Vísir - 22.03.1967, Blaðsíða 12

KRONA, PLEASE,
MV ANKLE...
HAVEr YOO NO
> PíTY? J,
Jw«l
ClL»#W
|nwaiw»ww^8n
V í S IR . Miðvikudagur 22. marz 1567.
Kvikmyndasaga
eftir Eric Ambler
ig, að sendiherrar og konsúlar
veröa sér úti inn aukatekjur. Auö-
vitaö vissi ég líka, að þetta var
ekki annað en óskhyggjudraumur.
Jafnvel þótt ég ynni fyrir þessari
upphœð, á þann hátt sem þau vildu,
mundi aldrei koma til greina að
Harper greiddi mér hana, vegna
þess að þá yrði Tufan majór búinn
að koma þeim öllum á bak við lás
og slá. En ég varð að játa, að það
var skemmtilegur draumur.
„Það væri ekki amalegt", varð
mér að orði.
Þau horföu á mig, öll þrjú.
„Leikur þér ekki forvitni á, hvað
um er að ræða?“ spurði Harper
Ég hafðf ekki í hyggju að láta
hann troða á mér. „Ég býst við
að ég eigi að gera það, sem
Fischer átti að gera“, svaraði ég
og hallaði mér aftur á bak í sætinu.
„Ég á við — ef hann hefði ekki orð-
ið fyrir þessu slysi í kvöld“.
Ungfrú Lipp hló. „Ég hef alltaf
haldið því fram ,að Arthur sé
ekki eins einfaldur og hann vill
vera láta“.
„Hvað er það meira, sem þú
veizt“. Þaö var Harper, sem spurði
„Einungis það, sem ungfrú Lipp
hefur bent mér á... Að þið væruð
öll ákaflega frjálslyndar mann-
eskjur, sem létuð ykkur í léttu
rúmi liggja margt það, sem lögin
litu kannski ekki sömu augum"
„Sagöi ég þér allt þetta, Arthur?"
Ungfrú Lipp lézt vera undrandi.
„Kannski ekki með þéssum orð-
in, ungfrú. En ég skildi það þannig,
svaraði ég.
Harper brosti. ^Allt í lagi,
Arthur," sagði hann „Við skulum
ekki ræða meira um það. Við skul-
um semja...“
„Þá finnst mér, að ég eigi nokkra
kröfu á að vita nánar um það verk
sem mér er ætlað að vinna“, sagði
ég. „Að minnsta kosti þann hluta
þess, sem mér er ætlað að vinna“.
„Einmitt, Arthur“, svaraði hann
„Viö förum héðan á morgun um
þrjúleytið, og höfum allan okkar
farangur með okkur, þar eð við
komum ekki aftur hingað. Áður
en við förum höfum við stutta
undirbúningsæfingu. Og þú hefur
engu að kvíða — verk þitt er
ÞÝZECAR ELDHÚSINNRÉTTINGAR
úr harðplosti: Format innréttingar bjóða upp
ó antiao hundraS tegundir skópa og litaúr-
val. Allir skúpor meS baki. og borSplata sér-
smíðuð. Eldhúsið fæst me3 hljóðeinangruð-
um stólvaski og raftækjum of vönduðustu
gerð. - Sendið eða komið með mól af eldhús-
inu og við skipuleggjum eldhúsið samstundis
og gerum yður fast verðtilboð. Ótrúlega hag-
stætt verð. Munið að söluskottur er innifalinn
í tilboðum fró Hús & Skip hf. Njótið hag-
stæðra greiðsluskilmóla og
lækicið byggingakostnaðinn. Vjjjj,
HÚS&SKIPJhf.
IKAFTÆKI
LAOAAVICI 11 • SfUI ItSfS
einungis í því fólgið að toga í
línu á réttum tíma og stað. Allt
annað er framkvæmt af öðrum"
„Er þama um lögbrot að ræða?“
„Væri það, ef lögreglan kæmist
á snoöir um það, en til þess kemur
ekki. Ég hef sagt þér, að þú þurfir
ekki að hafa neinar áhyggjur. Og
ég get fullvissað þig um, að þú hef-
ur einhvern tíma leikið djarfara
tafl heima í Aþenu — fyrir minni
pening".
„Fyrst þú minnir mig á það
herra minn, finnst mér, að ég eigi
nú kröfu á því að fá bréfið mitt
aftur“.
Harper leit spyrjandi á þá, Miller
og Fischer. Sá síðamefndi sagði
eithvað á þýzku. Hann talaði lágt
og þreytulega, ég geri' ráð fyrir að
róunarlyfin sem læknirinn gaf
honum, hafi verið farin að segja
til sín. En afstaða hans var greini-
leg, eigi að síður. Eins var um
Miller. Harper sneri sér aö mér
og lét í það skína, að sér líkaði
miður afstaða þeirra.
