Vísir - 27.04.1968, Blaðsíða 4

Hið fræga yfirvaraskegg mál-
arans, Salvador Dali, hefur nú
staðið af sér árin allmörg, en
þaö er ekki fyrr en I sumar, sem
það kemur fram á hvíta tjaldinu.
Hinn 63 ára gamli spænsk-ættaði
listmálari mun þá leika í franskri
kvikmynd, sem nefnd verður
„Galdramaðurinn", og þótt það
megi virðast undarlegt, fer hann
þar með hlutverk listmálara. Sá
listmálari gengur með andlit
konu sinnar á heilanum, en
Candice Bergen leikur konuna.
Hann málar tyift stúlkuandlita —
Sylviu Koscina og Claudine Auger
verða meðal þeirra — en allar
enda þær með því að taka á sig
andlit Candice.
Menn lyftu augabrúnunum í
undrun, þegar þeir heyrðu, að
Jesse Kuhuulua, 23ja ára sumo-
glímukappi, frægur í Tokyo fyrir
hraustl. handtök á glímupallinum,
hefði ekki þótt liðtækur í herinn,
þegar hann gaf sig fram sam-
kvæmt kvaðningu.
Læknirinn sendi hann aftur og
sagði, að hann væri alltof feitur,
en hinn giaðværi 315 punda
þungi, japanski glímukappi svar-
aði um hæl, að fyrst svo væri,
yrði hann víst að halda sig bara
áfram að sumo-glímunni.
Nokkrar landfræðilégar breyt-
ingar eru I vændum í Orlando á
Florida, því sundkappinn og apa-
maðurinn Tarzan, eða Johnny
Weissmuller. eins og hann heitir
að skfrnarnafni. hefur lýst þvf yf-
ir að hann hafi í huga að koma
imo Tarzan-landi þar i héraðinu,
>.Tct og Walt Disney kom upp
Bisnev-Iandi á sfnum tíma. Hjá
Weissmuller skal ekkert skorta.
Gestum mun gefast kostur á að
sjá trjáhi'isið hennar Jane. lund-
inn, bar sem sonur Tarzans æfði
sig f að sveifla sér í trjánum.
Þeim mun einnig gefast tækifæri
til þess að stinga sér i Tarzans-
vatn. svo eitthvað sé nefnt.
Nýgift fólk á brúðkaupsferða-
lagi voru ævinlega velkomnir
gestir að lltla Rhineland hótelinu
í Neuwied í Englandi.
Hinn fjörutíu og tveggja ára
gamli hóteleigandi, Helmut Bahn,
var sérlega uppnæmur fyrir slík-
um gestum og bauð þeim ávallt
Leyndardómur spegils-
ins í brúðhjónaíbúðinni
brúðhjónaibúðina, sem var íbúð
nr. 6 á neðstu hæð, og leigði þeim
gjaman á niöursettu verði.
Þegar hinn 24 ára gamli Wern-
er bar brúði sfna Heidi, sem er
ljómandi Iagleg stúlka, rauðhærð
og tvítug að aldri, inn yfir þrösk-
uldinn á fbúð nr. 6, virti herra
Bahn þau fyrir sér með blíðlegu
brosi á vör og sagði þeim, að gist
ingin myndi kosta aðeins kr. 200

yfir nóttina. Morgunmaturinn
væri ókeypis.
Skrjáf oð
kvöldlagi
„Þetta er kyrrlátasta herbergið
í öllu hótelinu og það skemmtileg
asta“, sagði herra Bahn hinn ljúf-
Á veggnum bak við spegilinn var gat og mátti sjá í gegnum
spegilinn inn I svefnherbergi brúöhjónanna.
•••••••••••«•«»■•■•••••••••••••••••••••••••••••••
mannlegasti, þar sem hann stjan-
aði í kringum ungu brúðhjónin,
eins og hæna í kringum unga
sína.
Vissulega var herbergið aðlað-
andi, fullt af angan blóma, sem
stóðu í vasa undir kringlóttum
spegli, sem hékk á einum veggn-
um.
Enda fór ákaflega vel um brúð
hjónin í því um nóttina og ekk-
ert skyggði á dvöl þeirra þar,
nema eitt.
Þegar þau voru að búa sig
undir aö hátta fyrsta kvöldið,
heyrðu þau eitthvað skrjáf bak
við þilið.
„Hvað er þetta?“ hvíslaði Heidi
og greip báðum höndum um háls-
málið á næstum gegnsæjum nátt-
kjólnum sínum.
„Líklega bara mús“, svaraði
Werner.
Hann barði í þilið og skrjáfið
hætti samstundis.
En þegar þgu fóru að hátta
næsta kvöld, byrjaði nákvæm-
lega sama skrjáfið aftur og þann-
ig gekk þaö hvert kvöld um hátta
tíma.
Að lokum fór svo, aö Werner
taldi öruggt, að þama væri engin
mús á ferðinni, heldur eitthvað
annað. Hann hóf þegar rannsókn.
