Vísir - 07.12.1968, Qupperneq 12

V í S IR . Laugardagur 7. desember 1968
RAUÐARáHSXiG 34
23022
Það glampar á spjót og stríðskylfur. Bu- ar, leyrtu halalausa str'ðsmanninn. Láttu óvininn sjá, að halalausi guðinn
HSnir risavöxnu fákar takast á í trylltri Stríðsmaður. Hlustaðu á mig. Stattu upp. þeirra er með okkur.
bardagagrimmd. Hvorugur vinnur á.
Þegar Charles beygði af aðal-
götunnj inn á heimbrautina að
myrku og skuggalegu en um leið
i virðulegu setrinu, varö hann sér
f þess ósjálfrátt meðvitandi, að ein-
; hver breyting haföi gerzt. Þegar
I hann leit í spegilinn, sá hann að
• ljósin á lögteglubílnum voru horf-
! in, og í næstu andrá greindi hann
; rauð afturljós hans, sem fjarlægö-
; ust og hurfu. Þótt undarlegt mætti
, virðast, fann hann sér ekki létta
' neitt viö það. Og hann varð aö
: minna sjálfan sig á, að fangelsun
væri ekki nein lausn, heldur nán-
ast flótti frá vandanum.
En eitt var honum ljóst — hann
varð að fara rakleitt til Alexandriu
eiginkonu sinnar og segja henni
hvemig ástatt var. Segja henni all
an sannleikann — eða það, sem
hann vissi bezt að væri hið sanna.
Hann varð að segja henni allt,
eins og hann hafði sagt Mady, og
hún hlaut að trúa honum, ef hún
elskaði hann, eins og Mady hafði
tekið .fram, jafnvel skilja það, eða
hjálpa honum að skilja það.
Hann skalf dálítið, þegar hann
ók upp að setrinu, ekki eingöngu
af kulda, heldur varö hann að við-
urkenna þaö með sjálfum sér, að
í Ijósi alls þess, sem hann hafði
orðið vísari þetta kvöld, að hann
þráði ekki eins ákaft og áður að
verða aftur Charles hinn, í raun-
inni var svo komið, að hann kveiö
því, Hann hafði í senn vissa andúð
á honum og samúð meö honum. Og
um leiö fannst honum það undarlegt
og óréttlátt að hann sjálfur skyldi
verða að gjalda þess, sem hinn
hafði aðhafzt.
Þegar hann átti spöl ófarinn að
setrinu, sá hann hvar maður nokkur
stóð og lét hallast upp að ljósa-
staur og um leið sá hann að bláum
bíl hafði verið lagt viö beygjuna á
heimbrautinni skammt frá. Fyrst í
staö hugði hann að um ímyndun
sína væri að ræöa, því næst datt
honum í hug að lögreglan héldi
vörð um bygginguna. Maðurinn
hreyfði hvorki legg né lið, þegar
Charles ók fram hjá og inn í skugg-
ann af setrinu, þar sem hann lagði
bílnum við hliðina á hvítum, fram-
andlegum bíl með löngu hreyfil-
YMISLEGT YMISLEGT
rökurr. áf jkKui nvers konai uiiir1
og sprengivinnu ' núsgrunnum ng ræ>
um LeigjurD Ú' loftpressui js ríbr
sleða Vélaleiga Steindórs Signvat-
.onai AlfanrekkL við Suðurland'
oraut slmi t0435
TEKUR ALLS KONAR KLÆÐNlNGAR
FLJÓT OG VÖNDUÐ VINNA
ÚRVAL AF AKLÆÐUM
LAUGAVE6 »2 - SlMI 10825 HEIMASlMI 83634
BOLSTRUN
Svefnbekkir i úrvali á verkstæðisverði
GISLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Smi 35199.
Fjölhæt larðvinnsluvél ann-
ast lóðastandsetningar, gref
húsgrunna, holræsi o.fl.
skjóli. Hann gekk ekki inn um bak-
dymar, heldur r eðfram bygging-
unni og að aðaldyrunum.
Maðurinn við ljósastaurinn hin-
um megin við heimbrautina hafði
ekki hreyft sig. Þaö var því líkast,
að hann væri hluti af umhverfinu,
líkneski, sem sett hafði veriö þarna
ijósastaurnum til stuðnings. Charl-
es nam staðar.
Drykklanga stund stóð Charles í
sömu sporum, maðurinn hreyfði sig
ekki. Og án þess að Charles geröi
sér það fyllilega ljóst, hvað hann
hygðist fyrir, gekk hann hratt og
ákveöið yfir flötina í áttina til hans,
á valdi þeirrar sömu og einu hugs-
unar, sem hafði ásótt hann ailan
daginn. að hann yrði að komast að
raun um allt, sem hann gæti kom-
izt aö raun um.
Þegar hann nálgaðist og sá ljósið
falla á andlit manninum, sá hann
sér til undrunar, að það var ungi
grannvaxni maðurinn, sem setiö
hafði í básnum á kránni um kvöld-
ið og starað á hann án afláts. Hann
var hattlaus og frakkalaus, augna-
ráðiö starandi, og nokkurt andartak
þótti Charles sem þetta hlyti allt
að vera sama óhugnanlega martröð-
in, draumur, sem hann mundi vakna
af þá og þegar.
