Vísir - 03.08.1967, Side 12

Vísir - 03.08.1967, Side 12
12 V í SIR . Fimmtudagur 3. ágúst 1967, , y í ■¥> Astarsaga úr sjóferð MARY BURCHELL: Jm aldur oa ævi Dr. Pembridge haföi rétt fyrir sér, hugsaöi hún meö sér. Þessi maöur þarfnaöist þess miklu frem- ur en nokkurra lyfja, aö eiga em- hvern að, sem léti sér annt um hann. Ég vildi óska að ég gæti tal- að dálítið betur við Renée Arm- and. En Jenny haföi ekki góða reynslu af því að sletta sér framan í einka- mál annarra, svo að hún komst ai3 þeirri niöurstööu, að þó henni væri vel til Nicholas Edmonds, væri réttast aö hann og Renée hans væru einráð um sína hagi. Hann reyndist vera afbragðs leið- sögumaöur um Pettah-hverfið, —! þessa skrautlegu útgáfu austur-1 landa-basara. Þarna voru þeldökkar mannteg- undir, víðs vegar að úr austurlönd- um samkomunar á einum staö f margvísl. og litríkum fötum. Jenny var á báðum áttum, hvort húa ætti fremur aö horfa á fólkið eöa list- ræna varninginn, sem þaö var að bjóöa fram. — Þetta er þaö skemmtilegasta, í sem ég hef séð, sagði hún. i — Af því að þér eigið frí eftir stritvinnu, sagöi hann ertnislega. — Jæja, kannski meðfram, sagði Jenny bg brosti. — Það er dálítið annað en spítalaumhverfið. Ég get ekki lýst hve vænt mér þykir um aö fá aö upplifa þetta. Þaö var fall- ega gert af yöur að bjóöa mér að veröa samferða. — Góöa barn, það var mikið göf- uglyndi af yður aö lofa mér að njóta góðs af samfylgdinni. Báðir læknarnir hefðu vafalaust viljað veröa yður samferða, svaraði hann og hló. — Nei, alls ekki. Hvorugur þeirra spurði mig, sagöi Jenny hreinskiln- islega. Og annar þeirra hefði feng- ið afsvar, ef hann hefði boðið mér. — Er Pembridge vesalingurinn ermþá á syarta listanum? Nicholas Edmonds virtist vera skemmt. — Dr. Pembridge? Nei, ég átti ekki viö hann. Jenny virtist krakka- lega hissi. — Nú, ekki þaö? Afsakið þér. Ég mun ekki hafa fylgzt með fram vindu málanna. Nú hló Edmonds hátt og Jenny hló líka, en dálítið hikandi, eins og hún væri hrædd við að lenda í ógöngum. Þegar þau komu um borð aftur voru komm bréf til þeirra. Þegar hún hugsaði til, hvernig hún hafði vegið oröin, þegar hún var að skrifa um daglega viðburði heim, þótti henni vænt um, að sir James skyldi ekki vita, hve orövör hún var. En þegar hún fór að hugsa til hans fann hún betur en áður, hve nauðsynlegt það væri, að hún nálgaðist Claire aftur. En daginn eftir sá hún hana varla og þó klukkan væri ekki margt þeg ar hún kom niöur um kvöldið, voru klefadyr Claire lokaðar og hún heyröi hvorki stunu né hósta að innan. Jenny var svo umhugað um að ná tali af Claire núna, að hún var komin á fremsta hlunn meö að drepa á dymar, en svo þóttist hún vita, að það gæti ekki orðið sam- tal að gagni ef hún vekti Clairé. Og þess vegna fór hún inn til sín og lagði sig. Hún gat ekki sagt um, hve lengi hún hafði sofið, er hún vaknaði allt í einu við að barið var laust á dym- ar, hvað eftir annað, og hrædd rödd sagði: — Jenny! Jenny ! — Kom inn! Hvaö er að ? Dyrnar opnuðust, og þama stóð Claire og studdi sig við dyrastaf- inn, með úfið hárið og andlitið eins og krit. — Ó, Jenny, sagði hún, — ég er svo veik. Þessi vondi stingur er kominn aftur, og er svo sár. Ég héld að ég sé að deyja! — Nei, góða mín, það geriröu ekki. Nú var Jenny hjúkrunarkonan og Claire sjúklingurinn. Engar pers- ónulegar ýfingar til. — Ég skal hjálpa þér í rúmið þitt aftur, og svo skal ég fá dr. Pembridge til að koma og líta á þig- — Já, viltu gera svo vel. Hvor- ug þeirra stakk upp á Kingsley Carr. — Ég ætlaði að segja þér frá þessum kvölum áður, Jenny, en einhverra hluta vegna... — Já, einmitt. Jenny var eins og iörandi syndari. Þær höfðu átt erfitt með að tala saman síöustu dagana. Hún studdi Claire gegnum stof- una og inn að rúminu hennar Claire var kalt og Jenny breiddi ullarvoö yfir hana. — Ég skal flýta mér. Ég skal biðja þemuna um að ná í dr. Pem- bridge. Þernuna bar þarna aö í sömu svifum, og eftir að Jenny hafði tal- að við hana og hún litið á Claire, flýtti hún sér til læknisins. — Hvað heldurðu að þetta sé, Jenny? Claire starði á hana stór- um angistaraugum. — Ég veit það ekki, og þaö er flónska að reyna að gizka á það, sagði Jenny og greip kalda höndina og neri hana. — En dr. Pembridge veit það áreiöanlega. Hann var afar leikinn í að ákvarða sjúkdóma, þeg ar hann var