Vísir - 14.09.1968, Blaðsíða 10

TO
Vl SIR. Laugardagur 14. september 1968.
Skipið er orðið eins
og kiettur í fjörunni
— segir Bergur Lárusson, sem freistar nú ásamt
„gullleitarmönnunum" að bjarga Surprise
Flokkur sex manna mun næstu
daga athuga mögulelka á björgun
togarans Surprise, þar sem hann
situr á Landeyjasandi, neðan viö
bæinn Sigluvík. Það er Samábyrgð
isl. botnvörpunga, sem fengið hef
ur þessa björgunarmenn til starfa.
Er þetta sami flokkurinn og und
angengin sumur hefur leitaö „guil-
skipsins“. sem talið er grafið niður
i Skeiöarársand með miklum verð
mætum. — Tveir þeirra félaga,
Tergur Lárusson og Pétur Kristjóns
son eru komnir austur á Landeyja
sand til þess að athuga aðstæður
og náði Vísir tali af Bergi í Siglu-
vík snemma i gærmorgun.
— Við komum hérna í morgun,
sagði hann og erum lítið búnir að
skoða skipið. Mér virðist þetta þó
ekki álitlegt. Hann liggur þama ofar
lega f fjörunni, hálffullur af sjó.
Þetta er orðið eins og klettur þar í
Tjörunni.
Við munum reyna að rétta skipiö
af, ef það er hægt, sagði Bergur, en
PARfS: Ásökunum Trudeau for-
sætisráðh. Kanada um að franska
stjórnin hafi sent einn af embættis
mönnum sínum til þess að halda
uppi áróðri meðal frönskumælandi
manna í Manitoba er neitað í Par-
ís. Er því haldið fram þar að em-
bættismaðurinn Philippe Rossillon
'iafi farið á eigin spýtur til þess að
-æða möguleikana á að varðveita
’ranska tungu í landinu, og fariö
;em gestur frönskumælandi manna.
frudeau hélt því fram, aö laumu-
'ega hefði verið að farið, og maður
bessi farið til Manitoba án vitund
ir og leyfis sambandsstjórnar.
það liggur þversum og hallast mik-
ið. Við erum að hugsa um að festa
í það taugar úr landi og reyna að
þoka því þannig til. Viö vitum ekki
hvort skipið er lekt fyrr en við er-
um búnir að rétta það við. — Það
er alls óvíst að þetta takist, en við
verðum þarna næstu daga til þess
að athuga möguleika.
Skipið hefur ekkert færzt til í
fjörunni, nema hvað því sló flötu
daginn eftir strandið. — Engin olía
hefur heldur lekiö úr leiðslum, síð-
an gert var viö þær til bráðabirgða
en veður má lítið versna ef björgun-
in á að takast, og hætt er við mikl-
um olíuleka á fjörurnar ef veður
versnar að ráöi.
SSæmar horfur —
** —> 16 síöu
fjölda bænda á stórum svæðum.
Mjög mikil heymiölun á sér
stað milli héraða og landshluta.
Flestir bændur hafa reynt að
bæta úr heyskortinum eins og
kostur var meö því að nýta eyði
jarðir nær og fjær og taka á
leigd engjar jafnvel i fjarlæg-
um landshlutum.
Hreint lund •—
ib. síöu
úrufræðafélags menn um að taka
niður áminningarspjöld herferðar-
innar, hvar sém þaú kúnna að vera,
— og auðvitað þarf ekki að taka
það fram að spjöldin eiga helzt að
fara í næstu ruslatunnu eöa graf-
ast í jörö.
Listir —
l»->- 6. síöu.
verka i eigu safnsins án endur-
gjalds, ég fæ ekki betur séð en
slikt stangist á við anda höfund-
arréttarlaganna.
Nú munu áhangendur ójafn-
aöar viö listpnenn benda á á-
kvæði Bernarsáttmálans sem
réttlætingu fyrir því aö höfund-
arréttur sé tekinn ránshendi og
fenginn f járaflamönnum og
spekúlöntum 50 árum eftir
dauða höfundar. En því er til að
svara, að í Bernarsáttmálanum
eru engin ákvæði. sem skuld-
binda íslendinga til þess að
brjóta eigin lög, þvert á móti er
gert ráð fyrir því að ákvæði um
þetta geti verið misjöfn í aöild-
arríkjunum. Það er sjálfsögð ósk
okkar til löggjafarvaldsins, að
eignarréttur' listamanna verði
færður til samræmis við okkar
eigin stjórnarskrá. Það færi vel
á því að íslendingar gengju fram
fyrir skjöldu um mannréttindi
listamanna í heiminum, svo
mjög sem íslenzk menning á
sína rót og varðveizlu á vett-
vangi listarinnar.
