Vísir - 08.02.1968, Blaðsíða 12

72
V1SIR . Fimmtudagur 8, febrúar 1968.
KVIKMVNDASAGA EFTIR
A B QOTHRIE 3r-
Ég er feginn að þú ■ skulir
spyrja að því. Það er heiðarlega
spurt og heiðarlegt svar skaltu líka
fá. John Sutter höfuösmaður þama
í Sacramento-dalnum, reiknaöi
dæmið þannig, að kannski yrðu
það einhverjir, sem hefðu fengið
nóg af erfiðleikunum þegar hingað
kæmi og vildu þvi heldur fara til
Kaliforníu en halda áfram til Oreg-
on. Og hann segir við mig rétt
sísvona: „Caleb karlinn ... hérna
■'ru rokkrir aurar í ellistyrk, og
•'o finnst'mér að þú ættir að
skreppa upp í Hall-virki og vísa
bví fólki leiðina hingað, sem hing-
að vill fara. Fvrirtaks maöur, John
Sutter. og tekur vel á móti land-
nemum, það gerir hann“.
„Berðu þeim manni' kveðju
mina“, mælti Lije Evahs, „én þeir,
sem vilia verða mér samferða,
halda áfram til Oregon". Hann sá
að Patch kinkaði kolli til samþykk-
is, Daughtery, Mack, Gorham og
séra Weatherby. Honum þótti vænt
um það, að þeir skyldu standa
stöðugir við fvrri ákvörðun sína,
og vænt um að þeir skyldu sýna
honum traust. „Og ég geri fast-
lega ráð fyrir aö við komumst
heilu og höldnu“, bætti hann við.
Það var uppgjafarhreimur í rödd
Grants höfuðsmanns. „Þið haldið
áfram til Oregon, auðvitað" sagöi
hann. „Þangað er för ykkar heit-
ið . ..“
Summers reis á fætur. Evans sá
að Brownie var kominn inn í
virkisgarðinn og beið. Það var á-
bvggjusvipur á andliti nans, að
Evans sýndist, en sennilega var
bað rökkrið sem gerði. „Ertu að
svipast um eftir mér, drengur?"
spurði hann.
„Nei“, svaraði Evans. „Það er
dálítið, sem mig langar til að ræða
við Dick“.
Þegar Summers varð gengið
framhjá Greenwood gamla, mælti
hann glettnislega: „Þú mátt herða
betur róðurinn, Caleb, ef duga
skal“. Svo hvarf hann út um hlið-
ið á eftir Brownie.
Tuttugasti og fjórði kafli.
„Var einhver aö spyrja eftir
mér?“ sagði Dick, þegar þeir voru
komnir út fyrir.
Brownie svaraði ekki, og enn
gengu þeir nokkum spöl. Loks
nam pilturinn staðar. „Hefurðu
tíma til að tala við mig stundar-
korn?“ spurði hann niðurlútur.
„Auðvitað, drengur minn . .. nóg
an tíma“.
„Reyndar býst ég ekki við, að
þú hafir áhuga á þessu vandamáli
mínu“ mælti pilturinn.
„Þú ert dálítið lenpi að komast
að efninu. þvkir mér. Láttu það
brv-na'
Brownie bærði varirnar, ep sagði
ekki neitt.
„Þetta er ekki sem beztur stað-
ur til aö ræða vandamál“ sagði
Dick. „Við skulum koma niður að
ánni. Það er ekki svo langt und-
an . .."
Pilturinn kinkaði kolli.
„Ég er feginn því að bú skvld-
ir koma til mín“, sagði Dick. ..Satt
bezt að segia var ég oröinn dauð-
’eiður á úrtölunum og þvaðrinu í
Greenwood pamla. Það var eins og
hann vildi telia fólki trú um, að
enginn kæmist t.il Willamette nema
bi"linn fljúgandi!"
Brownie spurði annars hugar:
„Hélt hann því fram?“
„Því sem næst. Hann vissi hvað
hann var að gera, gamli maðurinn.
Og ekki er ég frá þvf, að sumir j
hafi lagt trúnað á það, sem hann j
sagði“
„Það hefur ekkert áhrif á þig, |
Dick, eeri ég ráð fyrir. Þú hefur j
aldrei áhyggjur af neinu".
„Oó-jú, því miður hef ég mínar |
áhyggjur. En ekki af því, sem j
Greenwood lætur sér um munn i
fara. Ég tek það ekki alvarlega."
Þeir voru komnir niöur að ánni
og tóku sér sæti á bakkanum. —
Brownie tók kalgrein og varpaði
henni í myrkan strauminn, sem
hreif hana óðar á brott með sér.
Fiskur stökk unp úr vatninu
skammt undan bakkanum, og
heyrðist skvetta, þegar hann skall
niður aftur.
„Það er nóg af fiskinum hérna,
allan ársins hring“, sagði Dick.
„En það kemur varla fyrir að vís-
undar sjáist þegar dregur lengra
j vestur. Það er gallinn við Oregon,
' ekki neinir visundar ...“ Brownie
svaraði honum ekki, en Dick hélt
, áfram að skrafa engu að síður.
