Vísir - 10.08.1968, Blaðsíða 12

12
V í S IR . Laugardagur 10. ágúst 1968.
ANNE LORRAINE
Hvemig hafði þessi orðrómur
komizt á k'reik? Hún vissi ekki til,
að nokkur manneskja vissi, að hún
hefði verið með Tony, og enginn
gat vitað, hvort þau voru trúlofuð.
Ráðið
hitanum
sjálf
með ...

Með BRAUKMANN hitastilli á
hverjum ofni getið þér sjálf ákvoð-
ið hitastig hvers herbergis —
BRAUKMANN sjálfvirkan hitastilli
<sr hægt að setja beint á ofninn
eða hvar sem er á vegg í 2ja m.
rjarlægð frá ofni
Sparið hitakostnað og aukið vel*
líðan yðar
BRAUKMANN er sérstaklega hent*
ugur á hitaveitusvæði
SIGHVATUR EINARSSON&CO
SÍM! 24133 SKIPHOLT 15
Nema ef Tony sjálfur .... En það
kom ekki til nokkurra mála. Tony
mundi engum segja frá trúlofun,
sem ekki var fastráðin. En ef frú
Manson vissi þetta, þá hlutu fleiri
að vita það — hjúkrunarkonur og
annað starfsfólk — jafnvel sjúkling
ur, sem þekkti bæði hana og Tony.
Hún hratt stólnum frá boröinu,
óþolinmóð. Ef Anne frétti þetta, án
þess að vera undir það búin —
hvemig .nundi þá fara um hana?
Mary vætti þurrar varirnar með
tungunni og reyndi að hugsa skýrt.
Það var ósennilegt, að Anne frétti
þetta, nema einhver heimsóknar-
gesturinn segði henni það — og
enginn, sem heimsótti hana, gat
vitað um þetta, nema Tony sjálfur.
Tony — nei, Tony mundi ekki
gera það, jafnvel þó að hann gæti
neytt Mary til aö taka endanlega
ákvörðun — með þvi að gera þaö.
Drottinn minn. Hvað á ég aö
gera, hugsaöi hún með sér. Hjálp-
aðu mér að gera það, sem bezt
er — og réttast. Tony má ekki gera
Anne mein — það er Anne, sem
um er aö ræða....
Mary stóð grafkyrr og hirti ekk-
ert um forvitniaugu lækna og hjúkr
unarkvenna, sem sátu yfir matnum
við borðin í kring Hún staröi, beint
framundan sér, og nú lék einkenni-
legt bros um varir hennar
Það var Anne, sem var aðalatr-
iöið í þessu máli
Loksins vissi hún það Nú var
enginn efi til í henni framar. Anne
var veik og gat dáið. Enginn —
ekki Tony heldur — mátti hindra
það eina, sem gat bjargaö henni.
Hlutverk Mary var að hjálpa
þeim, sem þurftu hennar við —
líka Anne. Tony ímyndaði sér, að
hann gæti ekki án Mary verið, en
hún gat ekki gert hann hamingju-
saman. Hann þurfti að eiga konu,
sem ekki var fær um að standa
ein — konu eins og vesalings Anne
litlu. Hún elskaði hann heitar en
allt annaö — hafði hún ekki sann-
að það, þegar hún var i dauðans
greipum? Anne gat ekki lifað áfram
ein, en það gat Mary.
Hjá Marv hafði Tony verið flótta
hæli frá erfiðu starfi — hann haföi
verið kátur og glaður og veitt
henni félagsskap, sem hún haföi
aldrei þekkt áður. Ósjálfrátt hafði
hún haft andúð á skýjahugsjónum
föður síns og haliað sér að Tony
í eins konar uppreisnarhug. Hún
hafði ímyndaö sér, að hún elskaði
hann. Hins vegar hafði hann flú-
ið undan áhrifavaldi föður síns, í
ómeðvitaðri leit að einhverri sál,
sem þurfti á honum að halda.
Anne haföi þurft á honum að halda,
en faðir hans hafði þvínær spillt
því, með því að reka á eftir þeim
að gifta sig.
Mary fór úr mötuneytinu út í
garðinn. Tony sat á bekknum, sem
þau höfðu hitzt við í fyrsta skipti.
Hún gekk rólega til hans og sett-
ist við hliðina á honum. — Hvernig
líður henni núna? spuröi hún hæg-
lát.
Hann leit við og starði á hana.
Andlitið var með þjáningarsvip,
og kvíðinn skein úr augpnum. —
Ég hélt, aö hún væri svo hraust!
muldraöi hann, eins og hann væri
að tala viö sjálfan sig. — En hún
er þaö ekki, Mary. Hún kallaði á
mig í sífellu, ‘og ég gat ekki látiö
hana skilja, að ég væri hjá henni.
Ég er hræddur um, að hún deyi
og ég get ekki látið hana sjá mig.
Þú verður að hjálpa henni, Mary —
hún er svo hrædd og svo einmana.
Ég hef ekki skiliö fyrr en nú, að
| hún er svo hrædd og ósjálfbjarga.
Ég vildi óska, að ég gæti hjálpaö
I henni, en ég get þaö ekki'.
, Hún tók um höndina * honum.
— Þú getur hjálpað henni, Tony.
Þú ert sá eini, sem getur það. Farðu
upp til hennar og setztu hjá henni
