Vísir - 04.01.1968, Blaðsíða 12

r.art
VrsiK. Fhnmtudagur 4. janúar 1968
KVIKKVNDASAGA EFTIR
A B QOTHKIE 3r-
tjaldað á ákveöinni stundu. Að
hver maður leysti af hendi sitt á-
kveðna starf, umyrðalaust. Agi,
skipulag hlýöni og nákvæmni það
var þetta sem gilti og til þess að
svo mætti verða, þurfti skeleggan
og einbeittan stjórnanda. En það
var einmitt þetta, sem ekki var
unnt aö koma inn í höfuðiö á þess
um vanþakklátu hálfbjánum. Þeir
kunnu ekki að meta aga og skipu-
lag. Þeir verðskulduðu ekki trausta
og einbeitta forystu.
Við þessar hugleiöingar rann hon
um enn i skap. „ViÖ höldum af
stað... Heyriö þið það? Við höld-
um af stað tafarlaust!"
Enginn hreyfði sig úr sporunum.
Þeir stóöu þama og gláptu á hann
eins og heimskan og þrjózkan upp-
máluð. Loks sagöi Evans: „Þaö lít-
ur eikíki út fyrir aö menn séu því
almennt samþykkir. Ég held að við
ættum að skjóta á ráðsfundi“.
„Ráðsfundi?"
„Við skulum láta ráðsfund taka
ákvörðun, þar sem allt bendir til
að um harla skiptar skoðanir sé aö
ræða. Ég hreyfi mig ékki fyrr en
ráðið hefur tekið ákvörðun“.
„Ekki ég heldur“, sagði Patch.
Tadlock mundi hafa bölvað i
sand og ösku, ef ékki hefði verið
fyrir það, aö hann treysti því, að
hann réði hvemig atkvæöi féllu i
ráðinu. Þeir Brewer, Mack og Fair-
man mundu greiða atkvæði eins og
hann vildi og standa með honum.
Að vfeu var það leitt og bölvað,
að nokkur töf hlaut að veröa að
þessu fundarhaldi, en það var Mka
jafn gott að þc
fengju einu sinni eftirminnilega á
baukinn. „Þá það“; sagöi hann og
hló kalt upp í opiö geðiö á þeim.
„Við látum kjaftháttinn draga
vagna okkar til Oregon".
Evans laut að hinum sjúka manni
„Ekkert liggur á“, sagði Tadlock
hæðnisiega. „Við komum saman á
ráðsfund að Mukkutíma Iiönum. Þú
beitir við hann læknislist þinni
þangað tfl“.

Hann fylgdist þó meö því, er Ev-
ans og Dick gamli komu Martin í
góða rekkju inni í tjaldi. Þeir vildu
gera vel, það var ekki það. Þama
skapaðist hættulegt fordæmi. — Ef
meðhöndla átti sérhvem þann, sem
kenndi nokkurs lasleika, rétt eins
og hann lægi fyrir dauðanum, þá
gat það orðiö dýrt og tafsamt spaug
áður en lyki.
Þegar Tadlock yfirgaf þá, spurði
hann sjálfan sig, hvort hann ynni
nokkuð við að tala við þá aftur áð-
ur en ráðsfundur hæfist. Það mundi
vekja athyglyef hann gengi á fund
þeirra og verða talið veikleika- >
merki. Hann sendi McBee í tjöldin
meö boð um ráðsfundinn, rigsaði
svo fram og aftur og barði nauta-
svipunni í svörðinn á mflíji tjald-
anna.
Hann kom auga á Dick gamla
Summers, sem stóg einn síns liös
spölkom frá og horfði út yfir slétt-
una. Tadlock gekk til hans. „Ég
fæ ekM skilið hvað þú hefst aö,
Summers", sagði hann.
„O, ég er bara að kasta tölu á
vísundahjaröirnar", sagði gamli
maðurinn og lét hallast fram á riff-
il sinn.
„Ég á ekki við það. Heldur hitt,
að við ættum að vera lagðir af stað
fyrir góðri stundu".
Summers leit til sólar. „Gætum
verið komnir um þrjár mílur áleið-
is“, sagði hann. „Mætti segja mér
það".
Þótt svipurinn væri nógu alvar-
legur, þóttist Tadilock sjá glettnis-
glömpum bregða fyrir i augunum.
