Vísir - 14.09.1968, Blaðsíða 3

:---■ .................

V í SIR. Laugardagur 14. septemDei —
Þaö var ágæt uppskera hjá þeim hjónum Kristjáni Theódórs
syni og Þórdísi Aðalbjörnsdóttur.
ÞJÓÐMÁLAÞENKINGAR
OG KARTÖFLUUPPTAKA
Tjjöðmálaþenkingar og kartöflu
upptaka í góðu veðri fara vel
saman. Sömuleiðis kartöflurækt
og vísindalegar athuganir. Mynd
sjáin sannfærðist um þetta, þeg
ar hún lagði leið sína í kartöfiu
garðana í Borgarmýri rétt eft-
ir helgina. Veðrið var blítt og
fagurt. Ofan frá hæðinni sást
niður til höfuðborgarinnar og
stafalogn virtist vera yfir Sund
unum. Sá tími nálgaðist er dags-
verkinu lýkur og menn hugsa
til heimferðar í kvöldmatinn. í
kartöflugarðinum voru nokkrir
bílar á stangli og nokkrar mann
eskjur, sem voru hálfbognar yf-
ir kartöfluupptökunni. Annað
veifið var rétt úr bakinu, upp-
skeran skoðuð og augun látin
hvarfla yfir næsta nágrenni í sól
skininu.
Við staðnæmumst hjá þrek-
legum manni, sem er að stinga
upp kartöfluhnaus en við hlið
ina er konan að tína uppskeruna
í poka og lítil dóttir hjálpar til.
Þetta er Matthías Guðmundsson
verkstjóri hjá Bæjarútgerðinni,
og tökum við hann tali.
— Við fórum f þetta um leið
og vinnu var lokið, segir hann,
það er rétt verið að taka í mat
inn. Þetta er prýðileg uppskera
þótt það liti afarilla út í byrj-
un.
— Jú, við erum búin að hafa
garð hér í 5 — 6 ár og það er
borgin, sem veitir garðana. Nú
eru þeir búnir að ná sér niðri
á kindakörlunum, ætli röðin
komi ekki að okkur kartöflu
ræktendum næst.
Hann réttir úr bakinu en sting
ur skóflunni all hressilega nið-
ur aftur og heldur áfram.
— Ég vil láta bæinn útvega
Reykvíkingum garðlönd í Korp-
úlfsstaðalandi og um leið ættu
þeir líka að útvega þeim land,
gömlu kindakörlunum á Korp-
úlfsstöðum.
Það er alls staðar sótt að þess
um mönnum, þeir eru reknir
frá Eimskip og SÍS fyrir það eitt
að þeir eru það gamlir. Á sama
tíma er verið að taka Lídó og
Saltvik fyrir unglingana. Þeir
mega gæta sín, ef þeir vilja
halda atkvæðunum sínum.
Og Matthíasi liggur miklu
meira á hjarta.
Það þarf að fjölga togurunum
um helming. Það væri engin
Stór-Reykjavík tjj, ef togararn-
ir hefðu ekki verið. Þaö eru
barnalegir menn, sem halda, að
það þurfi að lengja vinnutím-
ann um borð og fækka mönnum
meðan vinnutíminn er styttur i
landi. Þeir ættu að fara til sjós,
svona 1-2 ferðir í svartasta
skammdeginu. Og svo er það
annað. Fiskurinn er 14 daga
gamall, þegar komið er með
hann að landi og svo á að setja
hann í vél og salt og það tel ég
ekki vera nema í 3-4 flokk.
Við íslendingar fæddumst f því
landi sem ailir verða að vinna
og vinna mikið. Stóriðia á rétt á
sér en leysir sjávarútveginn ekki
af hólmi. Svo á að hætta að aug
lýsa fiskikónganna, þeir ausa
veiðarfærunum í sjóinn en koma
með skit að landi. Það á að
koma með vfirlitið í lok vertíð-
arinnar.
pau njonin raattnias ouomunusson og Sigurnnn mnarsaottir asamt Kolbrunu utlu viö kar-
köfluupptöku.
Við kveðjum þennan hressi-
lega mann og höldum aðeins
ofar í stykkið þar sem eldri
kona og ungur piltur vinna við
kartöfluupptöku einnig.
Hún segist heita Jóhanna og
sonarsonurinn Ingólfur Guðna-
son er að hjálpa henni.
— Þaö er gaman að þessu í
góða veðrinu, segir Jóhanna, ég
kann vel við mig, þegar ég er
komin hingað uppeftir. Ég vildi
óska að ég gæti veriö hér alla
daga og sem lengst frá bænum.
Mér fer alltaf aö leiðast þar,
þegar ég sé fyrstu grösin á vor-
in.
Svo rekum viö endahnútinn
á viðræðurnar með því að
spjalla smástund við Kristján
Theódórsson og Þórdísi Aðal-
björnsdóttur, sem vinna í sín-
um reit. Þau hafa nýlokið við
að taka upp stóran hnaus og
telja undan honum tólf vænar
kartöflur af Bentje-tegund.
— Það eru margir, sem nota
hana, segja þau hjón. Þau eru
ánægð með uppskeruna, byrj-
uðu í ágúst að taka upp í soðið
handa sér og kunningjunum.
— Þetta er eins mikiö sport
hjá okkur og laxinn hjá lax-
veiðimönnum og fyrirhöfnin er
lítil. Þaö er nóg að koma eina
kvöldstund og setja niður. Arf
ann hugsum við ekkert um. Við
teljum hann góðan gegn haust
frostunum. Og Kristján segir
frá þessari uppgötvun þeirra
hjóna.
— Við höfðum í eina tíð kart-
öflugarð niöri við Grensásveg
og þar var karl í næsta garði,
sem setti niöur um vorið en
skipti sér svo ekkert af arfanum
og hann fékk að vaxa í friði um
sumarið. Við reyttum hins veg-
ar og reyttum. Svo er það, að
karlinn óg við tökum upp sama
daginn og þaö varð helmingi
stærra hjá honum. Síðan reynd
um við það sama og hefur gef-
izt vel.

Mér fer alltaf að Ieiöast, þegar ég sé fyrstu grö sin á vorin... segir Jóhanna, sem hefur sonar-
soninn sér til aðstoðar.