Alþýðublaðið - 24.04.1966, Blaðsíða 8

BORGIN OKKAR
Vogaskólinn er stærsti skólinn á landinu en þangað sækja sextán hundruð nemendur fræðslu. Myndin sýnir tvær skólabygging-
ar af þrem, sem á lóðinni eru, síðar er ráðgert að byggja tengiálmu er tengi öll þrjú húsin saman. Einnig á eftir að byggja sér-
iiennslustofur og húsnæði fyrir skólastjóm. Skólastjóri Vógaskólans er Helgi Þorláksson.
um þéttbýlt íbúðarhverfi. Flest
húsin í Vogunum eru einbýlishús
að gerð en fleirbýlishús í reynd,
þar sem víða eru íbúðir í kjöll-
urum eða risi. Niður við sjóinn
standa iðnaðarhús og verkstæði
taka við þar sem íbúðarhúsabyggð
inni sleppir. Neðan Langholtsveg-
ar eru Drekavogur, Sigluvogur,
Hlunnavogur, Njörvasund, Elliða-
vogur, Eikjuvogur, Barðavogur,
Dugguvogur, Suðurvogur. Ofan
við Langholtsveginn eru Skeiðar-
vogur, Ferjuvogur, Karfavogur,
Nökkvavogur, Snekkjuvogur og
Gnoðarvogur.
Gamla Hálogalandshúsið er ekki til prýði nema síður sé. Með tilkomu nýja íþróttahússins vonuðust ýmsir til að þessi gamli
kumbaldi, sem þó hefur gegnt merku hlutverki, yrði rifinn, en sú verður varla raunin, því enn vantar borgina mörg íþrótta-
hús. Nemendur hins nýja Vogaskóla fá leikfimikennslu í þessu húsi. Ástandið í leikfimimálum skólanna í höfuðborginni er þann-
ig, að aðeins helmingur nemenda nýtur lögskipaðrar fimleikakennslu samkvæmt fræðsluskrá.
Þarna er talsvert af húsum, sem
kölluð eru „sænsku húsin,” fleka-
hús flutt inn tilbúin frá Svíþjóð.
Þau munu hafa reynzt allvel, en
urðu flestum fremur dýr, því nær
allir steyptu undir þau kjallara,
en byggðu þau ekki sem einnar
hæðar hús.
Við Gnoðarvog standa fimm
fjölbýlishús, sem Reykjavíkurborg
lét reisa og seldi síðan íbúðirnar
einstaklingum. Gnoðarvogur er
mannflesta gatan af vogunum, en
þar búa 947 manns, næstur í röð-
inni er svo Skeiðarvogur þar sem
búa 467. Fámenni er hins vegar
við Súðavog. Þar býr aðeins einn
maður.
Heimarnir eru byggðir talsvert
síðar en húsin við vogana,
að Gnoðarvogi undanskildum. —
Fjölbýlishúsin við Álfheimana,
einu malbikuðu götuna í hverfinu,
ef frá er skilinn Langholtsveg-
urinn, eru flest byggð á árunum
1956—1958 og svipað gildir um
önnur hús við Ljósheima, Glað-
heima, Goðheima og Sólheima. —
Þarna er að finna nær allar húsa-
gerðir sem hér tíðkast. Þarna eru
þrjú háhýsi sum hver með um
tvö hundruð íbúa eða rúmlega
það. tólf -til fjórtán hæða há hús,
sem gnæfa yfir alla borgina og
þaðan njóta íbúarnir fagurs útsýn-
is. Háhýsin eru umdeild einkum
sýnist þeirra lítil þörf, þar sem
nóg er landrvmið eins og hér
háttar. Er talið heldur ólíklegt að
fleiri slík verði byggð.
Gunnar og Erna hafa búið
þarna ásamt þremur börnum
sínum frá því húsið var byggt.
Þau fluttu inn í íbúð sína í
október 1960, en þá voru flest
húsin í hverfinu fullbyggð, þótt
talsvert skorti enn á að öllum
frágangi sé hvarvetna lokið á
húsum og lóðum.
— Hvernig kunnið þið við
ykkur hérna?
