Vísir - 08.02.1968, Blaðsíða 4

Nútímamaðurinn Maurice Chevalier
☆
Rokksöngvarinn frægi, EIvis
Presley, er nú loksins orðinn fað-
ir, en fyrsta febrúar sl. ól kona
hans, Ann Beaulieu, honum dótt-
ur.
Elvis er af léttasta skeiöi rokk-
söngvara, þar sem hann er orö-
inn 32 ára gamall, en þrátt fyrir
það viröast vinsældir hans ekki
dvína og hann hefur um árabil
verið einn vinsælasti skemmti-
kraftur Bandaríkjanna og sungiö
inn á fleiri plötur og leikiö í
fleiri myndum en flestir aðrir.
Maurice, sem ennþá er tölu-
vert upp á kvenhöndina, ásamt
Shirley MacLaine og Geraldine
Ghaplin.
Núna er komin á markaðinn LP
piata meö Maurice Chevalier sem
nefnist ,,a 80 berges“, sem mundi
þýöa ,,80 ára.“ Mauricé hefur nú
aö undanförnu skemmt í Tívolí
í Kaupmannahöfn og ekki látið á
sér sjá nein ellimörk. ,T.d. sagði
hann þar á sviöinu: ,,Ég kýs að
lifa og hrærast í nútíöinni."
ý '--..W r .
átti að fara í bankann — fór í
staðinn til Himalaya
☆
Bob Dylan kom fram og
skemmti í Camigie Hall fyrir
stuttu, í fyrsta sinn síðan i ágúst
1966. Á dagskrá auk hans voru 7
aðrir frægir þjóðlagasöngvarar,
en til þessarar söngsamkomu var
efnt til fjáröflunar, sem varið
skyldi til heilbrigöisþarfa, eöa til
þess að ráða bug á sjúkdómi,
sem varð Woody Gutrie að bana,
þeim fræga ameríska söngvara,
en hann lézt á siöasta ári: Bob
Dylan hefur farið sér hægt, síð-
an hann lenti í slysi á mótorhljóli
fyrir 17 mánuðum siðan og
hvergi komið fram fyrr en þarna.
Það er vart einleikiö, hversu mik-
il áhrif blaðaskrif geta haft — af
því hafa blaðamennirnir á „B. T.“
fengið bitra reynslu. Blaöiö sendi
mann til Katmandú í Himalaya-
fjöllum til aö skrifa greinaflokk
um hippía frá Evrópu og Ame-
ríku, sem lifa barna mest á loft-
inu og eiturlyfjum, sem eru mjög
ódýr. Þessar greinar hafa vakið
mikla athygli í Danmörku, og 21
árs gamall sendill á „Billet-Blad-
et“ sagði við félaga sína:
„Ef ég eignast einhvern tíma
2000 kr. d„ sjáið þiö mig ekki
framar því að þá er ég farinn
til Himalaya."
Fimmtán mínútum síðar var
hann sendur í banka til að sækja
láun fyrir einn af starfsmönnum
blaðsins, rúmar 2000 kr. Síðan
hefur enginn séð hann. Nú er
hann eftirlýstur i Himalaya.
Sendillinn haföi starfað á „Bill-
et-Bladet“ í fjóra mánuði, og get-
ið sér gott orð sem ungur mað-
ur Hann hafði mikinn áhuga á
að fylgjast með hinum stóra
greinaflokki í „B. T.“ um eitur-
Ivfja-paradísina uppi undir snævi
þöktum fjallatindum Himalaya,
þar sem hippíar hvaðanæva úr
heiminum leita sælunnar.
I frístundunum ræddi hann um
það við vinnufélagana, hversu
indælt væri að vakna á morgn-
ana á hörðu fleti með einfalda
hluti eins og hash-pípuna innan
seilingar, og enginn af sendlun-
um á „BilIet-BIadet“ efast um,
að nú hafi draumar hans rætzt og
hann sé nú að finna í Katmandú.
