Vísir - 22.05.1968, Qupperneq 4

..................lllll........... ..II
THALIDOMID - LYFIÐ FYRIR RÉTTI:
Bob Hope.
„Það er ekki í tízku að vera
fálki núna en ég er dálítið skrýt
inn fugl. Ég er ekki dúfa. Ég
er frekar fálkaleg dúfa, sem er
ávallt reiöubúin til þess að verpa
eggjum fyrir land mitt og þjóð.“
sagði Bob Hope, þegar hann á-
varpaði 3500 kadetta og liðsfor-.
ingja við West Point í tilefni
þess, að U.S. Military Academy
færðu honum sín árlegu „Sylvan-
us Thayer“-verðlaun.
Þeir, sem akademían hefur áð-
ur veitt þessi verðlaun, eru Eisen
hower fyrrverandi forseti, John
Foster Dulles og Francis Cardin-
al Spellman og fleiri nafntogaðir
menn, en aldrei áður hafa verð-
launin verið veitt skemmtikrafti.
Bob Hobe hlotnaðist þessi heið-
ur fvrir þau 25 ár, sem hann hef-
ur ferðazt um heiminn og
skemmt hermönnum Bandaríkja-
hers.
*
Þær fréttir berast nú að vestan,
að Lynda Bird Robb, eldri dóttir
Johnsons forseta, eigi von á
barni í október komandi. Eng-
in yfirlýsing hefur verið gefin
út opinberlega um þetta, en
einkaritari forsetafrúarinnar hef-
ur komið skiiaboðum til blaða
vestanhafs um þetta svo lítið bar
á. Eftir því, sem haft hefur ver-
ið eftir honum, þá hefur eigin-
maður Lyndu Bird, Charles Robb,
höfuðsmaður, vitað um þunga
konu sinnar áður en hann fór
til Vietnam.
í þessari viku munu 9 menn verða kvaddir fyrir þýzkan
rétt og látnir svara til saka fyrir grófar líkamsmeiðingar og
manndráp í ógáti.
Rétturinn verður til húsa í skrifstofum efnaverksmiðju
nærri Aachen.
Þúsundir fórnardýra þessara
manna hafa beöið þessara rétt-
arhalda í tvö át',' eri líklegá verða
aöeins fá þeirrg viðstödd þau.
Jafnvel þótt meira en þúsund
þeirra séu búsett í Þýzkalandi og
eigi stutt að fara.
Allt eru þétta fórnarlömb
thalidomids-lyfsins, sem gerði
þúsundir barna og fullorðinna að
fötluðum fyrir lífstíð.
Þeir, sem ákærðir hafa verið,
eru eigandi, sex núverandi starfs-
menn og tveir fyrrverandi starfs-
menn fyrirtækisins, Chemie
Grunenthal. Þe'ir verða miðpunkt
ur stærstu réttarhalda Þýzka-
lands ,síðan Núrnberg-réttarhöld-
unum lauk.
Ákæruvaldið éitt mun leiða
fyrir hina 14 dómara 352 vitni
og' sækjendur málsins telja sig
hafa sönnunargögn, sem fylla um
70.000 vélritaðar síður.
Ákæíurnar.
Það, 'pem ákæruvaldið sakar
hina níu menn um, er þetta í
stuttu máii:
Að þeir hafi á árinu 1958 sent
pillu á markaðinn, sem olli stór-
kostlegum skaða á líkama neyt-
enda hennar, jafnvel þótt fylgt
væri leiðarvisum.
Að þessir níu menn hafi látið
hjá líða að sr.i.nreyna pilluna
fyrst naégilega.
Að þeir hafi auglýst hana sem
álgeriega örugga og áhættulausa
þótt þeir hafi ekki getað tryggt
það, að svo væri.
Hjá þýzku bflaverksmiðjunum safnast nú fyrir birgðir af bifreiðum,
þar sem eftirspum á heimamarkaði hefur ekki aukizt jafnmikið og
framleiðslan. — Það dró töluvert úr framleiðslunni í fyrra, en síðan
hefur hún smáaukizt á ný og er nú oröin jafnmikil og árið 1966, sen*
var mesta framleiðsluár i sögu þýzka bílaiðnaðarins.
Að pillan var svo óörugg, að
sá sem tók hana inn, lenti í
svitabaði, fékk kláða, bvrjaði að
titra og gekk meö uppköstum.
Að þeir að yfirlögðu ráði vís-
uðu á bug öllum skýrslum um
slík tilfelli, þegar þær streymdu
inn, og að þelr lugu að lækn-
um, sem inntu þá eftir þessum
skýrslum.
Að þeir reyndu að múta öðr-
um læknum til þess að mæla með
piilunni sem algerlega öruggri.
„Að þessi sama pilla, sem sölu
deild ■ fyrirtækisins kallaði „hið
Allt frá því fyrstu fréttirnar
bárust um skaðsemi thalidomias-
pillurnar í nóv. 1961 hefur áhugi
almenings á sögu lyfsins ver-
ið vakandi. Það hafa verið sett
á stofn nefndir, sem hafa haft
þann tilgang einan að fá upp-
finningamenn lyfsins og sölu-
menn þess dæmda. Hafa það
einkum verið foreldrar, sem
misstu börn sín, eða fæddust van
sköpuð börn, sem staðið hafa að
baki slíkum nefndum.
