Vísir - 20.02.1968, Blaðsíða 3

VISIR . Þriðjudagur 20. febrúar 19S8
3
Tjað var glatt á hjalla í Tjarn-
arbúð á föstudagskvöld, þeg-
ar Myndsjáin leit þangað inn,
en þar héldu sameiginlega árs-
hátíð sína Brunavarðafélag
Reykjavíkur og Ljósmæðrafélag
Islands.
„Það var hopp. Það var hi,
það var hæ!“ stendur í söng-
kvæðinu, og sömu sögu er að
segja af brunavörðunum og
ljósmæðrunum þetta kvöld.
Þeir sungu minni kvenna. Þær
sungu minni karla. „Táp og
Ekki dró epladansinn úr
skemmtuninni og var þá óspart
„stungið saman nefjum“, enda
þrautin þyngri fyrir danspörin
að gæta þess að missa ekki epl-
in, án þess að nota við það hend
umar. Annars var parið úr leik.
Þótti fólki enn sem fyrr tilburð-
irnir alikostulegir.
Ræða Rúnars Bjarnasonar
slökkviliðsstjóra, vakti líka
kátínu, þótt hiátur eigin-
kvenna brunavarða og eigin-
manna ljósmæöra heföl ekki
Hér en skemmtinefndin samankomin. T. v. Arnþór Sigurðss., brunav., Soffía Grímsd., ljósm., María
Kristinsd., ljósm., Svanhvít Magnúsd.. liósm.. oa Siuurión Kristiánss.. brunav.
Brunaverðir og Ijósmæður
en í henni lá gína, sem
Óneitanlega eru handbrögð þessara ljósmæðra kunnáttuleg, þótt
í reyndinni séu þetta Sigurjón og Arnþór, brunaverðir.
Ur epladansinum: Kristinn Ólafss., brunav., dansar við Hönnu
Maríu Þórðard., ljósm., Maria Bjömsd., yfirljósm., dansar við
Kristján tollvörð, en lengst til vinstri sjást þau Kristrún Málm-
kvist og Jón Friðsteinss. dansa.
í gervi brunavarða báru þær Soffía og María sjúkrakörfu inn í
kom í stað sængurkonu, sem var að fæðingu komin.

Þau lánsömu, sem vinningana hlutu: F. v. Birgir Guðjónss., bmrutv., Kristinn Jónss., brunav. og
kona hans, Sigríður Garðarsd. Rósa Sigursteinsd. og hennar maður J«o friðsteinss.
lyfta sér
fjör og frískir menn. Finnast
hér á landi enn ..
Allir skemmtu sér sem bezt
þeir gátu.
Eftir vel framreiddan kvöld-
verð var hlustað á tríóið „Há-
ir tónar“ syngja og tvær ljós-
mæður og tveir brunaverðir úr
skemmtinefndinni gáfu gestum
innsýn í sín daglegu samskipti
— nema höfð voru verkaskipti.
Ljósmæður íklæddust gervi
brunavaröa og brunaverðir
gervi ljósmæðra. Þótti mörgum
tilburðimir kostulegir.
upp
verið eins hjartanlegur og efni
stóðu til. Aðvaranir slökkviliös-
stjóra, sem hann beindi til þessa
fólks, um hirt daglegu samskipti
maka þeirra í starfi, voru áreið-
anlega ekki alvarlega meintar
(eða hvaö?).
Skemmtunin fór hið bezta
fram og í Ijós kom, hverjir væru
heppnastir gestanna (hver að-
göngumiði gilti sem happdrætt-
ismiði um leið) og komust happ-
drættisvinningamir allir þrfr .til
skila. Það getur Myndsjáin
vottaö.
Síðan var dansinn stiginn af
miklu fjörl fram eftir kvöldinu.
— Allir í hringinn! — heyrðist
ósjaldan hrópað. Leið svo kvöld-
ið fram til kl. 2 eftir miðnætti,
en þá yfirgaf Myndsjáin stað-
inn, meðan dansaður var síðasti
dansinn.