„Þetta er ekM til að henda gys að",
sagði hann. „Fari þaö bölvaö“.
„Satt segirðu. Og óviðeigandi að
meta þjáningar Martins i mllum".
„Það er ekki hægt að miða leið-
angurinn við einn mann...“
„Jæja, ekki það. Undarlegt að
heyra slíkt af þínum munni“. |
„Hvaö áttu við?“
„Ég hélt að þú værir leiöangur-
inn“. .
„Þú ert leiðsögumaður, Summers.
Það er öll þín vegsemd". Tadlock
talaöi eins rólega og honum var
unnt. „Láttu þér þaö nægja". Hann
langaði mest til að reita ’karl svo
tfl reiði að hann missti stjóm á
sér og það svo gersamlega, aö til-
efni yrdi til aö beita nautasvip-
unni. Það gæti kennt þeim hinum
að hafa hemfl á sér. Og Tadlock
herti takið um svipuskaptiö.
Summers horfði út yfir fljótið.
„Skógarhólminn þama kallast Brad
ysey“, sagði hann rólega. — „Þar
drap sig náungi, sem Brady hét.
Eða hann var myrtur. Það er all-
langt síðan“.
Hann festi augun á Tadlock um
leið og hann sagði síðustu oröin.
Þau vom köld og miskunnarlaus
eins og í rándýri, sem viröir fyrir
sér bráð. Tadlock rann ósjálfrátt
toalt vatn milli skinns og hörunds.
Nú fyrst sMldist honum að leiðsögu
maðurinn gæti orðið hættulegur
viðureignar ef í það færi. Ekki það,
aö hann væri beinlínis hræddur, en
þó varö hann því feginn, þegar karl
hélt á brott. Hann var léttur í
spori, göngulagið eins og þar færi
Indíáni.
Fari hann til fjandans, hugsaöi
Tadlock. Enginn varð felldur með
augnaráðinu þótt hatursfullt væri.
Ekki þar fyrir — karlinn var dug-
andi leiðsögumaður, afbragðs
skytta og hafði auga á hverjum
fingri. Gallinn var sá, að hann var
of mikfll vfllimaöur tfl þess að hann
gæti beygt sig undir aga og lært
að meta skipulag, hugsaði Tadlock,
þegar hann horföi á eftir honum.
Þá vom allir ráðsmenn saman
komnir. Evans, Fairman, Mack,
Brewer og Daughtery. Tadlock gekk
til þeirra. „Hvemig líður Martin?"
spurði hann.
Brewer varð fyrir svö um. —
„Hann er fárveikur. Fer úr þessu,
það megið þið bóka“.
„Hann er hraustur fyrir, karl-
inn“.
„Þau sitja við rekkju hans, konan
mín og séra Weatherby", sagði Ev-
ans.
Tadlock kinkaði kolli lítið eitt.
Þetta var mikilvægur ráðsfundur
fram hjá því varð ekM gengið.
Tadlock taldi sig þó hafa töglin og
hagldimar. Brewer, Mack og Fair-
man fylgdu honum og það dugöi.
Hann leit tfl sólar. „Við ættum að
geta farið tíu mílur, ef við leggjum
af stað strax að fundi loknum",
sagði hann eflítið ögrandi.
Þag varð drykklöng þögn.
„Martin er með óráði", sagði
Daughtery. Og hann sagði þaö þann
ig aö sMlja mátti sem andmæli.
Tadlock hvessti á hann augun.
Undariegt hvað þessi íri gat veriö
honum andsnúinn.
„Hann tautar í sífeflu, guö al-
máttugur og guð hjálpi mér“, sagði
sá IrsM enn.
„Varla verður það kaflag óráö“,
hreytti Tadlock út úr sér, dálítið |
meinlega. í
„Af hans munni, jú“, svaraöi
Daughtery. „Hann hefur ekki geng-
ið um með guösnafn á vörunum,
maðurinn sá“.
Tadlook hafði ósjálfrátt hugboö
um að eitthvaö þaö væri ag brjót-
ast með þeim, sem þeir létu ekki
enn uppskátt, hvað svo sem það
var. Hann athugaöi svip þeirra i
laumi, en varð einskis vísari. „Jæja,
þá“, sagði hann eftir nokkra þögn,
ÓDÝR OG GÓÐ
Þér veljið efnin, vönduð vinna.
