Alþýðublaðið - 27.04.1966, Page 13

Þögnin
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
K.Ó.fiAMd.c.SBÍ.O
IVEarnie
Spennandi og sérstæð ný lit-
mynd, gorð af Alfred Hite.hcock
með Tippi Hedren og Sean Conn
ery.
íslenzkur texti.
Sýnd kl. 5 og 9.
Hækkað verð
Bönnuð innan 16 ára.
SMURT BRAUÐ
Sími 41985
Konungar sólar-
innar.
(Kings of the Sun.)
Stórfengleg og snilldarvel gerö
ný, amerísk stórmynd < IHuro og
Panavison.
Yul Brynner
Sýnd aðeins ki 5.
Bönnuð <nnan 12 ára
sagði hún og kyssti Deborah á
kinnina. — Þakka þér fyrir vina
mín.
Ef til vill var það vegna þess
að hún þurfti að ganga mjög
hratt til að hafa við sonardóttur
sinni, ef til vill var það þving-
andi hitinn. — Alla vega lá við
að liði yfir Alice, þegar hún kom
að markaðstorginu.
Hún reyndi af fremsta megni
að jafna sig meðan Deborah tal-
aði við eldgömlu, hvíthærðu
verkamennina. En skyndilega
fór stórt torgið að hringsnúast
fyrir augum hennar og hún varð
að halda dauðahaldi í hrjúfan
plankann við hlið sér.
Það mátti ekkert koma fyrir
núna. Það yrði of biturt, ef eitt-
hvað yrði til þess að eyðileggja
allt f.vrir henni.
Hún reyndi árangurslaust að
kalla á Deborah. Hendur henn-
ar misstu tak sitt, hana svimaði
— allt hringsnérist hraðar og
hraðar, unz henni sortnaði fyrir
augum og hún sökk í hyldýpið.
26.
Caroline stóð í stóru dagstof-
unni í húsi Georges Prestons og
liorfði reiðilega á Stuart. — Þú
vissir það! sagði hún. — Þú viss-
ir hve veik mamma er!
— Já, viðurkenndi hann. Ég
vissi það.
— Af hverju aðvaraðir þú
okkur ekki?
Stuart hlkaði með svarið. Það
var mjög þýðingarmikið að út-
skýra það þannig fyrir henni að
hún skildi hann.
— Lee, Mary og ég ræddum
það áður en við fórum frá New
York. Okkur kom saman um að
ferð móður þinnar hingað yrði
tilgangslaus, ef þið fengjuð að
vita hvernig í öllu lægi. Stuart
hallaði sér yfir hana og sagði
biðjandi: - Þið hefðuð ekki get-
að leynt áhyggjunum. Borgin og
meðaumkvunin hefðu lýst úr
augum ykkar. Og það hefði ver-
ið voðalegt fyrir hana.
Caroline hörfaði frá honum.
Þú þekkir víst mömmu mína bet-
ur en ég, sagði hún hæðnislega.
— Ég er, jú, aðeins dóttir
hennar.
— Segðu þetta ekki, sagði
hann biðjandi. — ReyndU að
líta skynsamlega á málið.
Hún starði kuldalega á hann.
Sem stendur get ég ekki séð
annað en að móðir mín kom heim
nær dauða en lífi. Hún er fár-
sjúk, Stuart, og þú hefur ekki á-
litið að fjölskylda hennar ætti
rétt á að vita það.
— Ég gat ekki sagt ykkur það
fyrr, mótmælti hann. — Henni
hefði sárnað það svo mjög, ef ég
hefði sagt ykkur það. Caroline,
reyndu að skilja.-------
Augu Caroline leiftruðu af
reiði og hún snérist á hæl og
13
fór inn í svefnherbergið þar sem
læknirinn var að skoða móður
hennar.
27.
Stuart gekk inn í stofuna við
hliðina, en þar sátu Joan og
George þögul og áhyggjufull.
Hann spurði sjálfan sig að því
um hvað þau væru að hugsa —
gömlu konuna eða Deborah?
'Hann gekk til Joan og klapp
aði hughreystandi á hönd hennar
og leit svo 'á eiginmann henn-
ar.
