Vísir - 05.08.1966, Qupperneq 15

< V1SIR . Föstudagur 5, ágúst 1966.
15
msum
CATHERINE FROY:
?
I^eI
' HÚS
GÁ TUNNAR
(SöÁKVÆMILEGT.
Leonie heyrði leigubílinn gösla
niður vota götuna, meðan hún var
að opna háa, mjóa húsiö við eitt
torgið í Kensington.
Ibúðm hennar var á efstu hæð og
þar var gott útsýni yfir trjágróö-
urinn. Þetta var lítil og þröng í-.
búð, stofa, svefnherbergi, eldhús
og baðklefi, sem ekki var stasrri
en klæðaskápur. En Leonie þótti
vænt um þessi húsakynni. Þau voru
fyrsti bústaðurinn, sem hún gat
sagt að hún ætti sjálf, tákn þess
sem hún haföi þráö lengi: aö geta
kallað sig sjálfstæða manneskju.
Þegar hún opnaði dymar sá hún
aö töskumar hennar stóðu tilbúnar
í anddyrinu. Hún kveikti í stofunni,
vatt sér úr kápunni, kveikti sér
í vindlingi. Og meðan hún var aö
þessu óskaði hún þess innilega, að
eitthvað óvænt kæmi fyrir, svo að
hún yrði að hætta við að fara.
Hún þurfti að vera fjarverandi
mánaðartíma til þess að verða við
ákveðínni ósk gamallar konu, sem
hún hafði aldrei séð — ömmu
sinnar, sem hét Venetia Sarat. En
-henni var þetta þvert um geö.
Hún kveið meir og meir fyrir
ferðinni, eftir því sem nær henni
drð. Skynsemin reyndi að sann-
faera hana um, aö nú væri ekkert
að óttast. En samt gat hún ekki
hrist af sér gamla kvíðann, sem
var óaðskiljanlegur húsinu á Rich-
mond Hill.
Ég á að fara í húsið, sem Marcus
var drepinn í.
Hún gekk að speglinum yfir ar-
inhillunni og horfði á sjálfa sig.
Unga stúlku, eftirtektarvert andlit,
sem eiginlega ekki var hægt að
kalla fallegt. Jarpt hárið var greitt
frá enninu, bilið milli brúnna augn-
anna langt og munnurinn í boga.
Eitt blaðið hafði einhvem tíma
valið sér sex ungar leikkonur og
skilgreint andlitsdrætti þeirra.
Leonie var ein af þessum sex
útvöldu. Og um hana hafði verið
sagt: „Yndislegur munnur, næmur,
ástríðuheitur".
Ástríðuheitur? í hvaöa tilliti?
Starfið? Framinn? Þaö gat undir
öllum kringumstæðum ekki átt við
ástina. Hún sneri sér frá speglin-
um og reyndi að hrista af sér kvöl-
ina sem aldrei lét sál hennar í
friði. Hver einasta stúlka á minn-
ingar um óhamingju í ástum, sagði
hún við sjálfa sig. Þaö var sjálf-
sagður þáttur f tilverunni.
Hún gekk eirðarlaus fram og aft-
ur um stofuna, og sem snöggvast
varð henni litið á myndirnar, sem
stóöu á skattholinu. Það var eins
og hún væri að leita trausts hjá
þessum andlitum, sem hún þekkti
svo vel. En þær voru horfnar,
þessar fáu manneskjur, sem höfðu
verið henni nákomnar. Móðir henn-
ar og faðir og heittelskaður frændi
hennar, Dick — öll dáin.
Og Marcus er dáinn líka — þó
andlit hans væri ekki eitt þeirra,
sem mér þótti vænt um.
Hún tók upp bréfin, sem lágu
á borðinu, og horföi á hvíta blað-
ið, sem átti sökina á því, að hún
varð að fara á heimili Marcusar og
verða þar heilan mánuð.
Amma hennar skrifaði, meðal
annars:
„Þú verður hissa á að heyra frá
mér. Eftir að afi þinn dó, afréð ég
að flytjast frá New Orleans til
ættjarðar minnar og setjast að í
mínum hjartfólgna stað „Heron
House“ í Richmond.
Mig langar til þess að kynnast
ættingjum mínum í Englandi, og
þess. v.egna. hef.. ég skrifaö þeim
öllum og beöið þá að koma til mfn
og dvelja hjá mér nokkrar vikur.
Fyrst og fremst býð ég þér Leonie,
því að þú hefur valið þér sama
starfið sem ég kaus, og þess vegna
langar mig meir til að kynnast þér
en hinum.
Ég vonast eftir þér á fimmtudag
3. maí“,
Undirskriftin — Venetia Sarat
— var skrifuð með stórri og styrkri
rithönd, af meira en áttræðri konu
að vera.
Leonie hafði svarað bréfinu og
boðið ömmu sína velkomna til
landsins. Hún hafði lofað að koma
og heimsækja hana, en lét þess
getið að hún væri önnum kafin við
leikæfingar, og þess vegna væri sér
óhægt að dvelja svona langt frá
City. Þaö var eina afsökunin sem
hún gat fundið f svipinn.
