Alþýðublaðið - 26.03.1966, Page 16

FUGLINN FUUG FJAÐRALAUS
Síðan flýgur hann (Filippus
(jrins) (eftir þVí sem liann
•'liefur tíma til, en hann mun
■ tæplega hafa flogið mikið leng
wr en suður yfir Surt í þetta
•skiptió, því að hann þurfti að
setjast niður og semja ræð-
una, sem hann þarf að halda
á hlaðamannafundinum, sem
Iiann verður að halda í Lond
©n í dag.
Vísir.
vJVIEV — menningarsamtök eðli
tlegra yngiskvenna — ályktar
-að banna beri sölu á kóla-
tírykkjum og telur þá aðflutta
4Bpillingu. Hins vegar ber að
-■teyfa sölu á límonaði. enda
var það til í gamla daga . . .
„FUGLIN'N flaug fjaðralaus
segir í vísunni. En nú er
fuglinn bara frat. í Vísi er
nefnilega sagt að Filipus hafa
flogið liöfuðfatalaus og talið til
frækilegri afreka. Ennfremur ætl
aði hann, að sögn blaðsins að
fljúga vél sinni sjálfur, skoða
Surtsey og semja ræðu, milli þess
sem hann hagræðir stjórnvölum
hinnar konunglegu þotu. Allt án
þess að hafa svo mikið sem eina
alpahúfu á höfðinu. Hitt er svo
hulin ráðgáta, hvernig hann ætl
ar að taka ofan fyrir sinni lieitt
elskuðu Betu, drottningu í Eng
landi, þegar hann loksins kem
ur heim eftir að hafa verið á
stefnulausu flandri um heiminn
í guð má vita hvað langan tíma.
Kannski kyssir hann hana bara
á kinnina og lætur þar við
sitja.
Blaðamenn, sem viðstaddir
voru komu hinnar konungiegu há
tignar, segja að hann hafi glott
til þeirra út í annað munnvik-
ið, minnugur þeirra ófara. sem
þeir fóru fyrir honum, síðast þeg
ar hann flaug hér um garð.
Annars hefur gengið mikið á
fyrir þjóðhöfðingjum út um
heim þessa síðustu daga. Forset-
inn okkar nauðHnti suður í
Kananslandi og dönsk blöð
segja að Margrét prinsessa hafi
nauðlent á akri einum í Cliile.
IÞefita er dálítið iskemmtilegt,
því að forsetinn okkar nai'ðienti
líka á akri. Jón á Akri hefur
líklega vitað hvað hann söng,
þegar hann gerði flugvöil við
túngarðinn, til að geta tekið á
móti tignum gestum án þess
að þeír bældu fyrilr honum
slægjuna,
Það er vist að bera I bakka-
fullan lækinn að fara að sjá
vorkomu. Við höfum legið held
ur illa í slíkum spádómum fram
að þessu. ‘Hvað um það. Ætli
farfluglarnir fari ekki að koma
hvað líður? Ekkert skil óg í
fólki, sem ætlar að rifna af
hrifningu, þegar það sér svan.
Satt er að vísu að svanurinn er
allra snotrasti fugl á sundi.
Svona líkastur skemmtisnekkju
með bilaða vél. En þegar liann
er foúinn að brölta upp á land
er eklci sjón að sjá hann Hann
er klunnalegur, vaggar í göngu
lagi, veit ekkert hvernig hann
á að snúa sér í tilverunni og
rekur upp ámátfejgt glaul til
að árétta umkomuleysi sift. Ekk
ert skil ég heldur í fóiki. sem
sí og æ er að dásama bað sem
það kallar svanasöng. Ömurlegri
hljóð fyrirfinnast ekki á ger-
völlu jarðrlki, nema ef vera
skyldi í kirkjukórum yfir höf-
I uð. Og ekki nóg með það. Álft
Ég er hjartanlega sammála
JPétri Sigurðssyni, ritstjóra,
þegar hann skrifaði í Mogg-
•ann nýlega: „Við skulum heita
ú aliar góðar landvættir að
verja okkur fyrir ágangi meiri
•rándýra en við þegar höfum
í landinu . . .“
in er óargadýr og illfygli hið
mesta. Etur t. d. endurnar á
tjörninni út á gaddinn og ætl-
ar allt lifandi að drepa og í
því á hún einmitt sammerkt
við borgarstjómaríhaldið. Ég
igeri það hér með að tillögu
minni, að Sjálfstæðisflokkurjnn
leggi fálkann niður úr skjald
armerki sínu og taki álftarófét-
ið upp í staðinn.
Og nú líður að því að dansk
urinn komi að lækka í okkur
rostann. Landsleikuirinn. sá
eini sem við eigum eftir að
tapa í vetur, verðuir væntanlega
háður snemma í næsta mánuði
og fyrst við töpuðum í Nýborg,
en við leikinn þar batt baksíð
■íin allar sínar vonir, þá er
nákvæmlega enigin von til að
við vinnum sigur í íþróttahöll
inni í Laugardal, nema auðvitað
að einhver góður og sterkur
maður og jafnframt ófyrirleitinn
í ættjarðarást sinni, taki sig
til strax við komu liðsins hing
að og snúi nokkra af beztu
mönnum Dananna úr axlarliðn
um. Kannski er ennþá öruggara
að snúa þá úr hálsliðnum, en
með tilliti til þess að það er
lífshættulegt og getur haft slæm
áhrif á lausn handritamálsins,
leggur baksíðan til að fyrri að
gerðin verði látin nægja.
Ég sem hélt að liann ætlaði
aldrei að fara!
jáí hann var að fara hérna framhjá með bjarndýr á toppnum.