Alþýðublaðið - 04.01.1966, Blaðsíða 6

GLUGGINN
Wachtel og eldflaugar Hitlers
HINN 28. júlí 1943 kom þessi
tilkynning frá aðalstöðvum enska
flugflotans til orrustuflugvél-
anna, sem voru yfir Ermarsundi:
Flugvél af gerðinni HE-111, sem
flýgur á leiðinni Westfalen-Shein-
land-Brabant-Limburg á að skjóta
niður. Nokkrum mínútum seinna
tók flugstjórihn á HE-111 á móti
símskeyti frá aðalstöðvunum í
Wachel ofursti.
París: Koller hershöfðingi vill
tala strax við Wachtel ofursta. —
Flugvélin breytti strax um átt og
lenti hálftíma seinna á Le Bour-
get flugvellinum í París. Wach-
tel ofursti flýtti sér til Luxem-
borgarballarinnar til móts við
hershöfífingjann. Koller rétti hon-
um pappírshlað: Þessa fyrirskip-
un höfum við heyrt í gegn-
um hlustunarmiðstöð okkar og gát
um lesið úr leyniletnnu.
Á þertsuin tíma var Wachtel of-
ursti sá maður, sem Englendingar
. leituðu mest að. Enska frétta-
þjónustan hafði komizt að því með
aðstoð franskra fulltrúa, að Max
Wachtel var sá maður, sem átti
að setja af stað hið leynilega vopn
Þjóðverja, þegar Hitler gæfi hon-
um duhnálsorðið .Pultenkammer.’
Þennan mann varð að finna og
þess vegna leituðu Englendingar
hans víða um Evrópu, alveg til
stríðsloka. En Wachtel slapp allt
af. Og þýzka herstjórnin hafði
gefið eftirfarandi skipun: Wach-
tel ofursti má vera í hvaða ein-
kemiisbúningi, sem hann vill. —
Hann má ganga borgaralega klædd
ur, ak? með fölskum númerum
á bílnum og breyta nafni sínu.
Enginn þýzkur liðsforingi má
heimsæ<ja hann einkennisklædd-
ur.
Nokkrum dögum eftir að Wach-
tel lenti í París hvarf hann og
varð að Martin Wolf ofursta, sem
hafði skegg og síða barta og
dvaldist í Merlement í Norður-
FrakkJandi. Það landsvæði lögðu
bandarískar sprengjuflugvélar
nokkru síðar í rústir og Englend-
ingar sendu út tilkynningu um,
að Martin Wolf hafi farizt. Þeir
vissu ekki, að daginn fyrir árás-
ina hafði hann breytzt í Michael
Wagner ofursta, sem hafði aðal-
stöðvar á allt öðrum stað.
En öll þessi fyrirhöfn til að
ná einum manni var aðeins liður
í því að fá vitneskju um hið
leynda vopn Hitlers. Enskir,
pólskir, danskir, þýzkir og fransk-
ir njósnarar reyndu að komast að,
hvað það væri, sem Hitler lumaði
á, en yfir því var haldið mikilli
leynd.
í bók eftir David Irving, sem
nýlega var gefin út í Þýzkalandi,
er sagt frá þessari baráttu, sem
byrjaði á jólakvöld 1942, þegar
fyrstu eldflauginni var skotið frá
Peenemiinde við Eystrasalt. Tólf
þúsundir manna unnu, við það, og
átta þúsund þeirra, þar á meðal
margir útlendingar, unnu að því
að jendurbæta og ljúka við að
smíða A—4 en það var þýzka leyni
orðið fyrir vopnið.
Tveir njósnarar frá Luxemborg
voru meðal þeirra, sem unnu í
Peenemiinde og þeir gáfu brezku
fréttaþjónustunni upplýsingar.
Þeir dóu aðfaranótt 18. ágúst 1943,
ekki fyrir kúlu frá Þjóðverjum,
þeir urðu fyrir sprengjuárás frá
Englendingum, sem var varpað
niður samkvæmt þeirra eigin á-
bendingum. Þá nótt létust 733
aðrir, þar á meðal 178 þýzkir vís-
indamenn. Um 500 stórar
sprengjuflugvélar með um 4000
mönnum gerðu árásina. Áður en
þeir lögðu af stað, fengu þeir
þessar fyrirskipanir: Við vitum,
að Þjóðverjar eru að smíða eld-
flaugarvopn í Penemiinde. Og ef
þessi tilraunastöð ekki verður
eyðilögð í þessari einu árás, mun-
uð þið fá skipanir nótt eftir nótt
um að gera árásir á hana, þar til
hún eyðileggst.
Mörgum vikum áður höfðu Eng-
Iendingar notað Peenemunde sem
aðflugsstað til þess að ráðast á
Berlín, og margar nætur höfðu
þýzku vísindamennirnir orðið að
fara í loftvarnarbyrgi vegna flug-
vélanna. Þessa nótt var einnig á-
ætlað að ráðast á Berlín og átta
Moskító-flugvélar voru sendar á
undan til þess að gera gerviárás.
Kl. 22 fór flugflotinn frá Englandi
og flaug yfir Danmörku í átt til
Berlínar í 2000 metra hæð. Þjóð-
verjar fengu grun um, að Eng-
lendingar ætluðu að ráðast á Ber-
lín, en ofursti Kammhuber, sem
átti að gefa fyrirskipanir um
vörn, hrópaði og hrópaði í símann
sinn, en hann var úr sambandi.
