á-
fram í sama farvegi: Flestir,
nær allir, sem flosna upp, vita
af einhverjum, sem þeir reyna
að komast til í neyðinni. Vana-
lega til síns gamla heimaranns,
Skólavörðustig 45
Tökum veizlur og fundi — Útveg-
um tslenzkan og kínverskan veizlu
mat Kinversku veitingasalimir
onnir alla daga frá kl 11. Pantanir
frá kl 10-2 og eftir kl. 6. Sirm
21360
KOPAVOGUR
4fgreiðslu VfSIS í Kópa
vogi annast frú Birna
Karlsdóttir, sími 41168.
Aigreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða
HAFNARFJÖRÐUR
Afgreiðslu VÍSIS í
Hafnarfirði annast frú
Guðrún Ásgeirsdóttir,
sími 50641
Aígreiðslan skráis
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér. ef um kvartanir
er að ræða
KEFLAVÍK
Afgreiðslu VÍSIS i Kefla
*tík annast Georg Orms-
son. sími 1349.
Aigreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartann
er að ræða.