Vísir - 15.07.1968, Blaðsíða 12

/
72
VISIR . Mánudagur 15. júH iuoo.
ANNE LORRAINE
— Ég — ég elska þig Tony,
sagði hún loksins. —En ég verð
að taka þetta starf aö mér fyrst.
Ég verð að standa við það sem ég
hef lofað. En kannski seinna ...
Hann sleppti höndunum á henni
og stóð upp. — Kannski aldrei,
sagöi hann reiður. — Heldurðu að
ég hafi ekki heyrt nóg af slíku, sið-
an ég var svo þroskaöur að skilja
það? „Ekki núna, heldur seinna.“
Ég hef heyrt hann föður minn segja
þessi orð upp aftur og aftur. Ég
man enn þegar ég varð sjö ára.
Faðir minn' hafði iofaö að verða
heima, og hann hafði lofaö að
kaupa hvolp handa mér. Hann
efndi hvorugt. Hann gat ekki kom-
ið í afmæliö, vegna þess aö sjúkra-
húsið gerði boð eftir honum, og
hann gat ekki keypt hvolp handa
mér, af því að þaö yrði til ónæðis
á heimilinu, og það mátti ekki ske,
skilurðu það? Ég heyri orðin, eins
og hann hefði sagt þau í gær: „Þú
skalt ekki setja það fyrir þig, dreng
ur minn. Þú færö hann ekki núna,
en kannski sfðar“. En það kom
aldrei neitt „síðar“, vitanlega. Eins
mundi verða um þig, Mary. Aldrei
síðar má veröa nein truflun á starf-
inu þínu — ekki einu sinni ást þín
til mín má trufla þig. Jæja. Ég
kæri piig ekkert um þess konar ást,
skiluröu það? Ég vil ekki stjana
kringum þig, þá sjaldan þú hefur
einhvem tíma aflögu. Ég vil eiga
konu, en ekki konu sem ég verö
að spyrja fyrirfram, hvenær ég
megi trufla hana. Ég hef fengiö nóg
af læknunum um ævina! Og mér
er óskiljanlegt hvernig ég fór að
því að veröa ástfanginn af lækni,
eftir allt sem ég hef upplifað. En
BÍLAKAUP - BÍLASKIPTI
Vel með farnir bílar
í rúmgóðum sýningarsal.
Umboðssala
Við tökum velútlítandi
bíla í umboðssölu.
Höfum bilana tryggða ■
gegn þjófnaði og bruna. |
SYNINGARSALURIHN
SVEINN EGILSSOIÍ H.F.
LAUGAVEG 105 SÍMI 22466
eitt veit ég — ég vil þig ekki tví-
skipta milli mln og starfsins þíns.
Annaðhvort velurðu starfið — eða
mig!
Hann brosti til hennar en beiskja
var í brosinu. — Þér finnst furöu-
legt, aö maður krefjist þess af kon-
unni sinni, að hún fómi sér fyrir
heimilið og fjölskylduna, er það
ekki? Nei, Mary — þetta gæti aldrei
blessazt. Ég finn það núna. Rétt í
svipinn fannst mér aö það gæti
blessazt, en mér skjátlaðist. Og
mér skjátlaðist, þegar ég hélt á-
fram að vera meö þér, eftir að ég
vissi að þú varst læknir. En ég gat
ekki skilið við þig. Ég hlýt að hafa
elskað þig frá þeirri stundu, að ég
sá þig fyrst.
Hann sneri sér frá henni og hún
kallaöi: — Tony — viö megum ekki
skilja svona! sagði hún angurvær.
— Við erum ung — nógu ung til
þess aö bíða um stund. Lofaðu mér
aöeins að reyna þetta starf!
— Og á eftir kemur annað starf,
og svo enn annað' starf, sagði hann
raunalegur. — Við erum engin börn
góða mín. Ég er nógu gamail til
þess að vita, aö ég vil ekki eiga
konu, sem hugsar meira um frama
sinn en manninn sinn, og þú ert
nógu gömul til þess að vita, hvað
þú þráir mest í lífinu. Þú nefur
sannað, að það er ekki ég, sem þú
þráir mest, Mary.
— En ég get ekki misst 'þig, sagði
hún. — Ég elska þig, Tony! Ég er
að reyna að gera það eina rétta, og
ég get ekki látið þetta tækifæri
ganga mér úr greipum, skilurðu það
ekki? Það væri rangt af mér að
gera þaö.
— Rangt gagnvart hverjum?
Mary starði á hann; þessi ein-
falda spuming kom flatt upp á
hana. .
— Jæja, sagði hann, þegar hún
svaraði ekki. — Byrjaðu þá á þessu
starfi þínu, — ég hverf að mfnu. í
Ég skal lofa þér því, að ónáöa þig-1
ekki framar. Ég vil ekki trufla þig j
á þessari framabraut þinni, ef þú j
biður mig ekki um það. Ég mun |
aldrei framar biðja þig um aö sjá j
mig, nema þú sfmir eða skrifir mér :
og segist vilja giftast mér. j
— Tony! Hún stóð upp og rétti;
fram báðar hepdurnar. — Ég get
ekki gengið að pvf. Gætum viö ekki
sézt við og við? Við getum orðið
vinir áfram, og svo tölum við aftur
um þetta þegar frá Iföur. Við höf-
um átt svo margar góðar stundir
saman.
— Já, það hefur svei mér verið
gaman! sagði hann með ákefð, og
nú var hann reiður. — Það gat hann
Tony þinn þó, fannst þér það ekki?