☆
Van Gogh, málarinn frægi, skar
af sér eyrað. Annar frægur list-
málari, Pietro Annigoni, varð
fyrir skemmstu fyrir því óláni aö
missa annað eyrað í bílslysi —
en til allrar hamingju tókst að
græða það á hann aftur, en svo
langt voru læknavísindin ekki
komin á dögum Van Goghs.
Annigoni segist vilja sleppa út af
sjúkrahúsinu við fyrsta tækifæri
og auk þess hefur hann heitiö
því, að stíga aldrei framar upp
í bifreið.
Mia Farrow finnur ekki
sæluna í Indlandi
Varð hann hræddur?
Varð Louis Armstrong skelkað hann allt í einu á kinnina. Þetta
ur? Hann leit út fyrir að vera gerðist í San Remo, þar sem
næstum óttasleginn, þegar ítalska þau taka þátt í alþjóðlegu tón-
söngkonan Lara Saint Paul kyssti listarmóti.
Svo virðist sem heimsókn Miu
Farrow til Indlands, en þangað
fór hún með bítla-heimspekingn
um, Maharishi Mahesh hinum
indverska, sé ekki alltof vel
heppnuð. Þessi indverski heim-
spekingur tók aö sér um tíma að
dytta að sálarró fjórmenninganna
frægu og um tíma voru þeir
fimm svo samrýmdir, að þar
komst ekki hnífurinn á milli, en
svo spillti þar um óljós grunur
Bítlanna aö hann notaði sér
þeirra góða nafn um of sjálfum
sér til framdráttar viö fjölgun
' lærisveinahóps síns.
Hváð um þaö. Mia Farrow fékk
á honum traust og tók sér ferð
á hendur til heimalands hans, en
byrjaði heimsókn sina frekar ó-
heppilega, þegar hún danglaði í
indverskan blaðaljósmyndara,
sem ætlaði að smella af henni
einni mynd, þar sem hún var að
skoða sig um í verzlun einni 1
Nýju Delhí.
Þetta fékk þannig á þá ind-
versku, að „Tíminn“ þeirra fann
sig knúðan til þess að segja, um
leið og hann minntist komu henn-
ar til landsins (en hún Mia seg-
ist vera þar til þess aö læra af
heimspekíngnum sínum sjálfsög-
un og öölast innri frið):
„Fyrsta skilyrði sjálfsögunar,
er að hafa hemil á tilfinningum
sínum og missa aldrei stjóm á
skapi sínu! Hvers konar sjálfsög-
un er það. að rjúka upp á nef
sér vegna minnsta tilefnis?"
Ja þeir ættu nú helzt að vita
það þama í landi jóganna.
Bréf um skólabúninga
i;
„Þann 30. ianúar birtiö þér bréf
í tíálkum yðar frá konu, sem
kallar sig s. p. á. Heldur hún
mjög á lofti ágæti hinna um-
dcildu skólabúninga. Sem nem-
andi í skóla finnst mér ég mega
til aö leggja orð f belg.
Þessi ágæta kona segir svo í
bréfi sínu:
.. vegna vanefna foreldranna
verður litla fátæka stúlkan að
ganga slnn fatnað til húðar og
jafnframt horfa upp á skólasyst
urnar í nýjum og nýjum fötum.“
Telur s. p. á. að skólabúningar
veröi svo miklum mun ódýrari,
að litia fátæka stúlkan þyrfti
ekki að ganga sinn búning til
húðar, og þyrfti ekki aö vera x
slitnari kjólum en skólasystirin?
Ég leyfi mér aö efast um þetta.
En hvað um þau börn, sem
ekki eru upp úr því vaxin aö
fara út að leika sér jafnt f sól
sem regni. Eiga bau aö klæöast
sama klæðnaðinum í skólanum og
úti á leikvellinum?