Hann vis i aldrei hvers vegna, en
eftir stríðið kom í Ijós, að tveir
Þjóðverjar í aðalstöðvum hans
voru í ensku fréttaþjónustunni.
Og á meðan ofurstinn reyndi að
kalla í símann sinn, flugu átta
Moskító-flugvélar yfir Danmörku
og köstuðu niður miklu af stál-
þynnum til þess að villa fyrir
þýzkum njósnastöðvum. Og kl.
23,42 voru vélarnar yfir Berlín. En
þar voru aðeins átta vélar, hinar
voru yfir Penemunde. 203 þýzkar
orrustuflugvélar voru sendar á
loft yfir Berlín til varnar, því að
Þjóðverjar héldu, að ensku vél-
arnar væru miklu fleiri. Þess
Farseðlar seldir á mánudag.
Mynd frá Peenemiinde 1943
vegna skutu Þjóðverjarnir sínar
eigin vélar niður í þeirri trú, að
þær væru enskar. Á meðan voru
I 500 enskar sprengjuflugvélar yfir
| Penemúnde 200 km. frá Berlín. —
i
! Nokkrir hinna þýzku orrustuflug-
manna uppgötvuðu skyndilega,
| hvernig ráðagerðin var og flugu til
Peenemúnde, þegar árásin var að
Neðanjarðarverksmlðja, þar sem leynivopnin voru framleidd.
£ 4. jan. 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
enda og skutu niður 42 eriskar vél-
ar.
Sprengjuárásin í Peenemúnde
seinkaði smíði hins leynilega
vopns Hitlers að minnsta kosti um
hálft ár. A—4 var flutt til Blizna
í Póllandi og framleiðsla ýmissa
hluta flaugarinnar fór fram í
ýmsum borgum Þýzkalands. Eng
lendingar voru enn ekki vissir um,
hvað Þjóðverjar væru að smíða,
en í lok ágúst 1943 fékk London
fyrstu myndirnar af flaki þýzkrar
loftsprengju. Um sama leyti sagði
þýzkur liðsforingi enskum njósn-
urum frá því, að Þjóðverjar væru
að vinna að tveimur leyniviðfangs-
efnum, eldflauginni A—4 og fljúg-
andi sprengjunni Phi-7. En seinna
kom í ljós, að leynivopnið var Fi-
107.
Og á meðan Englendingar söfn-
uðu upplýsingum, söfnuðu SS-
sveitirnar saman sextán þúsund
nauðungarverkamönnum, sem
byggðu stærstu neðanjarðarverk-
smiðju í heimi undir fjallinu
Kohnstein í Harzen. Þar voru
byggð tvö breið, tveggja kílómetra
löng jarðgöng í kílómetra fjar-
lægð hvort frá öðru og sameinuð
með 46 þvergöngum. Þarna var
unnið að þeim vopnum, sem áttu
að vinna stríðið: Tólf þúsund A-4
flaugar, að verðmæti 480 milljón
mörk. En fyrstu tilraunir með
vopnin tókust ekki vel.
Svo sex dögum eftir innrásina
6. júní 1944 voru tíu fyrstu loft-
sprengjurnar sendar á London. —
Þær voru sendar frá skotpalli, sem
Wachtel ofursti hafði komið upp
á sex sólarhringum. Hann fékk
lykilorðið „Pulterkammer” frá
Hitler einmitt á innrásardeginuin.
Fjórar sprengjur féllu til jarðar
strax eftir að þeim hafði verið
skotið upp, tvær féllu niður í Erm-
arsund, en þrjár féllu í Suður-
Englandi. Ein sprengjan hitti
London, en langt frá Tower Brid-
ge, þar sem henni var ætlað að
lenda. Áður en stríðinu lauk, höfðu
þó 2419 af sprengjum Wachtels
hitt London og valdið dauða 6000
manna. Seinna varð borgin svo
fyrir árás 517 V-2 eldflauga, sem
ollu dauða 2700 manna. Englend-
ingar reyndu mjög að finna út,
hvernig sprengjunum var fjar-
stýrt. Ef hægt væri að finna lyk-
ilorðið væri ef til vill hægt að
breyta stefnu þeirra. Þegar Rússar
tóku Blizna í Póllandi, báðu Bret-
ar um leyfi til þess -að rannsaka
tilraunasvæði Þjóðverja þar. En
það leyfi íékkst fyrst meö samri-
ingum beint milli Churchills og
Stalins. Og fljótlega kom í ljós,
að Þjóðverjar notuðu alkohol sem
brennsluefni. Þýzkur varðmaður
hafði sagt Þjóðverjum nokkrum
frá því, að úr brennsluefni flaug-
anna mætti fá dágóðan drykk. En
leifar flauganna voru gjörsamlega
horfnar.
Það voru SS-menn Himmlers,
sem stýrðu eldflaugaárásunum.
Himmler hafði tekið að sér stjórn
á vopninu V-2, þegar prófessor
Werner von Braun neitaði að
ganga í SS. Nokkrum dögum síðar
Framhald á 15. síffu