Það mætti vera til athugunar,
að höfundarréttur gengi að lokn-
um tilteknum tíma til ríkiseign-
ar eða sérstaks sjóðs, sem sæi
um innheimtu höfundarlauna, en
tekjur þessar rynnu til styrktar
lifandi listamönnum og þætti
mér þá sennilegt að listamenn
myndu losna úr þeirri aldagömlu
stöðu féþiggjandans.
Jjótt ég hafi hér aðallega haft
á orði það sem okkur finnst
vangert við okkur, þá skal það
einnig þakkaö að maklegheitum,
sem vel er gert og allajafna,
þegar nauðsyn ber til, mæta sam
tök listamanna góðum skilnmgi
um úrlausn einstakra dægur-
mála hjá hlutaðeigandi yfirvöld
um og ég vil að þessu tilefni
færa menntamálaráðherra þakk-
ir fyrir veitta aöstoð og góð fyrir
heit um ýmsa fyrirgreiðslu
bandalaginu til handa í þessum
hátíðaframkvæmdum okkar,
einnig þakka ég borgaryfirvöld-
um fyrir góöar undirtektir um
aðstoö til frumflutnings tón-
verka á þessu 40 ára afmæli
bandalagsins.
Hannes Kr, Davíösson.
Hjónaband —
m->- 9. síöu.
stjórnandans. Meir heldur en
bara vélritað fyrir hann bréfin
hans.“
,,Ég sé, að klæðnaöur einka-
ritara verður einnig á dagskrá á
námskeiðinu."
„Já, því góður einkaritari tek
ur fullt tillit til stjórnanda síns
í klæðnaöi sínum, vegna allra
aöstæöna."
„Hvemig?"
„Sums staðar hafa risið upp
vandamál hjá virðulegum fyrir
tækjum, sem vilja skapa sér
virðingu og trúnað viðskiptavina
sinna, en svo hefur starfsstúlka,
jafnvel kannski einkaritarinn,
sérstakt dálæti á mini-pilsum.
Það á ekki vel við f slíku and-
rúmslofti, að einkaritarinn spöki
sig þar um í pilsi, sem nær varla
niður á læri.
Af þessu hefur svo risið upp
vandamál, um hvort pils einka-
ritaranna megi vera svo og svo
marga sentimetra fyrir ofan hné
eða hvar hafi átt að setja tak-
mörkin og hver hafi svo átt að
hafa eftirlit með því, að þau
yröu virt.“
„En stjórnandinn? Þarf hann
að taka tillit til einkaritarans i
klæðnaði sínum?“
„Nei, það er ekki endilega
ætlazt til þess.“
„Þér voruð eitt sinn kjörnar
hinn fullkomni einkaritari.
Hvernig bar þaö að?“
„Þaö haföi veriö haldið nám-
skeið í „Akademiet for salg og
reklame", sem viö tókum þátt
f 120 einkaritarar. í lok nám-
skeiðsins var haldin sam-
keppni. sem 60 okkar tók þátt
í, en hún fór fram með þeim
hætti, að fyrir okkur voru lagð
ar ýmsar þrautir, sem við þurft
um að leysa úr. Þetta var nokk
urs konar útsláttarkeppni, og síð
asta daginn, þegar 10 voru eft-
ir, var okkur stillt upp á svið
og lögö voru fyrir okkur verk-
efni, lík þeim, sem einkaritarar
geta alltaf búizt við að fá.
Síðan þurftum við að leika á
sviðinu, hvernig við hugsuðum
okkur aö leysa þau verkefni,
ef þau bærust okkur í hendur í
raunveruleikanum. Fyrir þetta
var okkur gefinn viss stiga-
fjöldi hjá dómurunum og það
æxlaðist þannig að ég vann.“
„Hvemig munduð þér segja,
að hinn fullkomni einkaritari
ætti að vera?“
„Það verður varla sagt í
stuttu máli, en til þess að einka
ritari sé álitinn góöur, þarf hann
að sýna að hann sé nýtur og
nái alltaf góðum árangri.
Mesta hrós, sem ég hef þegið,
var þegar yfirmaður minn sagði
eitt sinn við mig: „Það sem mér
líkar bezt við þig, er hve fjári
vel þér tekst að leysa starf þitt
af hendi.“
Svimhótt —
»->■ 8. síöu.
ur eins og hann? Ef svo, hvað
gagnar þá aö neita tilveru Guös
og gagnsemi guðstrúar.
