Vísir - 14.12.1968, Blaðsíða 12

72
V í SIR . Laugardagur 14. desember 1968.
ÝAAISLEGT ' |ÝMISLEGT
•-» 30435
rökun) aC okJílu nvers aoiuu æúrhi
og sprengivinnu > niisgrunnum o* raes
um Leigjum öt loftpressui >e Tibr
sleða Vélaieigs Steindórs Sighva i>
ionai AJfabreitlCL viC Suðuriand!-
brauL slmi 10435
M Velfum
Wislenzkt
tll iólagjafa
Seljum bruna- og annað fyllingarefni á mjög hagstæðu verði. Gerum
tilboð í jarövegsskiptingar og alla flutninga. — Þungaflutningar hf.. —
Sími 34635. Pósthólf 741.
’BtíáUISCAM
BAUOARARSTIG 31 SfWli 22022
Orðin voru svo látlaus, sönn
og innileg í munni hennar. „Já“,
endurtók hann, „það er hið eina,
sem máli skiptir....“
Og um leið féll sektarskugginn
á hugsun hans, ef til vill ekki
skugginn af hans eigin sekt, heldur
Charlesar hins.
„Og þér hefur ekki liðið vel
heldur, er það?“
Hann vissi það ekki, mundi þaö
ekki fremur en annað, en fór þó
nærri um að hann gæti ekki neit-
að því.
„Þetta hefur allt snúizt öndvert
síðastliðið ár“, mælti hún með sárs
auka í röddinni. „Allt hefur gengið
öfugt síðan faðir minn veiktist.
Allt breytzt þú líka. Og þegar ég
gat ekki komizt að raun um hvað
gerðist missti ég stjórn á skapi
mínu. Og varð svo hrædd ... Og
svo í kvöld er leið, þegar þú
komst ekki heim og hringdir ekki,
þá sagði ég við sjálfa mig...
nú hefur það gerzt, nú hefur þér
tekizt að hrekja hann i burtu“.
Hún þagði við. Hann reyndi ekki
að andmæla henni — það leit út
fyrir, að Charles hinn hefði á ein-
hvern hátt verið hrakinn i burtu,
eða unnið til þess sjálfur.
„Ég hef verið þér slæm“, hvísl-
aði hún. „Ég hef lokaö þig úti
George Peppard og Elisabeth Ashley, sem Charles og Alexandria
Bancroft í kvikmyndinni „Þriðji dagurinn“.
Þeir hittu mig í fótinn, Tarzan. Ég...
held að ég geti ekki hlaupið.
Þeir eru
særa þá.
ísteudingut
-haíold
Svefnbekkir i úrvali á verkstæðisverði
GlSLI
JÓNSSON
AkurgerOi 31
Smi 35199.
FjöDiæt iarÐvinnsluvél ann-
ast löOastandsetnlngar, gref
húsgrunna, hoiræsl o.fi.
úr svefnherberginu, þegar þú
komst seint heim. Reynt aö refsa
þér fyrir, að þú drakkst og ókst
of hratt...“ Hún þagði enn, svo
hvíslaði hún, fljótmæl'tari en áð-
ur: „0, Charles ... hvprs vegna
gat ég ekki skilið þetta? Hvers
vegna get ég jafnvel ekki skilið
það núna? Manstu, hvað það er
í rauninni orðið langt síðan við
höfum rætt saman í trúnaði?" Og
svo brá fyrir ásökun i röddinni.
„Jafnvel nú er eins og þú getir
ekki talað við mig í trúnaði...“
Bjarminn á loftinu breytti um lit
varð rauöari og síðan fjólublár
við jaðrana. Hann sagöi ekki neitt.
Þorði ekki að segja neitt.
„Þama sérðu ... enn einu sinni
verður mér þetta á“, sagði hún
eilítið hærra. „Mér veröur þaö
alltaf á að ásaka þig. Ég viður-
kenni fúslega, að ég hef aldrei
reynt að gera mér grein fyrir því
í alvöru, hvernig ég væri sjálf.
Og faðir minn eyðilagði mig í
uppvexti mínum með dekri og eft-
irlæti. En þegar ég hef legið hérna
ein í rekkjunni, nótt eftir nótt...
og sér í lagi í nótt er 1/eið...“
Hún hreyfði sig skyndilega í rekkj
unni. „Hvað hefur gerzt, Charles?
Hvaö er það eiginlega, sem gerzt
hefur?"
Enn einu sinni bauðst honum
tlækifærið til að segja henni allt
af létta, enn einu sinni brast hann
hug til þess. Það var líka um sein-
an. Hann hafði skuldbundið sig
með þvi að svara atíotum hennar.
