Alþýðublaðið - 10.03.1966, Blaðsíða 16

i
Ég hef nú aldrei reynt
að taka ljósmyndir, en ósköp
vorkenni ég nágranna mín-
um, sem er ófor'betranlegur
áhugaljósmyndari og eltir
Ihvern einasta árekstur til
þess að reyna að selja blöð
' unum. Þrátt fyrir eljusem-
ina hefur honum enn ekki
tekizt að taka mynd af kerl
ingunni sinni — með lok-
! aðan munn....
Kvenleg fegurð verður tiL
j í augum gæjanna, segja
t ijótu skvísurnar....
f . 11 ■ ____________________________
I
Mér finnst fræðimennsku
’ Benedikts furðu lítill gaum-
iu- gefinn, því að það er auð-
séð, að fræði hans eru eng-
in handahófsverk. En það
virðist vera klíka liér á landi
með vissan mann í farar-
broddi, sem hefur tekið að
sér einkaleyfi á öllu viti,
og þetta einkaleyfi er orð-
ið að allfúlum einokunar-
bransa og ekki geri ég ráð
fyrir að mitt litla vit verði
hátt metið hjá þessara há-
göfugu vitbræðsluverk-
smiðju þeirra . . .
Tíminn.
VÍSINDIN' efla aila dáð. sagði
Jónas forðum Svo mjög hefur
þessum orðum verið á lofti
haldið, að þau eru vafalaust rétt
mæli. Vísindamenn okkar á öll
um sviðum hafa unnið merki-
legt rannsóknarstarf eins og ti-1
stóð, hvort heldur er við merk
ingar á merkilegum fiskum og
fuglum, eða við sauðfiárkyn-
bætur. Og þá hafa sagnfræðing.
ar heldur ekki legið & líði sínu
við að draga i sarpinn allskonar
upplýsingar, sem stuðla að því
að gera tilveru okkar eins
merkilega og mögulegt er. Má
í rauninni segja að vísindamenn
á öllum sviðum hafi náð merki
legum árangri, hver í sinni
grein, þegar miðað er við þær
aðstæður og erfiðleika sem
þeir eiga við að etja.
Það er til dæmis mikil árátta
lá náttúrufræðingum að merkja
allt sem hönd og tönn á festir.
•Þeir merkja jafnvel ómerkileg-
ustu kvikindi jarðarinnar og
vona .svo að þau gangi einhvers-
staðar aftur, skili merkiau og
þakki fyrir sig. Nú segja kannski
einhverjir að þetta sé ekki ann
að en árans merkileglieit í mönn
unum og þeir geti eins vel hætt
þessu og íarið á vertíð. Ég er
þessu í sjálfu sér sammála, en
þó getur maður ekki annað en
dáðst að þrautseigju þeirra og
vísindalegu áræði.
Þetta kemur vel fram í grein
í Tímanum í gær, þar sem greint
er fdá baráttu fiskifræðinga við
að merkja rækju norður í iHúna-
flóa. IÞað hefur nefnilega komið
í Ijós að rækjulíf stendur með
talsverðum blóma norður þar,
þrátt fyrir skrímslið og óáran,
enda er rækjan ekki annað en
svolítið skrímsli. Manni skilst á
greininni að hér sé verið að
vinna algert brautryðjendastarf,
enda eru aðfarirnar eftir því.
í fyrsta lagi reyna þeir að
merkja rækiuna með því að færa
hana í regnkápu. Þetta er í sjálfu
sér ákaflega fallega hugsað. því
að sjórinn er blautur. eins og allir
vita. Hins vegar virðist í’ækjan
ekki kunna að meta þessa Qiugs-
unarsemi, því hún hefur smokr
að sér úr öllum regnkápum hing
að til.
í öðru lagi reyna þeir að
hnýta slaufu 'á halann á rækj-
unni. Þetta finnst mér beinlín
is hlægilegt, enda getur varla
ólíklegra kviki-ndi með slaufu,
em einmitt rækjuna. Ég veit
ekki livort þeir vonast til að
geta liöfðað til skartgirni rækj
unnar með þessum aðförum,
en það væru mjög óvísindaleg
vinnubrö.gð, meðan ekki hefur
verið sannað að rækjan sé
skartgjörn.
iFjórða aðferðin er sú, að
sprauta litarefni í rækjuna og
gera hana fagurgræna. Það er
enn mjög óvísindalega að far-
ið, þar sem það stríðir gagn
þvi náttúrulögmáli að rækjan
sé ein'hvernveginn öðruvísi á lit

i
ll
inn. Þarna er rækjan fyllilega
sammála baksíðunni, því hún
losar <sig við þann lit á tveim
dögum, sem iVísindamenn hafa
sannað að eigi að endast í sex
mánuði.
Þannig hafa allar aðferðir,
sem liingað til hafa verið reynd
ar til að merkja rækju, farið
hreinlega í vaskinn án þess að
fiskifræðingarnir yrðu nokkru
nær. Þeim er að vísu orðið
ljóst að það muni vera ákaf-
lega erfitt að merkja rækju og
það er í sjálfu sér ekki ólítill
vísindalegur árangur.
En . vel að merkja: Er til
nokkurs að vera að þessu striti,
þegar menntaðir og vandaðir
vísindamenn, eins og Svavar
Gests og Benedikt frá Hofteigi,
eru búnir að kippa grundvell-
inum undan tilveru okkar moð
því að sanna að við séum alls
ekki komnir af norskum konung
um?
Auðvitað hef ég ekki
gleymt brúðkaupsdeginum
okkar.
Þegar ég sagði yður að halda þunga yðar niðri, átti
ég ekki við handaþunga yðar.