Vísir - 27.02.1968, Blaðsíða 12

12
V í<61R . Þriðjudagur 27. febrúar 1968.
Hann sat enn klofvega á dauð-
Um fjandmanni sínum, þegar þá
hina bar að. Þá fyrst var sem
hann veitti því athygli hvað orðið
var.
„Við gátum ekki haldið kyrru
fyrir, þegar við heyrðum skothrið-
ina‘‘, sagði Wartel, lafmóður. Hann
kipptist við, þegar hann sá hvar
Davis höfuðsmaður lá og hélt hönd
að síðu, að blóð seytlaði út á milli
fingranna.
„Guð minn góður ... Þeir hafa
fellt hann!“ sagði hann og röddin
titraði.
Þetta var í fyrsta skipti, sem
Grenier sá slíka sjón. Hann hefði
helzt kosið að snúa sér undan og
kasta upp, en tókst að harka það
af sér með því að beita viijaþreki
sínu til hins ýtrasta. Skelfingu
lostinn fylgdist hann með því er
Corey laut að höfuðsmanninum og
lyfti upp öðru augnalokinu með
fingurgómnum.
„Hann er dauöur", sagði Corey
hlutlaust. „Þið George og Ross jarö
setjið lík höfuðsmannsins". Síðan
sneri hann sér að leiðsögumannin-
um, Manuel um leið og hann benti
á lfkin af japönsku hermönnunum.
„Þú gengur þannig frá þeim þarna,
að ekki verði séð '■"""'ð en að þeir.
hafi verið felldir af skæruliðum.
Notaðu sveðju þína ...“
Filippseyingurinn glotti og gekk
að líkunum með brugöna sveðju
sína. Grenier leit undan. Hann hafði
ekki kjark til að horfa á slíkar að-
farir og eins var það, að hann ótt-
aðist að félagar hans kynnu að sjá
að augu hans voru tárvot. Það var
ekki nema stundarbrot síðan Davis
höfuðsmaður var á meðal þeirra og
skipaði þeim fyrir með sinni rólegu,
en ákveðnu rödd. Mikill maður
vexti, holdskarpur og haröger, en
um leiö mannlegur. Nú var hann
blóði drifið lík. 1 rauninni var hann
ekki framar til. Þetta var brjál-
æðislegt, andstætt öllum veruleika
en um leið hinn eini, sanni veru-
leiki. Fram að þessu hafði Grenier
litið á styrjöldina sem ægilega kvik-
mynd — sveitir á hergöngu með
fána og lúðra í broddi fyikingar.
En þaö var ekkert ævintýralegt,
enginn frægöarljómi í kringum lík-
in þama í frumskógarrjóörinu.
Hrjúf rödd Coreys vakti hann af
þessari martröð: „Við böldum beint
inn í skó'dm. Þiö Revnolds og
Manuel, þið gangið á undan og kann
ið leiöina. Emie gengur aftastur,
en þú, Grenier, verður í miðjum
bónnum. Fc víl að hú c-v senditæk-
R¥Ð¥dRH k ÍIFRIIÐÍNA
Þér veljið efnin, vönduð vinna.
Gufuþvottur á mótor kostar kr. 250.00
Gufuþvottur, albotnþvottur.undirvagn kr. 600.00
Ryðvöm undirvagn og botn. Dinetrol kr. 900.00
Ryðvörn undirvagn og botn. Tectyl kr. 900.00
Ryðvörn undirvagn og botn Encis fluid kr. 600.00
Ryðvöm undirvagn og botn Olíukvoðun kr. 450.00
Alryðvöm. Tectyl utan og innah kr 3500.00
Ryðvarnarstööin Sp'italast'ig 6
FLJÓT OG GÓÐ ÞJÓNUSTA.
ÓDÝR OG GÓÐ ÞJÓNUSTA
ist við hvert hljóð og varð gripinn
urðu það? Við verjotn þig og vernd-
um, þú verndar senditækið. Er það
ljóst?“
Grenier kinkaði kolli, en af svip
hans mátti ráða, að hann skildi ekki
neitt í neinu.
Corey leit á armbandsúr sitt.
„Við megum ekkert sekúndubrot
missa til ónýtis", sagði hann. „Það
eru ekki nema tveir dagar til
stefnu“. Hann leit til þeirra, George
og Ross. „Er gengið frá gröfinni?“ j
spurði hann.
Þeir kinkuðu kotti.
Svo hurfu 'þeir lengra inn í frum-
skóginn, þar sem þeir komu að
nokkurri stundu liöinni á þröngan
stíg. Grenier hafði augun fest á
þeim sem fóru næstir á undan hon-
um, herðabreiðir, harðgerðir náung-
ar, sem gengu lotnir undir þungum
byrðum skotfæra og skotvopna.
Sjálfur var hann þeim framandi og
þeir honum, eins og frumskógur-
inn. Að þeirra eigin dómi var hann
ekki einn af þeim — hann var þeim
einungis ómissandi hluti af sendi-
stöðinni, sem einhverra orsaka
vegna var þeim dýrmætara en
nokkuð annað. Hann þrýsti hinu
ómetanlega tæki fastara að barmi
sér, eins og hann bæri smábam
í fanginu. Síðan reyndi hann að
herða upp hugann, gera gys að
sjálfum sér og einstæðingsskap
sínum.
„Hvaða erindi átt þú hrngað eigin
lega, mömmudrengur?“ tautaði
hann og reyndi að brosa.