„Og þú hefur verið svo gerólík-
ur sjálfum þér í allan dag, vinur
minn“, hélt hún áfram. „Fyrir
kvöldverðinn . .. við kvöldverðar-
borðið ... eins nú, í hvílunni við
hlið mér ...“
Hann hafði hvorki þrek eða löng
un til að rjúfa þessa draumkenndu
vöku, þar sem hann lá við-hljið
henni og heyrði mjúkt og hreim-
þýtt hvísl hennar í eyrum sér.
„Og samt ekki ólíkur sjálfum
þér í rauninni. Þaö væri' ef til
vill réttara að segja, að þú værir
mun líkari því, sem þú varst, en
nokkru sinni fyrr um langt skeið
... „Hún greip fram í fvrir sjálfri
sér. „Hvernig á ég að átta mig
á þessu? í nótt til dæmis hefurðu
verið eins og þú varst... fyrst
þegar við kynntumst. Hvernig verð
ur þetta skýrt, segðu mér það?“
En hann gat ekki skýrt það,
ekki einu sinni gert tilraun til
þess. Allt, sem hann vissi þessa
stundina, allt, sem hann hirti um
að vita, var það, að honum leið
undursamlega vei, að hún hafði ver
ið honum undursamlega góð og að
hann unni henni. Hann gat ekki
skýrt þaö að heldur, og langaði
ekki til þess, tilfinningin var hon-
um nóg i sjálfri sér.
„Charles ...“
„Já, ástin mín?“
Það varð drykklöng þögn, ein-
ungis rofin af hröðum, heitum
andardrætti.
Svo hvíslaði hún: „Charles ...
hefurðu nokkra hugmynd um hvað
það er langt síðan ... ?‘‘
„Langt síðan?“
„Aö þú hefur kallað mig .. J
ástina þína?“
„Nei,“ svaraði hann hreinskilnis
lega. „Það hef ég ekki minnstu
hugmynd um“.
„Ég hef alltaf álitið, aö það
héldi aftur af þér, að þú vissir,
að slíkt orðalag væri ekki..Hún
þagnaði enn, virtist vera að reyna
,að koma orðum að því, sem hún
vildi segja. „Ég hef oft spurt
sjálfa mig, Iivort þú héldir, að
mér félli það ekki, vegna þess að
enginn, sem við umgöngumst
héma, tekur sér slíkt orðalag* í
munn?“
Enn einu sinni stóð hann and-
spænis því, sem hann gat ekki vit-
að og því ekki tekið afstöðu til.
„Það er ef til vill orsökin", sagði
hann. „Þú hefur rétt að mæla ...
það er sennilega orsökin".
„Hvað þetta getur allt verið
kjánalegt, Charles, þegar maður
fer að kryfja þaö til mergjar..
Hún færði sig nær honum, heitur
og nakinn líkami hennar lagðist
að honum, og allt í einu brá gömlu
glettninni fyrir í rödd hennar.
„Ókstu í hestvagni í New York
í þétta skiptið?“ spuröi hún.
„Ókstu í hestvagni um garðinn og
hvíslaðir því að stúlku, að þú elsk
aðir hana og bauðst henni svo í
leikhús á eftir að sjá sjónleik, sem
heitir „Bjalla, bók og kerti? Gerð-
Umsögn: Þær eru sígildar, í ætt
við Slgurbjöm Sveinsson og H. C.
Andersen ... hér em eingöngu góö
fræ ... bfkin er okkur öllum hoil
...góð jólagjöf bami.
Kristján frá Djúpalæk
í Vm AkureyrL
BÓKAÚTGÁFAN RÖKKUR
——i ■ i ■■■■ "■ tsmms!*.
nmiiumfn
• Vestfirðingar NorðlendL.gar
og Austfirðinga: heima og
heiman! Fylgizt með í
.ISLENDINGI - ÍSAFOLD“
I* Askrift kostar aðeins 300 kr.
Askriftarsíminn er 96-21500.
BLAÐ FYRIR VESTFIRÐl
NORÐUR- OG AUSTURLAND,
Svissnesk úr.
Þórðlir Kristófersson úrsm.
Saia og viðgerðaþjónusta
Hrísateig 14 (Hornið við Sundlaugaveg.)
Sfmi 83616 Pósthólf 558 • Reykjavík.
ekki guðir, ef hægt er að
Bragð okkar hefur farið út um þúfur,
við getum ekki annað gert nú en berjast.
Waz-donar, áfram!