— Get ég gert eitthvað fyrir
ykkur George?
George leit upp og hristi svo
höfuðið. — Nei þakka þér fyr
ir.
-— Hvað varð af Deborah?
spurði Stuart.
— Hún fór inn til sín. Þetta
var mikið áfall fyrir hana. Við
verðum víst að leyfa henni að
vera í friði.
Stuart kinkaði kolli. — Þá
fer ég. En ég kem aftur í kvöld
til að vita, hvernig Alice liður.
Áður en hann yfirgaf húsið
hafði hann skilið að hann varð
einhvern veginn að fá að tala
við Caroline og reyna að út-
skýra allt. En hann vissi líka að
núna stóð Caroline nákvæmlega
á sama um það hvort hún sæi
hann aftur eða ekki.
28.
Aliee Preston var lengi að
jafna sig eftir hjartakastið í
þetta skipti. En um leið og hún
var orðin svo hress að hú.i gæti
setið uppi bað hún um að fá
að tala vði Deborah.
Deboráh kom hikandi inn og
stóð lengi í gættinni. Svo brast
hún í grát og henti sér yfir
Alice.
— Þetta er allt mér að kenna.
kjökraði hún. — Ég átti aldrei
að fara með þig út að ganga.
Alice umvafði hana ástúðlega.
— Svona, svona vina mín sagði
hún hughreystandi. — Þetta var
ekki þér að kenna. Ég átti að
hugsa mig betur um. Hún hló og
bætti svo við. — En þa' er til
fólk sem aldrei lærir af reynsl-
unni og ég er víst ein af þeim.
— Er þér alvara amma?
— Já áreiðanlega. Þú þarft
ekki að ásaka þig hið minnsta.
Ég er bara heimsk gömul kona.
En seztu nú niður og segðu mér
hvað hefur komið fyrir þig sið
an ég lagðist í rúmið.
Unga stúlkan þerraði augu
sín og settist á rúmstokkinn. —
Æ hér skeður aldrei neitf, sagði
hún fyrirlitlega. En augnabliki
síðar kjaftaði á henni hver
tuska og Alice lá á kortdanum
og gleypti í sig hvert orð,
Skömmu síðar þagnaði De-
borali og sagði: — Nú þori ég
ekki að vera lengur. Mamma
segir að ég megi ekki þreyta þig.
— Vertu ekki að hugsa um
það sem mamma þin segir,
hrosti Alice. — Þú læknar mig
frekar en öll lyfin sem lækn-
irinn gefur mér.
Og þannig var það líka. Því
hún vissi með vissu þeear hún
sá framan í Déborah að þær
tvær skildu hvor aðra. Það liði
ekki á löngu áður en Doborah
opnaði hjarta sitt fyrir ömmu
sinni. Alice brosti glaðlega með
sjálfri sér.
StUart Vénable kom oft að
heimsækja hana. Hann var elsku
legur og virtist ánægður en
Alice fann að gleði hans var
uppgerð ein. Hún gat bara ekö
skilið, hvað væri að honum.
'Hún skildi það fyrst þegar
Deborah settist hjá henni rétt
eftir að Stuart var farinn.
— Pinnst þér þetta ekki leið
inlegt líka amma? spurði De-
borah. |
— Hvað er leiðinlegt vin«
mín?
— Þetta með Stuart og Car-
oline. Fyrst voru þau alveg vit
laus hvort í öðru . . .
iPyrst! Nú opnuðust augu Al«
ice. Nú skildi hún hvers vegna
Caroline var svo þreytirteg og
hljóðlát og hvers vegna Stuart
var alls ekkj ahn nsjálfur.
— Hvað er að? spurði húa
Deborah. t
Fermingar-
gjöfin í ár
Gefið menntandi og
þroskandi fermingar-
gjöf-
NYSTROM
Upphleyptu landakortin
og hnettirnir leysa vand
amn við landafræðinám-
ið.
Festingar og leiðarvísir
með hverju korti.
Fást í næstu bókabáð.
Heildsöluhirgðir:
Árni Ólafsson & Co
Suðurlandsbraut 12
sími 37960.
Snittar
ALÞÝÐUBLAOIÐ - 27. apríl 1966 13