Vísir - 04.01.1968, Blaðsíða 5

V Í SIR. Finuntudagur 4. janúar 1968.
5
FLUGFREYJUBÚNING-
URINN OG TlZKAN
SPJALLAÐ VIÐ YFIRFLUGFREYJUR LOFTLEIÐA OG FLUG-
FÉLAGS ISLANDS UM KLÆÐNAÐ FLUGFREYJA
Ein af flugfreyjum Loftleiða, Anna Haröardóttir, I hinum nýja bún-
ingi Loftleiöa. Eins og við sjáum, er húfan mjög ólík gömlu húf-
unni.
T^lugfreyjustarfið hefur löng-
um verið eftirsótt starf, og
dreymir margar stúlkur um að
verða flugfreyjur allt frá barns-
aldri. Þessi Ijómi sem leikur
í kringum flugfreyjustarfið staf
ar fyrst og fremst af þeim
margvíslegu möguleikum til að
sjá sig um, kynnast fólki og
fjarlægum löndum sem starfið
býður uppá, en ekki sízt er
það þó einkennisbúningurinn
sem hefur heillað margar stúlk
ur.
Þessi ljómi sem stafar af flug
freyjubúningnum er þó ekki
beinlínis vegna búningsins sem
sliks .heldur vegna þeirra á-
byrgðarmiklu en skemmtilegu
starfa sem stúlkur í þessum
búningi þurfa að leysa af hendi.
Flugfreyjubúningar eru að
sjálfsögðu hafðir mjög einfaldir
í sniðum og eru yfirleitt litlar
breytingar á þeim frá ári til
árs, og líða jafnvel fleiri ár án
þess að þeim sé nokkuð breytt.
Á síðustu.árum hafa oröið mikl
ar grundvallarbreytingar á tizk
unni og hafa þær að sjálfsögöu
haft áhrif á alla einkennisbún-
inga, og þá einkum þá sem
ætlaðir eru kvenfólki. Þessar
grundvallarbreytingar eru fyrst
og fremst fólgnar í því, að föt-
in eru nú yfirleitt víðari, t.d.
jakkar og pils og eru aöskornu
jakkarnir sem voru á allflestum
flugfreyjubúningum fyrir nokkr
um árum nú úr sögunni.
Á síðujtu árum hefur tízkan
stytzt til mikilla muna og hef-
ur það vakið talsverðar um-
ræður hjá þeim er hafa yfir
pilssíddinr.' á flugfreyjubúning
unum að ráða'. Hafa nokkur flug
félög látið stytta flugfreyjupils
in allmikið, en flest halda þó
pilsfaldinum um hnéð, þrátt fyr
ir 'öflug -Aótmæli margra flug-
freyjanna og — jafnvel — far-
þeganna.
íslenzku flugfélögin hafa að
sjálfsögðu fylgzt með þessum
L eytingum sem hafa oröið á
einkennisbúningum og hafa
bæði Loftlaiðir og Flugfélag ís
lands tekið í notkun jakka, sem
eru beinir í stað hinna aöskornu
og einnig hafa pils íslenzku
flugfreyjanna stytzt á síðustu ár
um, þó að þau séu hvergi nærri
eins stutt og ,!mini“-pilsin svo-
nefndu, sem nema rétt um mitt
lærið.
Við spjölluöum lítilega við
yfirflugfreyjur Loftleiða og Flug
félags íslands um flugfreyjubún
inga, og ýmislegt fleira, en þær
hafa umsjón með búningunum.
Fyrst töluðum við við yfirflug
freyju Loftleiða, Emu Hjaltalín
en hún hafði umsjón með þeim
breytingum sem urðu á búning
um flugfreyjanna hjá Loftleið-
Þrir flugfreyjubúningar sem sýna glöggt hinar ólíku tegundir bún-
inganna. Vinstra megin er búningur Braniff félagsins, í miöjunni
búningur flugfélags í Perú og til hægri búningur LIA í Líbanon,
sem er aö miklu leyti gerður meö hliðsjón af þjóöbúningi þar-
lendra kvenna.
Ema Hjaltalín, yfirflugfreyja
Loftleiöa i búningi Loftleiða,
eins og hann var, áöur en hon-
um var breytt.
um nú fyrir nokkrum mánuö-
um.
„Við höfum haft sömu bún-
ingana í mörg ár og fannst tími
til kominn að fara að gera ein
hverjar breytingar á þeim, bæði
í samræmi við breytta tízku og
til aukinna þæginda. Víöu jakk
amir sem nú hafa verið teknir
í notkun eru til muna þægi-
legri en þeir þröngu, sem við
notuðum áður. Við létum einn-
ig stytta pilsin lítillega, taka
beltin af frökkunum og breyta
húfunum þannig að þær líkjast
nú meira höttum", sagði Ema.
„Hvernig er með pilssíddina,
mega stúlkurnar ráða sjálfar
síddinni aö einhverju leyti á
búningunum?"
