Vísir - 26.03.1968, Blaðsíða 8

8
VÍSIR . Þriðjudagur 26. marz 1968.
Otgefandi: ,Reykjaprent hf.
Framkvæmdastjóri: Dagur Jónasson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
ASstoöarritstjóri: Axel Thorsteinsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjórnarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Auglýsingastjóri: Bergþór Úlfarsson
Auglýsingar: Þingholtsstræti 1. Símar I56I0 og 15099
Afgreiðsla: Hverfisgötu 55. Sími 11660
Ritstjórn: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 línur)
Áskriftargjald kr. 115.00 á mánuöi innanlands
I lausasölu kr. ,7.00 eintakiö
Prentsmiðja Vísis — Edda hf.
Verkfallshugleiðingar
I fyrri viku fjölluðu leiðarar Vísis nokkrum sinnum
um nýafstaðið verkfall, ýmis einkenni þess og afleið-
ingar, sem draga má margvíslegan lærdóm af.
Blaðið benti m. a. á, að kjarasamningarnir, sem
verkfallið leiddi til, mundu hafa töluverð áhrif til sam-
dráttar í atvinnulífinu. Erfitt væri að spá um, hve
þungvæg þessi áhrif yrðu, því að mörg önnur atriði
hefðu áh'rif á greiðslugetu atvinnuveganna. Með því
að leggja megináherzlu á vísitölubætur en ekki á at-
vinnuöryggi hefði Alþýðusambandið bakað mörgum
félagsmönnum sínum mikla áhættu.
' Einnig ræddi blaðið um nauðsyn þess, að þjóðfélag-
ið setti lög sér til varnar í verkföllum, svo að það
gæti varizt hugsanlegum skemmdarverkum, án þess
að verkfallsrétturinn væri almennt skertur. Blaðið
lagði til, að bönnuð yrði hindrun á starfsemi heilsu-
gæzlunnar í landinu og á flutningi og sölu helztu
nauðsynjavara almennings. Þetta er jafn eðlilegt og,
að lögregla og slökkvilið mega ekki fara í verkfall.
Hinum fámennu starfshópum, sem slíkt bann mundi
snerta, má tryggja hliðstæðar hækkanir og aðrir fá.
Þá fjallaði Vísir um aðdraganda verkfalla og lagði
til, að báðir aðilar væru skyldaðir til að leggja gögn
og greinargerðir um kröfur sínar fyrir hlutlausa stofn-
uh, svo sem Kjararannsóknanefnd, til athugunar og
umsagnar, áður en verkfall væri boðað. Með þessum
hætti mætti vinna tíma og greiða fyrir samkomulagi
fyrir verkfall. Þannig mætti spara báðum aðilum og
þjóðfélaginu í heild mikið tjón.
Loks lagði Vísir til, að svo yrði um hnútana búið,
að verkföll væru ekki boðuð, nema meirihluti félags-
manna hefði samþykkt það í skriflegri allsherjarat-
kvæðagreiðslu. Þá gætu fámennar klíkur ekki att
mönnum út í verkfall gegn vilja þeirra. Þessi stefna
er raunar komin í framkvæmd í mörgum félögum.
Til stuðnings þessum hugmyndum má benda á leið-
araskrif Þjóðviljans á sunnudaginn. Þar var fjállað
um ofangreind skrif Vísis á táknrænan hátt. Talað
var um „sorablæ", „ýanstillingu", „n^zistadeild“ og
„íhaldsvæl“. Eina röksemdin í öllum reiðilestri Þjóð-
viljans var sú, að samdráttaráhrif kjarasamninganna
væru minni en „óstjórn og öngþveiti, dáðleysi og ráð-
leysi, og röng og hættuleg stjórnarstefna íhaldsins og
Alþýðuflokksins“. í þessu kemur fram vanmáttug
heift þess, sem engin rök finnur fyrir málstað sínum,
eins og stundum má sjá hjá vanþroskuðum bömum.
Það er von, að Þjóðviljinn veini, þegar stungið er á
kýlinu.
Vísir vonar, að hugleiðingar hans geti orðið um-
l æðusrundvöllur hugsandi manna, þegar verkfallið er
vegið og metið. Verkfallið hefur galopnað augu manna
fyrir göllum núverandi skipulags. Tillögur Vísis miða
að því að draga verulega úr göllunum, án róttækra
breytinga.
IB
Öryggisráð Sameinuðu jijóð
anna og innrásin í Jórdaníu
Öryggisráö Sameinuðu þjóð-
anna samþykkti ályktun í fyrra-
kvöld sem fói í sér vítur fyrir
hvers konar brot á vopnahlés-
samkomulaginu sem gert var
eftir júnístyrjöldina í fyrra.
