Alþýðublaðið - 02.03.1966, Qupperneq 13

$ÆJÁRB!
O-- -Síml 50184.
Eru Svíarnir '
svona?
(Svenska Bilder)
■Sprengihlægileg og mjög sér.-
■stæð ný sænsk gamanmynd, þar
■sem Svíar hæðast að sjálfum sér.-
Myndin hefur hlotið mjög góðar
viðlökur á Norðurlöndum.
Hans Alfredson
Birgitta Andersson
Monica Zetterlund
Lars Ekborg
Georg Rydeherg
og um 80 aðrir þekktir sænskir
leikarar.
Sýnd kl. 7 og 9.
Vitskert verötd
Heimsfræg amerísk gamanmynd í
litum, í myndinni koma fram um
50 heimsfrægar stjörnur.
íslenzkur texti.
Sýnd kl. 9.
4 _
SKIPAUTGCRÐ KIKiSlNSj
SkjaldbreiS
ifer vestur um land til Akureyr.
=ar 4. þ.m.
Vörumóttaka á miðvikudag t’íT
Bolungarvíkur og áætlunarhafna
við Húnaflóa og Skagafjörð, Ól-
afsfjarðar og Dalvíkur.
Farseðlar seldir á fimmtudag.;
SVB.s. Esja
fer vestur um land í hringferð
8. þ.m.
Vörumóttaka á föstudag til'
Patreksfjarðar, Sveinseyrar,
Bíldudals, Þingeyrar, Flateyrar,,
Suðureyrar, ísafjarðar, Siglu--
fjarðar og Akureyrar.
Farseðlar seldir á mánudag.
Auglýsinpsíminn 14906
og aðrir sannir læknar höfðu
trúað á neyddi hana til Iþess.
— RicQiard ég Lhef sprautuefn,
ið, sem Hugo notaði. . .. Ég
fékk iþað ihjá Lauru. Hérna eru
sprauturnar. Þú getur látið ein
hvern góðan efnafræðing líta
á þær.
Hún tók þær upp úr vasa sín
um og rétti honum.
IHann tók við þeim orðalaust.
Það fór hrollur um hana því
hún fann hve mjóu lia'fði munað
að hún þegði og hve auðséð
var að hann var sannfærður
um að hún myndi aldrei hafa
gert annað en það sem liún
hafði gert.
B'íiiinn nam staðar fvrir ut
an heimili hans og hann opn-
aði dyrnar.
— Farðu beint inn og út-
skýrðu þetta fyrir pabba, sagði
hann. — Ég kem eins fljótt
og ég ffrekast get.
IHún gekk upp garðstíginn
og híún vissi að ‘hann hafði á
réttu að standa. Henni stóð
engin önn.ur leið opin.
'Henni fannst hún tóm og
allslaus, hún átti ekki einu
sinni sjálfstæða hugsun til.
Hún myndi finna til síðar en
nú fann hún ekkert.
Það logaði á lampa fyrir of-
an útidvrnar og látúnsplatan
var gljá'faegð. Hundur hóf að
gelta og hún rankaði við sér
og hringdi á dyrahjöllunni.
Gluggatjöldin voru dregin
fyrir og það var kveikl á les-
lampanum við stól gamla læknis
ins en áð öðru leyti var allt
éins og þáð hafði verið síðast
þegar hún loom., Gamli hundur
inn svaf við fætur læknisins og
eldurinn logaði glatt. Ailt her
bergið andaði frá sér friði og
ró.
— Það er ekki til neins að
hafa 'áhyggjur, sagði læknirinn
meðan Jem hellti te í bollann
hans. — Við verðum að bíða
þangað til við heyrum frá Ric-
hard. Han,n segir okkur hvernig
frú Caller hefur það og hvað
Pendleton álftur. Og lyfjafræð-
ingarnir segja ökkur hvaða efni
er í sprautunum. Það gæti svo
sem verið eimað vatn. Á stað
eins og Vinnery sem rekinn er
af móðursjúkri konu og mannað
ur viðvaningum ýkja menn, allt.
Án efa hefur eitthvað gengið á
en það er ekki þar með sagt
að það sé igl'æpsamlegt.
Venjulega þegar manni er
sagt að hafa ekki á'hyggjur
versna þær um helming en
þegar Pennycui’k læknir sagði
þétta við Jem, skildi hún að
það var til einskis að hafa á-
hyggjur og hún fann að hún gat
beðið róleg þangað til hún
vissi allan sannleikann. 'Hún
40
hafði sagt honum sVo til allt
um Dolly, um Dean .. . jafn
vel fóá hinni óhamingjusömu
ást Douise Hurn lá Hugo. Það
eina sem 'hún hafði ekki sagt
ihonum Voru orð frú Reed um
að það ’hefði verið Hugo sem
‘hafði peningana af ungtfrú
Pennycuik. Það gat verið að
ffrúi Reed hetfði aðeins sagfc
það til að liræða hana Hún
gat ekki fengið sig til að Ibæta
ofan 'á þær safcir sem þegar
höfðu hlaðist á Hugo.
Ef hann hefði nú ekkérfc igert
við frú Caller? Hvað þá’ Sam-
vizkan ihafði hana á valdi sínu
og 'samvizkuhitið greip hana.
Leyfðist henni að sleppa honum
og 'Louise Hurn og frú Reed til
að þau gætu þar haldið áfram
að hafa gamalt fólk að féþúfu?
Hiún reyndi að ýta hugsununum
frá sér. Hún gat ekki horfzt í
augu við þetta fyrr en hún
vissi sannleikann um frú Call-
er.
