Vísir - 30.01.1967, Blaðsíða 9

\
V1SIR. Mánudagur 30. janúar 1967.
9
UM
o
1 y s
• • •
« • •
s
I y s
« 0 «
0*0
_L
y s
<3 # «
* 0 6
STftl
Ujaiparsvtíit borgaranna —
slökkviliðið — sem annast
brunavamir og sjúkraflutninga
er viðbúið að nótt sem degi.
Þessi lfknarsveit liðsinnir
konum í bamsnauð, flytur þær
á fæðingarheimili borgarinnar
Þeir eru komnir á örskots-
stundu á vettvang, þegar slvs
ber að höndum. Þegar eldur
brýzt út einhvers staðar, eru
brunaverðir komnir i vlgaham.
Með aukinni tækni tekst betur
að ráða niðuriögum fárlegs elds
en áður fyrr, og ennfremur fara
þjálfunarskilyrði brunavarða
batnandi með auknum skilningi
ráðandi manna.
Það er um helgi og borgin er
eins og hfin á að sér að vera
— að <Sðm leyti en þvi að veð-
ur er brigðult, enda sá árstími.
Um daginn hafði rignt, undir
kvöldið hafði komið frost og
snjóað örtftið, svo að flúgandi
hált var á götum.
Váveiflegur atburður gerðist
um morguninn, svo að þögn sló
á umhverfið, og fólk varð lé-
magna. Umferð varð meira að
segja hægari en hún átti vanda
til, það var eins og sumir þyröu
varla að vera til ..
• ,'tte ti> ' .
/"'-vakí., slökkvUiðs Reykjavík-
ur er að skyldustörfum.
Þeir hafast við í herbúðum sin-
um á aðalbækistöðvunum við
Reykjanesbraut og hvfla hugann,
jafnvel tæma hugann, áður en
næsta kall kemur.
Þessa stundina em þeir flestir
að horfa á sjónvarpsmynd sér
til afþreyingar í setustofunni.
Það er hryllingsmynd með Bela
Lugosi, um háskalegan vfsinda-
mann, sem þjónar illum öflum,
sem geta leystst úr lrðingi
hvenær sem er.
Þeir horfa á horrorinn svip-
breytingalaust, enda vanir ýmsu,
enn meira áþreifanlegu, sem
alltaf er að gerast fyrir augum
þeirra.
Rólyndislegur eldri bmna-
vörður reykir gott enskt pipu-
tóbak. Hann er gráspengdur f
vöngum og liðsforingjalegur.
Hann hefur trúlega göfgazt af
lífsstarfinu. Það er hann, sem
gefur liðsmönnum sannan
mannmennskuanda.
A llan tímann sem sjónvarpið
gekk kom ekkert kall. Há-
talarar frá talstöð á neðri hæð-
inni em á víð og dreif um
bygginguna. Stöku sinnum em
menn kallaðir í síma — það
er allt og sumt.
Eftir kvikmyndasýninguna
em menn i þðrf fyrir hress-
ingu. Kaffigerð f aðalbækistöðv-
unum er athöfn á sama hátt og
spilamennska, neftóbakið og
furðusagnatal, sem allt er svo
innilega fslenzkt.
Með kaffinu em veittar
heimspekilegar vangaveltur um
lífið, enda talað af reynslu.
„Hvemig er að koma á stað,
þar sem óhugnanlegt slys hef-
ur orðið?"
Heljarmenni verður fyrir
svðruro-
„Þegtr ég byrjaði héma fyr*t
fyrir tuttugu og fimm árum, var
ég svona fyrst f stað (hann

m
j ft
1
$
Yísir ínun á næstunni birta nokkrar greinar um það, sem alltaf er að gerást
fyrir dyrum borgarans: slys og önnur váveifleg atvik, hvernig þau g^rast og
hvers vegna fólk kallar þau yfir sig. Til þess að skyggnast inn í slíkt er nauð-
synlegt að skoða málið frá þeirri hlið, sem snýr að björgun og hjálp, þegar ó-
eðlilegt ástand skapast, einkum þegar um líf eða dauða er að tefla, Fyrr er
ekki hægt að virða fyrir sér slíka alvöru í réttu Ijósi.
í þetta sinn fylgdist blaðið með Slökkviliði Reykjavíkur um afdrifaríka Helgi
og fjallar greinin um slysaþjónustu brunavarða. Tvær greinar munu birtasí
í blaðinu um starf slökkviliðsins — hin síðari fjallar einkum um brunavarnir.