En honum tókst það ekki.
Annar kafli.
FYRSTI DAGURINN.
Tveim stundum fyrir dögun gaf
Corey undirforingi merki um að
numið skyldi staðar. Landjgöngulið
I arnir gerðu sér ból í laufþykkninu
! og féllu óðara I fastan svefn, en
j Manuel, Filippseyingurinn, stóð
. vörð. Jafnvel Grenier, sem skelfd-
; ist við hvert hljóð og varð gripin
í viöbjóði þegar hann sá skor-
I dýr, sem skriðu um föt þeirra í
I leit að nöktum hörundsbletti, þar
j sem þau gætu komið við bitkrók- 1
. um sínum og blóðsugurönum — j
| jafnvel hann var eteinsofnaöur um ]
i leið og hann var lagztur útaf, svo
I örmagna var hann. En hvíldin varð
ekki löng. Manuel vakti þá í sólar-
upprás, og þeir héldu göngunni á-
fram, röktu krókóttan götuslóðann
klukkustund eftir klukkuistund,
með Manuel í fararbroddi.
Loks gaf Corey merki u(m að
stanza. Leiðangursmenn tóku sér
sæti, leystu af sér byrðamar og
fengu sér árbít. Grenier fékk sér
að drekka en var svo þreyttur, að
hann hafði ekki lyst á mat. Svo dró
hann af sér skóna og smeygði sér
úr sokkunum.
Corey og Wartell kveiktu sér f
sígarettu. Corey athugaði landa-
bréfið. „Ég geri ráð fyrir að við
séum sloppnir úr bráðustu hætt-
unni“, sagði hann. „Ef þeir -jap-
önsku heföu orðiö okkar varir,
mundi svæðið hérna þegar vera
orðið krökkt af hermönnum. Hvað
heldurðu um það Wartell?"
Wartell starði inn í grænmyrkt
laufþykknið, og það var auðséð
á svip hans og augnatilliti, að hon
um féll ekki umhverfið. „Jú, ætli
það ekki“, sagði hann og dró viö
sig svarið. „Ég get samt ekki með
neinu móti séð að skásett augu
stari stöðugt á mann gegnum lauf-
ið“
Þeim varð báðum litið þangað,
sem Grenier sat og virtist önnum
kafinn við að telja á sér tærnar og
athuga þær. Wartell gretti sig. —
„Tuttugu eru á þér tær og fingur,
teldu betur, vesalingur", mælti
hann lágt.
„Vesalingur... já, það er því
miður ekki fjarri sanni“, andvarp
aði Corey. „Því miður, fyrir hann
og okkur“.
„Hann venzt þessu, og þá lag-
•>"t hann', sagði Wartell.
„Hann lagast aldrei. Fyrir fimm
árum hefði hann ekki dæmzt tækur
í herinn. Nú er hann sendur af stað
í hættuför, þar sem vitað er að
þ”?utreyndir menn munu fá sig
'hillkeypta. Hvað vit er í slíku?"
„Ekkert. Við skulum vona að
hann reynist betur en útlit hans
bendir til”. sagði Wartell.
„Ver getur hann víst ekki
reynzt“. Corey reis á fætur og
teygði sig.
Granier sneri sér að þeim félög-
um sínum, Maccone, Reynolds,
Ross og Manuel. „Strákar“, sagði
hann. „Þið eigið víst ekki neitt
gott til að bera á fæturna?"
Þeir fjórmenningar störðu hver
á annan. „Er honum alvara?“
spurði Ross lágt.
Grenier strauk á sér ristarnar.
„Ég er bókstaflega að drepast f fót
unum",' kveinaði hann. „Ég er ó-
vanur svona langri göngu".
ÞV0IÐ 0G BÖNIÐ
BlLINN YÐAR
SJALFIR.
ÞVOTTAÞJÖNBSTA
BIFREIÐAEIGENDA
I REYKJAVlK
SIMI: 36529
iy EDGA.R RjCE ' mr~ TÖO LONG HAVE X
BURROUGHSy AOVENTUKEP IN
5TKANGE
LANDS
VELP
THt
CHANGES
tETUKNEP
•T LANO Of
HO/v\E!
NEVEK
TIME
NO MATTER HOW
LONG X HAVE
BEEN AWAY!
BE5T
TO
THE
ALL
Glassléttan, - sem aldrei breytist Það verður gott að koma heim.
Ég hefi verib of lengi í burtu, það er
kominn tími til að snúa til bezta staðar- hversu Iengi sem ég er að heiman.
ins, — heim.
Mackone glotti. „Viltu ilmandi
smyrsl eða bara venjuleg?" spurði
hann hæðnislega.
Hinir hlógu lágt.
Grenier roðnaði. Það var auð-
séð aö hann reiddist. Hann gekk
til Mackones, þar sem hann sat.
Kreppti hnefana. „Jú, við erum
aldir upp við þetta í sjóflughem-
um“, sagði hann. „Heitt bað kvölds
og morgna og ilmandi smyrl.“
Þér getið
sparað
Vleð bvl að gera við bílinn sjálf
ur. Rúmgóður og bjartur salur.
Verkfæri á staönum. Aðstaða tíl
aö þvo, bðna og ryksuga bflinn.
Nýja bílabjónustan
Hafnarbraut 17 — Kópavogi.
Sími 42530.
Frá Jfeklu