Vísir - 05.07.1968, Blaðsíða 3

rlSIR . Föstudagur 5. júlí 1968.
J
Gömul kona hjálpar-
vana inni i brenn-
andi risi
„ jjj jálpiö mér!“ hrópaði gömul
Akona veikum rómi út um
glugga risíbúðar sinnar til fólks
ins, sem safnazt hafði saman á
götunni fyrir neðan, en inni i
ibúðinni lék eldur laus. Annað
veifið bar golan reykinn frá
kvistglugganum og sást þá, hvar
gamla konan teygði höfuðið út
um gluggann til þess að anda
að sér óspilitu lofti.
En niðri á götunni stóð á að
gizka 15 ára gömul stúlka og
hrópaði upp til gömlu konunnar
með grátstafinn í kverkunum:
„Amma min! Ég er búinn að
hringja! Þeir eru að koma!
Slökkviliðið er að koma!“
„Hún er gömul og fótavana
og kemst ekki niður stigana",
sagði einhver í hópnum við
þann, sem stóð næstur. „Það
verður að gera eitthvað."
En þarna I hópnum, sem safn
I glugganum, sem örin vísar á, sá fólkið gömlu konuna umkringda logum, en svo fljótt magnaðist eldurinn, að ekki hefði
mátt muna mörgum mínútum til þess að konan hefði ekki bjargazt út.
azt hafði saman við Grettisgötu
nr. 58, voru nær eingöngu kon-
ur og börn. Karlarnir voru ekki
enn komnir heim í mat, og ráða-
leysi skein úr flestra andlitum.
Einhverjar röggsamar húsmæð-
ur hurfu þó inn í húsagarða og
komu að vörmu spori með stiga,
en enginn stiginn náði upp á
Það hafði alveg tekizt að verja
þann hluta hússins.
Það var Hjördís, sem farið
ELDUR! ELDUR!
Bræðurnir Þorbjörn Jóhannesson og I’arl, fylgjast
slökkvistarfinu úr innkeyrslunni að kjötbúðinni Borg.
með
Gamla konan fiutt á Slysavarðstofuna, en hún hlaut nokkur brunasár.
þakskeggið.
„Hún er komin út!“ heyrð-
ist þá hrópað. „Hvað? Hvernig?'1
spurðu hinir, sem stóðu utar í
hópnum. Það hafði gengiö svo
fljótt fyrir sig, að fæstir höfðu
veitt því neina eftirtekt.
Það kom í ljós, að bræðurnir
Þorbjörn og Karl Jóhannessynir
höfðu farið inn í húsið og upp
á loft.
„Nei, nei! Þetta var ekkert,
sem við gerðum“, sögðu þeir
bræöurnir í Borg, þegar Mynd-
sjáin vék sér að þeim.
„Döttir gömlu konunnar var
komin upp til hennar og var
á leiðinni niður með hana þeg
ar viö komum. Við hjálpuðum
henni bara niður stigann.“
„Nei, það logaði ekki í stigan-
um, en það var mikill eldur og
reykur í herberginu."
Nú var slökkviliðið byrjað
við slökkvistarfið. Þrír bílar
höfðu fyrir stuttu runniö í hlað
ið og nokkrir menn með reyk-
grímur stukku inn í húsið, en
aðrir reistu upp stiga og byrj-
uðu að sprauta inn um glugg-
ana vatni á logana.
Eftir klukkustund var búið að
ráða niöurlögum eldsins, en þá
var eiginlega allt brunnið innan
úr eldhúsi og tveim af þrem
herbergjum íbúðarinnar, en eitt
herbergið slapp minna skemmt
af eldinum.
„Það var svo mikill eldmat-
ur í þessu", sagði Gunnlaugur
Hjálmarsson, slökkviliðsmaður,
sem unnið hafði að slökkvistarf
inu með öðrum siökkviliðsmönn
um, en þetta var heimili ömmu
hans.
„Þetta var hér allt að innan
úr tré og texi.“
Á neðri hæðinni, þar sem
bjuggu frænkur Gunnlaugs, Hjör
dís Guðmundsdóttir og Guðríð-
ur Guðmundsdóttir, höfðu orðið
sáralitlar eða engar skemmdir.
hafði upp í logandi íbúðina til
móður sinnar, Ingibjargar Ás-
mundsdóttur, tii þess að hjálpa
henni. Hún hafði fylgt móður
sinni á Slysavarðstofuna, svo
Myndsjáin náði ekki tali af
henni, en Ingibjörg hafði hlotið
nokkur brunasár.
Það hafði kviknað í potti á
eldavélinni, sem Ingibjörg hafði
hitaö I feiti, þegar hún var að
matreiða hádegismatinn.

Niður þennan þrönga stiga
björguðu þau gömlu konunni,
en mesti reykjarmökkurinn
var rokinn burt, þegar mynd
in var tekin .