„Við fylgjumst vel með því
að pilsin séu ekki mjög stutt,
eða ekki styttri en rétt um
hnén. Við höfum ekki lent I
neinum erfiðleikum með pils-
síddina. Stúlkurnar skilja vel að
þetta er enginn stássklæðnaður,
heldur vinnuflíkur sem þurfa
fyrst og fremst að vera þægileg
ar og sígildar, þó að auðvitað sé
sjálfsagt að koma til móts við
tízkuna hverju sinni."
„Tókuð þið ykkur að ein-
hverju leyti til fyrirmyndar þær
breytingar sem erlend flugfélög
hafa gert á búningunum?"
,,Að vissu leyti höfum við
ekki gengið nærri eins langt og
sum félögin. T.d. er núorðið
farið að nota alla hugsanlega liti
á þessa búninga. Áður var yfir
leitt aðeins notað dökk-blátt, en
nú er farið að nota alla liti t.d.
grænt, fjólubátt og jafnvel
bleikt. Einnig er fariö að nota
kjóla með ýmsu sniöi og jakka
við þá. Þetta fer auðvitað mikið
eftir veðurlagi og öllum aöstæð-
um á þeim stöðum sem flogið er
til“.
„Hvaö með hárgreiöslu,
sokka og annað slíkt? Hafið þið
strangt eftirlit með því?“
„Ekki myndi ég nú segja það.
Stúlkumar vita að þær verða að
vera snyrtilegar, þær veröa
sjálfar að ráða fram úr því
hvemig þær fara að því. Þeim
er að vísu bannaö að ganga í
lituðum eða mynstruðum sokk-
um ,en frjálst að nota þykkari
þegar kalt er í veöri, ,t.d. krep-
si kka. Við höfum ekki sett nein
ar reglur varöandi hárgreiöslu
eins og sum félög gera, en stúlk
'unum er leiðbeint um snyrtingu
og hárgreiðslu á námskeiðun-
um. Við ætumst til þess að flug-
freyjur viti aö það á ekki viö
að vera með sítt slegið hár við
framreiðslu á mat, auk þess er
það mjög óklæðilegt við búning
ana“, sagði Erna að lokum.
Við náðum því næst sam-
bandi við yfirflugfreyju Flug-
félags ísands, Kristínu Snæhólm
en hún hefur sótt alþjóðeg yf-
irflugfreyjumót sem haldin eru
árlega, og fór hún síðast nú í
■ október á slíkt mót í Beirut.
„Voru ekki einkennisbúning-
ar flugfreyja mjög til umræðu
á mótinu?"
„Jú, þeir voru mikið ræddir
og komu þar fram ýmsar nýj-
ungar. Flugfreyjur hinna ýmsu
flugfélaga sem sóttu mótiö
voru að sjálfsögðu klæddar ein-
kennisbúningum sinna félaga,
og vakti langmesta athygli bún- |
ingur sá sem flugfreyjur banda-
ríska flugfélagsins Braniff Int.,
nota. Sá búningur samanstend-
ur af þröngum nælon-sokkabux
um og hálfsíðum kyrtli með
belti. Utanyfir þetta er svo pils
og blússa, Sem þær fara síðan
úr í vélinni. Við þennan bún-
ing eru notuð plaststígvél. Lit-
irnir eru mjög sterkir og í sam-
ræmi við litinn á vélinni. Litir
eins og bleikt og ljósblátt eru
mjög mikið notaðir á þessa ein-
kennisbúnir.ja.
Ég verö að segja fyrir mig,
að mér fannst þetta ljótt en
forsvarsmenn félagsins telja, að
þetta hafi aukiö mjög sölu á
miöum með félaginu. T.d. vill
fólk sem gerir mikiö af þvf að
fljúga gjarnan fá einhverja til
breytint, og hefur það gaman
af þessu. Flugfreyjan sem sótti
m/ frá Braniff flugfélaginu
sagði mér hins vegar að bún-
ingurinn væri ekki mjög þægi-
legur ,og oft ákaflega heitur“.
„Er ekki algengt að félögin
hafi sérstaka sumarbúninga?“
„Jú, langflest hafa þá. Þeir
eru yfirleitt syttri en vetrar-
búningamir og ljósari og t.d.
hafa bæöi Pan Am og SAS
kjóla sem sumarbúninga, en
mörg önnur félög hafa blússur
og pils. Við höfúm nú í athug-
un að fá nýjar blússur við okk
ar búninga".
„Var ekki pilssíddin einnig
rædd á flugfreyjumótinu?“
„Jú, að sjálfsögðu var hún
mikiö rædd og skiptar skoðan
ir um hana. Flestir hafa haldið
sig við síddina rétt ofan við
eða um hnéð, en þó hafa þau
flugfélög sem einkum eða ein-
göngu fljúga í mjög heitum
löndum haft pilsin aðeins styttri.
Við hérna hjá Flugfélaginu höf-
um ekki þurft aö hafa miklar
Framhald a bls. 13.
Hluti af yfirflugfreyjunum, sem sóttu mótið í Líbanon, önnur frá
hægri í femstu röð er Kristfn Snæhólpi yfirflugfreyja F. í. Eins
og við sjáum eru búningarnir númer tvö og þrjú frá vinstri í
fremstu röðinni talsvert líkir þjóðbúningum, en þeir eru frá PIA
í Pakistan og CAT í Hong Kong.