Alþýðublaðið - 10.03.1966, Blaðsíða 8

Alþýðublaðið - 10.03.1966, Blaðsíða 8
Renedikt Árnason, leikstjóri, Ingileif S, Haraldsdóttir, Pétur Gunnarsson, Halla Hauksdóttir, Gísli Benediktsson. Pétur Lúðvígsson, Þórhallur Sigurðsson, Katrín Fjeldsted, Jón Örn Marinósson, Gun- illa Skaptadóttir. r. um Herranætur mætavel. Enskar eða amerískar stofukómedíur sem stundum eru valdar til sýningar reynast leikendum miklu erfiðari viðfangs en veita þeim engin sam bærileg tækifæri að njóta sinnar eigin leikgleði í sýningunni; það an af siður var von til þess að leik in og leiftrandi fyndni Oscars Wildes nyti sín að nokkru gagni í meðförum þeirra. Um The Im portance af Being Earnest segir einhversstaðar að aldrei fari hjá þvi að leikurinn veki hlátur; hitt sé vandi leikenda og leikstjórans að rtilla honum í hóf svo að áheyr endur séu ekki úttaugaðir og lémagna menn löngu áður en leikurinn sé allur. Á þetta reyndi nú til engra muna á Herranótt, þó skylt sé að geta þess að henni var virktavel tekið eins og vandi er til. Hitt þarf leik nefnd Menntaskólans að gera upp við sig hvort hún lætur sér nægja að skemmta nemendum skólans og vandamönnum þeirra — eða hvort hún ætlar sér meiri hlut í leiklistarlífi bæjarins. Það verð ur aldrei með verkefnavali sem gerir kröfu til fullkominna at- vinnumanna til að njóta sín með nokkrum rétti. Af leikendum að þessu sinni er einkum að geta Þórhalls Sigurðs sonar, sem áður hefur vakið at- hygli á Herranótt; hann lék Al- gernon Moncrieff með æði-mikilli en ótaminni kimni. Pétur Lúðvíks son lék John Worthing, kumpán hans í kvennamálum, og stóð sig einnig allvel; en elskurnar þeirra, Gunilla Skaptason og Halla Hauks dóttir, voru æðimiklu þvingaðri á sviðinu. Ingileif Haraldsdóttir var Lady Braeknell, Jón Örn Marinós son Chasuble prestur, Katrín Fjeld sted Prism kennslukona; af þess um þótti mér Katrín ná mestum svip á sitt hlutverk. Hún kom nátt úrlega fyrir á sviðinu; hinum virt- ist báðum uppálagt að reigja sig og pata, líklega til að sýna að þau væru nú virkilega svo göm ul sem á grönum mætti sjá. Slíkir tilburðir/ geta vakið hlátur, en full-einfaldur er þessi leikstjórn armáti, jafnvel þó unglingar eigi í hlut. Þá eru ónefndir Pétur Gunnarsson og Gísli Benediktsson sem léku þjónana tvo, Lane og Merriman, og var það tíðinda- laust. Bjarni Guðmundsson hefur þýtt leikinn og heyrðist mér þýðing hans einkar lipurleg. En leikur inn er sem kunnugt er svo fynd inn að nafn hans verður ekki einu sinni lagt út á önnur mál. Leik tjöld Björns Björnssonar eru lag legt verk. — Ó.J. SJgurður Ó. P SÁLARFR Ég fæ ekki betur séð en sál arfræðin sé heldur en ekki að gera rúmrusk hjá .ýmsum rit höfundum dagblaðanna í Reykjavík, á þessum síðustu og verstu tímum. Skrif þeirra, sumra hverra, eru orðin svo hásálfræðileg, að mann setur liljóðan gagn- vart slíkri hyldýpis vizku. Hinsvegar er sálarfræðiþekk ing þessara liöfunda óneitan lega dálítið þröng, svo það 'hvúrflaj' að manni; að þeir séu ögn farnir að ryðga í pen- suminu. Það kemur sem sé í ljós, að þessir ágætu rithöf undar virðast ekki þekkja nema eitt sálarfræðilegt hug tak. En það virðist ekki koma að sök. Þeir nota það bara þeim mun meira. Þetta hugtak er minnimáttarkennd. Undir þessa einkennilegu tegund af minnimáttarkánnd flokka þessir sérstæðu sálsýk isfræðingar allar þær mannleg ar hugsanir, sem þeim þóknast að láta sér ekki geðjast að Enda er nú svo komið að venju legur maður má Iivorki æmta né skræmta á prenti, eða í út .wvvwwvwwwvwwvvwvwwvw á kerra íótt Menntaskólans 1966: $UNBURY eða THE IMPORT- ÁNCE OF BEING EARNEST. Gamanleikur í þremur þáttum l eftir Oscar Wilde. Þýðandi: Bjarni Guðmundsson Leiktjöld: Björn Björnsson Leikstjóri: Benedikt Árnason Hætt er við að það hafi verið misráðið af leiknefnd Menntaskól ans í Rcykjavík að flytja sig með Hejrranctt sína í Þjóðleikhúsið, Það er of mikið á leikendur lagt að leika á svo stóru sviði, fyrir svo stóru hú.i, enda virtist leik ur þeirra óvenju þvingaður í þetta skipti, þokki leiksins með minnsta móti á Herranótt. Benedikt leik- stjóri Árnason hefur átt óvenju lega erfitt verkefni við að fást, en viðvaningssvipur sýningarinn ar var líka óvenju einráður þessu sinni, ankannabragur með mesta móti á fasi og framgöngu lcik enda og framsögn einatt öldungis ófullnægjandi; þrásinnis náði ræða þeirra alls ekki niður í salinn. Einfalt svið og ytri búnaður hæfa slíkum sýningum bezt og leyfa þeim líka að njóta sín til mestrar fullnustu; sjálf- sagt væri æskilegast að leiksýn ingar Mennta,‘kólans gætu farið fram innan hans eigin veggja. Slík væri að vísu frágangssök í núverandi húsnæði skólans hvað sem síðar verður. En það er leið inlegt afspurnar að ekki skuli lengur unnt að rýma til fyrir Herranótt í Iðnó þar sem hún hefur átt inni í meira en fjöru tíu ár, allan þann tíma vinsæll og velmetinn þáttur í leiklistar- lífi bæjarins. Að þessu sinni var viðfangsefni einnig valið af óvenju lítilli fyrir hyggju. Klassískir gleðileikir hafa til þessa gefizt íangbezt á Herra nótt, djp hér sem þeir sjást ekkí ellegarj verður hún fyrir vikið vel komimj þáttur leiklistarlífsins; einnig'í mætti ætla að gömlu ís- lenzku? leikritin, sjálf skólaleikir i upphafi, mundu hæfa leikend- Katrín Fjeldsted, Pétur Lúð ríksson og Örn Marinósson. 8 10. marz 1966 - ALþÝÐUBLAÐIÐ

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.