Alþýðublaðið - 19.07.1966, Blaðsíða 9

Sautján
Sytten)
Dönsk lltkvifcmynd eftir hlrml um
töluðu skáldsögu hins djarfa höf
undar Soya.
Aðalhlutverki
Ghita Nörby
Ole Söltoft.
Bönnuð innan 16 ára,
Sýnd kl. 7 og 9
10. sýningarvika.
KONUNGUR SJÓRÆNINGJ-
ANNA.
kl. 6
Sýnd kl. 5 og 9.
KulnnS ást
Áhrifamikil amerísk mynd tek
in í CinemaScope og litum.
Susan Hayward
Betty Davis
Michael Connorg 'J 1®'
Bönnuð börnuin.
Sýnd kl. 9.
SMURT BRAUÐ
Snittur
Opið frá kl. 9—23,30
BrautSstofan
Vesturgötu 25.
Sími 16012
SMURSTdÐIN
Ssetúni 4 —• Sími 16-2-27
BQliint er smurðúr fljótt og \c3.
SeUutn allar tcguadir af stnurcliu
Lesið álþýðublaðið
segja þér að ég hef búið mig
undir að hafa mikið að gera. Ég
held að skrifstofustúlka hafi
harla lítið að gera í Þrumufirði.
Ég verð að sætta mig við að
elda mat, skúra gólf og þvo upp.
Og einmitt það hef ég gert í hálft
ár á hótelum umhverfis okkur
— ég hef verið að búa mig undir
að taka til höndunum í þrumu-
firði.
— Ég skil ekki hvað Margrét
frænka sá við þig, sagði hann
óþolinmóður. — Ég áleit að hún
hefði heldur viljað ófríða stúlku
— með sterka skapgerð.
Prudence vildi ekki sýna hon
um hve mjög henni sárnaði.
Eg þarf eekki að vera ljót til að
setjast að á þessum einmanalega
stað, sagði hún beisk — ég er svo
sem engin fegurðardís heldur.
Hann virti hana fyrirlitslega
fyrir sér.
— Þú verður farin heim eftir
mánuð! Þú ímyndar þér allskon
ar hluti. En við hvað ætlarðu að
skemmta þér þarna? Þar eru
hvorki kvikmyndahús, leikhús,
barir né danssalir! Ekki einui
snyrtistofa! Þú færð aldrei rétt
an blæ á hárið ef þú átt að lita
það sjálf!
'Hann leit fyrirlitningaraug-
um á fagurt, kastaníubrúnt liár
hennar.
. Augu Prudence skutu neist-
um- — Ég held að það sé kom
inn tími til að þér þegið hr.
Mac Allister! Hárliturinn er
ekta og ég hef þá skapgerð
sem fólk álítur að fylgi rauðu
hári. Ég hrósa mér af að geta
haft hemil á mér en þér skulið
ekki reita mig til reiði. Við skul
um halda okkur við hlutlaus
mál. Ég fer til Þrumufiarðar.
Mér er sama hvað þú ætlar að
gera. Og þegar við erum bú-
in að borða hringi ég í Janet
og fæ að vita hvenær ég get
hitt liana. Svo fer ég með hana
í heimsókn til Keith. Framtíðin
er áreiðanlega erfið í þeirra
augum og ég ætla að róa þau.
— Við förum saman, sagði
hann, — Mér hefur skilist að
háskólarnir séu í talsverðri
fjarlægð hvor frá öðrum. Ég
hef bíl.
— Ég tek leigubíl. Það er
ekki gott fyrir börin að fá
heimsókn frá fólki sem er að
rífast. Börn eru næm fyrir
slíku.
— Og, ætli það gangi ekki.
Heldurðu ef til vill að ég tali
svona til þin þegar börnin eru
í grenndinni?
Frudence leit í augu hans. —
Ég hef ekki séð það hingað
til að þú takir minnsta tillit til
tilfinninga annarra.
— Nei, ég verð að játa að
ég tek harla lítið tillit til þinna.
Þú hefur sjálfsagt fundið að ég
8
er ekki yfirmóta hrifinn af þér.
En mér finnst að við hljótum
að geta leynt ófriðinum fyrir
börnunum. Þau hafa verið ein-
mana. Eigum við ekki að bjóða
ur? Þau geta verið á sama
hóteli og þú. Ég bý á hóteli
með tilliti til jhundsins mins.
þeim að eyða helginni með okk
þeim finnst það áreiðanlega
skemmtilegt. ,
Prudence Ieit á hann og
sagði svo hæðnislega: — Ég
geri ekki ráð fyrir að skólastýr-
an gefi leyfi sitt til að telpan
fari að heimsækja fjárhalds-
mann sinn — sem er karl-
maður og rithöfundur að auki.
Það er margir sem ál'ta að
rithöfundar sé ofdrykkjumenn
og flakkarar. Það er ekki sem
bezt meðmæli. En . . ,
Hún þagnaði eins og henni
hefði skyndilega komið eitthvað
til hugar.
— En? Hann virtist öskureið
ur og Prudence leyndi brosi
sínu og leit sakleysisiega á
hann.
— En, það hefur vitanlega
sitt að segja að ég er einnig
fjárhaldsmaður þeirra.