Með skrúfjárninu sfnu fjarlægði
hann spegilinn af veggnum.
„Við ætluðum varla að trúa
okkar eigin augum“ sagði Wern-
er lögreglunni síðar. „Spegillinn
var bara yfirskin. Á bak við hann
var gat í veggnum og spegillinn
var gegnsær, hinum megin frá,
og hver, sem þar stóð, hafði á-
gætisútsýn yfir íbúð nr. 6.“
Gægjugat
Sá, sem þar stæði á gægjum,
hafði sem sé fyrsta flokks yfirlit
yfir hjónarúmið í svefnherberg-
„Það var næstum liðið yfir
aumingja Heidi. Hún var alveg að
drepast úr feimni.“
Engan skyldi undra það, því
hinum megin við þilið var setu-
stofa Helmuts Bahns.
Þegar lögreglan tók Bahn til
yfirheyrslu, játaði hann að hafa
gert gatið á vegginn og komið
speglinum fyrir. En hann neitaði
— og það gætti hneykslunar í
rómnum — að hann hefði gert
það til þess að njósna um brúð-
hjón á brúðkaupsferð.
„Ég geröi það, svo að ég gæti
haft auga með grunsamlegum
gestum, sem ég óttaðist að gætu
komið illu orði á veitingarekstur-
inn“, hélt hann ákveðið fram.
En þessi saga hlaut engar vin-
seldir meðal lögreglunnar. Hún
kærði hann fyrir ósæmilega og
móðgandi framkomu. sem væri til
þess fallin að raska ró borgara.
Einhvern tíma í næsta mánuði,
mun mál hans koma fyrir rétt.
En á meðan stendur ibúð nr.
6 auð. Fyllt hefur verið upp f gat-
ið í veggnum, og nú er enginn
sérstakur afsláttur á leigunni
fyrir nýgift fólk.
Land hinna mörgu frí-
daga.
Hvernig væri að láta þennan
nýliðna fyrsta sumardag verða
þann síöasta, þ.e.a.s. sem við
höldum hátiðiegan sem almenn-
an frídag? Við getum svo vissu-
lega fagnað sumarkomu, þó við
ekki legglum niður vinnu. Ekki
svo að skllja, að fóiki sé of gott
að hvíla sig dag og dag auk
sunnudaganna, heidur er bað
staðreynd, að nú þegar harðnar
á dalnum, þá kemur i liós, að
við höfum hreiniega ekki efni
á þessum miklu frium. í stað
þess að fella niður virkan dag
til að fagna sumri, þá má í þess
stað gera sér dagamun fyrsta
sunnudag i sumri.
1 þessu efni þarf að breyta
lögunum og þyrfti einhver eöa
einhverjir skeieggir þingmenn
að hefja þingstörf i haust meö
því að taka af skarið og leggja
til breytingu í þessu efni í hinu
háa Alþingi. Rökin fyrir breyt-
ingunni eru einföld, því ein-
staklingarnir flestir hverjir hafa
ekki efni á hinum miklu fríum,
og þjóðin í heild ekki heldur,
því sá hópur hækkar stórum
sem vinnur fyrir viku- eða mán-
aðarkaupi, og fær þvi kaupið
jafnt, hvort sem frídagar eru
fáir eða margir.
Auðvitað má svo auka frí-
dagana aftur, þegar hin sjö feitu
ár koma að nýju, það verður
vafalaust vandaminna að hreyta
því, en draca saman seglin þeg
ar að kreppir.
í beinu framhaldi af þessu
ætti að athuga, hvort hið sama
ætti ekki að ske varðandi marga
aðra daga ársins, sem við leggj-
um niður vinnu. Vmsar aðrar
þjóðir leggja mikiu minni helgi
i páskáhald. en við gerum, það
er að segja að þær halda páska
hátíðlega, en hafa bara einn
dag og halda aðeins föstudag-
inn langa heilagan, en skírdag-
inn ekki sem frídag. Þetta er
mikið athugunarmál fyrir okk-
ur nú. þegar illa árar.
Sama máli gildir og um hina
mörgu frídaga hinna ýmsu
stétta, því við höldum hátíð 1. J
maí, sjómannadag, verzlunar- •
mannafrídag. Spurningin er, J
hvort við getum ekki slegið •
þessu saman í einn dag, því •
þetta eru víðast orðnir almenn- J
ir frídagar hvort eö er, en ekkl •
almennir frídagar einstakra 2
stétta, nema að litlu leyti. Við J
sitjum allir i sama báti og er- •
um allir verkamenn i hinum J
stóra „aldingarði“ og erum •
hvorir öðrum svo háðir, að við •
eigum að geta fagnað allir sama J
daginn með hvaða titli sem við •
höfum heimild til að skreyta J
verðleikana og starfið. J
Niðurskurður frídaga ætti að •
vera miög eðlilee viðbrögð til J
hagshóta, begar illa árar til að •
hamla á móti Tninnka-!di þjóðar J
tekjum i heild. J
Þrándur í Götu. •