Vísir - 03.12.1968, Blaðsíða 12

VIS IR . Þriðjudagur 3. desémber I96S.
' O E5-RAT...FATHER AND
CHIEF! A GREAT ARMV OF HO
DONS ON GRVFS RIDES TO
ATTACK OUR CLIFF CITY!
THEY ARE CLOSE
i \ BEHJND USI Jgöí
3URROUGHS
Mady fékk sér langan teyg úr
bjórdósinni, sogaði síðan að sér
reykinn úr sígarettunni. „Þér gefst
aldrei tækifæri til að sitja sísvona
heima hjá þér“, sagði hún. Hún
blés frá sér reyknum. „Gérði ég
1 ekki rétt, þegar ég sagði þér aö
;láta Preston ekki fá meiri peninga,
Charles? Þá hættirðu að koma.
Hvers vegna gat hann ekki látið
jþig 1 friði?"
Charles svaraði ekki, en nú fór
, allt aö skýrast, fanrtst honum.
■ Sennilega vissi Mady þó ekki allt.
Þú hefðir getað látið þá taka mig
fastan, hafði Preston sagt. Hvers
vegna?
„Preston er í einhverjum vand-
j ræðum í bankanum?" sagöi hann
• með varúö. Þreifaði fyrir sér.
Mary drap í sígarettunni. „Ekki
nema þú ákærir hann“, sagöi hún
■ kaldranalega. Hún reis úr sæti
sínu. „Þú verður að gera eitthvaö
i málinu", sggði hún. „Ef hann
kemst upp með aö falsa ávísanir
... falsa nafniö þitt — upp á
hverju tekur hann þá næst? Ham-
ingjan má vita hvar það endar".
Nú, þegar Charles vissi hið
sanna, sá hann eftir því að hafa
fengiö hana til að segja sér það.
Þegar hann sá sársaukann í svip
hennar, þar sem hún reikaði eirðar
laus um herbergið.
„Ég ætla mér ekki aö kæra
hann“, varð honum aö orði.
Hún sneri sér snöggt að honum.
„En þú verður . . . komist hann
I upp með þetta eins og allt annað,
i eins og fjárhættuspilið, þá getur
j hann féflett þig án þess að þú haf-
ir hugmynd um það. Þá nær hann
kverkataki á þér, og einskis nýt-
ur hann eins. Hann er ekki fyrst
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
Tökum aC oirkur nvers sonæ cuúrni
og sprengivinnu i nösgrunnum og ræs
um LeigjuxD fit loftpressui og vtbr
sleða Vélaleiga Steindórs Slghvat*-
sonai AJfabrekku viC Suðurlanc!>
DrauL alml 10435

TEKUR ALLS KONAR KLÆÐNlNGAR
FL4ÓT OG VÖNDUÐ VINNA
ÚRVAL AF ÁKLÆÐUM
IAUGAVEG É2 - SÍM110025 HEIMASlMI 63Ó3E i
OLSTRUN
Svefnbekkir í úrvali á verkstæðisverði
GISLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Smi 35199.
Fjölhæt iarðvinnsluvél ann-
ast lóðastandsetnlngar, gref
húsgrunna, holræsi o.Ð.
og fremst þitt vandamál, heldur
mitt“.
En var þetta satt? Hafði Charles
hinn vitað hið sanna 1 málinu.
Hvers vegna hafði hann þá látið
Preston hafa peninga? Og hvers
vegna hafði hann ekki kært hann
fyrir ávísanafalsið?
„Eins og ég viti ekki hvað þú
ert að hugsa, Charles? En ég hef
hugsað þetta ailt hvað eftir annað
— það er ekki um neina aðra leiö
að ræða ...“ Hún nam staðar rétt
fyrir framan hann. „Þú mátt ekki
misskilja mig. Aö sjálfsögðu má
ég ekki til þess hugsa að vita
hann í fangelsi. En þú hefur engar
skyldur gagnvart honum. Því skyld
ir þú ala með þér einhverja sekt-
arkennd, þótt þér vegni betur en
okkur".
