Vísir - 05.09.1968, Page 4

♦
dómi. Hún er frá Merriden í
Ástralíu og hafði hún kennt nokk
urs lasleika frá fæðingu. Slagæð
var samföst hægra hjartahólfinu
1 stað vinstra. Þessi vansköpun
hefði kostað hana lífiö innan
fárra ára. Ennfremur uppgötvuðu
læknarnir, að það var op á milli
tveggja hjartahólfanna. Læknarn-
ir framkvæmdu uppskuröinn og
tók aðgeröin sex klukkustundir,
en fimmtán mínútum síðar
Yngsti hjarta-
sjúklingur í heimi
Þremur vikum fyrir eins árs af
mælið sitt var Maryann litla Laz
arides skorin upp við hjartasjúk-
settist Maryan litla upp
í rúminu og kallaði á mömmu!
Hún er talin úr allri hættu.
Maryann litla settist upp i rúminu aðeins 15 mínútum eftir uppskurðinn.
NESK
„PERLU-
FESTr
Tékkar láta ekkert tækifæri hjá
líða að sýna fyrirlitningu sina á
Rússum. Á myndinni sjáum við
eitt af fjölmörgum dæmum um
það. Ungur maður skartar rúss-
neskri „perlufesti" á götu í Prag.
Hann keypti hana ekki fyrir mikla
peninga, heldur tíndi hana upp
af götunni. „Perlufestin" er gerö
úr skothylkjum, sem Rússar (
tæmdu í borginni fyrir skömmu, |
sællar minningar. Þetta uppátæki j
kemur eflaust ekki til að breyta
neinu í þjóðmálum Tékka, því
fámennið má sín ekki mikils gegn
ofureflinu, en þetta hlýtur að
koma dálítið i!la við a.m.k. Rússa.
200 egg í köku
Tertan vó '150 kílógrömm og var
tveir og hálfur metri á hæð.
Brúðkaupstertan sem var í brúð
kaupi Sonju og Haralds vó sam-
tals 150 kíló og var 2 og hálfur
metri á hæð. Það var Rolf Bjerke
sem bjó til tertuna en hann byrj-
aði á henni í byrjun ágúst. Það
var félag bakarameistara f Osló
sem gaf hjónunum kökuna, sem
var ísett rauöum hjörtum, gull-
slegnum hestvögnum, konungleg-
um áletrunum, seglskipi og auð-
vitað brúðarpar á toppnum.
Mörgum þykir ef til vill fróðlegt
að fá að heyra hvernig uppskrift
in var, ef þeir vildu baka slíka
tertu. Uppskriftin er þannig: Tíu
kíló af smjöri, tíu kiló púðursyk-
ur, fjórtán kíló hveiti, 26 kíló
ávextir, 50 kiló marsípan, ein
flaska af koníaki, ein og hálf
flaska af rommi og 200 egg. Til
ráðleggingar skal bent á, að ef
einhver ætlar að baka slíka tertu
verður hann að hafa uppistöðu-
grind, því annars hrynur tertan.
Þegnskapur
Umræðufundir stjórnmála-
flokkanna vekja mikla athygll,
sem eðlilegt er, enda má telja
að hagur þjóðarinnar næstu
mánuðina byggist á, að samein
azt verði um úrræði til úrlausn-
ar þeim vandræðum sem við
biasa. Öllum er nú ijóst, aö mik
111 vandl er á höndum, og því
einungis verður fram úr vand-
anum ráðið, að allir sameinist
um bau úrræði sem talin veröa
hyggllegust til lausnar. Það
skiptir ekki máli hvort menn
telja sig tilheyra þeim stjórn-
málaflokkum, sem f stjórn eru
eða stjómarandstöðu, þegar slík
ur vandi sem nú steðiar að, þá
ber öllum að sýna þegnskap og
samelnast um úrræðin. Öðruvísi
getur Illa farið.
Jafnframt umræðum um vand
ann hefur verið gripið til harka-
legra en nauðsynlegra aðgerða,
sem vafalaust draga verulega úr
innflutningi og leiða jafnframt
til mikillar hækkunar vöruverðs.
og auka á erfiðleikana. Hótun
bænda um sölustöðvun á ein-
stökum afuröum þelrra kom
illa við margan borgarbúánn, er
fannst slík hótun óviðurkvæmi
sem líklegastar eru til að leysa
vandann. Það er þegnskapur.
Þegar svo góðu árin koma á ný
má ætíð.deila um sklptingu arðs
ins.
Jiktidtitx Gðttt
Auðvitað koma 'slíkar aögerðir
hart niður, en slíkt er óhjá-
kvæmilegt. Þegar grípa þarf til
svo alvarlegra neyðarúrræða, þá
stoðar ekki, að einstakar stéttir
eða starfshópar neiti að sætta
sig við sameiginlegar byröar.
Verkföll og sölustöðvanir munu
aðclns gera ástandið mun verra
leg og kaldranaleg. Hvað mundu
bændur segja við því, ef samtök
borgarbúa hættu að kaupa
sumt af þeirra vörum?
Ætli bað þætti ekki mikil óbil-
girni?
Þegar slíkur vandi sem nú
blasir við, verða allir að taka
þátt í ‘að styöja þær aðgerðir
Það er dæmigert fyrir okkur
íslendinga, þjóð einstaklings-
hyggjumannanna að allir þykj-
ast geta Ieyst vandann, og auð
vitað má ætíð deila um beztu
úrræðin. Þetta sýnir að fólk al
mennt reynir aö kryfja málið
til mergjar, en bó þau úrræði
sem gripið verður til af þeim
sem til forustu hafa verið kvadd
ir, séu ekki f samræmi við skoð-
anir hvers og eins, þá á fólk
ekki ætíö að gera sér skylt að
brjóta niöur, heldur leggja deil
umar til hliðar, á meðan úrræð
in eru að verka sem tilraun tii
að leysa vandann.
Hitt er heilbrigt og rétt að
deila og ræða um málin, en þeg-
ar grípa þarf til einhverrar niður
stöðu, þarf þegnskapurinn að
sýna sig ; því, að fólk standi
almennt um hverja nauðsynlega
aðgerð.
Það hefur kannski aldrei verið
jafn nauðsynlegt, að þjóðin sýni
þegnskap og sameinist til lausn
ar þeim vandamálum, sem við
blasa, enda er bá ekkl að efa,
að upp blrti, þó það þyki syrta
í álinn þessa stundina.
Þrándur í Gðtn.