Hugsaði sem svo, að orð leiddi af
orði, og spurði sjálfan sig hvað
það gæti eiginlega verið, sem
drengurinn hafði slíkar áhyggjur
af. Sennilega var það eitthvað smá-
vægilegt, unglingum á þessum aldri
var gjamt að gera úlfalda úr mý-
flugu. „Nú eigum við yfir fjöll
að fara, hærri fjöll en þú hefur
nokkum tíma augum litið, piltur
minn. Snjór á tindum, beljandi ár
í djúpum gljúfrum, stórbrotið lands
lag, dálítið erfitt yfirferðar, en ekki
svo aö neinn þurfi að hafa áhyggj-
ur af því.. .“
„Ég er ekki heldur að hugsa
um það ...“
„Ekki það? Jæja, hvað er það þá,
sem veldur þér á'hyggjum?"
„Hjónabandið ...“ sagði hann.
Hreytti orðunum út úr sér. „Ég
er að hugsa um að gifta mig“.
„Ekki er neitt rangt við það,
piltur rninn".
„Ég á svo erfitt með að taka
fasta ákvörðun. Og þú ert eini
maðurinn. sem mér finnst ég geta
leitað ráða hjá", mælti Brownie
lágt.
Summers sleit upp strá og brá
þvf í munn sér. Það var strax
komið haustbragð af þvf.
„Það er kannski ekki rétt að
vera að tala um þetta við þig“,
sagði Brownie „En ég varð að tala
við big,... en ég kem ekki orðum
að því. ..“
,*Það fer ekki lengra, góði. Ég
er orðirm svo glevminn, að ég man
ekki orð af orði“.
,,Ég hefði heldur ekki leitað til
þín, ef ég hefði ekki álitið að þú
gætir ráðið mér heilt".
„Er nema um tvennt að velja,
piltur minn — hrökkva eða
stökkva?"
„Það er svo margt, sem þarf
athugunar við ...“
Svör... fólk vildi alltaf fá ó-
yggjandi svör við hverri spurningu,
hugsgði Dick Summers. Endanleg
svör. Gerði sér ekki ljóst, að ekk-
ert svar gat verið rétt, nema á
þeirri stundu, sem það var gefið
— þegar bezt lét. Það, sem virtist
satt og rétt í dag, var allt annað á
morgun. Þar kom svo margt til
greina. Allt var breytingum háð,
ekki hvað sizt sá, sem spurði og
hinn, sem svaraði.
„Setjum sem svo, Dick ..
„Já, setjum sem svo ..
„Setjum sem svo, að það sé
stúlka . .. og ungur maður, sem er
staðráðinn f að kvænast henni, ef
hún segir já“.
„Ekki er það víst neitt óal-
gengt", mælti Dick Summers.
„Og setjum sem svo, að hann
kæmist að einhverju, í sambandi
við hana?“ Brownie starði ofan í
myrkan strauminn við bakkann.
„Þá er betra fyrr en seinna",
sagði Dick.
„Að verið gæti að hún gengi með
bami?"
„Fer nokkuð eftir þvf hvaðan
hann hefði þá vitneskju, piltur
minn.
„Frá henni sjálfri", mælti
Brownie enn. „Og setjum sem svo,
að hún væri ekki viss um hvort
henni þætti vænt um manninn,
sem vildi kvænast henni, en þætti
vænt um hann samt, og væri nauð-
bevgð til að giftast einhverjum?"
Nú fyrst skildi Dick hvemig í
öllu lá. Skildi hvílíkur sársauki
bað var. sem knúði piltinn til að
leita ráða, hve rfka þörf hann hafði
•b’rir samúð og holl ráð.
„Hvað um hinn, Brownie? Mann-
inn. sem leiddi hana afvega?"
„Ég sver það, Dick, að ég skal
myrða hann fyrr eða sfðar. Fjand-
inn hafi það!“
„Svona nú.,, stilltu þig gæö-
ingur...“
RYDVÖRN Á BIFREIÐINA
Þér veljið efnin, vönduð vinna.
Gufuþvottur á mótor kostar kr. 250.00
Gufuþvottui, albotnþvottur.undirvagn kr. 600.00
Ryðvörr. undirvagn og botn. Dinetrol kr. 900.00
Ryðvöm undirvagn og botn, Tectyl kr. 900.00
Ryðvörn undirvagn og botn Encis fluid kr. 600.00
Ryðvöm undirvagn og botn Oliukvoðun kr. 450.00
Alryðwöm. Tectyl utan og innan kr 3500.00
Ryðwarnarstöðin Spitalasfig 6
FLJÓT OG GOÐ ÞJONUSTA.
ÓDÝR 0G GÓD ÞJÓNUSTA
nokkrum þeirra." og 6vopnaður.“
ÞVOTTAÞJÖNUSTA
BIFREIÐAEIGENDA
I REYKJAVIK
SlMI: 36529
ÞV0IÐ OG BÖNIÐ
■BlLINN YÐAR
sjalfir.
aldrei les auglýsingar
tx54
Eldhúsið, sem allar
húsmœður dreymir um
Hagkvœmni, stílfegurð
Skipuleggjum og
gerum yður fast
verðtilboð.
Leitið upplysinga.
og vönduð vinna á öllu
t f 1 1 1 1

LAUQAVEQI 133 slrql 11785
?