Vísir - 30.03.1966, Síða 2

Balmain með fegurðardísunum átta
„fjr ^ ttft tttft-t /MA.ttfftt ,t.,tt / s-t tt.: tt 1 'f tt.tt..
>f
-Hv
fver er þetta — er þaö
James Bond? Það var
sænskur flugmaður, sem spurði,
þegar hann gekk framhjá mann
inum, sem var umkringdur átta
fegurðardísum. Von að hann
væri undrandi. Pierre Balmain,
franski tizkukóngurinn hafði
stillt sér upp við komu sína á
flugvöllinn i London, þegar átti
James Bond — eöa hvaö?
aö taka af honum mynd með
tízkusýningardömunum hans
átta. Til London kom hann
vegna þess að hann hafði lofað
að sýna nýjustu Parísartízkuna
á samkomu, sem haldin var í
góðgerðarskyni fyrir fötluð og
lömuð börn.
Þótt James Bond sé mikið í
hávegum hafður um þessar
mundir erum við viss um aö
Balmain hefur þó þrátt fyrir
allt meiri áhrif — það er að
segja á kvenfólkið og klæðnað
þess og þar af leiðandi á karl-
mennina líka.
Hamingjusöm utan
hjónabandsins
B. B.

varalitur
gnn einu sinni finnur Brigitte
Bardot sig tilneydda til
þess að höfða mál. í þetta sinn
er það franskur fegurðarlyfja-
framleiðandi, sem hefur falliö
í ónáð hjá Brigittu með því að
ætla að fara að framleiða vara-
lit, sem kalla átti „Brigitte“ eft
ir henni. Einnig hafði hann í
hyggju að framleiða aðra teg-
und af varalit, þá í öðrum lit-
blæ og átti sá að kallast „Je-
anne“ eftir frönsku leikkonunni
Jeanne Moreau, sem lék á móti
Brigitte í kvikmyndinni „Viva
Maria“ einni umtöluðustu kvik
mynd, sem hefur verið fram-
leidd á síðari árum.
v, X.... JW'. '/■ f ■. • \//.
Marisa og Jean-Pierre Aumont
þau voru gift í mörg ár. Fyrir
tveim árum skildu þau.
Núna búa þau saman og
segja: ef þaö gengur vel giftum
við okkur aftur eftir tvö ár.
Franski leikarinn Jean-Pierre
Aumont og fyrrverandi kona
hans, ítalska stjarnan Marisa
Pavan (tvíburasystir Pier Ang-
eli) þykja einsdæmi í kvik-
myndaheiminum.
Strax eftir skilnaðinn fyrir
tveim árum síðan fluttu þau aft
ur saman með syni sína tvo í lúx
usíbúð í New York. Vinir, sem
þorðu ekki að nefna nafn Jean-
Pierre í návist Marisu vegna
hræðslu við að rifja upp gömul
sár, göptu þegar þeir hringdu
heim til þennar og Jean-Jierre
svaraði. Gestgjafar urðu að
breyta sætaröðinni við matar-
borðið, ef þeir höföu boðið Je-
an-Pierre einum, þvi að hann
bað þá alltaf um að fá að taka
meö sér dömu — fyrrverandi
eiginkonu sína.
Aumont ræðir opinskátt um
það sem hann kallar „hin ham-
ingjusama skilnað okkar“: —
Staðreyndin er sú, að við höf-
um alderi verið eins hamingju-
Kári skrifar:
söm eins og núna. Vitneskjan
um ’þaö að ég get yfirgefið Mar
isu hvenær sem mér þóknast
veldur því að ég elska hana
meira en nokkru sinni áður. Og
hún að sínu leyti veit að hún
er frjáls að því að fara frá
mér þegar hún kærir sig um og
þess vegna hleypur hún sér
aldrei í æsing yfir neinu. Hún
er aftur orðin sama yndislega
konan eins og áður en við gift-
um okkur.
Mörgum finnst þetta ástand
stórfurðulegt en hvað snertir
Marisu og Jean-Pierre finnst
þeim það fullkomlega rökrænt.