Charles reyndi að halda í skefj-
um þeirri von, sem hafði vaknaö
með honum. Ef tilfinningar Charl-
esar hins voru eitthvað í líkingu
við það, sem systir hans hugði,
þá var sú hugmynd, sem hann
hafði gert sér af honum heima á
setrinu, ekki fyllilega rétt.
„Áttu ekki sígarettu?" spurði
Madv. „Það eru aldrei til nógar
sígarettur á þessu heimili...“
„Nei“, svaraði Charles, og veitti
því rú fyrst athygli, að hann hafði
ekkert reykt daglangt. „Mér þykir
það leitt, Mady“.
„Láttu þér standa á sama“, hróp
aði hún reiðilega. „Fyrir alla muni
farðu ekki að taka það nærri þér!“
Hún gekk skrefi) nær honum og
hvessti á hann augun. „Þú ert al-
gerlega voniaus. Ég held- ég muni
eftir því, þegar þú varst ungur,
hvað þú varst alltaf aumingjaieg-
ur á svipinn, ef þú hélzt, að þú
hefðir sært tilfinningar einhvers
...“ Hún horföi á hann, eilítiö
mildari og hristi höfuðið. „En svo
síðastliðið ár, þegar þú gerðist
beizkur í skapi — þá gladdi það
mig. Já, í hreinskilni sagt, þaö
gladdi mig! Vegna þess að ég hélt,
að þú værir aö vð’rða dálítið harð-
ari af þér. Þegar þú vildir ekki
tala viö Preston i símann og forö-
’aðist hann vissi ég raunar, að
þú gerðir það fyrir mín orð. Og
svo verður það til þess, að hann
bætir gráu ofán á svart og falsar
nafnið þitt á ávísanir". Hún studdi
höndum á mjöðm, horfði fram' und
an sér. „Guð minn góður, hvenær
veit maður, hvað er fyrir beztu.
Þetta er allt svo undarlegt, þegar
maöur fer að athuga það. Hef ég
ekki ailtaf verið að segja þér, að
þú yrðir einhvern tíma að þrosk-
ast og verða haröur í hom að taka
eins og aðrir . .. og svo, þegar þú
ferð að ráðum mínum, óska ég þess
að þú værir eins : og þú varst“.
Hún leit athugandi á hann. „Og
í kvöld .. .“
Hann mætti augnaráði hennar.
„Já, í kvöld, Mady... hvaö um
það?“
„Ég veit það varla, en þú virð-
ist eitthvað svo ólíkur þvi sem
þú átt að þér.. “ Hún laut að hon-
um, grannskoðaði andlit hans. —
„Hvemig hefurðu orðið þér úti um
þessar rispur? Hver hefur haft
kjark til að klóra þig svona?“
Hann vissi óðara, að þama
bauðst honum tækifærið. Hann
þurfti ekki annars við en segja,
að hann vissi það ekki, hún mundi
krefja hann sagna, og þá segði
hann henni allt eins og var. En
hún beið ekki eftir svari hans,
heldur rigsaöi fram í eídhúsið og
hailaði hurð aö stöfum á eftir sér,
og þar meö var þaö tækifæri
úr sögunni.
Þegar hún kom inn aftur, var
hann risinn úr sæti sínu, hafði
gengið yfir að dragkistunni við
vegginn og stóð þar með mynd-
ina af foreldrum sínum i tvöfaldri
umgerð í höndum sér. Hann hafði
samstundis borið kennsl á þau,
enda þótt honum fyndist, aö þau
væm eldri en hann bjóst við.
„Pabbi er dáinn, er ekki svo?“
heyrði hann sjálfan sig spyrja, og
varö þess var um leiö, aö hann
hafði hugsað upphátt.
