Vísir - 22.07.1968, Qupperneq 4

•V Æ-fiTíi l ÆMm hfpl* 1

't ’ ; jíí. v *'í.
KNATTSPYRNUMAÐUR HEFUR
• • /
LEGIÐ I DAI I FJOGUR AR
Tveir argentínskir „hippingar44 bíöa dóms.
HIPPINGAR

í ARGENTfNU
Miguel Martinez fæddist i
Barcelona á Spáni hinn 17. apríl
1938. Aö lokinni skólagöngu gerði
hann samning viö knattspyrnulið
ið Mercantil sem atvinnumaöur í
þeirri grein. Hann náöi fljótt af-
buröa árangri og geröist leikmað
ur í hinu fræga liði Atletico í
Madrid. í júlímánuöi 1964 átti
'Atletico að leika gegn landsliði
Uruguay í Montevideo. Þann
sama dag, áöur en leikurinn
skyldi fara fram, fékk Miguel að-
svif. Tilkvaddir læknar gerðu sér
fljótt ljóst, hve alvarleg veik-
indi hans voru. Hann lá í dái.
Hann hafði ekki orðið fyrir slysi
og ekki áður oröið alvarlega veik-
ur.
Miguel lagðist inn á bezta
sjúkrahús borgarinnar, og læknar
^erðu allt, sem á þeirra valdi var,
til að hann fengi bót meina sinna,
en allt kom fyrir ekki. Heilsa
hans batnaði ekki. Mánuði síðar
var hann fluttur til Madrid. Tauga
skurðlæknir lýsti því yfir, að ónóg
blóðrennsli væri til hluta heilans.
Skurðaðgerð kom þó ekki til
greina. Það virðist ekki unnt að
lækna hann, en á hinn bóginn
er sjúkdómurinn ekki talinn ban-
vænn! Það hljómar óneitanlega
annarlega, en eftir atvikum líöur
Miguel vel. Hann héfur litlum út-
litsbreytingum tekið og hvorki
þyngzt né létzt. Næringu fær
hann um slöngú. Félag hans greiö
ir sjúkrahússkostnaö, hversu
lengi sem 'hann verður að dvelj-
ast þar.
Miguel er kvæntur hinni 26 ára
Josefa Marquez. Þau eiga son,
Juan Miguel, sem er fjögurra ára.
Kona Miguels situr aö jafnaði á
rúmstokk hans, þótt hún geri
„Vitfirringslegar galdaofsókn-
ir“ eiga sér nú stað í Argentínu,
ef marka má skrif sumra viku
blaða þar í landi. Þar er um að
ræða aðför lögreglunnar að „hipp
ingum“. f Argentínu hernaðarein-
ræði, og forseti landsins, Juan
Carlos Ongania, er þeirrar skoð
unar, að frjálst ástalíf „hipp-
inga“ og róttækar skoðanir skapi
siðferðislega og stjórnmálalega
hættu fyrir þjóðina.
Hvað gera stjórnvöld í málinu?
Herstjórnin skipuleggur aðför,
þar sem stefnt er að því, að hand-
taka eins marga „hippinga“ og
kostur er. Farið er með þá á lög-
reglustöðina, og þar fá lögreglu-
þjónar að klippa hið síða hár
þeirra að vild sinni. Hinir „of-
sóttu“ segja þó, að þessi atgang-
ur hafi gagnstæðar afleiðingar.
Fyrir nokkrum mánuðum voru
ekki nema nokkur hundruð hipp-
inga“ í Buenos Aires, höfuðborg
Argentínu. Nú skipta þeir þúsund
um, því að unga fólkið hefur gert
sér ljóst, að á þennan hátt er
unnt dð sýna andstööu. Forseti
landsins er 53 ára. að aldri og
mjög trúrækinn. Áður hefur hann
sent lögregluna til að hafa uppi á
elskendum í húsaskotum og görð-
um að næturlagi og handtaka þá,
er þeir gerast ákafir um of. Mörg
hundruð manna hafa veriö tekn-
ir í dimmum skotum eða i her-
bergjum gistihúsa. Þeir greiða
svo ást sína meö sektum eöa fang
elsi.
Enn sem komið er, gengur einn
síðhæröur laus í Buenos Aires.
Það er hinn 24 ára þjóðlagasöngv
ari Miguel Saravia. Hann hefur
að vfsu komizt undir mannahend-
ur, en ekkert frekar verið gert í
þvi máli. „Það orsakast af því,
að lögreglustjórinn og forsetinn
eru báðir aðdáendur rnínir", segir
hann. Það má vel vera, enda er
Miguel dýrkaður í Argentínu af
ungum og gömlum.
sér ljóst, að líklegast er, að hann
vakni aldrei af dásvefninum.
Litli snáðinn heldur, að faðirinn
sofi, Þegar hann kemur í heim-
sókn ásamt ömmu sinni, kyssir
hann pabba sinn á kinnina og fer
Knattspymuhetjan Miguel Mar
tinez á tindi frægðar sinnar,
skömmu áður en hann féll í dá-
svefn, sem staðið hefur í fjög-
ur ár.
að leika sér. Nú hefur Miguel
legið í dái í fjögur ár. Læknarnir
segja, að hann kunni að liggja
þannig í 70 ár til viðbótar. Sonur-
inn segir stundum: „Pabbi ætl-
arðu ekki að fara að vakna? Þú
sefur allt of mikið." Josefa hefur
óskað þess, að taugaskurðlæknar
á Norðurlöndum íhugi, hvort þeir
geti gert eitthvað til hjálpar. Enn
sem komið er, standa læknar ráð
þrota gagnvart þessum sjúkdómi,
og knattspymuhetjan heldur á-
fram að liggia I dái.
Kona Miguels, Josefa. Til hægri við hana er formaður félagsins,
Atletico, og til vinstri yfirlæknirinn Obrador, sem annast Miguel.
Hinn daglegi
vettvangur
Umræöur f blöðunum erU að
vissu leyti spegiimyndin af þjóö
lífinu sjálfu, og þvf er stund-
um fróðlegt aö fletta dagblöð-
unum til dæmis sem komiö hafa
út yfir nokkurt tfmabil og at-
huga hvaö þaö í rauninni er
sem hæst ber, en ætla má, að
aðalefnl blaðanna sé málefni,
sem allur þorri fólks hefur fyrir
fram áhuga á. Það er þvf fróð-
legt að athuga hvemig skrif blað
anna skiptast í málefnaflokka.
Öilum ber saman um að erf-
iðleikar steöji að þjóðlífinu, þótt
misjafn skilningur sé lagöur í
eöli erfiöleikanna, eða hvernig
snúast skal við þelm. Þaö er
þvf mjög athyglisvert, hve hlut
fallslega lítið af efni blaðanna
er helgað þeim „heimilis-vanda-
málum“ okkar, þegar tekið er
tillit til hve mikið er í húfi fyrir
okkur, eða svo skyldi maður
halda.
vel nokkru meiri en af innlend
um málefnum.
íþróttir og íþróttamálefni alls
konar taka mikið rúm f blöðutn
og hafa fyllt tvær og þrjár sfður
þróttapallana, en lýsi sér ekki
í þátttöku hinna stóru hópa af
glæsilegu, ungu fólki, sem þjóð-
in á.
Frásagnir af svokölluöum