— Við hvað áttu eiginlega?
En ...
— Þetta er eini kvenháskól-
inn hérna. Ég geri ráð fyrir að
skólastýran sé sú sama og var
fyrir tveim árum. Hún bjó hjá
okkur í nokkra daga Faðir
minn og hún ræddu bá um
kristilegt uppeldi og menntun.
En þó skólastýran sé önnur hef-
ur hún án efa heyrt getið um
föður minn. Hún álítur kann-
ske að þér sé treystandi ef ég
segi að þú sért frændi minn.
— Það getur verið að þetta
sé ekki sem verst svona. Henni
leið betur við að vita að hún
hafði hefnt sin. Svo hló hann.
— Þetta var svei mér hressi-
legfc. Mér finst þú bara hafa
staðið þig vel. Allt í.lagi, við
skulum þá koma okkur
— Það er ekki tími til þess
ennþá. Við verðum að biðja
Cherrington-Smith að panta fyrir
okkur tíma eftir skólann. Ég
skal tala við hann og hitta þig
klukkan þrjú.
— Gott og vel. Og hvar eig
um við að hittast? Hvar eru
þessir skólar?
— Ég rata lítið hérna i Duned
in en ég held að Cherrington
Smith hafi sagt að Columba
væri í Highgate og Jobn Mc-
Glashan er nálægt golfvellinum.
Þú hlustaðir víst ekki á hann.
Við getum hitzt við styttuna
af Robert Burne í Upper
Pctagon. Ég bið Cherrington
Smith að vísa mér til vegar.
— Heyrðu, þú átt ekki að
fara til hans. ég skal hringja.
Hann sagðist hafa heilmikið að
gera.
Prudence yppti öxlum.
— Eins og þú vilt.
Hann tók fram sígarettupakka
og bauð henni.
Hún hristi höfuðið.
— Takk. en ég reyki ekkl.
Hún reis á fætur.
— Ég skal leyfa þér að reykja
hér í friði. Það er ekki til
neins að halda þessu samtali
áfram. Bless á meðan.
3. kafli.
Hún gætti þess að koma ekki
of seint. Hann átti ekki að fá
að segja að hún væri óstund
vís. Samt var hánn í bítnum og
beið þegar hún kom. í baksætinu
var stór og mikill veiðihundur.
— Þetta er Midge, sagði hann
stuttur í spuna.
Prudenco brosti. — Sjálfsagf
stytting á Midget.
Hann kinkaði kolli. Prudence
klóraði hundinum bak við eyr-
að. Hundur er gott umræðu
efni.
Prudence til mikillar ánægjut
heilsaði skólastýran henni mjög
vinsamlega og sagði:
— Það gladdi mig miög Jan
et vegna þegar Cherrington
Smith sagði mér að þér ættuð1
að vera fjárhaldsmaður henn-
ar. Ég hef haft þungar áhyggjur
um óvissar framtíðarhorfur
hennar. Ég gæti ekki valið botri
fjárhaldsmann fyrir stúlkuna en
yður — þó þér séuð vitanlega-
of ung til að takast svo mikla
ábyrgð á herðar.
Prudence brosti hæversklega
og sagði svo illgirnislega: —
En frændi minn er mun eldrl
Hugo McAllister opnað! nwnn
inn en át svo aftur í sig það
sem hann hafði ætlað að segja.
— Ætluðuð þér að segja eitt
hvað? sagði skólastýran og hðlt
svo áfram. — Janet hlakkaði
einnig til að sjá yður hr. Me
Allister og ég óttast að nem
endurnir hiðji yður um eigln
handaráritun á hækur yðar En
ég bað þau um að safna þeim
saman og skilja þær eftir á
sbrifstofu minni. Þá getið þér
skrifað í þær eftir því sem yð1
ur hentar. Jafnvel enskukennar
inn hér er einlægur aðdáandl
yðar.
Prudence þótti vænt um litla
orðið ..jafnvel. Hugo AcAIIister
skrifaði skemmtisögur en jate
vel hún varð að viðurkenna öð
þfer voru óvenjulega vel samd
ar og ritleikni hans var mikB.
Svo var barið að dyrum ©g
stúlka í skólaeinkennisbúningn.'
um kom inn. Hún var með slétt
ljóst hár og brún augu Hún
gekk brosandi til móts við þau.
— Ég ætti eiginlega að vera
hrædd við ykkur. sagði hún ró
lega, — en mér finnst ég þefekja
ykkur bæði svo vel áf ritstörf
um ykkar.
— Okkar? Hugo MacAIlister
virtist steinhissa. Prudence og
skólastýran skelltu upp úr.
— Já, sagði hún. — ÚngfiA
Sinclair er ekki svo litill rithöf
undur sjálf.
Prudence leit á Hugo — Ekk
ert í samanburði vig þig. Ég hc?
aðeins fastan dálk i dagblaði.
Skólastýran hrosti.
— Ungfrú Mertit mef.tu.' dálk
inn yðar mjög mikils svo þér
þurfið varla að vera svona ha>
versk.
Það leit út fyrir að Huge
ætti erfitt með að melta þetta.
Janet leit á hann.
—• Vilduð þér vera sve góð
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 19. júlí 1966 $i