„Guö minn almáttugur, hvemig
spyrðu?" Systir hans starði á'hann
öldungis dolfallin. „Eins og þú vit-
ir ekki, aö hann dó, þegar þú varst
í Kóreustyrjöldinni? Þú komst
meira að segja heim og varst við
jarðarförina...“
„Já,“ svaraði hann og sá það
allt í einu fyrir sér eins og á
mynd. Sá sjálfan sig standp viö
gröfina, klæddan einkennisbúningi,
við hlið Mady, sem tárfelldi, grét
hljóðum ekka, sá móður sína ein-
beitta á svip með þurra hvarma...
Hið liöna var að rifjast upp
fyrir honum, smátt og smátt. —
Kannski mundi hann það allt...
innan stundar ...
„Og mamma?" spurði hann.
„Hvaö um hana?‘‘
„Guð minn góöur...“
„Svaraðu mér, Mady... svaraðu
mér“.
: Mady hörfaði fjær honum. Hvísl-
aöi skelfd. „Hvað gengur að þér,
Charles? Þú gerir mig hrædda."
„Hvaö um hana?“ endurtók
hann.
„Guö minn góöur ... hún lézt
fyrir mörgum árum. Þú veizt
þetta, Charles. Þú veizt það“.
Hann sneri sér að henni. Leit
fast á hana.
„Nei, Mady. Ég veit það ekki“.
Honum var ljóst, að nú varð
hann að segja henni það. Gagn-
stætt því sem var ’ um aðra, þá
mundi hún trúa honum. Ef til vill
grunaði hana það þegar. Ósjálf-
rátt.
Hann settist aftur. Reyndi að
taia lágt og hafa vald yfir rödd
sinni. Sagöi henni alla söguna, eöa
eins mikið og hann vissi í því sam-
bandi... Hvernig hann heföi allt
í einu vaknað, eða hvaö átti að
kalla það, þar sem hann stóð á
götuhomi I New York ... heim-
för sinni og heimkomu, og hvem-
ig hann kannaðist ekki við neitt,
ekki einu sinni konu sína ... frá
því, sem hann hafði lesið í síð-
degisblaðinu, frá öllum þeim spum-
ingum, sem sóttu á huga hans og
hann gat ekki fundið svar við.
aȣ-.r
. .■ÍSSKSeS
—AND IF
IT DOES
A'Or.THEN
LET THE,W
S EE THEIR
TAIL-LESS
SOD &/£'/
Ó Es rat, faðir og höfðingi. Stór her- Og þú hefur aftur náð á þitt vald bezta Það að sjá guð þeirra í ' indum okkar
flokkur Ho-dona er á, leiðinni að ráðast
á borg okkar, þeir eru rétt á eftir okkur.
vopninu okkar gegn þeim. Gott, vertu i
fyikingarbrjósti Bu-tar.
mun láta óvinunum renna kalt vatn milli
skinns og hörunds ... og ef það gerir það
ekki... þá látum við þá sjá halalausa
guðinn þeirra deyja.

Magnús E. Baldvlnsson '
Laugavc^I 12 - Símí^SS&BQ*
. Frá
Brauðskálammi
Langholtsvegi 126
Köld borð
Smurt brauð
Snittur
CocktaUsntttur
Brauðtertur.
Brauðskálinn
Sími 37940
BLAR
Mikið úrval af glæsileg-
um, notaðum b£Iinn.
Veröið er nú mjag hgg-
stætt, miðað vfð þðLsmfflSa
hækkun, sesn orðwí hsfer
á nýjum bönm.
Volkswagen 1300,
árg. S9S7
Gloria (japanskur)
árg. 1367
Chevy H ácg. ,1365
Rambler dassie
árg. 1965
Rambler Ctessic
áig. 1966
Chevy H árg. 1966
Plymouth Belvedere
áig. 1966
Plymouth Fury árg. 1966
Chevrolet Impala
árg. 1966
Dodge Cornet árg. 1968
Volvo árg. 1982
Litið inn í sýningansaSi
okkar, Hringbraut 12L
Rambler-
JON umboðið
LOFTSSON HF.
Hringbraut 121 — 10600
SPAKUI m
'BflAUUBJUt
RAUÐARARSTÍG 31