Er þetta ekki fávíslegt tal:
maðurinn alvís, almáttugur, al-
góður? Hvers vegna það? Stefn
ir maðurinn ekki að þessu
marki? Honum hefur alltaf lit-
izt vel á skilningstréð og heldur
sér dyggilega við það enn. Hvað
sagði vitra og slæga dýrið við
konuna? „Guð veit, að jafn-
skjótt sem þið etið af honum
(ávexti skilningstrésins) munu
augu ykkar uppljúkast og þiö
munuö verða eins og Guö og
vita skyn góðs og tfls.“
Maðurinn glímir nú ákafar
en nokkm sinni fyrr viö aö
skilja — skilja allt og þekkja
allt. Mun hann ekki ná þvi
marki, að vita allt, sem vitað
verður um efnisheiminn, lögmál
hans og samverkan þeirra? Meö
slíka þekkingu verður hann
mjög máttugur. Áreiðanlega á
hann einnig eftir að kafa djúpt
f leyndardóma hugarorkunnar,
trúarinnar og allrar hinnar and
legu tilveru. Ríkur af þeirri
þekkingu verður hann enn mátt
ugri, nálgast það aö vita allt
og geta allt — vera alvís og
almáttugur, veit allt um orku
efnis og- anda og getur allt sem
hann ætlar sér. Búinn slíkri
vizku og slíkum mætti, sér
hann og skilur, að honum er
ekki fært annað en vera full-
kominn f góðvild — algóður,
annars grandar hann öllu mann
Iífi.
Þannig er stefnumark manns
ins svimhátt: líkur Guði —
guðshugmynd sinni um alvizku,
almætti, algæzku. Tilgangslaust
er þjóðum að reyna að losa
mannkyn við Guð og guðstrú.
Dæmið gengur upp, reiknað frá
báðum endum. Maðurinn, guðs
sköpun skal vaxa upp til Guðs
— verða Guði líkur f öllu.
Þökk guðshugmynd mannsins.
— Frá Guði til Guðs. Þessi
skilningur á máli málanna full-
nægir mér. Mjö honum finnst
mér, sem Guð hafi sett fætur
mína „á klett" og lagt mér „ný
ljóð í munn, lofsöng um Guð.“
BORGIN
BELLA
Það er kannski ódýrara að
borða heima — en það er ein-
hvern veginn betra að borða úti.
miKMETj
Lengsti lúöur í heimi mun vera
Alpahorn, sem er meira en fimmt
án fet á lengd og gert úr furu.
vi ES I R
fyrir 5( áruni
Fyrirspurn. — Herra ritstjóri! Er
heimilt vegna brunahættu að
setja stóra móhlaða, meira en
mannin>;öarháa vekki, lengra' en
eina eða tvær álnir frá húshlið
með mörgum stórum gluggum á?“
Vísir 14. sept. 1918.
MINNINGARSPJÖLD
Minningarsnfáld H: grii - .kirkju
fást f Hallgrfmskirkju CGuðbrands
stofu) opið kl 3—5 e.h.. sfnr
17“''5 Blóm .verzl rien. F ■il-
götu 3 (Domus Medical BókahiV
22. Verzlun Bjöms Jónssonai
Vesturgðtu 28 og Verzl Halldónj
Ölafsdóttur Grettisgötu 26
TILKYNNINGAR
Hvað ungur nemur — gamall
temur. Foreldrar, sýnið bömum
yðar fagurt fordæmi i umgeng».
Bókasafn Sálarrannsóknafé-
lags sl nds og afgreiðsla tfma-
ritsins Morguns. Garðastræti 8.
sími 18130 er opin á miðvikudags
kvöldum kl. 5.30 til 7 e.h. Skrit-
stofa félagsins ar opin á sama
tima.
Akureyringar!
Akureyringar!
Notum handþurrkur úr pappír í stað venju-
legra handklæða á þeim stöðum, þar sem mat-
væli eru höfð um hönd.
Notum einnig sápuskammtara, sem er sápu-
lögur í lokuðum umbúðum.
Akureyri, 11. september 1968.
Kári Guðmundsson, matvælaeftirlitsmaður
heilbrigðisstjómar ríkisins.
Ódýrar Þjórsárdalsferðir
Síðasta hringferð sumarsins í Þjórsárdal verð-
ur n. k. sunnudag kl. 10 f.h! Meðal annars er
komið í Gjána, að Stöng og Hjálparfossi.
Á austurleið er ekið um Skálholt, einnig ekið
um virkjunarsvæðið við Búrfell. Verð aðeins
kr. 470.—. Innifalið kaffi og smurt brauð á
Selfossi. Matarpakkar á kr. 100.— ef þess er
óskað. Uppl. gefur B.S.Í. Umferðarmiðstöð-
inni. Sími 22300.
LANDLEIÐIR H.F.
. ^A-ri ;n. aj'jTfTivTii r