Vísir - 30.06.1967, Blaðsíða 4

Vísir - 30.06.1967, Blaðsíða 4
— Francoise Dorleac var oð koma úr heim- sókn til systur sinnar, þegar hún missti vald á bilnum Xr Brann til bana í bíl sínum I hlutverki sínu í „SiIkShúð". — Oftast hlusta ég á hjarta mitt. En ég tek yfirleitt ekki ákvörðun án þess að hafa ráðfært mig við heila minn. Þessi orð voru höfð eftir frönsku leikkonunni Franco- ise Dorleac, fyrir fjórum mánuð- um. Mánudaginn s.l. lét hún lífiö í bílslvsi í borginni Antibes 15 km frá borginni Nizza þar sem hún hafði verið að heimsækja syst ur sína Catherine Deneuve. Fran coise var á leið til flugvallarins til að ná í vél til Parísar, þegar hún missti vald á bflnum, sem hún ók og keyrði á múrvegg. Eld- ur kom upp i bílnum og ekki var hægt að bjarga hinni 25 ára gömlu kvikmyndadís tímanlega. Francoise Dorieac er af leikara fjölskyldu komin og hóf fljótlega nám í leikskóla, þegar hún hafði aldur til. Hún iauk samt ekki námi og fór fljótt að leika í kvik myndum. Þeirra á meöal hafa ver iö kvikmyndimar „Silkihúð“ kvikmynd Truffaut, „Djengis Khan“ Henry Levin. „MaÖurinn í Ríó“ kvikmynd Philippe de Bro- cas þar sem hún lék á móti Jean Paul Beimondo, „Öngstræti” Roman Polanski og kvikmynd- inni „Ungfrúrnar frá Rochefort" þar sem hún lék á móti systur sinni undir leikstjóm Jaques Demy. inni „Ungfrúmar frá Rochefort" E2 Hálfapinn Axil var bundinn Francoise á sérstæðan hátt. Hún bjargaði honum frá tortímingu. Það varð ég að gera, sagði hún. Hann er svo fallegur. íslenzkar skipasmíðar Kunningi minn einn sem hef- ur með stórt síldvelðiskip að gera, og hefir að undanförnu verið að útbúa það til síldveiöa er gramur íslenzkum iðnaöar- mönnum. Við sátum yfir kaffi- bolla eitt kvöldið, en kunningi minn var í heldur illu skapi, þvf að hann hafði þá dagana á undan verið með skipið i siipp, og elnnig þurfti að láta gera við vél, og yfirfara ýmis tæki. Og kunningi minn sagði sínar farir ekki sléttar, og hann taldi hreina fiarstæðu að tala um að islendingar séu færir um að sinna sinum skipasmiðum sjálf- ir að fenginni reynslu. Öll vlnna virðist framkvæmd með því hug arfari, að verlð sé að gera hlut- ina fyrir náð, og erfitt að fá menn til aö vinna sum störfin, sérstaklega ef um óþrifaleg störf er að ræða. Þessi kunningi núnn fór í fyrra eða hitteðfyrra til Noregs með þetta skip sitt til viðhalds og það var allt annað, sagði hann mér. Því að þá fékk hann fast verötilboð í flest verk fyrir- fram, sem helzt er ekki hægt aö fá hiá verkstæðum hér, eða þá svo himlnhá, að ekki nær nokkurri átt. Einnig er hægt að fá hjá erlendum verktökum nienn til allra verka, nægilega marga til að ljúka hverju verki á þeim tíma, sem lofað er. Það borgar sig að fara með skip til erlendra verkstæða til viöhalds, það borgar sig fjárhagslega og það tekur styttri tfma. Við ræddum nokkuö jjessi um- mæli kunningja míns, því mér þótti þetta nokkuð hörö um- mæll um íslenzkan iðnað. En þessi kunningi minn taldi ís- lenzka iðnaðarmenn ekki sam- keppnisfæra, því að þelr væru of óstundvísir og hysknir í sér, og það gætu verkstæðin ekki ráðið við, þvi að ef veriö væri að vanda um við menn, að þá hættu þeir bara. Af þessum völd um taldi kunningi mlnn enn- fremur útilokaö, að íslendingar væru samkeppnisfærir i nýsmíði ineðan ástandlð væri óbreytt að þessu levti. Ef við ætlum sjálfir að geta byggt okkar skip i framtíðinni, og ennfremur ef við ætlum sjálf ir að annast viðhald og þjón- ustu er nauðsynlegt að geta ann azt þaö á sem stytztum tíma til að tefja ferðir skipanna sem allra stytzt, og ennfremur er nauðsynlegt að allrar hag- kvæmni sé gætt, svo að verð- lag verði ekki óheyrilegt. Al- menn óstundvísi hlýtur að koma niður á verðlagi seldrar þjón- ustu, og ef viðskiptavinimir þurfa ekki að borga brúsann, hlýtur óstundvisin aö koma nið- ur á afkomu viökomandi verk- stæðis. Ef slík ummæli eiga virkilega stoð í veruleikanum, þá eru þau umhugsunarverð, því að vissu- lega þurfum við að verða sjálf- um okkur nógir í smíði skipa og í viðhaldi þeirra. Og viö get- um ekki talið, að við séum sjálf um okkur nógir, nema vera einn ig samkeppnisfærir um verð og gæði. Ég hefi þá skoðun að stétt arfélög verkamanna og iönaðar manna ættu jafnframt því sem haldið er á rétti um kaup og kjör, að þá ættu stéttarfélögin að hvetja til ráðvendni í störf- | um, t.d. að hvetja til stundvísi, | sem er þjóðarvandamál, hvetja ; til að greiddir veikindadagar séu 1 ekki misnotaðir, svo að eitthvað ^ sé nefnt. Aukist stundvísi al- í mennt og meðaltal veikinda- 1 daga lækki, myndu viðkomandi 7 atvinnugreinar að vissu leyti ^ styrkjast og því vera aflögu- í færar um að greiða hærra kaup. f Hins vegar standa þessar grein- ; ar ekki sterkt í dag, og mun j margt koma til, sem veldur því í að skipasmíðar standa heldur i höllum fæti, svo að óbreyttum / aðstæðum eru ekki líkur til að 1 um stóran þátt verði að ræða i í íslenzku atvinnulífi. Hins veg- I ar hafði þessi umræddi kunn- ? ingi minn þá skoðun, að tækni- 1 lega stæðu íslenzklr málmiðn- aðarmenn jafnfætis erlendum t stéttarbræðrum sínum, en það 'J væri aðeins hugarfarsbreytingin v gagnvart vinnuveitandanum og | viðskiptavininum, sem þyrfti að í breytast. Ummæli kunningja ? míns eru vissulega umhugsunar ^ verð. I Þrándur í Götu. k

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.