„Slys: Maður út um glugga“ ... af stað með blikkandi rauö ljós og emjandi sírenu...
hristir handleggi og hendur), „Hvemig er að koma að líki?“ stæðum að hlýða ykkur ströngu
en svo fór ég að ganga að starfi „Það er eins og að koma að boðum um meðferð ^júkra og
mfnu næstum alveg hlutlaust". tómum kassa, á meðan á þessu slasaðra?“
s 1 y
að ieggja áherzlu á, en til Jress
að gerr það, ef við komum að
slösuðum manni, er nauösyn-
legt að gera sér grein fyrir því,
hvað hefur komið fyrir — það
er aðalatriðið“
Rrunaverðir eru af ýmsu
sauðahúsi. í liðið veljast
menp ekki eftir ákveönum for-
m.úlum, heldur mætti segja, að
menn helgi sig hjálparstarfinu
eftir eðhsávísun.
Einn sagði:
„Ég hef farið lengst allra
manna — ég hef farið úr öskunni
í eldinn“ (Hann var í sorp-
hreinsun borgarinnar árum
saman, áður en hann gerðist
brunavörður).
Annar hefur verið í hitaveit-
unni fimmtán ár — það eru
venzlin við lífæðakerfi borgar-
innar, sem þar ráða.
Nýliöi í slökkviliðinu veröur
að fara á sex vikna námskeiö,
þar sem hann er þjálfaður i
undirstöðuatriðum starfsins.
Svo tekur skólinn við: reynsl-
an.
Á milli þess sem brugðiö er
á glens og háð einvígi í orða-
skiptum, er skotið spurningum
um fagið:
„Hvaða sjúkdómur herjar
helzt á ykkur brunaverði —
atvinnusjúkdómur?"
„Brjósklos", segir fínlegur
brunavörður, en auösæilega
haröur af sér, „það er stundum
ekkert grín að buröast með
'þúnga sjúkrakörfu niður fjóra
fimm þrönga stiga, þegar ýtr-
ustu varúðar verður að gæta
— allt þettja bogr — öll þessi
einbeitni — þetta reynir á bak-
Það er vitað mál, aö kenn-
arar og lögreglumenn fá oft
magasár af starfinu — þaö er
undir eðli starfsins komið,
hvaða sjúkdóma viðkomandi
menn velja sér. Þetta er víst
læknisfræðileg staðreynd.
Menn urðu þegjandalegir.
Vindhviða skall á gluggann i
eldhúsinu. Helgræni bjarminn
af ljóskastaranum á Öskjuhlíð-
Annar gamall í hettunni segir:
„Það er ekki þar með sagt,
að við séum orðnir tilfinninga-
lausir, heldur verðum við að
gera okkar verk með öllum ráð-
um“.
stendur, en mér finnst alltaf
heldur óþægilegt ef líf virðist
leynast með dauðslasaðri
manneskju".
„FÍvemig er það — veröið
þið ekki undir öllum kringum-
Vaktstjóri segir: . inni kastaðist annað veifið til
„Okkur ber í öllum tilféllum og frá fyrir utan.
aö reyna að bjarga mannslífum, „Segið mér — finnið þiö á
ef því verður við komið —- það ykkur, ef eitthvað gerist?“
eru til ákvæði um slíkt — það
er hluturinn, sem við verðum
Þaö var haldið tíl leiks 1 góöuro hug, en svo..
„Þáð hefur komið fyrir“,
f segir einn þeirra með hægð f
fasi. ;
: ^jpfmitm sniglast áfram. Klukk-
an er þrjú um nóttina og
ekkert hefur gérzt. Æðrulausir
brunavérðir > eru hins vegar
reiðubúnir.
Nokkfu siðár glymur við í
r hátölurum: „Slys. Maður út um
, glugga. Eskihljð X A“.
Klúkkán er þá 3.30 nákvæm-
lega.
‘Tveir brunaverðir hlaupa nið-
ur stigann eins og kólfi sé
skotið, og niður f bifreiða-
geymslusalinn, þar sem er bfll
við bfl, ýmist rauðir eða hvftir.
Annar þeirra vippar sér upp i
nýlegan hvítan Chevrolet núm-
er þrjú og ræsir.
Sjálfvirka hurðin lyftist með
hvin samtímis og hinn vörður-
inn og tíðindamaður blaðsins
stökkva upp í þflinn, sem nú
er kominn á stað og geysist á-
fram með blikkandi rauð ljós
og emjaiidi sfrenur. Neyðar-
„náhljómar berast út f svarta
næturkyrrðina eins og váboðl
Framh. á bls 10