Ég gat gert þér ofurlitla tilbreytingu
í leiðindunum. En ég skal segja þér
■II
PIRA-S YSTEM
Tvlmælalaust hagkvæmustu og fjölbreyttustu hillu-
húsgögrjin á markaðnum. Höfum lakkaðar PIRA-hillur,
teak, á miög hagstæðu verði.
Lítið f SÝNINGARGLUGGANN, Laugavegi 178.
i
STALSTOÐ s/f, Laugavegi 178 (v/Bolholt), sími 31260 I;
.•.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v/.v.v.v.v.v.v.v.v
: !
nokkuð, sem þú getur auðsjáanlega
ekki skilið, doktor Mary. Ég haföi
ekkert gaman af þvf! Það vill svo
til, að ég er ástfanginn af þér —
það var ekki svo að skilja, að ég
væri að hugsa um að hafa tóm-
stundaskemmtun af þér, þegar ég
hafði ekki annað að hugsa. Ég óska
mér konu, ekki vinstúlku, sem ég
geti hitt viö og við. Og ég vil ekki
aö þú leggir mig á metaskálar móti
starfinu þínu þangað til þú gangir
úr skugga um hvað sé meira viröi.
Taktu framastarfið — og ég vona
að þaö veiti þér lífshamingju, blýi
þér um hjartarætumar og gefi þér
allt sem þú þráir. Vertu sæl, Mary!
Hún kallaði aftur á hann, en hann
leit ekki viö.
ALLT EÐA EKKERT
Þegar Tony var horfinn út úr
hliðinu, settist Mary á bekkinn aft-
ur. Hún skalf frá hvirfli ti'l flja,
hún var veik.
Og ég kalla sjálfa mig lækni,
hugsaði hún með sér. Ég er að
segja sjúklingunum að þeir eigi að
herða upp hugann!
Jæja. Hún hafði valið. Hún hafði
orðið að velja á milli framans og
hjónabandsins, hún varð að taka
annað en ekki hvort tveggja.
Hún hafði valið þessa leiðina, eft-
ir langa umhugsun. En hvemig gat
ung stúlka vitað um allar þær til-
finningar, sem vakna þegar ástin
er'komin til sögunnar? Mary haföi
þótzt svo örúgg um sjálfa sig, en
það var vegna þess, að hún hafði
engan grun um tilfinningamar, sem
lágu f leyni í hjarta hennar. Eng-
inn hafði sagt henni hvemig henni
mundi verða innanbrjósts, þegar
maður eins og Tony kæmi til sög-
unnar og krefðist þess að hún yrði
aö afsala sér starfinu hans vegna.
En þegar þetta var skeð, var hún
alveg eins og aðrar stúlkur —
hvorki veikari né sterkari — að-
eins klofin í tvennt. Annar helm-
ingurinn þráði að halda trútt við
starfið, sem hún hafði kjörið sér’
en hinn helmingurinn þráði að
hlýða rödd hjartans.
Á heimleiðinni í sjúkrahúsið var
Mary eins og hún gengi f svefni.
Henni vár ómögulegt að hugsa
Föt Tarzans! Af hverju skllur hann þau
eftir hér? Hvað hefur komið fyrir hann
og mömmu? Regnið hefur máð út öll
verksummerki.
.1 nokkra daga leitaði Korak að Tarzan
og Jane, en allt í einu... Ég heyri til
mannaferöa.
Þrælasölumenn! Skyldu þeir hafa hand-
tekið Tarzan og mömmu?
skýrt. Nú var hún þama ein. Tony
hafði farið frá henni og mundi
aldrei koma aftur, nema hún bæði
hann um að giftast sér.
Hún fór beina leið upp 1 her-
bergið sitt, en ekki hafði hún setið
þar lengi þegar síminn hringdi.
— Getið þér komið f Charles-
deildina? var sagt. — Ég er dá-
lítið hrædd um einn sjúklinginn,
læknir. Hitinn fer sfhækkandi og
hann kvartar um andþrengsH.
— Ég kem strax.
Hún opnaöi klæöaskápinn og tók
fram hvíta sloppinn. Þegar hún
hneppti honum að sér var hún ai-
veg róleg og hugsaði aðeins um
sjúklinginn, sem hún átti að vitja.
Hún fann að nú var hugsanagang-
urinn afveg skýr aftur. Það var Mk-
ast og hringingin hefði rekið öll
vandamálin á burt. Nú var hún eins
og ný manneskja — eða var þetta
aðeins önnur hlið á sömu mann-
eskjunni? Þetta var Mary Marland,
læknirinn; hin Mary-in sat enn á
bekk f garðinum og var að gráta.
vegna þess að hún gat ekki náð f
allt sem hún óskaði sér.
Hún gat meira að segja brosað aö
hinni útgáfunni af sjálfri sér, er
hún gekk gegnum garðinn, inn í
skurðlækningadeildina.
Mary vann af kappi næsta
klukkutímann. Kvfði hjúkrunarkon-
unnar var ekki ástæðuiaus. Maiy
símaði til læknisins, sem hafði skor
ið manninn, og harœ. kpm og síáp-
aði fymir hvað ætti að gera, og hön
fór f öllu að, eins og hann hafði
mælt fyrir.
Þegar hann var farmn náði hún
í vökukonuna og sagði henni hwem-
ig hún ætti að fara með sjSKl-
inginn um nóttina. Áðttr en bún
fór út úr stofurmi gekk hito að
Maðarmn sem
aWrei les
auglýsingar
Iesa allir
REIKNINGAR *
LÁTIÐ OKKUR INNHEIMTA...
C>oð sparar vður t'ima og ó\bægindi
INNHEIMT USKRIFSTOFAN
Tjarnargötu 10 — 111 hæð — Vonarstrætismegin — S'imi 13175 (3finur)
O