Gufuþvottur á mótor kostar kr. 250.00
Gufuþvottur, albotnþvottur.undirvagn kr. 600.00
Ryðvöm undirvagn og botn, Tectyl kr. 900.00
Ryðvöm undirvagn og botn. Dinetrol kr. 900.00
Ryðvöm undirvagn og botn Encis fluid kr. 600.00
Ryðvöm undirvagn og botn Olíukvoðun kr. 450.00
Alryðvöm, Tectyl utan og innan kr 3500.00
Ryðvarnarstöðin Spitalastíg 6
FLJÓT OG GÓÐ ÞJÓNUSTA.
RYÐVÖRN Á BIFREIÐINA
„við komtunst ekki hjá aö taka á-
kvöröun".
Engitm gerðist til ag svara hon-
um.
Hann sneri sér aö aus. „Þú
ert reiöubúinn að beygja þig fyrir
samþykkt ráðsins?" spurði hann.
„Já — en hvað um þig?“
Tadlock varð litið til þeirra hinna.
I „Auðvitað", sagði hann. „Við verð-
um að hafa þaö hugfast, að það
sem á rfður, er að halda áfram.
^Annars verður komið fram á haust,
áður en vig náum tfl Oregon".
Evans neri breiöa hötouna. „Ekki
neita ég því, Tadlock. En okkur hef-
ur líka sótzt ferðin vel. Við stönd-
um okkur vel við það að tefja í
einn eða tvo daga“.
„Það verða ófyrirsjáanlegar taf-
ir“
„Getur fariö svo“
„Við verðum því að forðast þær
eftir því sem frekast er unnt“
Evans talaði lágt og rólega „Ég
fæ ekM séð, hvað er unnið við það,
aö verða á undan öllum. Við erum
ekki »fyrstu landnámsmennimir
hvort eö er“.....
Maok tók til máls. „Þú ert keppn-
ismaður, Tadlock. Fæddur til að
vera alls staðar I fremstu röð“.
„Já, hvað sem það kostar“, bætti
Brewer við.
Tadlock æstist, þegar hann þótt-
ist finna að þeim Mack og Brewer
mundi ef til vill etoM aö treysta.
„Hvar væri leiðangurinn staddur
nú, hefði ekki einhver tekið sér
fram um að heröa á öllum og ýta
alls staðar á eftir? Hann væri ekM
lagöur af stað...“
„Væri einhver okkar hættulega
veikur, geri ég ráð fyrir að sá hinn
sami kysi að numið væri staðar",
sagði Fairman.
Þer voru sem sagt aillir á móti
honum, hugsaöi Tadlook, enda þótt
hann tryði þvi naumast enn. Hann
hafði veitt þeim forystu, skipulagt
aiflt og stjómað öllu — og þetta
voru launin. Eöa — yrðu þeir
kannski ekki eins mófcsnúnir honum i
og þeir létu, þegar til ákvöröunar
kæmi? Var ekki hugsanlegt, aö þeir
Fairman og Mack snerust til liðs
við hann? „Við skulum sleppa öllu
þrasi og greiöa atkvæði", sagöi
hann. „Og ég geri ráð fyrir því,
að þið Mack og Fairman greiðið at-
kvæði með tifflögu mhmi".
Tarzan og górfllumar era svo dáiaidciar af
þessum -g ef ég æfla að flýja.
þá verð ég að gera þaö strax.
Sölubörn óskust
Hafið samband við
afgreiðsluna
Hverfisgötu 55.
VÍSIR
IBIV&'
Eldhúsið, sem allar
húsmœSur dreymir um
Hagkvœmni, stílfegurS
og vönduÖ vinna á öllu.
Skipuleggjum og
gerum yöur fast
verötHboö.
Leitiö upplýsinga.
~nr ~r i i
VjO
LAUQAVESI 133 «111)111766
FVRIRRBFN
RAUQARÁRSTiG 31 SfUI 23022
Heilsuvernd
Næsta námskeið i tauga- og
vöðvaslökun öndunaræfingum
og léttum þjálfunaræfingum
fyrir konur oe karia hefjasi
miðvikudaginn 3 lanúar.
Uppl. f sima 12240.
Vignir Andrésson.