Alþýðublaðið - 15.04.1966, Síða 8
Strax og vorar og hlýnar í iofti, taka
börnin til við útileikina. Hér í opó-
unni birtast nokkrar myndir af
giöðum börnum í leik.
Það var milt og gott veður í
fyrradag, og víða sáust börn við
vorleiki. Inni í Bústaðahverfi hitt
um við þessi börn, sem sjást hér
á myndunum, sum voru í indíána-
leik, sum voru að róla sér. í indí-
ánaleiknum voru þrír indíánar,
tveir strákar og ein telpa, og þrír
aðrir strákar, sem auðvitað voru
að eltai indíáKana. Auð^ekktur
var foringi indíánahópsins, því
hann bar fjaðrir marglitar á höfði
og stórt og mikið tré=pjót. Enda
var hann vígalegur mjög er hann
mundaði spjótið.
Af því að þetta voru ekki alvöru
indíánar þustum við að í miðjum
bardaga alls óhrædd og strax datt
á dúnalogn og allir hættu að berj
ast, þegar við spurðum, hvort við
piættum taka mynd af hetjunum.
— Já, já komið þið strákar. það
á að taka mynd. (Þeir voru að
kalla í fleiri, sem stóðu álengdar,
en þeir hættu sér ekki nær).
— Og hvað heitir svo indíánafor
inginn? Það var sá með marglitu
fjaðrirnar, sem spurður var
— Jón Pétur, kallaður Nonni.
Það voru margir, sem svöruðu.
Þetta voru skemmtileg og ræðin
börn. Litla telpan í hópnum vildi
þó alls ekki segja neitt og virtist
hálfhrædd. svo bróðir hennar hélt
verndandi utan um hana.
— Hún heitir Svava, sagði hann,
hún er systir mín og er tveggja
ára.
— En hvað heitir þú þá?
— Ég heiti Jóhannes Eggerts-
son.
— Hvað ertu gamall?
— Ég er sex ára.
— Og finnst þér ekki gaman
í indíánaleik?
— Jú, það finnst mér.
— Jú okkur finnst öllum gam-
an í indíánaleik, heyrðist frá hin-
um líka.
Á róluvellinum þarna rétt hjá
voru nokkur börn að leik. Tveir
drengir, Ingi Þór og Jóel róluðu
sér svo hratt, að við lá, að rólurn-
ar færu yfir um, að minnsta kosti
virtist það svo, en slíkt getur víst
alis ekki komið fyrir rólur sem
betur fer. Og í næstu rólu við
sat 'tálpuð telpa með lítinn dreng.
— Er þetta bróðir þinn? spurð
um við hana.
— Nei, ég er bara að passa
hann. Hann á heima í sama húsi
°g ég.
— Og finnst honum gaman í
rólu. Er hann ekkert hræddur?
— Já honum finn'-t gaman.
Hann er ekkert hræddur. Ég
sveifla rólunni líka svo hægt til
þess að hann detti ekki.
— Hvað heitið þið?
— Ég heiti Ásrún og hann
heitir Stefán Örn.
— Megum við taka mynd af
ykkur?
— Já, já,
Það var Ásrún sem svaraði.
Stefán Örn sagði ekki neitt, horfði
bara á okkur.
Kannski var hann ekkert allt
of hrifinn af þessari athygli sem
beindist að lionum.
TEXTI:
ANNA BRYNJÚLFSÐÓTTIR
MYNDIR:
JÓHANN VILBERG
Það er spennandi að vera í indíánaleik, það finnst að minnsta kosti drengjununx Jóhannesi, Nonna,
Ástrún og Stefán Örn í rólunni. Þórði, Þorstsxni og Hirti.
S 15. apríl 1966 - ALÞÝÐUBLA&IÐ