Þvi nieira er skrifað um ým-
is erlend málefni, eins'og Víet-
nam og stúdentaóeiröirnar, og
Biafra-hörniungarnar nú síðustu
vikurnar. Sérstaklega hafa sum
blöðin miklar áhyggjur af gangi
mála í Víetnam, eftir rúmi, jafn
í mörgum blaöanna síðustu vik-
urnar, því að mikið hefur verið
um að ræða á íþróttavettvangin-
um. Áhugi fyrir fþróttum virð-
ist því standa traustum fótum,
þótt sá áhugi sé af öllum þorra
fólks of mikið bundinn við f-
„menningar“-viðburðum eru
mjög algengt efni f blöðunum,
því að dagblöðin leyfa fólki að
fylgjast dyggilega með öllum sýn
ingum, svo sem okkar f jölmörgu
málverkasýningum, og svo auö-
vitað allri leiklistarstarfsemi,
hvar sem er, enda sækjum við
sýningar af öllu tagi af mikilli
alúð.
Alls konar greinar um hin ó-
lfklegustu málefni og viðtöl eru
lesin af stórum hópi fólks, ann
að hvort af forvitni eða fróð-
leiksfýsn, sem eru kannski ná-
skyldir eiginleikar, enda fylgjast
íslenzkir borgarar mjög vel m,eð
gangi mála úti í hinum stóra
heimi, ef við miðum viö þorra
þeirra fslendnga, sem við höfum
haft kynni af.
Það má vafalaust lengi deiia
um það, hvort þýðingarmestu
málin fá mcst rúm f blöðunum,
en alla vega spanna blöðin yfir
i .amálin meira og minna,
rekja atburði og eðli þeltra,
vekja ný áhugamál og ræða
þau. Þannig spegla blööin þjóð-
lífið.
Þrándur í Götu.