Venetia gamla hringdi strax til
hennar. — Hvaða endemis bull er
þetta? Þér er hægðarleikur að kom
ast á æfingamar héðan.
— En ég verg að vera á æfing-
um á hverjum einasta degi, sagði
Leonie.
— Þú talar eins og ég ætti heima
í öðm landi. Leikkonumar verða
að hreyfa sig, Leonie, láttu mig
vita það. Þú hefur ekkert illt af
að skreppa á milli. Ég vonast eft-
ir þér þriðja.
— Ég á að koma fram í sjón-
varpi það kvöld, amma. Leonie
reyndi enn ag spyrna á móti.
— Jæja, þá það. Láttu mig vita
hvenær þar er búið — þá skal
ég senda bíl eftir þér.
Ekkert dugði. Leonie lærði fljótt,
að það var þýðingarlaust að ætla
sér taka ráðin af Venetiu Sarat...
SÁRIR ENDURFUNDIR
Og þessa stundina, meðan Leonie
var að bíða eftir bílnum frá Vene-
tiu, rifjuðust upp fyrir henni end-
urminningamar frá því fyrir rúmu
ári, er hún kom inn í húsið á Rich-
mond Hill og fann Marcus örend-
an. Henni varð flökurt við þessa
tilhugsun og þrýsti hendinni upp
að barkakýlinu, til þess að reyna
að hugsa um eitthvað annað.
— Það er ekkert að hræðast
núna, sagði hún í gremju við sjálfa
sig. — Það er afstaðið. Allt er af-
staðið fyrir meira en heilu ári....
Hún gekk yfir þvert gólfið, tók
töskuna sfna og opnaði hana. Eina
ráðið til að sefa taugamar var það
að hugsa um eitthvað geðfellt og
þægilegt. Hún settist á stólbrík-
ina og tók upp umslag með úr-
klippum um sjálfa sig, það var úr-
valið sem henni hafði líkað bezt.
Hún hafði þær alltaf hjá sér og
var vön að lesa þær til að stappa
í sig stálinu, þegar hún beið
eftir að fara inn. á leiksviðið.
Klippumar voru festar saman.
Hún blaöaði í þeim. „Þeir elztu
okkar muna eftir hinni.ágætu leik-
konu Venetiu Sarat. Nú sýnir Le-
onie, bamabam - hennar, að hún
hefur erft leikgáfuna ....“
Dásamleg hvatningarorð. Orð
sem hana hafði aldrei dreymt um f
sambandi við sjálfa sig, daginn sem
hún fór úr húsi Marcusar eft-
ir að hafa lýst því yfir, að hún
ætlaði að sjá fyrir sér sjálf.
Hún mundi vel hvernig Marcus
hafði snúið sér í stólnum og horft
á hana með annarlegum bjarma í
augunui.i — Hvernig hefur þú hugs
að þér að vinna fyrir þér? hafði
hann spurt.
— Ég skal bjarga mér.
„Bjarga" hafði verig djúpt tek-
i" í árinni, hugsaði hún með
sér núna. Lengi vel var það aðeins
þráinn, sem hafði haldið henni á
floti. Hún hafði „bjargað“ matn-
um ofan í sig, „bjargað“ einhverju
af nýjum fatnaði, „bjargað" húsa
leigunni cil kerlinganna sem hún
leigði hjá. Og svo fékk hún fyrsta
tækifæriö í annarsflokks leikhúsi
og þá byrjaði baráttan fýrir því
að komast að við eitthvert af stóru
leikhúsunum.
Passamyndir
Teknar í dag — Tilbúnar á morgun.
Sér tímar eftir samkomulagi.
Ljósmyndast. Péturs Thomsens
Ingólfsstræti 4. Sími 10297, eftir kl.
7 sími 24410.
Ódýrar gólfteppamottur
Seljum næstu daga
mikið úrval af teppabútum og mottum.
ÁLAFOSS, Þingholtsstræti.
Framkvæmum hverskonar ýíuvinnu;
‘ ............
Lífið í frumskóginum var langt frá því að
vera einhæft. Það að vera á verði gagnvart
grimmd villidýranna gaf lífi mínu visst gildi.
Ég varð vinur Tantor, fílsins, og við átt-
um saman margar ánægjustundir.
METZELER hjólbarðarnir-eri( þekklir
fyrir gecði og cndingu,
Aðoins það bezfó er nógu golf.
barðinn^
Armúli 7 simi 30501
ALMENNA METZELER umboðiS
VERZLUNARFÉLAGrDí
SKIPHOLT 15
SÍMI 10199
SÍÐUMÚLI 19
SÍMÍ 35553
Þegar ég var átján ára gamall, gat ég les-
ið og skrifað ensku, en ég hafði aldrei séð I
eða talaö við aöra mannveru.