Haltu í höndina á henni og hirtu
ekki um, þótt hún virðist ekki
finna þaö. Ég held, aö hún viti,
hv.enær þú ert hjá henni. Láttu-
kærleikann snerta hana ....
Hún sá, að hann hrökk við, og
svo starði hann á hana.
— Gefðu henni allan þann kær-
leika, sem þú átt — og föður þín-
um kærleika líka, hélt hún áfram.
Segðu honum, aö það taki þig sárt,'
ef hann hafi haft raun af þér, og I
reyndu að elska hann eins og þú ,
gerðir. þega.r þú varst barn. Ég |
veit, að hann hefur sært þig, vald-
ið þér vonbrigðum og vanrækt þig,
en þú getur elskað hanr. enn!
Mundu, hvað þú sagðir mér um
föður minn. Það lá við, að ég hataði
hann, þegar ég sá, hvernig hann
hafði blekkt mig — en smám sam-
an skildist mér, að ég var að vor-
kenna sjálfri mér, að ég skyldi hafa
orðið fyrir vonbrigðum af honum.
Ég fann, að hann hafði blekkt mig,
ekki sjálfan sig. En þá sá ég mann-
inn eins og hann var — vonbrigöin
sem hann hefur haft af sjálfum
sér — og þá elskaði ég hann aftur.
— Faröu aftur ti! Anne, Tony, og
heilsaðu henni innilega frá' mér.
Hún þafnast mikillar ástúðar nú. .
— Ertu að reyna að gefa Anne
mig, Marv spurði hann glottandi.
Hún hristi höfuðið og ró var i
augunum. — Ég hef aldrei átt þig,
Tony, sagði hún. — Þú skilur það
bráðum.
Hún horfði á eftir honum, þegar
hann fór, og gekk síðan þreytulega
inn í deildina sína.
ANNAÐHVORT
ALLT EÐA EKKERT.
Þegar Mary hafði lokið síðdegis
vinnunni, fór hún upp í herbergið
sitt. Hún var svo þreytt, að hún
nennti ekki niður í matstofuna tii
að fá sér te. Hún vildí vera ein
og hugsa um allt þetta, sem var aö
gerast.
Síminn hringdi eftir stutta stund,
og það var rétt svo, að hún nennti
að svara. Hún heyrði rödd Tonys í
símanum, og titringur fór um hana
aíla.
— Ég — ég held, að Anne hafi
það af, sagði hann skjálfraddaður.
— Faðir minn er hérna hjá mér, og
við þökkum þér báðir fyrir hjálp-
ina, Mary. Hún er ekki meö fullri
rænu ennþá, en hann heldur, að
hún hafi þetta af, ef ég hjálpa til.
Svo brást honum röddin, og
Mary fékk tár í augun.
— Ég veit, að hún hefur það af,
sagöi hún. — Þakka þér fyrir að þú
hringdir, góði. Vertu sæll!
Hún sleit sambandinu og gekk
að stólnum við gluggann. Hún gat
séð deildina sína út um gluggann.
Hún fékk þrengsli fyrir hjartað,
er hún sá lágu bygginguna, og tók
hendinni fyrir munninn, eins og
hún væri aö kæfa niðri í sér óp.
: Bráðum var starfi hennar þar lok-
ið — lokið. áður en það byrjaði aö
nokkru marki. Simon Carey var ó-
ánægður með hana. Hún hafði beðið
ósigur, bæði sem kona og væntan-
! leg eiginkona — og sem læknir.
Vitanlega vr hægt að fá annað
starf, en það var vegna þessarar
lækningadeildar, sem hún hafði orð
ið afhuga ástalífi og hjónabandi.
Nei.. . hún hristi höfuðiö ... nei,
það var ekki satt. Hún hafði helgað
líf sitt.þessu starfi, löngu áður en
hún kynntist Simoni Carey og réðst
í deildina hans. Hvers vegna var
hún svona raunamædd núna, þó
einn þáttur í starfi henriar hefði
slitnað?
Hún sá Carey koma út úr deild-
inni og halda í áttina að læknabú-
staðnum. Hann gekk hægt, og jafn
vel í þessari fjarlægð gat Mary séð,
að illa lá á honum. Venjulega var
hann vanur að ganga hratt og bera
höfuðið hátt. Nú var hann eins og
gamalmenni, lotinn og þreytulegur.
Syissnesk úr.
Vestur Jjýzkar og franskar klukkur.
Allt vclþckkt mcrki.
Þórður Kristófersson úrsm.
Sala og viðgerðaþjónusta
Hrísateig 14 (Hornið við Sundlaugaveg.)
Sími 83616 - Pósthólf 558 • Reykjavík.
4^
Ö
s>fr'
Jane!
Það ert þú. Ég var hræddur um að ég Nei, stríðsmaður. Maki þinn er ekki
hefði misst þig. fyrir þig, ekki fyrr en þú hefur unnið
verkefni fyrir okkur.

Hagstæðustu verð.
Greiðsluskilmálar.
Verndið verkefni
íslenzkra handa.
FJÖLHöJAN HF.
Sími 21195
Ægisgötu 7 Rvk.
auglýsingar I
iesa allir J
REIKNINGAR *
LATIÐ OkKUR INNHEIMTA...
Þoð sparat vdur t'imo oq óbaegjndi
INNHEIMTUSKRIFSTOFAN
Tlarnarqötu 10 — III hæd — \/onarstrætismegin — S'imi 13175 (3linur)
actpaa