— Alveg ljómandi vel. Við
liöfum hér frábært útsýni í 3
áttir, og sjáum vel vestur yfir
bæinn. Ef við værum þremur
hæðum ofar sæjum við alla leið
til Keflavíkur, en við erum
prýðilega ánægð með þetta eins
og það er.
— Langt í næstu búð?
Nei, það er örstutt fyrir okk-
ur hérna í Heimakjör og Jóns-
kjör, og úti í Álfheimum er
verzlunarhús með verzlunum af
nær öllu tagi.
— Þið eruð ekki meðal
þeirra heppnu, sem fengið hafa
malbikið?
— Nei, hér er ekki ein ein-
asta gatg malbikuð, nema Á'lf-
heimarnir, segir Gunnar, en
við vonumst til eindregið, að
ekki verði meiri dráttur á mal-
bikunarframkvæmdunum, eh
þegar er orðinn. Það átti víst
að malbika eitthvað hér í
fyrrasumar, en það varð ekki úr
því. Og þótt liðin séu sex eða
átta ár síðan þetta hverfi tók
að byggjast, þá er ekki komin
ein einasta gangstétt hér og
þykir víst varla tiltökumál, því
sjálfsagt eru til enn eldri bæj-
arhlutar þar sem ekki er byrj-
að á slíkum framkvæmdum.
— Það er verst með rykið á
sumrin, skýtur frú Erna inn í,
þá er moldrok stundum svo
mikið hér, að ekki er komandi
út á svalir, ef nokkur andvari
er í lofti. Þetta finnst okkur
slæmt, því við höfum stórar
og rúmgóðar svalir mót suðri.
— Eru strætisvagna sam-
göngur ekki góðar við svona
fjölbýlt hverfi?
— Jú, það þarf ekki að
kvarta undan því. Þær eru nú
með ágætum, — við höfum að
minnsta kosti átta ferðir á
klukkutímann.
— Langt á næsta Ieikvöll?
— Nei, hann er hérna
skammt frá og er einkum ætl-
aður minni börnum.
— Kirkja og bókasafn eru í
næsta nágrenni við okkur. X
kirkjunni fer fram mikið fé-
lagsstarf, eri þar eru prestar
þeir séra Árelíus Níelsson og
Sigurður Haukur Guðjónsson.
Æskulýðsstarfsemin, sem þar
fer fram er sérstaklega góðra
gjalda verð, segir Gunnar, og
félögin innan safnaðarins vinna
mikið og gott starf.
Um bókasafnið er ekki nema
gott eitt að segja, sagði Gunn-
ar að lokum, nema hvað það
er byggt þar sem bílskúrarnir
okkar áttu að standa. Endirinn
verður sennilega sá, að ekki
verða byggðir nema fáir bíl-
skúrar fyrir þessar fjörutíu í-
búðir hérna í húsinu, og það
erum við að sjálfsögðu ekki á-
nægð með.
Því má skjóta hér inn í, að
Gunnar starfar um þessar
mundir við akslur á Bæjarleið-
um. Spurðum við hann að lok-
um hvað hann vildi segja um
göturnar í borginni, sem marg-
ir kvarta nú yfir að aldrei hafi
komið verri undan vetri.
— lUalargöturnar hafa lag-
azt svolítið siðastliðinn hálfan
mánuð, eítir að frostið fór úr.
IJn gömlu malbiksgöturnar eru
einstaklega slæmar og sumar
illkeyrandi, og man ég aldrei
til að þær hafi verið svona
á sig komnar fyrr að vorlagi,
sagði Gunnar að lokum.
Háhýsin þrjú sem gnæfa yfir
Voga- og Álfheimahverfi setja
vissulega sinn svip á borgina,
þótt ekki séu allir á eitt sáttir
um ágæti háhýsanna.
Á sjöttu hæð A í Sólheimum
27, sem er tólf hæða hús og
hefur íbúafjölda á við sæmilegt
kauptún úti á landi, hittum við
Gunnar Oddsson viðskiptafræð-
ing og konu hans, Ernu Magn-
úsdóttur.
Frú Erna Ma?núsdóttir og Gunnar R. Dddsson, kunna prýðilega
við sigr, en leiðist rykið á sumrin.
Moldrokið er verst á sumrfn
g 24. apríl 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