Fundurinn kom saman til
þess að ræöa innrás ísraels á
fimmtudag í fyrri viku, og var
hann haldinn aö kröfu Jordaniu.
Fundinum varð aö fresta þrí-
vegis og fóru aðalviðræöur fram
milli funda. Arabaríkin héldu
því fyrst fast fram, að víta bæri
aðeins innrásina, en fulltrúar
vestrænna þjóöa vildu ekki
hvika frá því, aö víturnar inni-
fælu einnig aðvörun vegna
hryðjuverkaárása.
Ályktunartillagan var sam-
þykkt einróma og er í henni að-
vörun um, að ef áframhald
verði á ofbeldisaðgerðum, muni
ráöið grípa til róttækari að-
gerða.
Fulltrúi ísraels sagöi, að
Israel hafnaði ályktuninni, þar
sem innrásin hefði verið gerð
til sjálfsvarnar.
Það viröist nokkurn veginn
augljóst, að manntjón og her-
gagnatjón ísraelsmanna var
meira en þeir bjuggust við, enda
kom innrásin Jórdönum ekki
óvænt. Um þetta \er deilt í
ísrael, en það er tekiö fram af
þeim sem skipulögðu árásina
og þeim, sem tóku ákvöröunina
(stjórnin), að þaö hefði veriö
gert af ásettu ráði, að boöa
hana fyrirfram, svo aö ljóst
væri, að um skyndi hefni-
leiðangur væri að ræða, á bæki-
stöðvar skæruliöa Fatah, en
ekki á Jórdaníuher eöa Jórd-
aniu.
Abba Eban utanríkisráðherra
ísraels kom til London í viku-
lokin síðustu og ræddi við Roy
Jenkins fjármálaráðherra Bret-
lands — um fjárhags- og efna-
hagsmál o. fl. og vafalaust
einnig Israel og nálæg Austur-
lönd. Frá London fer Jenkins
í dag tii viöræðna í Haag,
Briissel og Luxembourg.
Meginmark í innrásinni I
fyrri viku var bærinn Karameh,
sem ísraelsmennsegja hafa
verið höfuðstöð Fatah-samtak-
anna, en það eru þau, sem
þjálfa skæruliða til hermdar-
verkanna.
Hussein Konungur hefir lagt
áherzlu á, að innrásarherflokk-
arnir hafi verið knúðir til und-‘
anhalds, ef þeir hefðu „brotizt í
,gegn“ í Karameh, hefðu þeir
haldið áfram sókn, sagði
konungur, en almennt er litið
á þetta sem áróður, — tilgang-
urinn hafi verið aö sýna skæru-
liðum og þeim, sem stjórna
þeim, í tvo heimana — —
Innrásin hefir aukið líkurnar
fyrir, að' haldinn verði iarabísk-
ur „toppfundur", þ. e. að þjóð-
höfðingjar Arabaríkjanna komi
saman á fund, en hugmyndin
er Husseins og málið hans bar-
áttumál. Boðað hafa komu sína
æðstu menn eftirtalinna landa:
r„yptalands, Saudi-Arabíu,
Yemen, Suður-Yemen, Kuwait,
Súdan og Libanon.
Yfirleitt er talið, af þeim, sem
skrifa um ■ Sameinuðu þjóðirnar
og ofangreind átök, að ekki sé
við mikilli framtakssemi af
þeirra hálfu að búast. — reynsl-
an hafi sýnt óvefengjanlega,
að þær geti litlu til leiöar kom-
ið til að hindra stórátök þjóða
eða þjööabrota milli, ályktanir
þeirra séu ekki virtar, og á stund
um gerist það eins og nú,
aö margra mánaöa tilraunir til
að koma á samkomulagi, fari
út um þúfur, vegna þess að
einhver þjóð — þótt hún sé
aöili að Sameinuðu þjóðunum
— fer sínu fram, ef nauðsyn er
talin krefja, eins og ísrael nú.
Hugmyndinni um gæzlulið
Sameinuðu þjóðanna við Jordan
hefir skotið upp, en margir efast
um, að það mundi geta aðhafzt
mikið, ef til nýrra stórátaka
kæmi og yrði þá hlutverk þess,
að senda skýrslur þegar ísra-
elsnienn og Jordanir skjóta af
fallbyssum hverjir á aöra yfir
áha Jordan, en menn búast
frekar við áframhaldi á slíkum
aðgeröum — og ef til vill öðrum
miklu alvárlegri.
Það blæs byrlega fyrir hugmynd Husseins um arabískan þjóð-
höfðingjafund.