— Ég vona þín vegna, sagði
Pennyeuik læknir blíðlega, — að
Drammodk læknir verði sýknað
ur af öllum ákærum um að hann
Siafi hagað sér glæpsamlega.
— Mín vegna 'hún hristi höf-
uðið ákaft. — Nei ekki min
vegna. (Hans vegna. Því hann
hetfði getað orðið mikiil lækn-
ir.
Hann ansaði þessu engu en
sa'gði eftir augnahlifc. — Ég
held að þú ættir ekki að fara
aftur til Vinnery vina min.
Hún hristi höfuðið aftur. —
Þvtí miður neyðist ég vist til
þess.
IÞað væri svo dásamlegt að
vera hérna hjá Richard og föð-
ur hans að hún þorði ekki að
'hætta á það. Þá yrði framtíðin
án þeirra enn erfiðari en nú.
— Við sjáum nú til sagði
hann hugsandi. — Kanntu að
tefla?
— Dálítið, sagði hún. — Ég
téfldi stundum við pabha.
— Það róar okkur, sagði
hann. — Edith tekur bollana og
við teflum rneðan við bíðum
eftir Riebard.
— Ég held að þetta verði í
lagi, sagði Pendleton og kink-
aði hughreystandi kolli til Ric
hards. — Lytfjafræðingarnir
seg'ja að þetta sé meira töfra
meðalið sem hann hefur blandað
saman í sprauturnar. Hormón-
ar, vlítamín og eitthvað ■ efni sem
þeir þek'kja. ekki. Ég skil hváð
hann ætlaðist fyrir en maðurinn
hlýtur að hafa verið vitskertur
að nlöta það án meiri reynslu.
Glæpsamlega vitskertur.
— En hvað segirðu um þessa
tfurðulegu uppyngingu frú Call-
er? spurði Riehard. — Hún
hefur yngst, hún er
hætt að vera kölkuð og mun
styrkari en fyrr.
— Ég get ekkert um hað sagt
fyrr en é'g hef rannsakað málið
nánar. (Hormónarnir og vítamín
in hafa sjálfsagt háft einhver
áhrif .... en ég geri samt ráð
fyrir að það sé þetta óþekkta
efni sem hefur gert gæfumun
inn. Nokkurskonar lífsdrykkur.
Ég held að á endanum hefði
hún skyndilega hrörnað og
Hún hefði blátt áfram fallið
saman og dáið. Við vitum samt
nóg til að 'hjálpa henni núna
án þessara bannsettra sprautna.
Hann fór að tala um allkyns
'læknisfræðileg efni og Riebard
hlustaði um stund og reis svo
á fætur. — Ég skil hana hérna
éftir, sagði hann. — Láttu mig
vita hvernig gen'gur. Ég ætlai
að stoppa frekari aðgerðir af
hálfu Drammocks læknis ...
og að ég vona Louise Hurn.
— Læknaráðið sér um a9
Drammock hafist ekki frekar
að, sagði Pendleton alvariegur.
— Er hann annars stunginn af?
Eftir þvi sem gamla konan sog
ir er 'hann vitlaus .... ég er
hræddur um að hún hafi sett
allt «itt traust á þig. Þú verS
ur að heimsækja 'hana atf ög
til í næstu viku meðan hún er
að jafna sig.
— Sfcóllinn sj'áltfur, RiÓhard
hristi hötfuðið þreytulega. — Ég
skal Wta inn daglega ef þú held
ur að ég verði að gera það.
Gerðu þáð fyrir mig í staðimt
að láta efcki þennan ástralska
son hennar gera hana órólega.
— Heldurðu að þú þurtfir að
kenna mér mitt fag læknir?
spurði Pendleton vingjarnlega.
— Láttu ekki svona.
Riehard kvaddi oig fór.
Pendleton fór aftur inn á
deildina og sagði við Lake hjúkr
unarkonu meðan hún gekk við
Ihlið hans að herbergi irú Call
er: — Ég öfunda ekki fólkið I
Vinnery. Pennycuik var að fara
og hann líktist hefndarenglin-
um. Það er furðulegt hve
hættulegur hann virðist vera
meðan þessi hláu augu hans
skjóta neistum og hann herpir
saman k'jálkana.
— Ég vona að hann sýni þeipi
í tvo heima, sagðt Lake hjúkr-
unarkoiia en bllá augu hennar
gátu einnig sfcotið neistum á
stundum. — Mig langar mest
tiL að steikja þau í oWu.
— Þú ferð ekki áftur þang-
að, sagði Richard ákveðinn. —■
Ef gömlu konurnar hafa vit á
þvi að fara allar á morgun geta
þær gert það án þinnar aðstoð
ar. Og horgi þær ekki reikning
ána áður en þær fara getur
Hurn lögsótt þær þó ég efist
um að húm þori það. Ég er að
tfara þangað og ef þú álítur það
nauðsynlegt skal ég Mta á ung
tfrú Hurn og hatfi Drammock gef
ið henni of stóran skammt af
svefnlytfi eða því sem hann gaf
ihenni skal ég láta flytja hana á
sjúkrahús. Þó held ég að hún
þarfnist ’frekar sálfræðings en
læknis. Og hvað ræflinum henni
Lauru Devon viðkemur ....
— Richard, sagði faðir hans,.
— þú er farinn að röfla.
— Fyrirgefðu pabbi en ég
ætla að láta loka þessu húsi þó
það sé það Síðasta sem ég geri
ög Jem verður hér.
Editih kom inn í herbergið.
— Atfsakið herra, sagði hún við
gamla Pennycuik, — en hr.
Mason er hér og hann bað
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 2. marz 1966 13