Réttarhaldið í máli mannanna
níu verður það fyrsta, en líklegt

Eitt fómardýra thalidomids, - en mennimir níu munu neita
því að skaðsemi lyfsins sé sönnuð.
fullkomna taugastyrkjandi lyf“
hafi leitt af sér fjölda vanskap-
aðra barna.
Neita sekt sinni.
Mennirnir munu neita þessu
og því verður naldið fram af
verjendum þeirra, að þeir hafi
strax gripið til varúðarráðstafana,
þegar þeir fyrst fengu grun um,
að lyfið væri hættulegt. Því verð-
ur einnig haldið fram, að enn sé
ekki sannað, að lyfið sé í raun-
inni skaðlegt.
að fleiri muni fylgja í kjölfar
þess. Frá fyrsta degi mun rétt-
urinn fjalla um harmleiki og
mannlega sorg og verður vafalít-
ið mörguip lærdómsrlkt. Annað
verður þó lærdómsríkara, sem
dómararnir 14 verða að skera úr
um. Var thalidomid-harmleikur-
inn öhjákvæmilegur? — og hvern
ig gátu læröir læknar neitað að
taka til greina þær aðvaranir,
sem komu mjög snemma fram?
Eða var þetta einn þeirra harm-
leikja, sem almenn eru kallaðir
glæpir.
Hverjir eru ánægðir
með sitt?
Um helgina sáum við í sjón-
varpinu nýjan þátt „Stúdenta-
spjall“ en þar var rætt við
ýmsa af stúdentum um vanda-
mál þeirra svo sem húsnæðis-
mál og aðstöðu til náms. Voru
þetta nokkur vonbrigði, því mað
ur átti því að venjast úr gamla
útvarpmu, að þættir sem stúd-
entar voru orðaðir við, væru
venjulega af léttara taginu, og
því skemmtilegir og vel til
dægrastyttingar fallnir. En það
verður barlómur aldrei.
Ekki er að efa, að aðstaða til
náms er mjög erfið hjá mörg-
um, en var þetta virkilega vel
falliö sem sjónvarpsefni?
Kannski maður eigi von á þvi,
að þarna sé i uppsiglingu nýr
framhaldsþáttur, þar sení hinir
ýmsu hópar koma á framfæri
vandamálum sínum og óánægju.
Varla verður léttari tónninn þeg
ar hafið verður verkfræöinga-f
spjall eða læknaspjall, þar eð
báöar þessar stéttir flýja land,
þar eð þeir hafa það bétra í
svo þeir verði ekki farnir aust-
ur eða norður á síld.
Það er líkast því, sem þaö
sé orðið tízka aö berja lóminn
hver sem betur getur. En í öll-
lætur að því liggja að Margréti
Indriðadóttur beri að veita um-
rædda stöðu, meöal annars
vegna þess að hún á 19 ára
starfsferil að baki.
Mér er spurn, á ívar Guð-
mundsson ekki 40 ára starfsfer-
il sem fréttamaöur að bakl sér?
Það er flestra manna álit að
meðan ívar var fréttaritstjóri
Morgunblaðsins hafi fréttaþjón-
usta blaðsins verið með því
bezta sem þekkzt hefur hér á
landi. Síðan hefur ívar Guð-
mundsson verið á annan áratug
í miklum ábyrgðarstööum á veg
um Sameinuðu þjóðanna víða "
um heim. •
Það er sannarlega þörf á þvi •
að hleypa fersku blóði inn f •
fréttastarf útvarpsins. Ég sem •
úavarps-hlustandi er vægast 2
Sagt hneykslaöur á hinni frá- •
munalélegu fréttaþjónustu, enda •
virðist ekki annað komast þar *
aö en endalausar fréttir frá Ví- 2
etnam og svo þessi fræga inn- •
lenda „klassiska “ „Akraborgin •
fer til Akraness i dag“. 2
Það er engin tilviljun aö •
fréttaþjónusta sjónvarpsin;- er 2
að flestra dómi frábær, enda •
ferskt og ungt blóð við þá stofn •
un. Aftur á móti vlrðast frétta- 2
menn úvarpsins vera sljóir og •
latir ríkisstarfsmenn. Má ég 2
biðja um ferskt blóð að frétta- •
stofnun útvarpsins." •
Útvarpshlustandi. 2
•
Ég þakka bréfið •
Þrándur í Götu 2
•
öðrum löndum. Eða hugsið ykk- um bænum hafið ekki barlóm-
ur iðnaðarmannaspjall, eða iðn- í sjónvarpinu, bví honum höfum
rekendaspjall. Og líklega verð- við nóg af annars staðar.
ur ekki léttari tónninn í kaup-
mannaspjalli eða verzlunar-
mannaspjalli. Ekki mætti Aðsent bféf
gleyma hetjum hafsins, svo áð
hafa yrði með sjómannaspjali. „í fimmtudagsblaði Vísis 16.
svo þeir fengju að lýsa því yf- þ.m. segir frá samtali er frétta-
ir enn einu sinni, aö þeir færú ' maður blaðsins átti við formann
ekki aftur á^íld, en líktega verð_ . starfsmannafélags útvarpsins
ur að hafa þann þátt fljótlega, Stefán Jónsson, þar sem hann