„Gott kvöld,“ heyrði Charles sjálf
an sig segja, og orðin höfðu annar-
legan, næstum kátbroslegan hljóm í
hans eigin eyrum. En einhverra
hluta vegna virtust þau virka sem
hnefahögg á unga manninn. And-
lit hans varð allt í einu hræðilega
iifandi, augun brunnu eins og gió-
andi koi, og svipurinn afskræmdist
af óiýsanlegu hatri. Og um leið
gætti þar sársauka, og í sömu svif-
um og hann rétti úr sér og hvessti
brennandi augun á Charles, hvíslaði
hann svo lágt, að líktist andvarpi.
„Þú færð þitt. . .“
Að svo mæltu snerist hann á
hæli og gekk í áttina að bláa bíln-
um. og göngulagið var ankannalegt,
hann lyfti annarri öxlinni í hverju
spori, eins og hann væri allur magn
minni öðrum megin. Charies kenndi
innilega í brjósti um hann, þegar
hann sá hann hverfa inn í bílinn og
aka af stað.
Charles stóð nokkra stund I sömu
sporum, eftir að bílljósin voru horf
in sjónum út í myrkrið. ,,Þú færð
þitt...“ Það voru ekki orðin ein,
sem vöktu með honum hrollkennd-
an ugg, heldur og svipbrigðin og
augnatillitiö, sem fylgdi þeim eftir,
og vakti með honum ótal spurning-
ar um þaö, hvernig nokkur mann-
leg vera gæti sært aðra mannlega
veru svo óumræöilega, sem hiaut
að þurfa til þess að kveikja svo
skefjalaust hatur.
Hann hélt til baka yfir flötina,
heim aö setrinu. Hann var þreyttur,
sárþreyttur, og við hvert skref, sem
hann tók, fann hann tii sársauka
í fætinum, sem lagði upp í nárann.
Þetta gat ekki gengið þannig leng-
ur. Hvert, sem hann sneri sér,
blöstu við honum ráögátur, óskilj-
anlegar og uggvænlegar. Hann ætl-
aði aö segja Alexandríu alit, og þá
væri það afstaðið. Það var hlýtt og
notalegt, þegar kom inn í anddyriö
eftir kuldann úti, og hann var í
þann veginn að leggja upp stigann,
þegar hann heyrði nafn sitt nefnt,
hvísllágt.
Verzlunin VALVA
Átftnmýri 1
AUGLÝSIR: Telpnakjólar, úlpur, pils, peys-
ur. Drengja-buxur, skyrtur, úlpur, peysur og
náttföt einnig gjafavörur o. fl.
FRAMLEIÐENDUR:
TIELSA, VESTUR-ÞÝ2K
GÆÐAVARA OG
JÓN PÉTURSSON
HÚSGAGNA'
FRAMLEIÐANDI
SlsíalEilalatsltalaisSalsBlaíslaíaEHÍEÍÍats
ELDHUS
B1
bi
Bl
B1
B1
B1
B1
B1
BUalalalalalalalalalalalalala
ífcKAUPIÐ Á FÖSTU VERÐI
% STAÐLAÐAR
ELDHÚSINNRÉTTINGAR
ERU ÓDÝRARI, FALLEGRI
OG ÖLL TÆKI FYLGJA
% HAGKVÆMIR
GREIÐSLUSKILMÁLAR
[alala
ODDUR HR
UMBOÐS-
OG HEILDVERZLUN
KIRKJUHVOLI
SÍMI 21718 og 42137
FULLKOMIÐ SÝNINGARELDHÚS í KIRKJUHVOLI
„Charles ...“ rödd Houghtons
var auðþekkt, jafnvei þótt hann
hvíslaði, og um leið gekk hann út
úr dyrum bókaherbergisins fram í
anddyrið. „Kaffið er heitt... ég
var að biða eftir þér.“
Charles kom fyrst til hugar að
taka á rás upp stigann, en hvarf
frá þeirri ákvörðun, þegar hann
minntist orða Alexandríu, sem ef
til vill vakti eftir honum: „Ég vil
að þú verðir glaðvakandi og að öllu
leyti meö sjálfum þér í nótt..
Og því fór fjarri, að hann væri með
sjálfum sér. Hann vissi ekki einu
sinni, hver hann var.
„Þú Iítur svei mér út fyrir að
hafa þörf fyrir heitt kaffi, gamli
minn,“ sagði Houghton og vottaði
fyrir, að hann brosti, þegar hann
sneri aftur inn í bókaherbergið.
Beið hún hans enn, heit af eftir-
væntingu og ást — eða aö minnsta
kosti á valdi þeirrar feimnislausu,
kvenlegu ástríðu, sem haföi vakið
svo æstar kenndir með honum fyrr
um daginn? Hvað, sem hann hafð-
ist að nú, hlaut að verða neikvætt.
Ef hann segði henni allt, var eins
víst, að öiliu væri lokið... ef hann
svo nyti atlota hennar, áöur en
hann segði henni það, voru það
ófyrirgefanleg svik gagnvart henni,
sem hlutu að koma í ijós, þegar
Frá
Breeuðskálanum
Langholtsvegi 126
Köld borð
Smurt brauð
Snittur
Cocktailsnittur
Brauðtertur.
Brauðskálinn
Sími 37940
by Eagar Rice Burroagbs
TOAÆ'.
=NEMY
BU-TAK!
UNTIE THE
TA!L-LES5
WARRIOK'.
klm&mgm
-ísaMd
Vestfirðingar Norðlendii.gar
og Austfirðingar heima og
heiman! Fylgizt með í
.ÍSLENDINGl - £SAFOLD“
Askrift kostar aðeins 300 kr.
Askriftarsíminn er 96-21500.
BLAÐ FYRIR VESTFIRÐl 1
NORÐUR- OG AUSTURLANDÍ
SPARiS TÍMA
FYiM