i St. Catherine. Og svo kom dr. Pembridgé og með honum ró og öryggi, og um leið og Jenny rýmdi fyrir honum viö rúmið, gat hún ekki annaö en hugsaö til þess, hve vongóð og bjartsýn hún varð alltaf, þegar hann var nærri. Hann var ekki lengi aö skoða Claire cr bera upp nokkrar spurn- j ingar. — Hvers vegna sögðuö þér ; ekki Jenny frá þessu fyrr ? spuröi I hann meðal annars og þá fannst j Jenny hún miklu fremur vera góð- j ur vinur en hiúkrunarkona. — Ég ... mér var illa við aö J minnast á það. Ég vonaöí, aö það mundi jafna sig af sjálfu sér, svar- aði Claire með semingi. — Þetta er ekki þannig, að það moltni úr manni af sjálfu sér, sagði ' skipslæknirinn og brosti. — Það var leitt að þér skylduð ekki minnast j á þetta fyrr. Þá munduö þér vera ■ í sjúkrahúsi í Colombo núna, án ; botnlanga en við ágæta líðan. , — Þér eigið viö... þetta er þá botnlangabólga ? — Ég er hræddur um það. Úr því að svona er komið, getiö þér eftir- leiöis gortaö af því, að hafa veriö skorin upp úti á rúmsjó. — Þér ætliö að ... skera mig ? j Augun stækkuöu aftur í Claire. — Já, núna undir eins, sagöi dr. Pembridge, eins og hann væri van . ur að taka fjóra botnlanga úr fólki j á hverjum klukkutíma. — Þetta er fremur einföld aðgerð, eins og þér vitiö. Jenny getur vottað það — hún hefur séö marga botnlangasepa I skorna. — En gætum viö ekki látið þetta bíöa þangað til... þangaö til við ; komum til Freemantle eða svo ? — Þaö kemur ekki til mála að bíða, sagði dr. Pembridge. — Þeg- ar við komum til Freemantle verð- I ið þér komin á ról og njótið aftur- ■ batatilverunnar. — Ég ... ég veit ekki hvaö ég á að segja, stamaði Claire. — Þetta : kemur svo flatt upp á nwg. Maður ! fær ekki tóm til að hugsa málið. — Það er líka bezt, sagöi Pem- bridge og brosti. — Eng'nn hefur gaman af að hugsa um uppskurð ; löngu fyrirfram. Það er miklu betra j að hugsa til þeirra eftir á. — Reyniö að vera ekki hrædd ... Hann tók í háriö á henni eins og hún væri krakki. — Hér eru vinir allt í kringum yður ,sem hlúa vel að yður. Svo sneri hann sér að Jenny og sagöi: — Ég sendi burðarmennina eftir henni. Og búið þér yöur undir aö hjálpa mér. — Sjálfsagt, læknir. Jenny fór meö hónum fram í stof una, þó aö henni væri illa viö aö víkja frá Claire augnablik. — Liggur þessu svona mikið á? spuröi hún lágt. — Ættum við ekki að senda fööur hennar skeyti, eöa þess háttar? — Þaö er enginn tími til þess. Nú brosli Pembridge ekki. Hann var mjög alvarlegur. — Það er hætta á að botnlanginn rifni ef ég sker ekki strax. Þaö er nóg aö kynnast einu sinni hættunni, sem getur stafaö af að draga of lengi að skera. — Ó ... vitanlega ! Hún mundi allt í einu, að þaö var þannig, sem hann haföi misst unnustu sína. Hann studdi hendinni á handlegg inn á henni, svo fast að hún fann vel til fingranna. — Henni vin- stúlku yðar veitir ekki af öllum yðar dugnaöi núna í nótt. Svo fór hann og Jenny flýtti sér í hjúkrunarbúninginn, en var annað veifið inni hjá Claire og talaöi viö hana. )„ 11« 1«H — = GBBIÐ SOALFIR VIÐ BIFREIÐINA BIFREIÐAÞOONUS™ I SÓÐARVOGI 9 *»3739í>* Leiguflug um land allt Hagstætt verð FLUGLEIGAN h.f., sími 13085 ESSSíM! WOW THAT MV TRtBÉ HAS FOLIND ONE SO 8RAVE AS VOU, TARZAK), VVE WOULD NOT LIKE TO LOSE H)M/. THE GREAT SWAMP IS IMHABlTf.D BV &IANT AND .) I. F.VIL CREATUR6S... VOUR FRIENDS ARE LOST FOR - EVER....DD NOT VENTURE , ON THIS HOPELESS JOURN&Y7! „Ég verð aö fara inn í stóra feniö til að leita að vinum mínum“. „Nú, þegar þjóöflokkur minn hefur fund- ið svona hugrakkan mann eins og þig, Tarz- an, viljum við ekki missa þig.. „Stóra fenið er fullt af risum og hræði- legum skepnum. Vinir þínir finnast aldrei... taktu ekki áhættuna meö þessu vonlausa ferðalagi". RAUÐARÁRSTÍG 31 SÍMI 22022 Ráðið hitanum sjálf með ... Með BRAUKMANN hitastilli á hverjum ofni getið þér sjálf ákveð- ið hítastig hvers herbergis — BRAUKMANN sjálfvirkan hitastilli er bægt að setja beint á ofninn eða hvar sem er á vegg í 2ja m. fjarlægð frá ofni Sparið hitakostnað og aukið vel- líðan yðar BRAUKMANN er sérstaklega hent- ugur á hifaveitusvæði SIGHVATUR EINARSSON&CO SÍMI24133 SKIPHOLT 15 Knútur Bruun hdl. Lögmannsskrifstofa Grettisgötu 8 II. h. Simi 24940. Maðurinn sem annars dtdrei les auglýsingar auglýsingar lesa allir I

x

Vísir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.