„Mér þykir það leitt, Arthur —
en við verðum að bíða með það.
Satt bezt að segja, þá líta félag-
ar mínir þannig á málið, að okkur
stafi talsverð hætta af þér næstu
tólf klukkustundirnar".
„Nú skil ég ekki....“
„Jú, þú skilur það“. Harper glotti
„Ég er viss um, að þú hefur ekki
brotið þinn litla heila í þínu stóra
höfði um annað síðustu fimm mín-
úturnar ... ef tvær hendur og lína
em þessu fólki tvö þúsund doll-
ara viröi, þá mundi það vera sögu-
launanna virði að gera lögreglunni
viðvart í tæka tíð“.
„Ég fullvissa þig um, að mér hef-
ur ekki komið til hugar...“
„Auðvitað hefur þér ekki komið
neitt slíkt til hugar, Arthur. Ég
var einungis að glettast við þig.“
Rödd hans var vingjarnleg. „En
þú verður lfka að reyna að skilja
okkar vanda. Við viljum vera ömgg ,
Og satt bezt að segja, þá hefurj
þetta bréf þitt ekki mikla þýð-
ingu hér í landi. Ertu meö bíl-
lyklana?"
„Já, herra minn“.
„Láttu mig fá þá“.
Ég gerði það umyrðalaust.
„Þú skilur, að ég kæri mig ekki
um, að þú hverfir á brott án þess
að kveðja, ef þú færir allt í einu
að sjá eftir öllu saman", sagði hann,
eins og til skýringar.
„Við viljum ekki heldur, aö þú
notir sírnann", mælti Miller.
„Já, rétt er það“. Harper virtist
hugsi nokkurt andartak. „Hans
þarf hjálpar við til að komast úr
fötunum", sagði hann. Læknirinn
hefur gefið honum alls konar lyf.
Ég geri ráð fyrir, að það væri hyggi-
legast að þú hreiðraðir um þig inni
1 herberginu hjá honum, Arthur, og
svæfir þar f nótt“.
„Svo hann geti myrt mig í
svefni“, mælti Fischer, og gazt ber
sýnilega ekki að hugmyndinni.
„Ekki held ég, að Arthur detti
það í hug — eða hvað segir þú um
það, Arthur ?“
„Auðvitað ekki“.
„Nei, auðvitað ekki. En ekki vilj-
um við að Hans geti ekki sofið fyrir
hræðslu og áhyggjum, þess vegna.
Læknirinn sagði einmitt, að hann
þyrfti að sofa vel og hvíla sig. Og
þú ert líka þurfandi fyrir svefn
og hvíld, Arthur. Ég býst við, að
þú fáir ekki mikinn tíma til svefns
aðra nótt. Hefurðu nokkuð á móti |
því, aö taka inn tvær svefntöflur
... eða þrjár .,. ?“
Ég hikaöi.
„Þér veröur ekki hið minnsta
meint af þeim, Arthur“, mælti ung-
frú Lipp og brosti eins blftt og hún
gat. „Ég ætla sjálf aö taka inn eina
eða tvær. Við þurfum öll að vera
vel útsofin á morgun".
Hverju gat ég svarað ?
NÍUNDI KAFLI
Það var eins og höfuðið á mér
væri troðið út með stálull, þegar
ég vaknaði um morguninn. Það var
málmbragð f munninum á mér. Það
tók mig talsverða stund að átta
mig á hvar ég var staddur. Ég
heyröi eitthvert suð, og þegar ég
opnaði augun, seint og síðar meir,
sá ég að Fischer var að burðast
við að raka sig með rafmagnsrak-
vél, sem hann gat þó varla valdið,
vegna sáraumbúöanna.
„Þú hrýtur einc og skepna",
sagði hann.
Hann var mikið til klæddur. Þeir
Miller eða Harper hlutu að hafa
hjálpaö honum í fötin, og ég var
því feginn — það hafði ekki verið
neitt skemmtilegt verk að hátta
hann kvöldið áöur.
„Hvað er klukkan?" spurði ég.
Þau höfðu tekið allt úr vösum
mínum eftir aö ég var sofnaður.
Fötin, úrið mitt.
„Langt gengin í ellefu“. Hann
benti á skápdyr. „Fötin þin eru
þarna inni“.
Mér til mikils léttis sá ég, að síga
rettupakkinn með orðsendingunni^
var enn í vasa mínum. Öll ski'lríki
mín voru þama einnig. Ferðavið-
tækið hafði ekki veriö tekið úr hylki
sínu.