En, ef þau eru nú svona ham-
ingjusöm og hafa lært að lifa
saman i sátt og samlyndi hvers
vegna bíða þau með að gifta
sig í tvö ár enn?
Þaö er Marisa, sem hikar. Hún
segir: — Jean-Pierre er dásam-
legur núna, en hvernig get ég
verið viss um aö hann haldi á-
fram að vera það, ef við giftum
okkur aftur? Ég vif ekki taka
fljótfærnislega ákvörðun. Ég
veit að ég þori aldrei aftur að
standa í skilnaði.
:\
£
Tjessar fermingar sétja okk-
” ur á hausinn," sögðu ung
hjón sem Kári hitti um sl.
helgi, en á sunnudag gekk fyrsti
hópur þeirra unglinga, sem
fæddust árið 1952, upp aö altar
inu og staðfesti skímarheit sitt
frammi fyrir presti. Þessi ungu
hjón eru nýbúin að stofna heim
ili hér, eftir aö hafa dvalizt við
nám erlendis undanfarin ár og
hafa þvi meira en nóg aö gera
við peningana, sem þau eru far-
in að vinna sér inn. Þau sögðu
eitthvað á þessa leið til skýr
ingar á upphrópuninni:
„Aðgöngumiðinn“
þúsund krónur.
„Okkur er boðiö í einar þrjár
eða fjórar fermingarveizlur í vor
og er það í öllum tilfellunum
um fjarskylda ættingja að ræöa
sem við höfum ekki haft sam-
band við í lengri tima, þar sem
við höfum ekki verið á landinu
og þekkjum því viðkomandi
unglinga svo til ekkert. Urðum
viö því fegin þegar við vorum
spurð um daginn hvort við vild
um ekki vera með í „hópgjöf“
til eins fermingarbarnsins, ætt-
ingjarnir ætluðu að slá saman
í eina góöa gjöf. Viö vorum
guösfegin, sáum aö þarna mund
um við losna við áhyggjur og
spara peninga. En þegar við
spurðum hve há upphæðin væri
fyrir hjón var svarið: „Þúsund
krónur, minna má það ekki
vera.“ Okkur fannst þetta ékki
ná nokkurri átt og fórum að
spyrjast fyrir um hve dýrar
gjafir fermingarbörnum væru
yfirleitt gefnar og komumst þá
aö því að meðalverð á „að-
göngumiöa" í fermingarveizlu
hefði í fyrra veriö 1000 krónur
og myndi líklega hafa hækkað
síðan eins og annað aðgöngu-
miðaverð. Þrjár fermingar-
veizlur gera því samkvæmt
reglum þrjú þúsund krónur og
verði þær fjórar verða það fjög
ur þúsund krónur. Við höfum
bara alls ekki efni á þessu og
sjáum okkur ekki annaö fært
en brjóta þúsundkrónaregluna,
þótt það eigi eftir að verða okk-
ur til ævarandi skammar.“
Eitthvað á þessa leið sögðu
þessi ungu hjón og minntust
þess, að þegar þau voru fermd
fyrir 10-15 árum hefði „að-
göngumiðinn“ verið um 100 kr.
og þótt verölag hefði hækkað
á þessum tíma, þá hefði það þó
varla tífaldazt — væri þama
því um vaxandi óhóf aö ræða.
Fermingarkjólar
á mæður.
Það er satt, það er dýrt að
láta ferma ungling með öllu til
'heyrandi og það er dýrt að fara
i fermingarveizlu. Vormánuð-
urnir eru orðnir önnur kaup-
hátíð ársins, koma á eftir des-
ember .Er alveg ótrúlegt hvað
kaupmönnum dettur í hug að
auglýsa sem „fermingarvöru",
en hvaö sem um það má segja
þá má segja að „fermingarvör-
ur“ eiga rétt á sér sem slíkar
meðan þær miðast við ferming-
arbarnið. En þegar ein verzlun
í borginni auglýsir að það sé
komið mikið úrval af fermingar
kjólum á mæður — þá er vit-
leysan komin einu skrefi frarr
úr sjálfri sér.