Varðandi klæönað kvenfólks,
þá þótti það í meira lagi skrýt-
inn kvenmaður hér áður fyrr,
sem lét sjá sig f síðbuxum úti á
götu. Taldi fólk hana annaö
hvort snarvitlausa eða danska.
Sem betur fer eru þessi mál bet-
ur stödd nú. Það þykir ekki saga
sýna, að þessi drengur gengi i
fínni skóla en drengurinn í þriðja
húsi við götuna.“
O. B. G.
Ég þakka O. B. G. bréfið, en
það var mjög skemmtilegt, aö
heyra sjónarmið nemanda í þessu
meðal skólafólks um aö vera bet
ur klætt en skólasystkinin, að í-
burði til. Það er ennfremur stað-
reynd, að ungt fólk hérlendis er
ekki klætt í samraemi við lofts-
lag og veðurfar, og unglingsstúlk
ur ættu að klæðast síðbuxum
til næsta bæjar þótt stúlka komi máli, þó vart sé við að búast að alltaf þegar hitastig fer niður fyr
í síðbuxum í skólann í 10 stiga
gaddi. En hvemig yröi þessum
málum varið, ef skólastúlkur
fengju nú sinn skólabúning (aö
sjálfsögðu kjól), þegar komið er
fram á vetur með allan sinn
kulda?
Mitt álit er að skólabúningur
sé úrelt hugmynd, sem ekki er
grundvöllur fyrir lengur. Þetta
þótti nauðsynlegt áður fvrr (og
jafnvel ennþá erlendis) til að
sýna stéttarmun manna og að
allir verði á eitt sáttir frekar en
meðal fullorðinna.
í fyrri skrifum um skólabún-
inga var varpað fram þeirri skoð-
un, að með notkun skólabúninga
ynnist margt, þó þeir verði aldr-
ei algóðir frekar en annað. En
helztu kostimir yrðu beir, að
sams konar flíkur i fjöldafram-
leiðslu væri hægt að framleiða
mun ódýrari, en einstakar tízku-
flíkur. Með notkun skólabúninga
væri hægt að sneiða hjá metingi
ir frostmark, einungis af heilsu-
farsástæðum, því ýmsir kvillar,
eins og t. d. blöðrubölga mun al-
„cngari en nokkurn grunar, en
slíkt mun m. a. stafa af lélegum
klæðnaöi. Það dytti því engum í
hug að skylda skólabúning fyrir
ungar stúlkur á íslandi svo ekki
fylgdi þehii búningi síðar buxur.
Með bví að koma á skólabúning-
um gætu skólayfirvöld bar með
reynt að koma á hyggilegri klæða
burði meðal ungs fólks, án þess
þó að sniðganga almenna tízku
á hverium tíma, því auövitað
mætti velia snið, sem ungu fólki
geðjast að, þó ekki verði eltar
öfg.irnar, enda standa þær venju-
lega stutt.
Hér á landi eru, sem betur fer
engir skólar sem teljast „fínni“
en aðrir og því mundi ekki verða
um að ræða „fínni“ búning fyrir
einn skóla frekar en annan, svo
að einmitt með skólabúningum
mætti láta alla sitja við sama
borð í klæðaburði, og kapphlaupið
um að vera „fínni“ en skólasyst
kinin myndi ekki eiga sér stað.
Annars voru helztu rök okkar í
þessu máli, að það ætti að geta
sparað barnafjölskyldum nokkur
útgjöld, þar eð skólabúninga ætti
að vera hægt að framleiða mun
ódýrari, heldur en hægt er að
kaupa mest af þeim tízkufatnaðl
ungs fólks, sem nú er á boðstól
um. Ennfremur er það mikill ó-
kosrtir við tízkuna, hversu hún er
lítt miðuð við okkar veðurfar.
Gaman væri að heyra fleiri
raddir um skólabúninga.
Þrándur i Götu.
i