„Ég er búinn að fá mér bað“,
sagði Fischer. „Þú getur komizt
í baðherbergið".
„Ég er að hugsa um að fá mér
kaffisopa áöur“.
Ég smokraöi mér í brækurnar og
hélt piður í eldhúsið. Gamla konan
var þar fyrir. Það var auðséð á
henni, að henni leizt ekki á blikuna,
þegar hún sá mig þannig til reika,
í náttjakkanum og órakaðan. Það
var eins og hún sæi afturgöngu
eöa snarbrjálaðan mann. Ég baö
um kaffi, en hún skildi mig víst
ekki og færði mér te, sem reyndist
mjög bragðgott, einnig bar hún mér
nokkrar brauðsneiðar. Ég braut
heilann um,“ hvort 'mér mundi tak-
ast að gera henni skiljanlegt, aö
ég þyrfti að fá mann hennar til að
skreppa niður á veginn með orð-
sendingu til manna, sem biðu þar í
bíl, en ungfrú Lipp bar að í sömu
svifum. Hún var vel snyrt og hin
glæsilegasta.
„Góðan dag, Arthur. Hvemig líð-
ur þér ?“
„Mér líður hræöilega, ungfrú
Lipp, þakka yöur fyrir . ..“
„Já, Það er líka auðséð á þér.
en ætli það lagist ekki eitthvað.
þegar þú hefur farið í bað og snyrt
þig svolítið. Hvaö er egg á tyrk-
resku ?“
„Yumurta, minnir mig“.
Gamla konan heyrði qröiö, og
þær tóku að ræða um egg á fingra-
máli. Miller var að hjálpa Fischer
að ganga frá farangrinum, þegar
ég kom upp. Ég laumaði tóma siga-
rettupakkanum og blýanti í rakvél-
arveskið mitt og fór fram í bað-
herbergið.
Sem betur fór var traúst loka
fyrir hurðinni að innanverða. Ég
notaði tímann á meðan vatnið var
að renna í baðkerið, og skrifaöi til
viðbótar orösendingunni frá kvöld-
inu áður: „Er þvingaöur til að
koma í stað Fischers. Strangar gæt-
ur hafðar á mér. 1 kvöld verður lát-
ið til skarar skríða. Veit ekki nán-
ar um það. Miller gæti verið aðal-
maöurinn".
Það var enginn í svefnherberginu
þegar ég kom þangað. Ég klæddi
mig og hélt niöur í eldhúsið.
Þar var ungfrú Lipp í óöaönn
að undirbúa morgunveröinn með að
stoð gömlu konunnar — eða gamla
konan með aðstoð hennar — og
skildi hvorug það sem hin sagði.
Ungfrú Lipp varð lrtið upp, þegar
ég kom inn.
„Þeir hinir eru úti á veröndinni",
sagði hún. „Þú ættir að skreppa til
þeirra og fá þér hressingu".
„Allt í Iagi“.
Ég hélt af stað, ’en hikaði þegar
ég kom fram á ganginn. Ég var
enn að brjóta heilann um hvemig
ðg ætti að komast niöur á veginn
KOVA
RÖREINANGRUN
Einkaleyfi á
fljót virkri
sjálflæsingu
/KOVA er hægf a5 leggja
beint í jörð
KOVA röreinangrun þol-
ir mesta frost, hitabreyt-
ingu og þrýsting KOVA
þolir 90°C stöðugan hita
Verð pr. metra:
3/8" kr. 25.00 V'kr.40.00
1/2” kr. 30.00 114"kr.50.00
3/4" kr. 35.00 iy2"kr. 55.00
KOVA UmboSiS
SIGHVATUR EINARSSON&CO
SÍMI24133 SKIPHOLT 15
PITY?/...ONLY THE
WEAK HAVE PITY IN
EVIL WORLP...
THIS
AND I MUST OPERATE FROM A
POSITIOM OF STREN6TH/... I
WILL TRAMPLE ANYONE WHO
CROSSES MY PATH AGAIN.
„Krona, farðu ekki svona hratt. Mig kenn
ir svo til í ökklanum". „Kennir til í ökklan-
um? Ég hef enga meöaumkun meö þér. Það
eru aöeins dugleysingjar, sem vcfrkenna
fölki,“
OH.TARZAN,
WHERE ARE
Á meðan hugsar Jane: „Bara að Tarzan
færi nú að birtast." En Tarzan er alveg á
næstu grösum.
’B/IA IFfGA N
raudarArstíc 31 síivn 22022
SPARifl
/